Een merkwaardig aspect aan ons huis is dat onze keuken, gelegen aan de voorkant van ons huis, geen raam had wat open kon. Eigenlijk was de reden daarvoor het merkwaardige, het was namelijk een eis van onze overbuurman dat de huizen recht tegenover zijn bedrijf geen keukenraam zouden krijgen wat open kon in verband met mogelijke klachten over geluidsoverlast. Dit moet ik waarschijnlijk even uitleggen, het zit als volgt.
Recht tegenover ons huis ligt aan de overkant van de Bankijkerweg een groot bedrijf wat gesneden groente en fruit levert aan bedrijven en instellingen. Dit bedrijf heeft een enorme fabriekshal aan de overkant waar op zich vrijwel geen geluid vandaan komt maar er is wel heel veel verkeer van af en aan rijdende grote vrachtwagens die de producten van het bedrijf leveren door heel Nederland en ook het buitenland. Dat gaat de hele dag en nacht door, ook in het weekend, maar door de prima geluidsisolatie van de huizen waar ook wij wonen levert dat nauwelijks geluidshinder op.
Dat zou natuurlijk anders kunnen zijn als, volgens het bedrijf, de huizen aan de overkant openslaande ramen zouden hebben aan de kant van de weg, want dan zou het geluid uiteraard wel tot in de woningen doordringen. En aangezien er altijd wel mensen zullen zijn die daar dan over gaan klagen (denk maar aan mensen die vlak bij Schiphol gaan wonen en vervolgens gaan klagen over geluidsoverlast van de vliegtuigen), heeft het bedrijf voor de bouw van de woningen bedongen dat er in de koopcontracten een clausule zou komen dat er niet geklaagd mocht worden over het geluid van de vrachtwagens en dat de huizen gebouwd zouden worden met keukenramen die niet open konden.
Het staat de bewoners wel vrij om dat na de oplevering op eigen verantwoordelijkheid te veranderen, en wij liepen net als sommige buren al een tijdje rond met plannen om het dichte keukenraam te vervangen door een raam wat wel open gezet kan worden. Onze buurman Peter heeft connecties in de bouw en die vertelde ons een maand of wat geleden dat hij offertes had aangevraagd voor een openslaand keukenraam en vroeg of wij ook geïnteresseerd waren. Dat waren we zeker, en dankzij Peter werd een betrouwbare timmerman gevonden die de klus tegen een redelijke prijs wilde doen.
De voorgeschiedenis is veel langer dan de klus zelf want vanmiddag zette de timmerman het nieuwe raam er in amper anderhalf uur in. En daarmee is een grote wens van Riet, die al zo lang als we hier wonen van mening is dat de keuken fatsoenlijk gelucht moet kunnen worden door een raam open te zetten, in vervulling gegaan.
Voor mij levert het nog wat werk op want het raam is afgeleverd in de grondverf. Een schilderklusje voor mij dus het komende weekend…
Eergisteren kwam het jasje aan en even was er twijfel over de maat. Dat was bij het bestellen al een dingetje geweest want de leeftijdcategorie was drie tot zes jaar maar er waren vier maten aangegeven met de vreemde aanduidingen T3 tot en met T6. Ik ging er voor het gemak maar vanuit dat dat overeenkwam met de leeftijden en bestelde dus een maatje T4.
Een paar weken geleden was er een documentaire op de tv over een spoorlijn in Australië die van Darwin in het uiterste noorden helemaal naar Adelaide in het zuiden liep. We kregen de smaak helemaal te pakken en ook omdat we al eerder naar treinreizen hadden gekeken leek dit wel iets voor ons verlanglijstje. 
Hoewel het vaccinatie-programma tegen COVID-19 al loopt vanaf januari en ik met mijn leeftijd van boven de zestig geacht wordt in de risico-groep te zitten had ik nog steeds geen uitnodiging voor een vaccinatie gehad. Begin februari was aangekondigd dat mijn leeftijds-categorie voor eind maart een uitnodiging zou krijgen en net toen ik de hoop daarop had opgegeven viel een paar dagen geleden mijn uitnodiging in de bus. Ik heb uiteraard gelijk een afspraak gemaakt en op maandag 12 april kan ik terecht voor mijn eerste shot met het Astra-Zenica vaccin. Een tweede vaccinatie volgt nadat ik de eerste heb gehad, daar moet ik blijkbaar zelf weer een nieuwe afspraak voor maken.
Het was er vrij rustig, de formaliteiten vooraf werden snel en zonder veel poespas afgehandeld. Ik kon overal gelijk doorlopen en hoefde maar een paar minuten op mijn beurt te wachten. Na mijn vaccinatie met het Astra-Zeneca vaccin moest ik nog een kwartiertje wachten in een wachtruimte bij de uitgang om te zien of er nog bijverschijnselen op korte termijn zouden optreden, maar omdat dat niet het geval was kon ik na amper een half uur al weer naar huis.
De hei-werkzaamheden aan de overkant gaan gestaag door maar tot onze grote ergernis gaat het erg langzaam.
Een klusje wat ik nog steeds had liggen was het verven van het keukenraam wat vorige maand is geplaatst. Het raam was afgewerkt met grondverf maar het moest nog wel worden afgelakt. Dat was tot nu toe nog vrijwel onmogelijk geweest vanwege het slechte weer en de aanhoudende koude temperaturen maar vandaag waagde ik het er toch maar op.
Sinds jaar en dag is het de gewoonte bij ons thuis dat er al ruim voor Pasen een schaal met chocolade paaseitjes op de tafel staat. Riet is daar jaren geleden mee begonnen, toen nog met een grote glazen vaas en de laatste jaren op een zilveren (echt of nep, dat weet ik eigenlijk niet) schaal. Zolang het nog geen pasen is wordt die voorraad steeds aangevuld en Riet zorgt er altijd voor dat er verschillende smaken aanwezig zijn.
Voor mijn moeder betekende dat een bezoekje op zaterdag in plaats van zondag omdat mijn oudste broer normaal gesproken altijd op zondag naar mijn moeder gaat. Omdat mijn jongste broer ook vandaag zou komen en de verwachting was dat dat ’s middags zou zijn gingen Riet en ik ’s morgens, met ons jaarlijkse cadeau: een plant voor buiten op de tuintafel.
Een tijdje geleden werden we door Robin en Astrid geïntroduceerd in een fenomeen waar we tot dan toe nog nooit van hadden gehoord: Geocaching. Geocaching is een wereldwijd opgezette zoektocht waarbij je op basis van GPS coördinaten op zoek gaat naar “Geocaches”. Een Geocache is een verstopt object voorzien van een notitieboekje waarop je je naam en de datum kunt vermelden als je het object hebt gevonden. Deze Geocaches zijn over de hele wereld verstopt en er worden er dagelijks toegevoegd.
De vele regen van de laatste tijd is dan voor ons wel vervelend, de bloemen en planten (en zeker niet in de laatste plaats het gras) in onze tuin denken daar heel anders over. Het gevolg van al dat hemelwater is ook duidelijk zichtbaar want alles groeit tegen de klippen op. Riet is erg druk met de tuin tussen de regenbuien door maar kijkt toch vol trots naar het resultaat wat er zeker zijn mag: alles staat er prachtig bij.
Ook in de serre staat het op dit moment vol met plantenbakken met van alles wat groeit en bloeit, mede dankzij de “moestuintjes” van Albert Heijn. Alles lijkt het prima te doen en het schiet de potgrond uit.
Dit weekend hadden we een bijzondere logee, onze kleindochter Gijsje. Haar ouders waren een weekendje weg en Gijsje kwam daarom bij ons logeren. Gistermiddag werd ze rond het middaguur bij ons afgezet en vandaag werd ze rond dezelfde tijd weer opgehaald. Ze was wat onwennig in het begin maar uiteindelijk is alles prima gegaan, ze heeft goed geslapen en ze sloeg vanmorgen een dijk van een ontbijt naar binnen (dit laatste tot grote verbazing van haar ouders toen ze dit hoorden). Gistermiddag heeft Gijsje Oma geholpen in de tuin en Opa heeft haar hoofdzakelijk bezig gehouden met voorlezen. Dat is een dankbaar klusje want Gijsje is dol op voorlezen.
Persoonlijk vind ik het geweldig dat ze zo makkelijk omgaat met haar iPad met daarop Facebook, waarop ze hoofdzakelijk sites bekijkt over onze geboorteplaats Katwijk. Heel vaak worden er oude foto’s op geplaatst met vragen van mensen of iemand nog weet wat voor mensen of wat voor winkel op die foto staan, en niet zelden zie ik dan een door mijn moeder toegevoegd commentaar eronder staan met de gevraagde informatie en vaak nog meer details ook… 
Hoewel niet meer zo vaak als een aantal jaren geleden ging ik tot aan het begin van de Corona-crisis toch wel redelijk vaak naar de bioscoop, want ik ben nu eenmaal een echte liefhebber van films en waar kun je die nu mooier zien dan op een gigantisch scherm en met een geweldig sound-system voor de geluidseffecten.
Deze actie heeft in de afgelopen jaren bij ons thuis weinig succes gehad. Riet ging meestal wel enthousiast (min of meer) aan de slag met het opkweken van de potjes maar meestal eindigde het met een droevig resultaat waar beslist geen groente uit te herkennen viel. Eén keer heeft ze een minuscuul meloentje opgekweekt wat bij het opensnijden helemaal wit van binnen was en dus niet te eten…
Het gaat hartstikke goed met Maas. Hij slaapt goed en hij drinkt zelfs al goed, en de eerste poepluiers zijn al verschoond.
Ik ging dus gisteravond rond acht uur zonder bedenkingen naar mijn tweede prikafspraak in de priklocatie bij het Holiday Inn in Leiden. Het was er iets drukker dan de vorige keer maar ik was deze keer zelfs nog sneller aan de beurt. Mijn vaccinatieboekje, wat ik al jaren heb omdat ik voor mijn buitenlandse reizen al veelvuldig ben gevaccineerd, werd na de prik keurig ingevuld inclusief de gegevens van de eerste prik in april en dat betekent dat ik nu ook een Vaccinado ben, volledig gevaccineerd en dus gerechtigd om te gaan feesten. Nou ja, dat valt wel mee maar een concertbezoek zou wel weer eens leuk zijn.
