Een prachtige dag!

Met recht een prachtige dag vandaag, en een heel bijzondere want ik weet niet of ik ooit van mijn leven zo iets als dit nog ga meemaken. Het was de dag van de klassieker, Feyenoord tegen onze aartsrivaal uit Amsterdam, en toegegeven, op basis van de huidige stand van zaken was Feyenoord toch wel de favoriet. Niet voor niks was de wedstrijd in Amsterdam eerder dit seizoen al gewonnen met 4-0 (in twee delen, dankzij de afgunstige supporters van de thuisclub), dus de verwachtingen waren hoger dan normaal.

Ik zat op de bank voor de tv vanmiddag maar ik had slecht geslapen en omdat er de eerste tien minuten niet veel gebeurde viel ik (ongelofelijk genoeg) in slaap. Ik werd wakker van een ping op mijn telefoon, er was een bericht van mijn broer Alex. De tv had ik uitgezet dus ik wist op dat moment niet wat er aan de hand was. Mijn broer had een foto gestuurd van zijn tv scherm met daarop de wedstrijd en de mededeling dat zijn schoonzoon, een 020-supporter, niet bepaald blij was.

Ik las het bericht en zag heel klein op het scherm de tussenstand staan maar ik geloofde mijn ogen niet. Dat bestaat niet dacht ik nog, dus ik zette snel de tv aan waar de wedstrijd inmiddels bijna was afgelopen. En links bovenaan stond het echt: Feyenoord leidde met maar liefst zes tegen nul. Ik was volkomen verbijsterd, want wat ik ook had verwacht, dit zeker niet, en zo te horen de verslaggevers op tv ook niet.

Ik heb dus alle doelpunten gemist maar gelukkig was de samenvatting vanavond op tv en die zal ongetwijfeld tot in lengte van dagen op Youtube staan. En dat is maar goed ook want ik weet nu al zeker dat ik dit vele malen ga terugkijken. En de kop in de Telegraaf spreekt boekdelen…

Lego trein

Een van de dingen die op mijn lijstje staan van dingen die ik ga aanpakken tijdens mijn pensioen is het uitzoeken van alle Lego die we in de kast hebben staan. Toen Robin en Martin daarvoor de leeftijd hadden hebben ze enorm veel Lego gehad en daar met heel veel plezier mee gespeeld en nu onze kleinkinderen die leeftijd bereiken wordt het tijd om alles weer eens tevoorschijn te halen. We hebben een gigantische opbergdoos vol en die uitzoek zal dan ook best de nodige tijd gaan vergen, om nog maar te zwijgen van de tijd die nodig is om alles weer in elkaar te zetten.

Dat laatste is overigens geen enkel probleem want we hebben alle bladen en boekjes bewaard waarin staat hoe dat moet. Het eerste wat ik heb aangepakt is een van de twee treinen die we hebben, want Maas is helemaal gek van treinen. Toevallig zat een deel van een van de treinen nog helemaal in elkaar dus het was een kwestie van de rails en andere toebehoren bij elkaar zoeken en dan kijken of alles nog werkt.

Vandaag heb ik dat allemaal uitgelezen opa de grond van mij kamer en kon Maas (die was vandaag bij ons want het was donderdag) een kijkje nemen.

Hij vond het toch nog wel wat vreemd en hij kom nog niet helemaal goed met de transformator overweg om de snelheid te regelen. Bovendien haperde de trein regelmatig door aanslag op de rails, die moet dus eerst nog schoongemaakt worden.

Maar het begin is er, er komt nog veel meer, Maas!

Laatste schilderweek

De afgelopen week hebben de schilders alles boven onder handen genomen en het moet gezegd, ze hebben onze hooggespannen verwachtingen waar gemaakt. We hadden al gehoord dat Hans van der Plas prima werk leverde en dat klopt als een bus. Niet alleen het schilderwerk is keurig maar ook de afwerking en het opruimen zijn dik in orde. Hans is voor mij trouwens geen onbekende want hij was de aanvoerder van het kampioens-team van Quick Boys begin jaren negentig en dus een van mijn ouwe helden. Het was leuk om even over die goeie ouwe tijd te praten toen hij begin vorige week even langs kwam om te kijken hoe alles ging met het schilderwerk.

De tweede week is in volle gang en boven is alles nu klaar. Op dit moment worden de keuken en de plafonds beneden aangepakt en dat betekent dat alles beneden in het plastic is verpakt. Voor Riet en mij is het nu even afzien en moeten we soortement van kamperen in ons eigen huis…

En weer een tandartsafspraak…

Tijdens de vakantie in Australië was er een kroon afgebroken aan de rechterbovenkant van mijn gebit en de tandarts kon niks meer met het restant wat in mijn kaak was blijven zitten. Begin januari is dat restant getrokken en in februari had ik weer een afspraak om te kijken wat voor verdere actie nodig was. Er werden foto’s gemaakt om een plannetje te maken. Er was uiteraard de optie om het maar zo te laten en de open plek te laten zitten, maar dat bleek geen optie want uit de foto’s bleek dat er meer aan de hand was.

De achterste kiezen bleken ontstoken wortels te hebben en om dat te behandelen zijn er twee wortelkanaal Dat viel enigszins tegen dus de tandarts maakte een nieuwe afspraak en die was vandaag. Het zou alles bij elkaar wel een kleine anderhalve uur gaan duren dus ik had geen erg prettig vooruitzicht. Gelukkig vielen de twee wortelkanaalbehandelingen op zich mee vanwege de verdoving, maar er was aan het eind toch weer een tegenvaller.

De tandarts had de behandeling van de voorste kies zonder problemen kunnen doen maar die van de tweede kies leverde problemen op want hij kon niet goed in een van de wortelkanalen komen en er bleef maar één optie open en dat was trekken. En omdat achter die laatste kies nog een verdwaalde verstandskies stond leek het de tandarts beter om allebei die achterste kiezen maar te trekken. Dat hield dan wel in dat er een brug nodig zou zijn over de twee overgebleven kiezen want anders stonden die te ver uit elkaar en dat zou problemen kunnen gaan opleveren.

Ik heb nog gevraagd naar een implantaat maar dat was vanwege te weinig bot in de kaak geen optie. Het zou wel kunnen maar dan zou er eerst betonbouw nodig zijn en dat wordt een langdurig klusje. Een brug dus, maar eerst volgende week een afspraak om die twee kiezen te laten trekken.