Het is al regelmatig ter sprake gekomen, het chaotische verkeer en de overvolle wegen in Kuala Lumpur.
Het beperkt zich tegenwoordig niet meer tot de avondspits maar je kunt op alle momenten van de dag geconfronteerd worden met langzaam rijdend of stilstaand verkeer, en dat heeft enerzijds uiteraard te maken met het in hoog tempo toenemende wagenpark maar toch ook voor een groot deel met de mentaliteit van de Maleisiërs in het verkeer.
Riet zag daar gistermiddag nog een prachtig voorbeeld van bij het grote kruispunt voor het KLCC. Terwijl ze overstak begonnen de stoplichten raar te doen en vielen uit. Op dat moment ging meteen iedereen rijden, niemand aarzelde ook maar een moment en binnen een paar seconden stond het hele kruispunt volkomen vast. Dat er dan niemand meer voor- of achteruit kan komt blijkbaar bij geen enkele bestuurder op. Nu kan dat overal gebeuren maar in KL gebeurt het ook als de stoplichten gewoon werken.
Dat heeft alles te maken met de onofficiële verkeersregels, en dit zijn de belangrijkste:
- Zorg dat je aankomt op je bestemming vóór de auto die voor je staat. Dit geldt gedurende de gehele rit en voor alle auto’s voor je.
- Als je de nummerplaat van de auto voor je nog kunt lezen zit je er niet dicht genoeg achter.
- Een groen stoplicht betekent gas geven, oranje betekent meer gas geven en rood betekent gas op de plank. Stoppen voor een rood stoplicht is alleen noodzakelijk als de kans om niets te raken minimaal is.
- Als je de laatste tien seconden niet van rijstrook bent gewisseld dan dient dat onmiddellijk te gebeuren naar een rijstrook naar keuze.
- Het aangeven van richting wordt afgeraden. Het kan verwarring veroorzaken omdat je toch meestal op het allerlaatste moment pas besluit waar je naar toe wilt en het verrassingseffect is weg want het geeft de bestuurder naast je gelegenheid het gat dicht te rijden als hij kan zien wat je van plan bent.
- Ga bij stoplichten op de minst drukke rijstrook staan. De pijlen op het wegdek een richting aangeven moeten worden beschouwd als indicaties die eventueel maar niet noodzakelijk moeten worden opgevolgd.
- Als iemand naar je toetert vanwege een manoeuvre die je aan het maken bent steek dan je hand op ter kennisgeving maar onderbreek je manoeuvre niet.
- Kijk alleen maar recht vooruit, want dat is tenslotte de kant die je op gaat en het is noodzakelijk om regel 1 op te volgen.
- Spiegels zijn niet bedoeld om te kijken naar het overige verkeer, sterker nog, ze zijn lastige uitsteeksels die in de weg zitten als motorfietsjes je in de file passeren.
- Als je moet stoppen doe dan dan onverwachts en op de plaats waar je je op dat moment bevindt. De auto verlaten is uiteraard toegestaan, het is aan het andere verkeer om een weg om je auto heen te vinden.
- De hoedenplank is bedoeld om een doos tissues op te plaatsen. Kun je nog iets zien door je achterruit dan is de doos tissues niet groot genoeg, of er is ruimte voor twee dozen…
Vandaag was dat anders. De dag begon prachtig, en dat was voor ons een reden om rond een uur of half twaalf naar het zwembad van het Renaissance hotel te verkassen. We lagen amper een uur of we voelden de eerste spetters.
We zagen een aantal bandjes, met muziek die varieerde van Death Metal tot hip hop en rap (hoewel ik die laatste twee niet tot muziek reken), wat toch tamelijk verrassend is in een land waar nauwelijks buitenlandse acts optreden omdat de regering de meeste van die “verwerpelijke invloeden” buiten houdt.
Maleisië werd weliswaar op 31 augustus 1957 onafhankelijk maar het land zoals het nu bestaat kwam pas tot stand op 16 september 1963. Op die dag werd en het schiereiland wat toen alleen de republiek Maleisië vormde samengevoegd met Sarawak, Noord-Borneo (Sabah) en Singapore. Singapore verliet trouwens op 9 augustus 1965 de federatie weer en werd een onafhankelijke republiek.
Ik denk dat ik wel weet hoe het probleem is ontstaan want de Shell-tak waar ik voor werk heet Sarawak Shell Berhad. En Sarawak is het andere deel van Maleisië, gelegen op het eiland Borneo.
Om kort te gaan, sindsdien belt ze zich een ongeluk naar Nederland met haar mobiel. Ze heeft zelfs een keer op een zaterdagavond drie uur achter elkaar zitten bellen met iedereen die maar opnam en had daar vervolgens nog geen 40 RM mee verbruikt, na aftrek van alle bonussen….
Gelukkig was er een heel bijzonder alternatief. Onze auto staat al op de vierde verdieping van de parkeergarage maar we moesten vanavond nog hoger, naar de zesde verdieping want daar is een autolift! We werden door een behulpzame bewaker naar binnen gedirigeerd en daar ging het met auto en al naar de begane grond. Riet keek een beetje benauwd onderweg want die vond het uiteraard weer “eng”…
Wat wij, en vrijwel iedereen die hier op bezoek is geweest, ons al heel lang af vragen is hoe de treinstellen van het ene spoor op het andere terecht komen. Is er aan het einde van het spoor een rondje? Niet waarschijnlijk want dat zou een behoorlijk grote cirkel vergen en daar is geen ruimte voor. Loopt het spoor dan gewoon rond? Nee, want er zijn twee eindstations waar het spoor gewoon ophoudt.
De reden dat Sabah en Sarawak niet meteen toetraden tot de Maleise Federatie kwam doordat er tegenwerking was van Indonesië en de Filipijnen, en ook omdat de Verenigde Naties referendums wilden organiseren om de bevolking van Sabah en Sarawak te laten stemmen over de samenvoeging.
Net als alle andere feestdagen in Maleisië is er op straat vrijwel niets bijzonders te zien, of het moest het extreem rustige verkeer zijn wat veroorzaakt wordt doordat heel veel mensen de stad uit zijn voor familiebezoek. Wel zijn er ‘s avonds overal heel veel mensen op de been en is er een enorme drukte in de restaurants.
Nu ze in ons huis in Rijnsburg wonen hebben ze uiteraard de zorg over onze kat Paula, maar Martin wilde graag nog een katje erbij. We hadden wel gezegd dat dat dan een jonkie zou moeten zijn omdat we anders toch wel problemen verwachten met Paula, en daar hebben ze dus rekening mee gehouden.
Wat we wel kunnen verwachten in ons toekomstige huis zijn zaken als een koelkast en een wasmachine maar geen televisie. Ik had al wat vooronderzoek gedaan en kwam tot de conclusie dat televisies in KL al duurder zijn dan in Nederland maar dat ze op de Filipijnen helemaal schandalig duur waren. We besloten dus nog gauw een televisie aan te schaffen in KL voor ons vertrek, en dat hebben we dus vandaag gedaan. Het eerste “meubelstuk” is dus alvast geregeld, de andere zaken kopen we als we in Manila zijn want volgens Riet kun je geen meubels kopen als je niet weet wat voor huis je krijgt…
Vanmiddag om half zes vertrekt mijn vlucht en dat betekent dat ik om een uur of half drie van huis moet vertrekken. Ik neem de metro naar station KL Sentral, hier maar drie stops vandaan en daar is een incheck balie van Malaysia Airlines. Ik kan daar dus mooi ook mijn bagage droppen voordat ik de KLIA Express neem naar het vliegveld.
Verder is de invloed van de Tudung op het dagelijks leven van vrouwen niet te onderschatten, het geeft hun meer bewegingsruimte en maakt veel dingen makkelijker, zoals toegang tot het onderwijs en een baan. Het dragen van de Tudung maakt dat een vrouw serieuzer wordt genomen. Veel vrouwen vinden het daarom geen enkel probleem om een Tudung te dragen.
Het geeft wel aan hoe belangrijk het Malampaya project is voor de Filipijnen. Het project zorgt ervoor dat de Filipijnen voor gas onafhankelijk zijn en de twee nieuwe projecten die we aan het uitvoeren zijn als onderdeel van het Malampaya project moeten garanderen dat het gas onverminderd blijft stromen de komende jaren. Hoog bezoek dus voor ons project. Op de foto schudt de Managing Director van Shell Philippines, Sebastian Quinones, de hand van de General Manager van Fluor Daniel, Dan Spinks. Tussen hen in met het gele overhemd staat President Aquino en rechts naast Sebastian zit de baas van ons project en dus ook mijn grote baas, Antoine Bliek.
Uiteraard wandelden we ook even door het winkelcentrum en wat schetst onze verbazing bij wat we zagen op de tweede verdieping: een winkel met een terrasje met een opschrift wat we onmiddellijk herkenden: “Huize van Wely, Sinds 1922”!
Het was voor mij ook de eerste keer naar de bioscoop in KL en dus ook mijn eerste kennismaking met de Gold Card. Het blijkt een hele aparte zaal te zijn en niet zoals ik dacht een gedeelte van een grotere zaal. Er is een aparte ingang, net als de business class bij luchtvaartmaatschappijen, en als je binnenkomt vragen ze wat je wilt drinken. Je moet dan even wachten in de luxe lounge en dan wordt je naar je plaats gebracht.
We bleven dus allemaal zoveel mogelijk uit de zon, om aan het eind van de dag te constateren dat het wel iets maar toch niet alles had uitgemaakt, we waren allemaal weer een graadje erger verkleurd. Echt ernstig was het niet maar we waren toch hier en daar aardig rood gekleurd.
Dat het vandaag bewolkt was en dus niet echt strandweer kwam best uit want we wilden ook wat van de omgeving gaan zien.
We vertrokken vanmorgen om half tien en kwamen om een uur of half twee aan bij het Hyatt Resort in Kuantan. We waren er eigenlijk al om even over half een maar er blijkt een McDonalds te zijn vrijwel naast het Hyatt.
En we weten eindelijk wat het is, het is het project kantoor voor het bouwproject wat er naast gebouwd gaan worden. Het wordt niet alleen een kantoor maar ook een demonstratie ruimte, potentiële kopers kunnen daar zien hoe de toekomstige appartementen eruit gaan zien. Riet had onder andere bedden en matrassen naar binnen zien sjouwen maar het wordt dus toch geen woonhuis, en ook geen bordeel zoals de heer Nico V. had geopperd…