Gisterochtend vertelde Riet dat ze donderdagavond laat op de wc beneden een muis had aangetroffen. In eerste instantie had ze het niet eens in de gaten maar toen ze klaar was zag ze iets wat ze zelfs nog goed moest bekijken voor ze zich realiseerde dat het een muis was. Niet dat ze nou heel bang is voor muizen, maar ze pakken of vangen is voor Riet toch net een stapje te ver, dus deed ze niks in de hoop dat het beestje vanzelf weer zou verdwijnen.
En jawel, de volgende ochtend was er geen muis meer te bekennen in de wc. Op zich niet zo gek want ze kunnen zich door de kleinste gaatjes wurmen en dat is bij de meeste deuren bij ons in huis niet eens nodig want er zit een kier onderaan waar een muis zeker wel doorheen kan. Waar het beestje gebleven was wisten we niet want er was nergens een spoor te bekennen en er lagen ook geen muizenkeutels.
Dit was niet de eerste keer dat Riet een muis aantrof in huis. Een tijd geleden, op een avond dat ik niet thuis was (mogelijk in de tijd dat ik in Irak zat) wandelde er doodleuk een muis langs haar heen en verdween onder het tv-meubel of de kast ernaast. Van deze muis werd daarna ook niks meer vernomen, en het leek logisch dat onze twee katten de zaak hadden geregeld. Tenslotte hebben we Monster al een paar keer met een muis betrapt, maar een bewijs van het vangen van deze muis hebben we nooit gevonden.
Vanochtend lag er echter bewijs op de mat voor de voordeur, net om de hoek van de wc, in de vorm van een dooie muis. Riet zag het beestje liggen toen ze boodschappen wilde gaan doen en liet uiteraard het opruimen aan mij over. Het beestje was inderdaad dood, en dat door toedoen van een van onze katten kwam lijkt een logische verklaring, maar er was geen enkel spoortje van een verwonding of bloed op het beestje te bekennen.
We vonden weer geen muizenkeutels of andere sporen, dus we gaan uit van een individueel muisje wat ons huis is binnen gekomen, niet wetend dat we twee Filipijnse straatkatten in huis hebben die wel raad weten met dit soort indringers…
Maar voordat we vertrokken bij Zomers was er nog een onaangename verrassing voor Nico. Een meeuw had zijn achter het restaurant geparkeerde fiets ondergescheten, en met name het zadel was flink geraakt.
Vandaag was het nog een stuk warmer dan gisteren, en de temperatuur liep in de loop van de middag zelfs op tot vijfendertig graden, iets wat we in deze contreien toch niet vaak meemaken. Het was landelijk zelfs een recorddag met in het zuiden van Limburg zelfs net geen veertig graden, het kwik bleef steken op 39,6 graden!
Gion Borno is gevestigd in het pand wat vrijwel alle oudere Rijnsburgers nog kennen als Café Centraal, een ouderwets café met biljart en achterin een zaaltje voor verenigingen en besloten feestjes. Na de opheffing van het café heeft er altijd horeca in gezeten, en voor Gion Borno nog een ander restaurant waar we graag kwamen vanwege de fantastische keuken wat inmiddels dus is opgevolgd door het Italiaanse restaurant.
Maar ja, met twee kinderen op pad waarvan de jongste net een jaar is levert nogal wat logistieke uitdagingen op: luiertassen, kinderwagen en toch wel een behoorlijke afstand lopen voor Gijsje van ons huis naar het centrum van het dorp. Riet dacht daarom met de auto te gaan, maar dan is weer de vraag waar je die gaat parkeren want vrijwel het hele dorp is de hele week afgezet. De gebruikelijke parkeerplek achter het huis van Ans (pal in het centrum) was daarom ook niet bereikbaar.
De laatste dag van de feestweek wordt ook traditioneel afgesloten met een vuurwerk. Dat wordt altijd afgeschoten vanaf de overkant van het kanaal net naast de brug aan de Noordijkerweg, en dat was ook dit jaar het geval. wel waren er extra voorzorgsmaatregelen genomen door de brandweer omdat het de afgelopen weken erg droog is geweest en er dus een reëel gevaar was voor branden. Vanaf ’s middags stond er dan ook langs het kanaal al een brandweerwagen de omgeving waar het vuurwerk zou worden afgestoken nat te maken.
Als ik thuis werk, en dat doe ik minstens vier dagen per week, dan zit ik in mijn eigen kamer op de tweede verdieping. Daarbij heb ik altijd de deur van mijn kamer dicht, en dat heeft niks te maken met dat ik niet gestoord wil worden, of tocht of zo. De redenen zijn enerzijds omdat ik veel online zit te vergaderen en dan liever mijn medebewoner(s) geen overlast bezorg met mijn geklep, maar anderzijds omdat ik op die manier ongewenste bezoekers buiten houd.
Gisteren was voor Gijsje een belangrijke dag, ze ging voor het eerst naar de basisschool. Het was niet helemaal voor het eerst dat ze naar school ging want al vanaf haar verjaardag ging ze naar de peuterschool dat was een andere school dan die waar ze nu op zit. Sandra had wat moeite gedaan om haar op de Juliana-school te krijgen omdat die wat makkelijker te bereiken is, en ook niet onbelangrijk, omdat een paar van Gijsje’s vriendjes en vriendinnetjes daar ook naar toe zouden gaan.
De korte conclusie was dat mijn Apple Time Capsule, het apparaat wat mijn netwerk- en Internetverbinding op de tweede verdieping verzorgd, kapot was. Helemaal verbazend was dat niet want een paar weken geleden had de harde schijf van het apparaat het al begeven en blijkbaar werkte nu ook het netwerkgedeelte niet meer. Het apparaat moet dus zo snel mogelijk vervangen worden maar daar had ik op dat moment natuurlijk niks aan, en er zat maar één ding op: naar het kantoor in Rijswijk om vandaag van daaruit te werken.
Dat invullen kon gelukkig via de telefoon, en de medewerker van Emirates liet me zien hoe het moest, maar ik moest wel even opzij stappen uiteraard om het formulier in te vullen. Dat ging moeizaam omdat er vragen in stonden die ik regelmatig op moest zoeken, zoals het adres a van mijn hotel, maar na dik een half uur geworsteld te hebben was het formulier online ingediend en dat leverde een nummer op wat nodig was voor het inchecken. Nadat een drietal erg lastige Arabieren voor mij (twee wilden een upgrade naar First Class) eindelijk klaar waren werd ik alsnog snel ingecheckt.
We worden elke dag gehaald en gebracht door een taxi, een Toyota Innova met twee extra zitplaatsen achter de achterbank zodat we er met zijn vijven redelijk ruim in kunnen zitten. Meteen als we de inrit van het hotel uitrijden moet de chauffeur invoegen op een drukke weg waar het zowel ‘s morgens als ‘s avonds een complete chaos is.
Dat moest uiteraard een misverstand zijn en toen ik in mijn reisdocumenten keek bleek daar inderdaad uit dat ik wel degelijk geboekt had moeten zijn tot aanstaande zaterdag. Uit de documenten bleek bovendien dat het hotel die reservering had bevestigd, en het misverstand was dus wel degelijk hun fout. Het hotel ging het onderzoeken maar zorgde er wel gelijk voor dat mijn keycard weer werkte.
Op de tafel werd in het midden een rooster geplaatst met daarin gloeiende kolen, en nadat we al flink veel op onze borden geschept hadden gekregen (kipkrokantjes, lamsvlees, groente, kippenpoten en weet ik wat nog meer) kwamen daarop vleesspiesen als hoofdgerecht. Er was bijna niet tegenaan te eten en de meiden rusten ook weer niet voordat ik een aantal toetjes had geprobeerd.
De vlucht naar Amsterdam was helaas niet met een dubbeldeks Airbus A380 maar met een “gewone” Boeing 777, maar alweer zat ik comfortabel want ook nu was de stoel naast me niet bezet. Ik probeerde onderweg wat te slapen wat maar matig lukte, hooguit een uurtje, en verder heb ik een film gekeken (The Bourne Ultimatum want ik had net de eerste twee delen weer eens op tv gezien) en wat zitten lezen.