Een paar jaar geleden moest er bij Monster een ontstoken tand worden verwijderd waar ze best veel last van had. Dat hadden we in eerste instantie zelf niet eens door maar toen de dierenarts bij het jaarlijkse bezoek ons erop wees viel het ons ook op en we maakten dus een afspraak voor de kaakoperatie.
De dierenarts vertelde ons dat zoiets bij katten dusdanig veel impact heeft dat ze er zelfs qua karakter van kunnen veranderen. Dat leek ons een sterk verhaal maar na een tijdje moesten we constateren dat het echt waar was. Voor de kaakoperatie was Monster al een schatje, maar ze was beslist niet aanhalig en zeker geen schoolkat. Iedereen die haar op probeerde te pakken moest dat bezuren want ze haalde je dan helemaal open met haar vlijmscherpe nagels. Maar na de operatie kwam ze tot onze verbazing opeens uit zichzelf op schoot zitten en liet ze zich gemakkelijk aanhalen. En dat dat haar plezier deed was wel duidelijk want ze knorde er zelfs tevreden bij.
Dt gedrag vertoont ze tot op heden nog steeds, tot mijn genoegen trouwens want ik vind het heel gezellig, zo’n kat op schoot. Riet is wat minder toeschietelijk, bij haar moet het wel uitkomen en dat is niet altijd het geval (zoals bij mij). Tegenwoordig als ik aan mijn ochtendkoffie zit dan springt Monster steevast op schoot. Abby doet dat trouwens ook maar die was altijd al meer een schoolkat, zij het dat Riet duidelijk haar favoriet is. Ligt Abby al bij mij op schoot ’s morgens dan wurmt Monster zich erbij en meestal houdt Abby het dan snel voor gezien, zoals vandaag dus…