2023 | Magandang Araw!

Terugreis vanuit Calgary

Geplaatst op 6 juli 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 20, 2023

Er was nog één ding te doen vandaag en dat was de bespreking waarin we als team onze voorlopige eindconclusies presenteerden aan onze Canadese collega’s. Daarvoor moesten we een presentatie voorbereiden en gingen we vanmorgen al om zeven uur naar kantoor. We liepen daarvoor wel het geplande gratis Stampede breakfast mis wat op diverse plekken in de stad werd aangeboden. Jammer, maar het kon niet anders want de presentatie zou plaatsvinden om negen uur vanochtend, en dat was speciaal voor mij gedaan omdat ik rond het middaguur al naar de luchthaven moest vertrekken.

De presentatie verliep soepel, en omdat onze eindconclusie was dat er geen grote problemen waren gevonden waren onze gastheren blij met het resultaat. Ik nam afscheid van iedereen en wandelde terug naar het hotel om de laatste dingen in te pakken. Mijn taxi zou in eerste instantie om twaalf uur bij het hotel arriveren maar op mijn verzoek was dat vervroegd naar kwart over elf omdat ik het een en ander had gehoord over lange rijen bij de security op de luchthaven.

Dat bleek allemaal mee te vallen, ik was redelijk vlot binnen en wachtte het vertrek van vlucht KL678 af in de business lounge.

Het instappen begon zowaar op tijd maar we vertrokken toch iets later dan gepland omdat er een stuk bagage uit het bagageruim moest worden verwijderd wat niet volgens het protocol was afgehandeld. Daar wordt geen enkel risico mee genomen en daarom hadden we toch nog een klein oponthoud.

Vanwege het tijdsverschil van acht uur met Nederland komen we morgenochtend rond een uur of acht aan in Nederland. Hopelijk kan ik onderweg nog wat slapen in het vliegtuig maar dat zal wel weer niet…

Laatste volle werkdag in Calgary

Geplaatst op 5 juli 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 20, 2023

Het zit er alweer bijna op, en in feite ben ik zelfs al klaar met mijn werk hier. Gistermiddag heb ik mijn rapport afgemaakt en ingeleverd, wat me overigens wat complimentjes opleverde van mijn collega’s omdat ze het formaat en de indeling van mijn rapport goed vonden. Sterker nog, ze besloten mijn formaat te kopiëren voor hun eigen rapporten, en dat zal ik maar als een compliment beschouwen.

We zouden vandaag met het review team waarvan ik deel uitmaak (Marcel, Ian, Poornima en ik) gaan eten in het River Café, een restaurant wat ligt op het eiland. We konden daar pas om acht uur vanavond terecht en ik besloot daarom om na het werk nog even op zoek te gaan naar de derde Geocache die ik gisteren niet kon vinden.

Aangekomen bij de plek zag ik op mijn telefoon dat de GPS ondanks dat ik data roaming uit had staan gewoon werkt. Dat wist ik eerlijk gezegd niet maar het kwam wel goed van pas want nu kon ik zien dat de cache verstopt was in een boom langs het pad en niet op de plek waar de bank stond. Na enig zoeken vond ik de minuscule tag aan een tak van de boom, een klein zwart cylindertje met daarin een heel klein strookje papier voor de namen wat al helemaal vol was geschreven. Na de cache terug te hebben geplaatst deed ik nog een laatste poging om de derde cache te vinden, maar zonder resultaat; ik denk dat die toch echt weg is.

Het etentje was gezellig, mede door het ophalen van oude Sachalin herinneringen met Ian, en er schoof later ook nog een Canadese collega van Poornima aan. Het eten was overigens heel bijzonder en lekker. Peperduur, dat wel, maar dat boeide niet want onze gastheren betalen…

De aanhouder wint…

Geplaatst op 4 juli 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 20, 2023

Het was bijna weer wennen, een gewone werkdag. Alhoewel, gewoon… het komende weekend is er een gigantisch feest in Calgary, de Calgary Stampede, en heel veel mensen hebben daarom de week vrij genomen. Daardoor was het erg rustig op kantoor, wat voor mij best uitkwam want nu kon ik mijn rapport mooi afronden. In de loop van de middag was ik daarmee klaar en heb ik alleen nog een afsluitende bijeenkomst op donderdag om gezamenlijk de resultaten van ons onderzoek te bespreken. Tussendoor heb ik morgen nog een dag waarin ik in verscheidene vergaderingen zit, en dat betekent allemaal dat ik alweer aan het aftellen ben.

Wat ik wel nog heb gedaan vanmiddag was even terug naar het eiland voor de Geocaches, en zowaar, deze keer vond ik er een. Die cache die ik gisteren in eerste instantie op de verkeerde plek had gezocht en daarna niet kon vinden mede doordat het begon te regenen vond ik nu wel. Hij lag onder een vlonder bij het water, en waarschijnlijk had ik hem gisteren niet gezien vanwege de camouflagekleuren. Nu vond ik hem vrijwel meteen dus ik kan deze cache afvinken en blijft mijn doelstelling om in iedere plek die ik bezoek minstens één cache te vinden intact.

Grappig overigens dat toen ik kwam aanlopen er net een jonge gozer wegliep bij de plek waar de cache lag. Toen ik op het briefje keek zag ik dat er inderdaad nog iemand vandaag had afgetekend, waarschijnlijk was die gozer me dus net voor geweest.

Ik heb ook nog even gezocht naar een derde Geocache die ook op het eiland zou moeten liggen maar bij de plek aangekomen zag ik zo gauw niks.

Het zoeken werd ook wel bemoeilijkt omdat op de plek een bank stond waarop mensen zaten en ik kon natuurlijk moeilijk zeggen dat ze effe opzij moesten gaan zodat ik de plek uitgebreid kon checken voor Geocaches…

Werken en Geocachen

Geplaatst op 3 juli 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 20, 2023

Deze maandag was in het hele land een vrije dag want vandaag was het “Canada Day”, wat zoiets is als onze Koningsdag. Al onze Canadese collega’s waren dan ook niet op kantoor, maar omdat wij (nou ja, ik had eigenlijk geen zin maar ik hobbelde maar mee) gingen vanmorgen vroeg naar kantoor om nog wat te werken. Er zou geregeld zijn dat we het gebouw in konden maar dat bleek niet het geval. Na wat bellen bij een van de gesloten deuren kwam er toch een beveiliger die ons weliswaar binnen liet, maar veel schoten we daarmee niet op want de liften bleken niet te werken vandaag. We gingen dus maar terug naar het hotel…

Ik deed vanmorgen nog wel wat werk (voor mijn fatsoen), maar dat liep niet zo soepel omdat mijn werk-laptop het vertikte om verbinding te maken met de WiFi van het hotel. Tussen de middag ging ik met mijn collega’s lunchen in een restaurant voor het hotel, en na de lunch wandelden we over het achter het hotel gelegen eiland waar het vanwege het prachtige weer erg druk was.

Daarna gingen mijn collega’s weer aan het werk in het hotel en ik besloot om eens op zoek te gaan naar een paar Geocaches die in de buurt zouden moeten liggen. De eerste lag op het eiland, en hoewel de plek niet kon missen (een of ander roestig kunstwerk) vond ik niks. Later zag ik in de App dat deze cache recent alleen maar “Niet gevonden” had opgeleverd dus vermoedelijk is die gewoon weg. De andere cache in de buurt vond ik ook niet, maar terug in het hotel bleek dat ik op de verkeerde plek had gezocht.

Wel zag ik bij het zoeken opeens twee slangen opduiken naast het voetpad. Ik stuurde snel een foto naar Stijn, want ik had nog gevraagd of er hier slangen voorkwamen en het antwoord was “Nee”. Oh? En deze dan?

Volgens Stijn waren het Gartner slangen, en mijn vondst was volgens hem heel bijzonder want hij had in de achtentwintig jaar dat hij hier woont nog nooit een slang gezien. Datzelfde hoorde ik later trouwens van collega’s op kantoor die net zo verbaasd waren.

Ik ging toch nog maar even terug voor die tweede cache, deze keer naar de juiste plaats, maar weer vond ik niks. Bovendien was het weer inmiddels totaal omgeslagen want het waaide nu hard, het was een stuk kouder en de lucht zag er dreigend uit. En inderdaad, het begon te regenen waardoor ik genoodzaakt was om snel naar het hotel terug te keren.

Al met al een beetje een teleurstellende dag, te meer omdat ik vanwege het verslechterde weer geen zin had om in de stad op zoek te gaan naar eventuele feestelijk activiteiten. Twee Coors Light en Chicken Wings met Hot Honey saus maakten ’s avonds wel weer wat goed…

Naar de Rocky Mountains

Geplaatst op 2 juli 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 19, 2023

Vandaag zouden Stijn en Marianne me meenemen voor een tochtje door de Rocky Mountains, en ook daarvoor vertrokken we vroeg. Ik werd vanmorgen om kwart over acht bij mijn hotel opgepikt door Stijn en Marianne die ook hun hond Mocha bij zich hadden, en daarvandaan reden we in eerste instantie naar Alfredo’s Bakery om koffie en muffins en dergelijke te halen. Omdat we daar toch vlakbij waren wandelden we eerst nog even naar de Liberty Bridge, een van Calgary’s attracties, waarna de tocht naar de Rocky Mountains begon.

Stijn legde uit dat we niet de geijkte toeristische route zouden doen en dus niet langs het toeristische stadje Banff zouden rijden. In plaats daarvan namen we ten noorden van Calgary ongeplaveide wegen met veel grint en stof waar ik zowaar flashbacks kreeg van het Russische eiland Sachalin. Na enige tijd draaiden we Highway 40 op waar volgens Stijn weinig toeristen kwamen.

Gaandeweg veranderen de heuvels in bergen en werd het uitzicht adembenemend. We stopten dan ook regelmatig op mooie plekjes om foto’s te maken en om simpelweg te genieten van de geweldige aanblik van het landschap. Onze eerste stop was een luxe hotel waar altijd veel beroemdheden en sporters verbleven. We dronken er koffie en ik vond in de kleine souvenir shop wat leuke dingen voor mijn kleinkinderen. We wandelden er ook nog wat rond want het hotel grensde aan een prachtige vallei, waar voor de zeer rijken een peperdure golfbaan was aangelegd.

Verderop bezochten we een camping waar Stijn en Marianne met hun kinderen regelmatig hadden gestaan toen die nog klein waren. Het zag er totaal anders uit dan wat ik van een camping gewend waas, het was gewoon een weg tussen de bomen langs de rand van een groot meer met op regelmatige plakken een plek naast de weg waar je je camper of tent kon plaatsen. Geen sanitair, geen elektriciteit, geen stromend water, alleen hier en daar doucheblokken en plaatsen waar je je afval kon dumpen (ook je menselijke afval…). Logisch dat er meer campers dan tenten stonden, de meeste campers hebben dergelijke voorzieningen aan boord.

Ik hoopte dat we onderweg nog wat wilde dieren zouden zien en dat gebeurde ook, hoewel het volgens Stijn en Marianne altijd maar afwachten was of je überhaupt wat te zien zou krijgen. Het eerste wat we zagen waren herten die midden op de weg het asfalt stonden te likken. Blijkbaar zit er rond de middenstreep zout op de weg en daar zijn ze op uit, totaal geen rekening houdend met het verkeer wat overigens ook weer rekening houdt met de herten. Even later vloog er vlak voor ons een lynx over de weg, maar die was zo snel weer weg dat we geen tijd hadden om een foto te maken.

En even later was het helemaal raak, er schoten twee kleine beren over de weg. Omdat het nog cubs waren (jonkies dus) keken we in het rond of moeder beer ook in de buurt was maar dat bleek niet het geval. En wat we verwachtten, dat de beide cubs snel in het struikgewas zouden verdwijnen, gebeurde ook niet: ze gingen aan de overkant in de berm naar eten zoeken. Stijn draaide de Jeep naar de overkant en gewoon vanuit de auto zagen we vlakbij de twee beren, die we nu konden identificeren als jonge Grizzly’s, rondscharrelen terwijl ze zich totaal niets aantrokken van ons en de twee andere auto’s die waren gestopt. Uiteraard maakten we veel foto’s en het lukte Stijn zelfs nog om een filmpje te maken.

We reden weer verder en zagen regelmatig kuddes koeien die in de berm stonden of de weg overstaken, sommige met kalfjes in de kudde. En we zagen midden op de weg ook Dikhoornschapen, die net als de herten aan de middenstrook aan het likken waren.

Vlak daarna bereikten we de Highwood Pass, de hoogst gelegen passage in die regio, gelegen op meer dan tweeëntwintig meter hoogte. Daarna daalden we langzaam weer af naar de heuvels en gingen we terug richting Calgary.

Onderweg kwamen we door het plaatsje Diamond View en daar stopten we, in eerste instantie om even een kijkje te nemen bij Cool Hand Luc’s, een winkel die veel weg had van een kringloopwinkel maar dan met de meest onmogelijke rommel, van Superman-pakken tot ouwe bordspellen en DVD’s.

Na een praatje met Luc zelf, waarbij ik uiteraard weer werd voorgesteld als “een bezoeker uit Nederland” gingen we om de hoek naar een restaurant waar we wat wilden drinken en eten. Helaas werd dat net verbouwd en was het huidige aanbod niet bepaald geweldig, dus we besloten om maar naar het huis van Stijn en Marianne terug te rijden.

Onderweg begon de lucht begon voor ons uit boven Calgary heel erg donker te kleuren, we stelden ons besluit over het eten dus even uit en bij Stijn en Marianne thuis af te wachten wat het weer zou doen. Bovendien wilde Marianne haar planten in de tuin in veiligheid brengen voor het geval de verwachte onweersbui gepaard zou gaan met hagel. Het begon inderdaad te regenen, maar na een uurtje of twee klaarde het toch weer op. Ik stelde voor om weer naar “1600” te gaan om wat te eten, alleen zouden we wel binnen gaan zitten en mocht Mocha tot haar verdriet dus niet mee.

Na het eten werd Marianne thuis afgezet en nam ik afscheid van haar, waarna Stijn en ik doorreden naar de stad waar ik werd afgezet bij het hotel. We namen afscheid, toch een beetje emotioneel (ik tenminste) want het waren voor mij twee fantastische dagen geweest in hun gezelschap. Ik ga hier nog vaak aan terug denken, en wie weet… voor een volgende vakantie?

Op pad met Stijn

Geplaatst op 1 juli 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 19, 2023

Stijn wilde vandaag zo vroeg mogelijk op pad om de dag zoveel mogelijk te benutten en daarom pikte hij me om acht uur al bij hotel op. De eerste stop was op een heuvel net ten noorden van het centrum vanwaar je een schitterend uitzicht had op de skyline van Calgary. Opvallend daar waren de vele sporters die de trappen naar het uitkijkpunt gebruikten voor hun training. Wel handig, want nu konden we een van de sporters vragen een foto van ons te maken.

Stijn en Marianne hadden vanmorgen afgesproken om te gaan ontbijten met een neef van Stijn en zijn vrouw die ook sinds een paar jaar ook in Calgary woont, en ik werd voor de gelegenheid ook uitgenodigd. Na een gezellig en smakelijk ontbijt gingen Stijn en ik samen verder naar het Chinook Centre, een winkelcentrum vlak in de buurt van waar we hadden ontbeten. We wandelden rond maar vonden niks van onze gading, er was in geen enkele shop een T-shirt van Rush (toch de grootste band die Canada ooit heeft voortgebracht) te koop…

We reden verder naar het noorden waarbij we eerst even langsgingen bij een Home Depot (een jumbo-versie van de Gamma), waarna we een kijkje namen in zo’n typische Noord-Amerikaanse Outdoor winkel. Daar verkopen ze alles voor vissen, kamperen en de jacht, dus ook geweren en kruisbogen. Ik keek mijn ogen uit, en scoorde zowaar ook nog een poloshirt wat in de aanbieding was. Met verbazing heb ik rondgekeken bij de “vissersbootjes” die in feite speedboten waren met gigantische buitenboordmotoren tot wel 350 Pk. De prijzen waren er dan ook na, want onder een ton (Canadese dollars) had je niks…

Verder ging het naar eerst een klein shopping centre wat een beetje een Aziatische sfeer had (heel veel kleine winkeltjes met hoofdzakelijk Indiase en andere Aziatische spullen), en daarna naar het daarnaast gelegen, veel grotere Outlet Centre. Daar hebben we ons kostelijk vermaakt en een prima ijsje gegeten.

We reden daarna met een boog om Calgary heen terug, maar toen we langs een enorm grote dealer van caravans en campers kwamen gingen we toch even van de weg af om daar een kijkje te nemen. Stijn wilde even laten zien hoe er in Canada “gekampeerd” werd. We bekeken een paar luxueuze caravans van binnen maar het hoogtepunt was toch wel een kijkje in een paar van die enorm grote campers ter grootte van een bus of zelfs nog groter. De luxe en het comfort zijn onvoorstelbaar, maar de prijzen variëren dan ook van tweehonderdvijftigduizend dollar tot twee miljoen…

We reden met een boog rond Calgary terug naar het huis van Stijn en Marianne waarbij we langs een groot gebied kwamen waar de oorspronkelijke bewoners nu nog wonen. Stijn vertelde daarbij dat het verboden is om hun gebied te betreden op basis van een verdrag uit achttienhonderd-zoveel waar iedereen zich nog steeds aan houdt en waaraan blijkbaar niemand wil tornen.

Eenmaal bij Stijn en Marianne aangekomen werd het tijd om wat te gaan eten en we gingen daarvoor naar een restaurant in de buurt wat “1600” heet. We zaten heerlijk op het terras buiten en dat was niet alleen vanwege het prachtige weer maar ook omdat Mocha, de hond van Stijn en Marianne, nu ook mee mocht. Een geslaagde afsluiting van een prachtige dag, ik was om een uur of half tien terug in het hotel. Bekaf, dat wel, dus ik sliep al voor tienen…

Ouwe vrienden

Geplaatst op 30 juni 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 19, 2023

Heel veel Canadese collega’s hadden vandaag al vrij genomen in verband met het lange weekend wat er voor de deur staat, en het was dan ook behoorlijk rustig op kantoor. Mijn drie teamgenoten die de hele week in Kitimat aan de westkust hadden gezeten voor een bezoek aan de plek waar de nieuwe fabriek wordt gebouwd waren wel aanwezig, en omdat ze nog niet in dit kantoor waren geweest maakte ik ze een beetje wegwijs en wees waar onze aangewezen werkplakken waren.

Tussen de middag had ik een lunchafspraak staan met een ex-collegaatje uit Calgary. Li had ruim een jaar bij LNG Canada gewerkt en in die periode was ik een beetje haar mentor geweest. Op een afstandje uiteraard want ik zat gewoon in Nederland, maar toen ze hoorde dat ik naar Calgary kwam stond ze erop om elkaar te ontmoeten. We lunchten in het nieuwe en blijkbaar nogal exclusieve restaurant Barbarella en het was erg gezellig. Leuk om dan zo iemand toch een keertje te ontmoeten!

Voor de avond was ik uitgenodigd bij Stijn en Marianne thuis, waarvoor Stijn me om een uur of vier oppikte bij mijn hotel.

Hun huis ligt in een buitenwijk van de stad, op ruim een kwartiertje rijden van het hotel. De sfeer van de wijk deed me heel erg denken aan de wijk in Manila waar we hebben gewoond, mooi ruim van opzet, prachtige vrijstaande huizen en veel groen. We dronken wat in de tuin en aten daarna ook in de tuin, waarbij het nog even spannend werd omdat er druppels begonnen te vallen maar uiteindelijk bleef het droog. We kletsten de rest van de avond totdat mijn jetlag weer begon op te spelen en Stijn me weer bij mijn hotel afzette.

We hadden plannen gemaakt voor het komende weekend, en daar kijk ik enorm naar uit!

+15

Geplaatst op 29 juni 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 19, 2023

Het viel me meteen bij het binnenrijden van het centrum al op, overal in Calgary zie je overdekte loopbruggen over de straten. Marcel legde me uit dat het een heel netwerk is die het mogelijk maakt om vrijwel overal te komen zonder dat je over de straat zelf hoeft. De bedoeling van dit netwerk is dat alles in het centrum op die manier met name in de winter, als het -35 graden is en er een dikke laag sneeuw ligt, makkelijk bereikbaar is.

Het netwerk heeft ook een naam, het heet “+15” en overal zie je aan de gevels borden hangen die aangeven waar de ingangen zijn. Het netwerk ligt ongeveer vijftien voet (ruwweg vijf meter) boven de straten, vandaar de naam, en de totale lengte is zestien kilometer. Alles bij elkaar verbindt het netwerk honderddertig gebouwen door middel van zesentachtig bruggen. Er begint zo’n Skyway in ons hotel, en ik kan van daaruit zo naar het Shell Centre lopen.

Daarbij ga ik dwars door een gebouw wat tussenin staat en ik verlaat de Skyway ter hoogte van het Shell Centre, via een roltrap naar beneden die in de lobby uitkomt. Vanmorgen heb ik dat op die manier gedaan, en zonder buiten te komen en een stuk sneller kwam ik na twee minuten aan in het Shell Centre. Buitenom kan in principe net zo snel want de afstand is vrijwel hetzelfde, maar dat duurt langer omdat ik twee straten met stoplichten moet oversteken.

Als je door de verschillende gebouwen gaat kom je langs allerlei winkel langs de +15, vaak natuurlijk koffieshops en kleine supermarktjes, erg handig opgezet. En er zijn heel veel in- en uitgangen, sommige naar de straat maar ook heel veel direct gebouwen in. Niet alleen een uitkomst in de winter, maar ook met regen, en dat was precies de reden dat ik vanmiddag terug naar het hotel ook de +15 heb genomen.

De lucht betrok namelijk erg snel na een tamelijk warme dag en de verwachting was dat er net als gisteravond wel weer een onweersbui zou losbarsten. En dat gebeurde dus ook, er waren een paar gigantische onweersklappen en even later begon het te plenzen. De bui van vanavond was erger dan gisteren, toen regende het hard maar nu spoelde het letterlijk van de straten af. En ja, dan is zo’n skyway toch wel erg makkelijk…

Maas twee jaar en weerzien met een ouwe maat

Geplaatst op 28 juni 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 19, 2023

Onze kleinzoon Maas is vandaag jarig, hij wordt twee jaar. Ik zag vanmorgen al wat foto’s binnenkomen van een tochtje met de bus en hij is ook nog treinen wezen kijken op het Leidse station. Op zijn cadeautje van ons moet hij nog tot zaterdag wachten want dan is de viering, waar ik dus jammer genoeg niet bij kan zijn. Ik zou heel graag zijn snuitje willen zien als hij zijn cadeau open maakt…

Ikzelf had vandaag een lunchafspraak met mijn ouwe maat Stijn waar ik begin jaren negentig mee heb gewerkt bij Shell. Hij is in 1995 naar Canada geëmigreerd en woont sindsdien in Calgary. We hebben al die jaren wel contact gehouden maar we zagen elkaar natuurlijk maar heel af en toe, de laatste keer volgens mij een jaar of vijftien geleden in Rijswijk. En nu dus in Calgary, en het eerste wat we tegen elkaar dan ook zeiden was, “Wie had dat gedacht”.

We hebben geluncht bij een Ierse pub in de stad, heerlijk in de zon op een terras (het is hier nu vierentwintig graden en geen wind), en we hebben heel veel ouwe herinneringen op zitten halen. Een vervolgafspraak staat al, ik ga vrijdagavond bij Stijn en Marianne op bezoek. En afhankelijk van de plannen van de rest van het team nemen ze me in het weekend mee op pad naar de Rocky Mountains.

Een ernstig geval van jetlag

Geplaatst op 27 juni 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 19, 2023

Het is niks dat je de avond ervoor zo vroeg gaat slapen, maar het gevolg is natuurlijk dat je dan ook erg vroeg wakker wordt. In mijn geval was dat om een uur of drie vannacht en omdat ik er op dat moment al zeven en een half uur op had zitten was ik dus soort van uitgeslapen. Ik ben af en toe nog wel weggedommeld maar tot het daadwerkelijke moment van opstaan om een uur of zes heb ik mijn boek uitgelezen en een Netflix film afgekeken.

Ik heb van andere mensen ook gehoord dat ze, net als ik dus, meer moeite met de jetlag hebben bij reizen van oost naar west dan andersom. Ook is het zinloos om te proberen er iets aan te doen, je moet het gewoon ondergaan en hoe lang je er last van hebt is bijna altijd verschillend. En al die zogenaamde remedies waar mensen mee komen, neem nou maar van mij aan dat die geen ene moer helpen. Gewoon op tijd proberen te gaan slapen is aan te raden, maar als dat niet lukt: jammer dan, gewoon gaan pitten en dan word je maar veel te vroeg wakker.

De werkdag verliep rustig en is grotendeels opgegaan aan de eerste aanzet voor mijn uiteindelijke rapport, gebaseerd op de bevindingen van gisteren, en een paar online meetings. Tussendoor heb ik nog even met Riet gebeld, want vanwege het tijdsverschil (het is in Nederland acht uur later) kan ik daarmee niet wachten tot na het werk.

Bij terugkeer in het hotel zag ik dat de lobby langzaamaan wordt omgetoverd in Western stijl. Voor de deur was een houten stellage opgericht met de begroeting “Howdy!” erop, en alle ramen zijn beschilderd met Western taferelen (cowboys en paarden). Dat is gedaan ter voorbereiding op de Calgary Stampede, een feestdag die als ik het goed begrijp de overtreffende trap is van de Rijnsburgse Paardenmarkt. Die dag ga ik helaas missen want dan ben ik alweer thuis.

Net als gisteren heb ik vanavond wat gegeten in het restaurant van het hotel met de merkwaardige naam “Flower and Wolf”. Het eten is er goed en het bier (Coors Light) smaakt ook best…

Het kantoor in Calgary

Geplaatst op 26 juni 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 19, 2023

Zoals ik wel had verwacht heb ik een onrustige nacht gehad vanwege de jetlag. Ik lag gisteravond om negen uur al maar werd om twee uur vannacht alweer wakker. Niet zo gek natuurlijk want in Nederland is het acht uur later dan hier en mijn interne klok is nog steeds daarop ingesteld. Na een uurtje lezen viel ik toch weer in slaap maar om vijf uur vanmorgen was ik toch echt wel klaarwakker.

Ik zat alleen aan het ontbijt vanmorgen want de rest van de groep was al op weg naar het vliegveld voor hun vlucht naar Kitimat waar de fabriek is die ze gaan bezoeken. Alle mensen die ik moet spreken zitten hier in Calgary op kantoor en ik hoefde daarom dus niet mee. Aan een kant wel jammer, aan de andere kant zitten zij een paar dagen in “the middle of nowhere”, in een benauwde accommodatie met weinig te beleven.

Het kantoor is letterlijk vijf minuten lopen van het hotel, (inclusief wachten op stoplichten bij de twee oversteken), het ligt aan dezelfde kant van de straat recht tegenover het Westin hotel wat je midden op de foto links hierboven ziet. Op kantoor was ik vlot binnen omdat mijn eigen pas was geactiveerd voor de toegangspoortjes en ik daarom snel de lift kon nemen naar de 19^e verdieping. Daar zou mijn gastvrouw voor vandaag al aanwezig zijn, maar omdat ik haar nog nooit had ontmoet vroeg ik aan de eerste de beste dame maar waar ik moest zijn. Tref ik natuurlijk weer het grootste onbenul van de Canadese tak, want zij kende mijn gastvrouw niet zei ze. Een paar bureaus verder stond een dame op die ons gesprek had gehoord, en jawel, dat was mijn gastvrouw…

Eenmaal gesetteld had ik vandaag mijn eerste twee interviews, en daar was ik best wel wat zenuwachtig over. Ik denk dan altijd vooraf dingen als “Stel ik wel de goeie vragen” en “wat als het gesprek niet soepel verloopt”. Ik maakte me zoals gewoonlijk weer zorgen om niks, eenmaal bezig ging alles prima want als ik op gang ben dan nemen de routine en mijn eigen expertise het over en gaat de rest altijd vanzelf. Wat werk betreft is dus de kop eraf.

Aan het eind van de middag begon de jetlag onverbiddelijk toe te slaan en tegen half vijf was ik terug in het hotel. Ik besloot maar vroeg te gaan eten in het aangrenzende restaurant zodat ik bijtijds naar bed kon. Op het menu stond “Chicken Penne Pesto”, waarbij ik meteen moest denken aan mijn favoriete gerecht bij restaurant Italianni’s in Manila, dus de keuze was snel gemaakt. Het leek erg op het origineel ne het smaakte prima maar het haalde het toch niet bij de versie van Italianni’s.

Terug op mijn kamer probeerde ik wakker te blijven met lezen en met Netflix, maar het werkte allebei niet: ik deed om half acht het licht al uit…

Op weg naar Calgary

Geplaatst op 25 juni 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 19, 2023

Een paar weken geleden kreeg ik de vraag of ik eind juni wat te doen had. Daarop volgde de vraag of ik deel wilde uitmaken van een klein team wat een evaluatie moest gaan doen bij LNG Canada, en dat moest gaan gebeuren in Calgary in Canada. In feite zou ik hetzelfde moeten gaan doen als wat ik pas in Australië heb gedaan in Perth, dus ik accepteerde het aanbod en vandaag ben ik vertrokken voor mijn allereerste bezoek aan Canada.

Ik heb al het nodige werk gedaan voor Canadese projecten, maar altijd vanuit Nederland. Ik ken daar dus al de nodige mensen waarvan ik (zoals gewoonlijk zou ik bijna zeggen) de meeste nog nooit in levenden lijve had ontmoet. En mijn ouwe collega Stijn woont natuurlijk in Calgary waar hij met zijn gezin ergens midden jaren negentig naartoe is verhuisd. Stijn was dan ook een van de eersten die ik een berichtje stuurde dat ik naar Calgary zou komen.

Even over negenen vanmorgen werd ik door Riet afgezet bij Terminal 2 op Schiphol waar ik incheckte voor KLM-vlucht KL0677 naar Calgary. He enige waar ik in de rij moest staan was voor de paspoortcontrole, maar al met al was ik toch met ruim twintig minuten binnen en kon ik naar de nieuwe lounge van KLM. Ik had dezelfde vlucht als mijn baas Marcel die ook deel uitmaakt van de groep, maar die kwam ik pas tegen toen ik al op weg was naar de gate.

De vlucht vertrok iets te laat maar verder verliep alles soepel en om een uur of kwart over een landde het toestel op de luchthaven van Calgary. Daar was ik in een mum van tijd door de paspoortcontrole via een automatisch systeem wat alles checkte en een paar vragen bij een desk (wat of ik kwam doen hoofdzakelijk). Marcel was minder gelukkig, die moest in de rij bij een loket voor een uitgebreidere controle.

Niet dat het wat uitmaakte want toen hij er doorheen was stond ik nog steeds op mijn koffer te wachten. Gek genoeg bleek zijn koffer als enige koffer al op de band te liggen, terwijl de rest pas ruim een kwartier later doorkwam. En uiteraard was mijn koffer weer zowat de laatste, die kwam pas een half uur na de eerste koffers uit Amsterdam (tot zover het label met “priority luggage”…). We namen een taxi naar het Sheraton Eau Claire hotel, gelegen in het centrum van Calgary op twee minuten lopen van het kantoor waar ik de komende twee weken zal zitten.

Aan het eind van de middag wandelden Marcel en ik door het centrum waarbij hij me wees op goeie plekken om wat te eten en te drinken (Marcel komt hier twee keer per jaar). Terug in het hotel gingen we naar het dakterras om er nog wat te drinken en daar ontmoeten we Ian, nog een lid van onze groep, en die kende ik nog van mijn tijd op Sakhalin.

We wandelden naar het vlakbij gelegen restaurant “The Keg” waar we Marcel’s verjaardag vierden met een dikke biefstuk. Het weer viel overigens wat tegen, het was frisser dan ik had verwacht en er stond een stevige wind. Bovendien viel er nog wat regen, maar de enige echte fikse bij viel toen wij zaten te eten dus we hadden er betrekkelijk weinig last van. Overdag wordt het de komende week wel aangenaam, rond de vierentwintig graden, alleen koelt het ’s avonds flink af tot net boven de tien. Goed dat ik toch maar een vest heb meegenomen…

Van alles te regelen

Geplaatst op 16 juni 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 12, 2023

Riet hoefde me vanmorgen niet op te halen van Schiphol want ik vloog deze keer weer met mijn vertrouwde maatschappij Emirates, en dat betekende dat er op Schiphol een taxi voor me klaar stond om me naar Huis te brengen. Thuis gekomen in de ochtend nam ik mijn gemak ervan de rest van de dag. Tenslotte was ik al vanaf afgelopen zaterdag van huis geweest en was de zondag zelfs een officiële werkdag geweest in Oman, dus ik vond dat ik wel recht had op een werkvrije vrijdag.

Er waren genoeg dingen waar ik me nog mee bezig moest houden, zoals de plannen voor onze vakantie naar Australië eind van dit jaar. Dat is twee weken geleden in een stroomversnelling geraakt en alles lijkt daarvoor nu geregeld. Er zijn nog wat kleine dingetjes maar de offerte is al bevestigd en de betaling van de reis (een bedrag waar ik wel even bij moest slikken) is gedaan. Het wachten is nu op alle bevestigingen van het reisbureau.

Ik ben maar een week thuis voordat ik alweer op pad moet want volgend weekend vertrek ik alweer voor de volgende trip, naar Calgary in Canada. Daar kijk ik erg naar uit want ik hoop mijn ouwe maat Stijn, die achtentwintig jaar gelden naar Canada is geëmigreerd, daar te ontmoeten. En ook dat ga ik de komende week proberen te regelen.

Moeizame werkweek

Geplaatst op 15 juni 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 19, 2023

De week in Oman begon al niet goed met mijn reisperikelen, en het werd er in de loop van de week niet beter op. Ik was in eerste instantie op bezoek om contact te leggen met Malik, een nieuwe collega in Muscat, die zich nog aan het inwerken is en onze hulp daarbij nodig heeft. De andere collega’s waar ik mee wilde praten waren alleen op maandag beschikbaar want die vertrokken voor de rest van de week naar Dubai voor een werkbezoek.

De eerste ochtend was Malik er en hadden we een paar goeie gesprekken. Hij verdween op een gegeven moment voor wat ik aannam de lunch was, en toen hij terug kwam vertelde hij dat hij dringend naar huis moest voor een huiselijk probleem (iets met zijn inwonende huishoudelijke hulp). Ook de volgende dag was hij niet op kantoor omdat hij nog steeds met dat probleem bezig was en toen hij eindelijk verscheen was hij al snel weer weg, en ik had geen idee waarheen.

Ook woensdag was hij niet beschikbaar want hij moest de noodzakelijke bestuurderstest afleggen, wat vanuit het bedrijf verplicht is. Dat nam vrijwel de hele dag in beslag, dus ik zag hem pas weer aan het eind van de middag waarbij we afspraken om de volgende dag samen naar Petrofac te gaan, het bedrijf wat het werk doet voor de projecten die op dit moment lopen. Er was daar een workshop waar wij geacht werden bij te zitten, in feite had ik die zelfs georganiseerd. Maar wie er ook verscheen op het kantoor de volgende dag, geen Malik, want die had besloten de workshop toch maar online te volgen…

Hoe dan ook, ik bracht de rest van de dag na de workshop door op het kantoor van Petrofac want ik zou aan het eind van de middag naar de luchthaven vertrekken. Het had geen zin om nog helemaal naar ons eigen kantoor terug te gaan, dus ik had mijn koffer ook meegenomen naar Petrofac.

De taxi pikte me rond half vijf op en bracht me naar de luchthaven waar ik incheckte voor mijn vlucht met Fly Dubai naar Dubai, waar ik om een uur of elf ’s avonds zou aandoen. De vlucht was probleemloos, alleen het instappen op de luchthaven van Muscat was een complete chaos omdat heel veel passagiers veel te veel en veel te grote handbagage bij zich hadden. Uiteraard waren de bagagevakken in een mum van tijd vol en de laatste passagiers moesten dan ook hun bagage alsnog afgeven om in het ruim te laten laden.

Er werd zelfs op een gegeven moment aan mij gevraagd door een Flight Attendant of ik mijn rugzak in het ruim wilde laten laden om plaats te maken voor andere bagage. Ik heb dat niet heel vriendelijk geweigerd, moeten ze maar geen mensen met veel te veel en te grote koffers aan boord laten, hun eigen richtlijnen zijn duidelijk genoeg…

Al met al arriveerden we rond elf uur volgens plan in Dubai waar ik nu moet wachten tot half vier vannacht, dan vertrekt mijn vlucht met Emirates naar Amsterdam.

Muscat

Geplaatst op 14 juni 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 12, 2023

Veel mensen vragen aan me als ze horen dat ik naar Oman ga of dat ik er ben geweest wat daar nou aan is. Blijkbaar is de algemene perceptie dat Oman een land is met heel veel zand, kamelen en dadelpalmen. Nou, dat is er inderdaad allemaal maar er is veel meer. Nou ben ik alleen nog maar in Muscat en omgeving geweest maar ik heb genoeg gezien om te kunnen vertellen dat met name Muscat heel bijzonder is.

Het eerste wat me opviel toen ik hier vorige maand weer was voor de eerste keer in pakweg veertien jaar is dat er zo weinig veranderd was aan de sfeer. Goed, er was veel bijgebouwd (met name tussen het vliegveld en de stad zelf) en de hoeveelheid verkeer is flink toegenomen, maar het oogde allemaal nog precies hetzelfde. En dat komt met name omdat alles wat er is bijgebouwd er hetzelfde uitziet als wat er al stond.

Alle gebouwen hebben zo ongeveer dezelfde kleur, in tint variërend van gebroken wit tot zandkleurig, en ze hebben allemaal hetzelfde Oosterse uiterlijk, allemaal rechte hoeken en kleine ramen. Je vindt hier geen torenhoge glazen kantoorgebouwen, alles ademt dezelfde sfeer uit en dat maakt dat de stad er nog steeds uitziet als op de plaatjes in “Duizend en een nacht”. Wat ook opvalt is hoe schoon en strak alles is, en de volkomen afwezigheid van iedere vorm van graffiti. Niet op huizen, niet op bruggen en niet op bushaltes, gewoon nergens zie je graffiti.

Muscat is zeker geen slapende stad, maar het heeft zijn identiteit behouden en ziet er niet verwesterd uit zoals steden als Dubai en Abu Dhabi. Ik vind het een verademing vergeleken met de kunstmatig aandoende andere steden met hun wolkenkrabbers van glas en staal.

Kortom, Muscat is prachtig, en Oman zeker een land wat een bezoek waard is.

Vervoer in Muscat

Geplaatst op 13 juni 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 15, 2023

Een jaar of vijftien geleden ben ik ook al een aantal keren in Oman geweest en tijdens mijn eerste bezoek indertijd vroeg mijn toenmalige gastheer verbaasd waarom er geen auto voor me was geregeld. Bij alle volgende bezoeken stond er bij mijn aankomst in het hotel (hetzelfde hotel overigens als waar ik nu zit) steevast een huurauto voor me klaar die ik gedurende mijn bezoek naar believen kon gebruiken. Ik heb daar toen dankbaar gebruik van gemaakt en daardoor het nodige van de stad kunnen zien.

Dat is nu helemaal veranderd, het is ons nu ten strengste verboden zelf te rijden en we moeten gebruik maken van vooraf geregelde taxi’s van een door het bedrijf bepaald taxibedrijf. Dat houdt in dat ik vorige week al een lijst heb moeten indienen met ritten die ik van plan was deze week te maken, dus vanaf het ophalen vanaf het vliegveld tot en met de dagelijkse ritten van en naar kantoor, met daarbij aangegeven de tijden waarop ik opgepikt wil worden.

Het gaat bijna altijd zonder problemen, maar soms gaat er wel eens wat niet goed. Zo zag ik op het vliegveld (net als de vorige keer trouwens) mijn chauffeur niet terwijl hij er blijkbaar wel was. Hij stond simpelweg niet met een naambordje klaar op de plek waar hij hoorde te staan, en ik zag hem dus niet. Na wat heen en weer gebel en berichten via WhatsApp vonden we elkaar tenslotte. En de ene keer staat je chauffeur al een half uur van tevoren te wachten, zoals gistermiddag, de andere keer komt hij pas op het laatste moment aanrijden.

Gelukkig heb ik het telefoonnummer van iemand bij het taxibedrijf die de ritten coördineert en die kan ik bellen of via WhatsApp laten weten als er iets niet goed gaat. En dat was dus vanmiddag, want ik had al een kwartier buiten staan te wachten maar bij de verwachte aankomsttijd was er nog steeds geen chauffeur te zien. Vervelend genoeg kon de coördinator hem niet bereiken, maar even later kreeg ik van de chauffeur zelf een berichtje (ze krijgen altijd ons contactnummer). Wat bleek, hij was er al maar stond ergens om de hoek, waar hij mij niet kon zien en ik hem niet…

Een ander dingetje wat regelmatig misgaat is de betaling. Ik word geacht iedere rit af te rekenen per creditcard en daarvoor hebben alle chauffeurs een machientje bij zich, zo’n draagbare betaalautomaat. Alleen doet dat ding het regelmatig niet en kan ik dus de rit niet afrekenen want contact is niet toegestaan. Gelukkig doen ze daar niet moeilijk over en wordt dat achteraf geregeld. Ik krijg wel na ieder bezoek aan Oman een hele waslijst aan creditcard transacties op mijn bedrijfsrekening van alle individuele ritjes. En die moet ik allemaal afzonderlijk, met een apart bonnetje, declareren. Het zou misschien handiger zijn als het taxibedrijf achteraf een enkele rekening stuurt, maar ja, zo werkt het nou eenmaal niet…

Tweede dag, eerste werkdag

Geplaatst op 12 juni 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 12, 2023

Om zeven uur zat ik aan het ontbijt in het hotel, en ik realiseerde me dat ik een inschattingsfout had gemaakt. Tijdens mijn vorige bezoek zat ik iedere dag te ontbijten op het terras van het restaurant en ook vandaag had ik plaatsgenomen op het terras. Ik had natuurlijk gelijk moeten zien dat het terras in tegenstelling tot de vorige keer vrijwel leeg was en dat iedereen binnen zat te eten. De reden daarvoor was simpel, het was al vijfendertig graden en ik zat zowat te soppen in mijn hemd. Dat gaan we dus morgen anders doen…

Aangekomen op het kantoor werd ik opgehaald door mijn collega David, die me meteen vertelde dat hij de komende twee dagen in Dubai zou zitten. Gelukkig heb ik met hem niet veel te bespreken want ik ben hier in hoofdzaak om te spreken met mijn nieuwe collega Malik. Ik maakte kennis met hem, en tussendoor ook nog even met de grote baas van de projecten, en we kwamen daarna de dag door met bijpraten, hoofdzakelijk van mijn kant aangezien Malik nieuw is in de organisatie.

Mijn taxi terug naar het hotel stond er al een half uur te vroeg, en dat kwam me best uit want halverwege de middag moest Malik onverwacht naar huis in verband met een vervelende situatie met zijn inwonende hulp. Dat half uurtje eerder naar het hotel was dus prima voor mij, want nu kon ik even uitgebreid met Riet bellen over onze aanstaande vakantie. En daarna was er Fish&Chips in de Duke’s Bar…

Late aankomst in Muscat

Geplaatst op 11 juni 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 12, 2023

Aangekomen in Terminal 1 probeerde ik eerst maar eens een boardingpass te krijgen voor mijn vlucht naar Oman. Helaas, bij de transfer desk konden ze me nog niet helpen want er waren nog geen mensen van Oman Air aanwezig en ik kreeg het advies om na drieën maar eens terug te komen. Ik wandelde dus maar wat rond in het winkelgedeelte om tenslotte maar neer te strijken bij een koffieshop voor maar weer een bakje koffie.

Daarvandaan stuurde ik wat mailtjes rond want er viel nogal wat te regelen: naar het hotel een bericht dat ik pas in de ochtend zou arriveren, naar mijn collega’s om uit te leggen wat er gebeurd was en dat ik niet naar kantoor zou komen vandaag en tenslotte naar het taxibedrijf in Muscat om ander vervoer te regelen. En ondertussen hield ik Riet op de hoogte van mijn wel en wee zodat ze niet ongerust zou worden als ze niet op de verwachte tijdstippen van me zou horen.

Van slapen zou vannacht niks komen, in plaats daarvan probeerde ik wakker te blijven. Om even over drieën stond ik weer bij de transferdesk waar ik in eerste instantie van het ene loket naar het andere werd gestuurd totdat er eindelijk iemand die namens Oman Air de honneurs waarnam me een boardingpass gaf. Nu kon ik eindelijk de business lounge in waar ik nog meer koffie dronk maar ook wat at, want ook dat de lunch aan boord van de Emirates vlucht was al een behoorlijke tijd geleden.

Om vijf voor zes, tien minuten te vroeg, vertrok vlucht WY602 van Oman Air naar Muscat waar we na een uurtje vliegen aankwamen. Mijn grootste angst was dat mijn koffer niet aan boord was, en dat kwam mede omdat ik het laden van de koffers door het raam naast mijn stoel had kunnen zien, en mijn koffer had ik niet aan boord zien gaan. Na het gehannes van de afgelopen nacht zou het me niet verbaasd hebben als mijn koffer er niet had geweest, maar zie daar, aangekomen bij de bagageband (ik was zo ongeveer de laatste die door de paspoortcontrole kwam) stond mijn koffer al op me te wachten.

Het kostte enige moeite om mijn chauffeur te vinden (net als de vorige keer) maar uiteindelijk was ik even na negenen in mijn hotel. Daar viel ik na het uitpakken van mijn koffer als een blok in slaap. Niet gek aangezien ik al ruim zesentwintig uur op mijn benen stond (figuurlijk gesproken natuurlijk want de meeste tijd had ik gezeten).

Ik sliep net aan twee uur toen ik gewekt werd door de schoonmaakploeg die het kaartje “Niet storen” aan de deur hadden genegeerd. Toen ze me zagen gingen ze wel gelijk weer weg maar ik was wakker en kon niet meer slapen. Ik probeerde nog wat werk te doen vanuit mijn hotelkamer, waarna ik halverwege de middag nog een dutje van ongeveer een uur deed.

Aan het begin van de avond ging ik naar beneden naar Duke’s Bar, mijn favoriete plek om wat te eten en voor een biertje. De barjuffrouw, een Filipijnse, herkende me van mijn vorige bezoek een paar weken geleden, en al gauw zat ik aan een pint Tiger bier en een portie Chicken Tikah…

Onfortuinlijke heenreis naar Oman

Geplaatst op 10 juni 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 12, 2023

Het gaat me een beetje te ver om het een “journey from hell” te noemen, maar het zat me tijdens de heenreis naar Muscat, de hoofdstad van Oman, beslist niet mee.

Riet hoefde me deze keer niet weg te brengen want ik had weer gekozen om te vliegen met Emirates, dus om kwart over acht stond er een dikke Mercedes voor de deur. Op de luchthaven was het wel drukker dan de vorige twee keer dat ik hier was maar toch was ik overal vlot doorheen. So far so good, zoals de Engelsen dan zeggen.

Bij de gate ging het mis. Ik zat samen met alle andere passagiers te wachten tot we gingen instappen, maar dat gebeurde niet. Het aangekondigde tijdstip verstreek, en op het moment dat we hadden moeten opstijgen, om tien over half twaalf, was het instappen nog steeds niet begonnen. Vervelend was dat er helemaal niet werd omgeroepen wat er aan de hand was, alleen kreeg ik op een gegeven moment een bericht op mijn telefoon dat de nieuwe vertrektijd twee uur ’s middags was.

Zo erg was het gelukkig niet want om één uur kwam alsnog de aankondiging dat er een technisch mankement was geweest met een boordradio, dat was verholpen en we konden instappen. We vertrokken dus anderhalf uur te laat, en ik begon me zorgen te maken want ik had in Dubai nu in Dubai als we geen tijd inhaalden onderweg maar een uur de tijd om mijn volgende vlucht te halen. En dat is niet veel op zo’n grote luchthaven als Dubai, zeker gezien het feit dat ik met een bus naar een andere terminal moest.

We haalden onderweg tien minuten tijd in waardoor ik bij aankomst in Dubai om vijf over half tien dus een uur en tien minuten had om mijn volgende vlucht te halen. Maar er gebeurde iets onverwachts, want toen ik de slurf uit kwam stond er iemand van Emirates met een bod waarop een aantal bestemmingen stond waaronder ook Muscat. Ik meldde me bij de man die me vertelde dat ik was omgeboekt naar een andere vlucht omdat ik de geplande vlucht zeker niet meer zou halen. Ik keek op het papier wat ik kreeg en zag tot mijn verbijstering dat die vlucht pas om zes uur morgenochtend zou gaan, en dat betekende dus meer dan acht uur wachten!

Ik besloot om toch te gaan kijken of ik de oorspronkelijke vlucht nog kon halen, en ik hoefde daarvoor niet eens hard te lopen. Ik was vrij snel bij de bus en ik was om vijf over tien al bij de gate in Terminal 1 waar het boarden net was begonnen. Maar helaas, bij controle van mijn boardingpass werd geconstateerd dat ik was overgeboekt naar de volgende vlucht en ik kon dus niet meer mee. Ik probeerde het nog wel, want uiteraard zou mijn stoel nog vrij zijn, maar het kon dus niet en ik werd veroordeeld tot acht uur wachten.

Ik besloot dan maar naar de business lounge van Oman Air te gaan, de maatschappij waarmee ik naar Muscat zou vliegen, maar daar werd ik geweigerd. Ik had namelijk een e-ticket en nog geen boarding pass, en bovendien mocht ik zelfs met boardingpass pas vanaf vier uur voor vertrek in de lounge. En als ik problemen had moest ik me maar vervoegen bij de desk van Emirates.

Dat ging ik doen, maar daarvoor moest ik wel weer terug met de bus naar Terminal 3, want daar was de Emirates desk. En daar kreeg ik te horen dat ze niets voor me konden doen want mijn vlucht was niet met Emirates maar met Oman Air. En ook bij de business lounge van Emirates werd mij de toegang geweigerd om dezelfde reden, ondanks mijn pleidooi dat het in feite de schuld van Emirates was dat ik in deze situatie zat. Tot zover dus de goeie service van Emirates, als je ze een keer echt nodig hebt zijn ze er dus ook niet voor je.

Er zat dus niets anders op dan weer terug te gaan naar Terminal 1 met de bus en dan maar te zien dat ik de nacht doorkom met wachten tot het zes uur is…

Vakantieplannen (2)

Geplaatst op 8 juni 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 12, 2023

De afgelopen dagen hebben Riet en ik onze plannen voor Australië besproken aan de hand van de brochure van Pacific Island Travel en wij zijn er eigenlijk wel uit. Het plan is om naar Sydney te vliegen, daar de Indian Pacific treinreis te maken naar Perth, en dan vandaar uit de rondreis door Zuid-West Australië te doen. Er zijn nog wat variabelen, zoals het aanpassen van de rondreis en het verblijf bij onze vrienden Pat en Howard, en dat alles gaan we de komende dagen telefonisch bespreken met de ons toegewezen reisagent bij Pacific Island Travel.

We gaan waarschijnlijk voor een week of vijf, al had Riet daar wel wat moeite mee omdat ze niet zo lang bij de kleinkinderen vandaan wil zijn. Dit is ook een van de dingen die we moeten bespreken, want mogelijk moeten we daarvoor het een en ander aanpassen, maar wel we het wel over eens zijn is de periode. We willen het liefst ergens eind oktober vertrekken zodat we eind november, dus voor alle feestdagen, weer terug zijn.

Ons wensenpakket ligt klaar, nu nog kijken of het inderdaad op die manier te realiseren is, en dat hopen we de komende dagen te horen.

Verjaardag en Alter Bridge

Geplaatst op 3 juni 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 12, 2023

Vandaag vierde mijn moeder haar tweeënnegentigste verjaardag, en dat deden we voor het tweede jaar op rij bij Strandrestaurant Zomers. Dat is net tegenover de Oude Kerk aan de Boulevard en voor mijn moeder met haar rollator dus nog makkelijk aan te lopen qua afstand. Toen we aankwamen bij het restaurant was er even verwarring want het gedeelte waar we vorig jaar hadden gezeten bleek bezet door een andere verjaardag. Voor ons was het gedeelte van het restaurant inclusief terras aan de andere kant van het gebouw gereserveerd, en er werden dus snel even de nodige tekstberichten verstuurd naar de familie om aan te geven waar we zaten.

De familie verzamelde zich tussen half vier en vier uur, waarbij met name steeds meer opvalt dat het accent steeds meer op de jeugd valt want van mijn moeder’s generatie zijn alleen haar broer Arend, tante Anneke en Ome Gerrit nog over. Het was gelukkig prachtig weer, de bediening was prima en het was leuk om iedereen weer eens bij elkaar te zien.

Mijn broer Alex, neef Bastian en ikzelf moesten rond een uur of vijf vertrekken want wij moesten nog naar Tilburg waar een concert van een van onze favoriete bands, Alter Bridge, zou plaatsvinden in theater 013. De rit daarheen duurde dik anderhalf uur en pas bij zevenen arriveerden we bij de naast het theater gelegen parkeergarage. We hadden al geien dat er nog maar een paar plaatsen vrij waren en jawel, de auto voor ons was de laatste die werd toegelaten en voor ons bleef de slagboom dicht.

Er zat niets anders op te wachten tot er auto’s zouden vertrekken zodat er weer plek beschikbaar kwam, want we konden ondertussen niet meer voor of achteruit want er stond achter ons een hele rij. Het duurde een minuut of tien toen we alsnog naar binnen konden na verscheidene auto’s de garage te hebben zien verlaten en al snel vonden we een open plek. En omdat het programma pas om acht uur zou beginnen was er zelfs nog tijd voor een broodje hamburger vooraf, in dezelfde hamburgertent verderop in de binnenstad als waar we de vorige keer bij Dream Theater ook hadden gegeten.

Het concert was bijzonder goed, beter nog dan een half jaar geleden in Amsterdam. Het voorprogramma werd ook nu weer verzorgd door de band Mammoth van Wolfgang van Halen, de zoon van de inmiddels overleden gitaarheld Eddie Van Halen. Alter Bridge stond weer als een huis, met een iets andere setlist dan de vorige keer. Ondanks de verre reis toch weer een goed besteedde avond!

Weer naar Oman

Geplaatst op 1 juni 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 14, 2023

Vandaag kwam er plotseling een verzoek om de week van de 11^e juni naar Oman te gaan. Eigenlijk zou de collega met wie ik samenwerk voor Oman die week gaan maar die heeft door omstandigheden een onverwachte en lange vakantie genomen. Er zit in Oman een nieuwe collega die ingewerkt moet worden en omdat we die niet weken willen laten zitten was de logische oplossing dat ik dan maar zou gaan.

Gelukkig kon alles nog snel worden geregeld, waarbij ik nog niet eens zozeer over de reis in zat maar wel over mijn visum. In tegenstelling tot wat ik dacht was het visum dat ik voor mijn vorige bezoek had geregeld geldig voor maar één bezoek en moest ik dus weer een nieuw visum aanvragen. Gelukkig ken ik nu de procedure en alles ging dus heel vlot, wat betekent dat ik volgens plan kan vertrekken.

Er is wel een tegenvaller, en dat is dat ik nu ons jaarlijkse bezoek aan de Whisky-avond in Leiden moet missen want dat is op de 10^e juni, de dag van mijn vertrek. Jammer, want ik had me best wel verheugd op een avondje whisky proeven met Robin, Astrid, Martin en zwager Aad. Gelukkig vond Robin een gegadigde voor mijn toegangskaart want het is uiteraard zonde om die ongebruikt te laten, de zwager van Astrid gaat nu mee.

Het worden dus een paar drukke weken, want na Oman ben ik maar een weekje thuis en dan ga ik weer voor twee weken naar Calgary in Canada. Het is heel vervelend allemaal, maar iemand moet het toch doen, nietwaar…

Vakantieplannen (1)

Geplaatst op 30 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 12, 2023

Riet en ik hebben al een tijdje het plan om dit jaar weer met vakantie te gaan naar Australië. En eigenlijk hebben we daarvoor zelfs al redelijk vastomlijnde plannen, want we willen deze keer een rondreis maken in het Zuid-Westen, met als centrale punt Perth want daar wonen onze vrienden Pat en Howard, en als het enigszins mogelijk is willen we deze reis combineren met een van de twee grote spoorlijnen dwars door Australië.

Om het geheel in gang te zetten hebben we besloten om weer in zee te gaan met hetzelfde reisbureau als wat we gebruikt hebben voor onze Australië-reis in 2017, Pacific Island Travel. Dat begon met een belletje om de brochure aan te vragen, want die had ons de vorige keer ook alle informatie gegeven die we wilden, en het is gewoon lekker als je in zo’n brochure kunt bladeren.

De brochure hebben we in huis en we hebben alvast een voorzichtige inventarisatie gedaan van hoe we onze plannen kunnen gaan realiseren. Tijd voor een belletje naar Pacific Island Travel…

Overschot aan vrije dagen

Geplaatst op 26 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 14, 2023

Ik kwam een week of wat geleden tot de ontdekking dat ik een flink aantal vrije dagen heb staan, en rekening houdend met het feit dat ik mogelijk begin volgend jaar met pensioen ga moet ik die dus allemaal voor die tijd nog op zien te maken. We hebben al een lange vakantie gepland maar zelfs dat slaat nog maar een klein gaatje in het totale aantal en blijf ik dus zitten met een flink overschot.

Daarom heb ik besloten om als het lukt voorlopig iedere vrijdag maar vrij te nemen en dat betekent dat ik een groot deel van het jaar een vierdaagse werkweek heb. Op zich vind ik dat wel lekker want het werk, met name voor wat betreft de projecten in Oman waar ik bij betrokken ben, begint behoorlijk intensief te worden en dan is zo’n extra dag vrij toch wel lekker.

Kan Riet er ook alvast wat beter aan wennen dat ik vaker thuis ben…

Weer thuis

Geplaatst op 20 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 14, 2023

Riet zou me ophalen op Schiphol en dat was ook weer even wennen. Bij alle vluchten met Emirates word je als businessclass passagier thuis met een taxi opgehaald en in de meeste landen kun je ook een taxi krijgen bij aankomst. Ook in Nederland, en dat betekende dat ik de afgelopen jaren vrijwel nooit een beroep hoefde te doen op familie om me weg te brengen of op te halen omdat ik vrijwel altijd met Emirates vloog.

KLM doet daar niet aan en dat betekende dat ik zelf weer vervoer moest regelen, maar dat is gelukkig in onze familie nooit een probleem, en zeker niet als Riet gewoon thuis is. Ze stond dan ook al te wachten toen ik nog op mijn koffer zat te wachten want ik kreeg al berichtjes op mij telefoon.

Een van de eerste dingen die ik altijd doe bij thuiskomst is even bij mijn moeder langs, en dat deed ik dus vandaag ook, maar niet nadat ik eerst even een dutje had gedaan want zoals gewoonlijk heb ik onderweg in het vliegtuig weer nauwelijks geslapen. En ik ben weer terug in de regen en de kou, en dat valt niet mee na twee weken waarin het iedere dag zonnig was met temperaturen van boven de dertig graden…

Terug naar de regen en de kou…

Geplaatst op 19 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 12, 2023

Weer een vrije dag in Nederland want de vrijdag na Hemelvaartsdag is bij ons altijd een brugdag, oftewel zoals dat vroeger heette een “verplichte snipperdag”. Voor mij een rustige dag want ik hoefde pas na het middaguur op de luchthaven te zijn. Mijn terugvlucht naar Nederland was met dezelfde KLM-vlucht als de heenreis, want die vlucht maakt in feite een rondje van Amsterdam naar St. Maarten naar Port of Spain en dan weer terug. De vertrektijd was pas tegen half zes dus ik hoefde me niet te haasten.

Aangekomen op de luchthaven was er een tegenvaller want KLM heeft in Port of Spain dus geen business lounge, wat betekende dat ik tussen de winkels moest rondhangen. Ja, een luxeprobleem en ik ben verwend, ik weet het en dat geef ik ook grif toe. Gelukkig was er een koffieshop waar ik een bakkie kon doen en in ieder geval in een goeie stoel kon zitten.

De vlucht vertrok op tijd en de verwachte aankomsttijd is morgenochtend om half negen. Voor Riet heb ik bij thuiskomst een onaangename verrassing, er waren namelijk geen sigaretten te koop op de luchthaven. Wel losse pakjes van vreemde merken maar niet de gebruikelijke sloffen in de taxfreeshops. Helemaal niets, en dat heb ik nog niet eerder meegemaakt. Heel anders dan bijvoorbeeld in Dubai waar per merk ongeveer een pallet aan sloffen staat opgestapeld…

Een onverwachte dag vrij

Geplaatst op 18 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 12, 2023

De training zat er gisteren op en normaal gesproken was ik vandaag dan ook naar huis gereisd, maar dat was dit keer niet het geval want ik vertrek morgen pas. Dat komt omdat KLM niet iedere dag op Port of Spain vliegt. Toen ik deze cursus een paar weken geleden regelde was de vlucht van Port of Spain naar Amsterdam op donderdag, en daar had ik de cursus op aangepast. Toen ik de vluchten ging boeken bleek dat de donderdag-vlucht was verplaatst naar de vrijdag. En omdat alles voor wat betreft de cursus al geregeld was had ik vandaag dus een onverwachte maar zeer welkome dag vrij.

Mijn gastheer Faheed had gevraagd of ik zin had om wat meer van het eiland te zien, en mijn antwoord was natuurlijk “Ja graag!”. Hij pikte me om half twaalf op bij het hotel en we reden daarna naar een baai aan de noordkust van het eiland met de naam Maracas Bay. Daar zijn mooie stranden en er is ook een uitkijkpunt met een prachtig uitzicht over de baai.

En er was meer, want ik had ontdekt dat er bij dat uitkijkpunt ook weer een Geocache was verstopt en die wilde ik natuurlijk graag vinden, zeker na de mislukte speurtocht naar de cache in het Queen’s Park Savannah. En jawel, ik heb hem gevonden, al had ik pas door dat het de cache was toen ik hem voor de tweede keer in mijn handen had. Ik vond namelijk al snel een kleine magneet (dacht ik) achter een verkeersbord maar zag daar geen cache in. Nadat verder zoeken niks had opgeleverd keek ik nog maar eens naar het magneetje en zag dat je dit kon openschroeven. En jawel, daar was een klein en overvol stukje papier waarop ik met enige moeite nog een plekje kon vonden voor mijn naam.

We reden na het kopen van wat snoep bij de kraampjes op het uitkijkpunt door naar het veel lagergelegen strand waarin een groot aantal strandrestaurantjes lag. We gingen naar een ervan waar we een broodje haai aten waarvan de verpakking er net zo uitzag als die van een Big Mac bij McDonalds (Robin noemde het toen hij de foto zag dan ook een “McShark”). Het was goed te eten maar niet overdreven lekker vond ik, het wat stugge vlees was niet zo lekker als een Hollandse Lekkerbek. Na de McShark reden we terug over de prachtig gelegen kustweg, ik werd afgezet bij het hotel waar ik afscheid nam van Faheed.

En het was vandaag ook nog eens Hemelvaartsdag dus in Nederland zou ik ook een vrije dag hebben gehad. Niet meer dan terecht dus, deze onverwachte dag vrij.

Kahoot!

Geplaatst op 17 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 14, 2023

Vandaag zat ook de tweede training er alweer op. Deze keer was er geen afsluitende test want deze training meer technisch en grotendeels op maat. Wel zat er in verscheidene onderdelen een quiz die werd uitgevoerd via een online-programma wat “Kahoot!” heet. Hiermee kun je multiple choice vragen opstellen die je laat zien in de vorm van een soort dia-presentatie, en alle deelnemers kunnen dan de vragen via een App op hun mobieltje beantwoorden.

Het geheel ziet er erg leuk uit, iedereen die meedoet moet zich melden met een quiz-naam en alleen al die namen zorgen voor de nodige hilariteit. De quiz werkt zichzelf automatisch af en tussen alle vragen komt de score in beeld, waarbij niet alleen de goeie antwoorden de positie op de ranglijst bepalen maar ook hoe snel je de vraag goed hebt beantwoord. Het enthousiasme van de deelnemers is altijd groot bij de Kahoot!-quizzen en ik denk daarom ook dat ik maar een voorstel ga indienen om daar meer gebruik van te gaan maken bij toekomstige cursussen.

De collega waarmee ik de cursus in Bengaluru heb gedaan had zelfs kleine prijzen meegenomen voor elke Kahoot! In de vorm van zakjes snoep. Dat heb ik deze keer niet gedaan, ik heb wel stroopwafels meegenomen maar die heb ik vorige week al uitgedeeld. Die waren zoals gewoonlijk al heel snel op…

De dagelijkse routine

Geplaatst op 16 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 14, 2023

Net als tijdens mijn verblijf in Bengaluru zit ik aan het begin van de avond ook hier in de hotelbar waar ik een biertje drink (meestal Carib Light, anders Carib Regular). Soms bestel ik er wat te eten maar de meeste dagen haal ik wat sandwiches in het naast de hotelbar gelegen winkeltje, want daar heb ik genoeg aan. De lunches hier zijn wat wij een warme maaltijd zouden noemen, en vandaar dat ik ‘s avonds volsta met een paar broodjes.

Ik kan ondertussen al aardig opschieten met het barpersoneel en als mijn vaste tafeltje bezet is als ik aankom komen ze me meteen waarschuwen als het vrij is. Er zijn behalve de bar ook twee restaurants in het hotel maar de een heeft hetzelfde menu als de bar en de andere serveert alleen ontbijt en lunch. Voor mij is dat in combinatie met het winkeltje ruim voldoende, en dat is maar goed ook want net als in Bengaluru is er ook hier weinig te beleven in de directe omgeving van het hotel.

Mijn dagritme is heel anders dan thuis, want ik lig hier uiterlijk negen uur al op mijn bed. Dat betekent wel dat ik ’s morgens tussen half vijf en vijf uur al opsta, want dan heb ik mijn acht slaap er al op zitten. Ik lees dan nog wat voordat ik er om een uur of kwart over zes uit ga. Ik zit om kwart voor zeven aan het ontbijt (meestal cornflakes en fruit, met soms een muffin), en vervolgens wacht ik op een berichtje van mijn taxichauffeur dat hij bij het hotel is aangekomen.

En zo zit ik vrijwel iedere ochtend tussen kwart voor acht op kantoor voor weer een dag met training…

Eerste dag van de tweede training

Geplaatst op 15 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 21, 2023

Er was bij mijzelf een lichte spanning voorafgaande aan de tweede cursus. Voor mij was het de eerste keer dat ik deze cursus ging geven, en nog in een ietwat aangepaste vorm ook. Maar ondanks dat verliep de eerste dag van de tweede training boven verwachting goed. Wel was bij de deelnemers duidelijk te merken dat dit materiaal dieper op details inging en een stuk technischer was dan de theorie van vorige week want sommigen hadden er zichtbaar wat meer moeite mee.

In vergelijking met vorige week had ik een deelnemer minder in de klas en een meer die de training online volgde. Het zal voor die deelnemer niet makkelijk zijn geweest want hij zat in India, met dus een tijdsverschil van negen en een half uur ten opzichte van Trinidad. Hij volgde de training dus vrijwel helemaal ’s avonds en ’s nachts…

Net als vorige week bestond de lunch ook vandaag weer uit “local food” wat werd bezorgd. Ik heb inmiddels al de nodige lokale gerechten kunnen proeven en het meeste smaakte prima. Dat zou volgens Riet niks moeten betekenen want die zegt dat ik sowieso alles eet, maar er waren ook wel dingen die ik niet gauw nog eens zou bestellen. En nog niet eens altijd omdat het niet lekker was maar omdat bijvoorbeeld er bij sommige kipgerechten nog botjes inzaten. Dat vinden ze hier geen probleem want het meeste eet je toch met je handen…

Weer niet gevonden…

Geplaatst op 14 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 10, 2023

Vandaag moest de dag zijn en dat werd het ook: Feyenoord won de thuiswedstrijd tegen de Go Ahead Eagles met 3-0 en werd daarmee voor de zestiende keer Landskampioen. Ik kon de wedstrijd gelukkig volgen via mijn iPad, zij het in het begin met de nodige problemen, maar het resultaat maakte natuurlijk alles goed.

Het zat me toch niet lekker dat ik gisteren die Geocache niet heb kunnen vinden en terug in het hotel ging ik dus meteen online om te kijken of er wat meer informatie was in de Geocaching App. Er was geen hint beschikbaar maar bij het doorzoeken van de logs van andere mensen die hem wel hadden gevonden vond ik hier en daar wat foto’s. Ik was wel degelijk op de goeie plek geweest en ik wist nu dat ik moest zoeken naar een holle boomstronk (die ik gisteren trouwens had gezien) waarin de cache verstopt zou moeten zijn in een plastic fles.

Plastic fles in een holle boomstronk, hoe moeilijk kan dat zijn dacht ik, en vanmorgen ging ik dus terug naar de plek die de GPS aangaf. Ik vond de boomstronk al snel, maar tot mijn verbazing was die leeg: geen plastic fles. Ik keek rond om te zien of er nog een andere boomstronk was maar dat was niet het geval. Het moest dus wel de goeie zijn maar het leek erop dat de cache was verdwenen. Ik moest dus de cache alsnog loggen als “niet gevonden” maar ik plaatste er wel de vraag bij of hij er eigenlijk nog wel was.

In de middag deed ik nog wat voorbereidend werk voor de cursus van de komende week want die cursus heb ik pas een keer gegeven en dat was alweer een behoorlijke tijd geleden. Bovendien had ik zelf wat nieuw materiaal toegevoegd wat ik nog even goed wilde doornemen voordat ik het voor de eerste keer ging presenteren. Voor mij wordt de komende training dus spannender dan die van de afgelopen week!

Mooie wandeling

Geplaatst op 13 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 10, 2023

Een heel weekend om te besteden in Port of Spain! Meestal duren mijn zakelijke trips een week en dan reis ik in het weekend, zoals tijdens mijn trip naar Bengaluru en Perth. Ik reisde toen in het weekend naar Bengaluru waar ik gedurende de week cursus gaf, het volgende weekend reisde ik naar Perth waar ik ook een week bleef, om het weekend daarna naar huis terug te reizen. Dat is dus twee weken werken en drie opeenvolgende weekends reizen.

Deze keer dus niet, en zo had ik vandaag en ook morgen nog gelegenheid om wat meer van Port of Spain te zien. Ik had al een dagindeling gemaakt: ’s morgens een lange wandeling rond het Queen’s Park Savannah, een heel groot park tegenover het hotel, en ’s middags lekker bij het zwembad. Om half tien vertrok ik voor mijn wandeling na advies te hebben gevraagd bij de hotelreceptie over de kortste route naar het park. De toegang tot het hotel voor auto’s gaat namelijk helemaal rond de heuvel waarop het hotel ligt en ik vermoedde dat er voor voetgangers een veel kortere route was aan de voorkant, wat bleek te kloppen.

Het Queen’s Park Savannah is eigenlijk geen park maar meer een enorm grote open grasvlakte met bomen langs de rand. De weg eromheen is eigenlijk een rotonde en schijnt de grootste rotonde van het Caribisch gebied te zijn. De Savannah is een populair uitgaansgebied bij de bevolking voor partijtjes voetbal door de jeugd waarbij de ouders onder de bomen een partytent opzetten. En er is een soort marktje waar allerlei plaatselijke producten te koop zijn zoals fruit en ook verse Doubles.

Ik wandelde op mijn gemak richting de wijk waar het Shell-kantoor ligt want daar vlakbij ligt een koffieshop waar ik een bakkie wilde doen. Daar aangekomen had ik pech want die is in weekends gesloten. Ik wandelde dus maar terug, langs het Shell kantoor, naar Savannah om de rest van het rondje te doen.

Daarbij had ik ook een doel want in een van de hoeken ligt een Geocache die ik uiteraard wilde gaan zoeken. De plek was simpel te vinden, zelfs de exacte locatie waar de cache verstopt zou moeten zijn, maar hoe ik ook zocht, ik vond hem niet. Ik ging dus maar terug naar het hotel waar ik een groot deel van de middag bij het zwembad door bracht. Veel zwemmen deed ik trouwens niet want het was meer een grote ronde badkuip dan een echt zwembad…

Examendag

Geplaatst op 12 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 14, 2023

Aan deze cursus zit een examen verbonden waarbij de deelnemers minstens een tachtig procent score moeten halen uit twintig vragen. De vragen zijn best pittig, en in aanmerking genomen dat er heel wat theorie is behandeld in de afgelopen vier dagen is het examen niet iets wat je zomaar effe doet. Vandaar ook dat we voor het examen een uitgebreide herhaling doen van de belangrijkste aspecten van de training.

Nou is het zo dat we eigenlijk niet zo heel veel waarde hechten aan het examen zelf maar meer aan de discussies die de vragen bij de deelnemers oproepen, en daarom laten we het examen doen in groepen. In dit geval had ik de groep in tweeën verdeeld, de mensen hier aanwezig in Port of Spain bij elkaar in een groepje van vier en de deelnemers die de cursus online volgden samen in een online-gesprek met z’n drieën. De achtste deelnemer, Faheed, had tijdens het examen nog een andere verplichting en die deed de test daarom wat later alleen.

Ik wandelde heen en weer tussen het groepje op kantoor en mijn laptop met de online groep, waarbij ik hier en daar de discussie probeerde te sturen in de juiste richting. Dat was wat meer nodig bij het kantoor-groepje want de online-groep kon het vrijwel zonder advies af. Uiteindelijk slaagde iedereen en had ik zelfs twee deelnemers met een honderd procent score.

De nabespreking kon daardoor ook snel worden afgerond en zo waren we klaar met de training toen de lunch werd binnengebracht. Na de lunch zette Sherwin me af bij het hotel waar ik na een behoorlijk intensieve week een lekker middagje kon relaxen. Volgende week gaan we verder met vrijwel dezelfde groep voor de volgende training die drie dagen zal duren.

Vierde cursusdag

Geplaatst op 11 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 10, 2023

Het uitzicht vanaf de bovenste verdieping van het kantoor waar we vandaag zaten is zoals op de foto hierboven te zien is ook indrukwekkend. Aan het eind van deze vierde dag van de training zat het theoretisch gedeelte erop, en dat betekent dat we morgen kunnen afsluiten met een overzicht van alles wat er is behandeld, gevolgd door de afsluitende test. Het ziet er naar uit dat we morgen dus al met al rond het middaguur klaar kunnen zijn met deze eerste van de twee cursussen.

Normaal gesproken moeten we best wel wat moeite doen om al het materiaal in vijf dagen geperst te krijgen, en dat is nu niet het geval omdat we langere dagen maken. Normaal gesproken starten we met deze cursus om negen uur in de ochtend en sluiten dan af tussen half vier en vier uur, maar hier in Trinidad waren de uren van acht tot half vijf en dat betekende dus dat ik per dag twee uur langer te besteden had. Dat bood veel ruimte om wat meer uit te weiden waar nodig, maar zwaar was het wel voor zowel deelnemers als mijzelf.

Normaal gesproken geven we deze cursus altijd met z’n tweeën, maar dat betekent natuurlijk ook kosten voor twee personen. Trinidad had daarom gevraagd of het gedaan kon worden door één persoon en dat werd ik. Voor mijzelf was het zwaar omdat ik nu een volle dag vrijwel aan één stuk door aan het woord was, en dat begon ik met name vandaag toch wel te merken aan mijn stem. Ook voor de deelnemers waren de lange dagen zwaar want het is best veel theorie om te verstouwen.

Hoe dan ook, morgen wordt dus naar het zich laat aanzien een makkie…

Team diner

Geplaatst op 10 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 10, 2023

De derde dag van de training verliep net als de eerste twee redelijk soepel. Voor vanavond had mijn gastheer Faheed een team diner geregeld voor alle deelnemers die aanwezig waren in Port of Spain. Dat betekende jammer genoeg dat de deelnemers die de training volgden vanuit Houston er niet bij konden zijn, en twee van de deelnemers in Port of Spain moesten vanwege andere verplichtingen ook afzeggen.

We waren dus met z’n vieren voor het team diner, behalve Faheed en ikzelf waren ook Sherwin en Tevin erbij. Faheed pikte me om een uur of zes op bij het hotel en vandaar reden we naar een restaurant genaamd “Rasam”, gelegen aan de enige snelweg die het noorden en het zuiden van het eiland verbindt. We hadden onderweg Tevin opgepikt bij het Shell-kantoor, Sherwin kwam op eigen gelegenheid naar het restaurant want die woont daar tien minuten vandaan.

Het menu was een mengeling van Indiaas en Thais, maar er waren ook wat Maleise gerechten zoals saté. We bestelden alle vier van het Indiase deel van het menu en deelden de gerechten onderling. Het eten was heerlijk en het was bijzonder gezellig. Het werd niet al te laat en rond half tien werd ik door Faheed weer afgezet bij het hotel.

Doubles

Geplaatst op 9 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 10, 2023

Mijn eerste indrukken van Trinidad zijn dat het qua omgeving veel lijkt op Curaçao, Maar dat is natuurlijk niet zo gek want dat ligt hier niet eens zo ver vandaan. Riet en ik zijn in 1998 op vakantie geweest naar het Venezolaanse eiland Isla Margarita en dat ligt hier nog dichterbij, en ook daar lijkt het veel op. Wat heel opvallend is hoe vriendelijk alle mensen zijn die ik tegenkom, iedereen groet en dat vind ik altijd erg leuk (doet me denken aan de Filipijnen).

Mijn cursisten zijn vastbesloten om me nader kennis te laten maken met Trinidads cultuur en dan met name het eten. Een bijzonder gerecht wat ze eten voor het ontbijt heet “Doubles”. Dat is een soort van slappe taco in twee stukken, gevuld met onder andere groenten en kikkererwten. Het komt in de smaken pittig en zeer pittig, en vanmorgen lieten ze me kennis maken met de pittige variant. Het zag er niet al te appetijtelijk uit maar het smaakte onverwacht. Er komt nog meer hebben ze me beloofd…

Eerste cursusdag

Geplaatst op 8 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 10, 2023

Uiteraard was ik vanmorgen al vroeg op, even na vieren, want gisteravond was ik even na achten als een blok in slaap gevallen. Ik zat nog aan het ontbijt toen ik al een tekstbericht kreeg van mijn chauffeur dat hij al was gearriveerd om me naar het Shell-kantoor te brengen. Dat ritje duurde hooguit een minuut of tien want het is niet ver van het hotel. Ik maakte kennis met mijn gastheer Faheed, de vier andere cursisten die de cursus vanuit de vergaderzaal zouden volgen en nog een drietal wat de cursus online zou volgen.

Dit was de eerste keer dat ik zo’n gemengd publiek had met mensen zowel in de kamer als mensen die via het beeldscherm de cursus volgden, en dat vereiste wat aanpassingen. Ik gebruik bijvoorbeeld graag een bord waarop ik aantekeningen maak om dingen te verduidelijken, maar dat ging nu niet want de online cursisten konden dat bord in de kamer natuurlijk niet zien, die konden alleen de presentatie zien die ik op mijn laptop deed.

Jaja, ik weet dat het technisch mogelijk is om een aantekeningenbord op de laptop online te delen maar dat foefje hebben wij pas sinds kort en ik heb nog geen kans gehad daarnaar te kijken. Ondanks alles verliep de eerste cursusdag prima en kon ik terugkijken op een succesvolle dag.

Naar Trinidad & Tobago

Geplaatst op 7 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 21, 2023

Ik vertrok vandaag naar een bestemming waarvan ik nooit had gedacht dat ik daar ooit zou komen. Natuurlijk heb ik wel gehoord van Trinidad & Tobago, twee eilanden in het Caribisch gebied die samen een onafhankelijke staat vormen. Eigenlijk kende ik het alleen als het land waar de Nederlandse voetbaltrainer Leo Beenhakker ooit bondscoach was geweest van het nationale voetbalteam, en meer recent omdat mijn collega Hennie daar de laatste vijf jaar heeft gewerkt. Hennie is er de oorzaak van dat ik er vandaag naar toe reis want hij heeft geregeld dat ik daar twee weken cursus ga geven.

Vlucht KL787 van KLM vertrok vanmorgen om even voor half tien en daarom waren Riet en ik allebei al vroeg op. Geen taxi van de luchtvaartmaatschappij zoals bij Emirates dus ik had vervoer nodig, en gezien de verwachte drukte vertrokken Riet en ik al om kwart voor zes richting Schiphol. Er was weinig verkeer dus ik was met iets van twintig minuten bij Vertrekhal 2 waar ik afscheid nam van Riet. Van de verwachte drukte was totaal niets te merken, sterker nog, zo rustig had ik het nog nooit gezien en ik was met iets meer dan een kwartier overal doorheen…

Het was even zoeken naar de Business Lounge van KLM want die is sinds de laatste keer dat ik met KLM vloog verplaatst. Die laatste vlucht met KLM was in verband met mijn eerste bezoek aan Irak en dat was dus ergens begin juni 2018, terug naar huis vanuit Dubai. De vlucht vertrok op tijd, met als eerste bestemming St. Maarten waar we een tussenstop zouden maken voordat we verder zouden vliegen naar de luchthaven van Port of Spain, de hoofdstad van Trinidad & Tobago (wat overigens twee verschillende eilanden zijn voor de kust van Venezuela).

Ik verheugde me op de tussenlanding op St. Maarten want er staan heel veel filmpjes op Youtube waarop te zien is hoe laag de vliegtuigen binnenkomen over het strand voor de landingsbaan. Ik zat op de ideale plek om alles te zien, helemaal vooraan links bij het raam, maar vanuit het vliegtuig viel het een beetje tegen. Het ging erg snel en omdat je het strand niet echt goed kon zien was het minder spectaculair dan het er vanaf de grond ongetwijfeld uit heeft gezien. Op het filmpje wat ik maakte kun je wel goed zien hoe laag het toestel over het strand vliegt tijdens de landing:

Na iets meer dan een uur vertrokken we vanaf St. Maarten voor de laatste korte etappe naar Port of Spain waar we om kwart voor vier in de middag plaatselijke tijd landden. De formaliteiten bij de paspoortcontrole waren nogal omslachtig omdat ze van alles vroegen (wat je kwam doen, wie je gastheer was, zijn telefoonnummer) en veel handmatig geschrijf. Mijn koffer was er wel redelijk vlot en eenmaal buiten zag ik na enig zoeken mijn chauffeur staan met het naambordje, waarop deze keer “Willem Van” stond.

Het duurde even voordat de taxi daadwerkelijk voor kwam rijden want het parkeerterrein was blijkbaar nogal ver weg, maar uiteindelijk arriveerde ik rond vijf uur in het Hilton hotel. Vanwege het tijdsverschil van zes uur met Nederland voelde het aan alsof het al laat in de avond was en na wat gegeten te hebben ging ik om een uur of acht al naar mijn bed. Morgen begin ik met de eerste cursus van de twee die ik hier ga geven.

En weer naar huis…

Geplaatst op 5 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 14, 2023

Ons laatste ontbijt uit het winkeltje vandaag, alles opruimen en de auto’s inladen, dat was het zo’n beetje voordat we rond een uur of tien vertrokken richting Rijnsburg. Martin en Sandra reden met de kleinkinderen voor ons uit, Riet en ik wilden nog een stop maken in Maaseik om te tanken en op die manier te profiteren van de lage brandstofprijzen in België. Normaal gesproken ben ik niet kinderachtig als het om een paar centen gaat maar dit scheelde met Nederlandse prijzen twee kwartjes!

Er zouden in Maaseik twee Shell-stations moeten zijn. We zochten de eerste, maar op de aangegeven plek was helemaal geen tankstation. Misschien ooit wel geweest, maar nu in ieder geval niet meer. Verderop zagen we wel een ander tankstation maar daar aangekomen bleek dat niet operationeel. Terug in Maaseik reden we zonder te zoeken maar door en we hadden al besloten om maar gewoon door te rijden toen we net voor de grens alsnog een tankstation tegen kwamen. Esso weliswaar, maar het prijsverschil woog in dit geval ruimschoots op tegen de merkvastheid…

Na een stevige rit waren we ’s middags weer thuis. Waar geen katten op ons wachtten deze keer, want die hadden Robin en Astrid opgepikt toen ze terugkwamen van Terhills. En omdat zowel Riet als ikzelf dit weekend alweer op pad gaan, ik voor twee weken naar Trinidad & Tobago en Riet voor een week met haar vriendin Jo naar Frankrijk, blijven de katten daar nog een paar dagen. Riet haalt ze op als ze weer thuis is, maar volgens Astrid heeft dat geen haast, die vindt het geloof ik wel gezellig met die twee in huis…

Midgetgolf

Geplaatst op 4 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 21, 2023

Op het park was ook een midgetgolfbaan en dat wilde Gijsje natuurlijk graag doen. Martin en Sandra waren alvast op pad gegaan met de kleinkinderen, ikzelf volgde wat later met de bedoeling wat foto’s te maken. Het ging zo te horen toen ik aankwam niet helemaal naar de zin van Gijsje, en Maas nam voortdurend het rit aan. Ik ontfermde me dus over Maas, die alleen maar over de banen rondrende, zodat Gijsje zich op haar spel kon concentreren. En met succes want ze was uiteindelijk de winnaar (met hier en daar wat hulp maar wat maakt dat uit).

Riet en ik gingen ’s middags nog even terug naar Maasmechelen Village waar we helaas geen schoenen konden scoren voor Riet, want ze hadden de juiste schoenen wel maar net weer niet in de maat van Riet. Zelf wilde ik gaan kijken voor een vest maar ik liep daarmee tegen hetzelfde euvel aan: niet in mijn maat…

Martin kookte ’s avonds voor ons, hetzelfde recept als wat ik pas bij hen had gegeten toen Riet met haar vriendinnen in Maastricht zat. En als afsluiter van de dag en eigenlijk van deze vakantie deden we nog een laatste keer het spel met het raden van het jaartal van oude hits. En morgen zit het er alweer op, dan gaan we weer naar huis…

Bootje varen

Geplaatst op 3 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 21, 2023

Het park Terhills ligt aan een flink meer en we hadden al gezien dat er elektrische bootjes te huur waren om daarmee over het meer te varen. We hadden vandaag gepland om te gaan varen en dat bleek een goeie keuze want het was warmer dan de afgelopen dagen.

Maar eerst ging Gijsje een tochtje maken met een echt rijdende elektrische auto. Riet en ik waren daar niet bij maar op de foto ziet het er indrukwekkend uit.

De boothuur was ook weer niet weinig, veertig euro voor anderhalf uur varen. Dat lijkt in eerste instantie nog niet eens zoveel maar het bleek dat je maar op een klein deel van het meer mocht varen en dus waren we het na een klein uurtje al wel zat. Bovendien bleek het op het water een stuk frisser dan aan land, maar al met al was het toch wel een leuk uitje. Gijsje en Maas vonden het in ieder geval geweldig leuk.

Het weer was in ieder geval lekker genoeg om op het terras van de Beach Club te gaan zitten, aan het kleine strandje aan het meer. We vonden nog net een tafeltje, want het was er uiteraard hartstikke druk. Aan het eind van de middag bestelden we pizza’s bij het restaurant die we in het huisje opaten. Daarna gingen de kleinkinderen naar bed, maar voor het slapen moest er natuurlijk nog wel even voorgelezen worden…

Naar de dierentuin

Geplaatst op 2 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 21, 2023

Gelukkig waren Maas en Gijsje weer opgeknapt vandaag want er stond een bezoek aan de dierentuin GaiaZOO bij Roermond op het programma. Het was een uurtje rijden ernaartoe en we brachten er het grootste deel van de dag door. Het was een leuke dierentuin maar toch jammer dat er geen olifanten waren want Maas had graag een keer een echte “Tettet” gezien. Er was wel een Mammoet, maar dat was uiteraard geen echte, al was Maas hiervan toch wel onder de indruk…

En er was gelukkig nog veel meer moois, al was het wel erg veel lopen. Al met al toch wel de moeite waard, al hadden we graag wat warmer weer gehad want ondanks dat het zonnetje de hele dag scheen was het te koud voor zonder jas.

Maasmechelen Village

Geplaatst op 1 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 21, 2023

Na het ontbijt zwaaiden we Robin en Astrid uit die vandaag terug naar huis gingen. Langer blijven was voor hen geen optie omdat ze niet genoeg vrije dagen meer over hadden vanwege hun andere al geregelde vakantieplannen.

Voordat ze weggingen hadden ze nog een tip, ze waren samen naar Maasmechelen geweest waar een plek is met allemaal outlet stores. Dat leek ons ook wel leuk en dus gingen we met twee auto’s richting Maasmechelen. Dat bleek een stuk verder dan verwacht en toen we er eenmaal waren hadden we al snel door dat we verkeerd zaten. Die plek met de outlet stores heet namelijk Maasmechelen Village maar is helemaal niet in Maasmechelen zelf, maar vlak achter het Terhills resort. Het kostte ons een kwartier om weer terug te rijden naar de juiste plek, en nu snapten we waarom Robin en Astrid het hadden gehad over tien minuutjes vanaf het resort…

Aangekomen bij Maasmechelen Village bleek het gigantisch druk, wat logisch was want het was natuurlijk de Dag van de Arbeid vandaag, en dan hebben ze in België een vrije dag. Toch slaagden we nog wel voor wat aankopen: een paar roze (of lichtpaarse) Sketchers voor Gijsje, een paar Vans voor Maas en twee paar voor Martin, en tenslotte een shirt voor Sandra. Riet en ik vonden het te druk en besloten om later nog een keer terug te gaan.

We vonden met enige moeite nog een plekje om wat te eten in een hamburgerrestaurant, en het moet gezegd, de burgers waren heerlijk! Eenmaal terug op Terhills bleek dat Maas toch niet helemaal prut was, en ook Gijsje voelde zich niet zo heel erg lekker. Hopelijk is dat niet blijvend want dat zou erg jammer zijn voor de rest van de week.

Barbecue

Geplaatst op 30 april 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 21, 2023

We hadden er een lekker relaxed dagje van gemaakt, voor zover mogelijk natuurlijk met twee van die koters die de hele dag aandacht nodig hebben. Gelukkig waren ze voorzien van genoeg speelgoed waar ze zich mee bezig konden houden, en anders konden ze zich nog wel vermaken in de tuin waar we af en toe bezoek kregen van de Canadese Ganzen die op het park schijnen te huizen. We hebben zelfs een koppel gezien met zes jongen.

Vanavond deden we een barbecue op de gemetselde barbecue die op het terras bij het huisje staat. En gelukkig was het inderdaad wat warmer geworden doordat de wind grotendeels was gaan liggen, zodat we lekker buiten op het terras konden eten. En uiteraard bleven de beide kleinkinderen weer veel te lang op na hun bedtijd…

De volwassenen vermaakten zich in de avond met de door Robin en Astrid meegebrachte spelletjes waarbij het spel waarbij je moet raden in welk jaar een bepaalde plaat een hit was een groot succes. Morgen gaan Astrid en Robin alweer naar huis maar dit spellen houden we mooi achter!

Kinderboerderij en geocaching

Geplaatst op 29 april 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 21, 2023

Onze eerste volle dag in Terhills, en die begon voor mij en Martin met een wandeling naar het centrum waar een mini-supermarktje is. Daar kochten we lekkere broodjes voor het ontbijt en gelijk ook nog wat dingen zoals hagelslag en ander broodbeleg.

Na het ontbijt namen we een kijkje bij de kinderboerderij op het terrein, tot groot plezier uiteraard van Gijsje en Maas. Ze mochten zelfs de dieren voeren waarvoor ze een paar handjes voer kregen uitgereikt, en dat was natuurlijk helemaal geweldig. Jammer genoeg was het nog steeds fris, ondanks dat de verwachting was dat er beter weer zou komen met hogere temperaturen. Het was vooral de wind die het fris deed aanvoelen.

In de middag ging ik met Robin en Astrid op pad om de vier geocaches te zoeken die op het terrein van Terhills te vinden zouden moeten zijn. Ze waren gelinkt aan een thema: Aarde, Water, Lucht en Vuur. De eerste drie vonden we redelijk snel maar de laatste zorgde voor wat problemen. Die lag ergens in een soort openluchttheater onder een groot tentzeil en bleek moeilijker te vinden dan we in eerste instantie dachten. We liepen al minstens tien minuten rond voordat Robin hem eindelijk zag, half verstopt bovenop de aarden wal die de grens van het theater afbakende. Er was nog een bonuscache die in het centrumgebouw lag, verstopt in een boekenkaft op een boekenplank. Er was geen registratieboekje bij deze cache maar een code waarmee we bij de balie een beloning op konden halen: een woodie.

We aten ’s avonds in het restaurant van het resort waar het eten erg lekker was maar wel schrikbarend duur. Als je naar de prijzen keek zou je denken dat je in een restaurant was met minstens twee Michelin-sterren…

Al met al een hele gezellige eerste dag!

Op weg naar Terhills

Geplaatst op 28 april 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 14, 2023

Riet en ik hebben een maand of wat geleden een huisje geboekt in het splinternieuwe Terhills Resort wat in de buurt ligt van Maasmechelen, net over de grens met België ter hoogte van Noord-Limburg.

In overleg met onze zoons hebben we een acht-persoons huisje geboekt, want het is de week van de voorjaarsvakantie op de scholen en het leek ons leuk als de hele familie met ons mee komt. Helaas konden Robin en Astrid alleen het weekend want die hebben vanwege andere vakantieplannen een chronisch gebrek aan vakantiedagen, maar Martin en Sandra zijn er wel de hele week met onze kleinkinderen Gijsje en Maas.

Riet had de afgelopen dagen al de nodige boodschappen gedaan zodat we bij aankomst niet meteen op zoek hoefden te gaan naar een supermarkt. De auto was dus bij ons vertrek vanmorgen vrijwel afgeladen met levensmiddelen, maar ook met de nodige spullen die niet in Martin’s auto pasten en de complete Pizzarette.

Iedereen ging met de eigen auto dus we gingen onafhankelijk van elkaar op pad, richting Noord-Limburg. De rit zou (rustig aan leidend) een uur of drie duren en zoals gebruikelijk hadden Riet en ik een tussenstop gepland in de buurt van Tilburg. Na die tussenstop kregen we toch wat problemen, want hoe dichter we bij Eindhoven kwamen hoe meer files we in reden. Dat bleef eigenlijk zo na Eindhoven en het werd pas minder toen we de afslag namen richting Maaseik. Vandaar konden we redelijk opschieten, zij het wat langzamer want we reden nu op provinciale wegen en door dorpen.

We hadden onderweg contact gehouden met de anderen. Robin en Astrid waren al vroeg op pad gegaan want die wilden nog wat Geocaches verzamelen in de buurt, en Martin en Sandra lagen vlak achter ons. Even na drieën arriveerden wij als eerste bij het park waar we een hele snelle check-in hadden bij de poort want we hadden alles van te voren al digitaal via het Internet geregeld. We vonden het huisje vrij vlot, evenals Robin en Astrid die vlak na ons aankwamen, maar Martin had wat problemen. Die had een Terhills Hotel op de routeplanner ingesteld en niet het Terhills Resort. Dat hotel was ergens anders en toen ze daarachter kwamen moesten ze nog een kwartiertje rijden.

We zijn uiteindelijk allemaal veilig gearriveerd en we hebben inmiddels ook al wat rondgekeken op het mooi gelegen park. We gaan het hier wel een weekje uithouden…

Korte werkweek

Geplaatst op 24 april 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 7, 2023

Na een afwezigheid vanwege een business tripje is het altijd een heel gedoe om de draad weer op te pakken van het normale werk, en dat heeft alles te maken met de hoeveelheid e-mails die je krijgt gedurende je afwezigheid. Sommige collega’s slaan dan gewoon een heleboel van die mailtjes over, maar ik probeer altijd ze allemaal op z’n minst te lezen want je weet nooit of er niet toch iets belangrijks in staat waarop je mogelijk actie moet ondernemen.

Ook vanmorgen na mijn terugkeer uit Oman stond er weer een waslijst aan openstaande mailtjes in mijn inbox en het grootste gedeelte van de dag ben ik dan ook bezig geweest met die door te nemen en de meest urgente te beantwoorden. Gelukkig viel het aantal te nemen acties mee, en dat is maar goed ook want de komende weken ben ik veelvuldig afwezig.

Deze week is trouwens een korte werkweek want aanstaande donderdag is het Koningsdag, en hoewel ik een republikein in hart en nieren ben neem ik toch graag de vrije dag. De dag erna is dit jaar een Brugdag, oftewel een verplichte vrije dag die door de baas is aangewezen. Wettelijk gezien mag de baas twee van deze dagen per jaar aanwijzen en een daarvan is altijd de dag na Hemelvaartsdag. De andere is flexibel maar omdat Koningsdag nu op een donderdag valt is de keuze van de vrijdag erna als Brugdag wel logisch aangezien dan toch vrijwel iedereen vrij neemt.

Dat betekent dus deze week een werkweek van maar drie dagen, dan twee dagen vrij en ook de hele volgende week ben ik vrij want dan heb ik een weekje vakantie. Lekker met de hele familie een weekje naar een resort ergens in België net over de grens van Limburg!

Een dagje uit met Akansha

Geplaatst op 22 april 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 7, 2023

Afgelopen september heb ik tijdens mijn werkbezoek aan Chennai kennis gemaakt met een aantal Indiase collega’s, en begin maart kon ik die kennismaking hernieuwen tijdens mijn werkbezoek aan het Shell-kantoor in Bengaluru. Mijn collega’s hebben me, zeker in die week in Chennai, onder hun hoede genomen en ik heb mede daarom heel erg genoten van mijn twee bezoeken aan India.

Een van die collegaatjes, Akansha, was de afgelopen twee weken in Nederland voor een werkbezoek aan de raffinaderij in Moerdijk en ik had dan ook afgesproken dat ik haar een dagje op sleeptouw zou nemen. Deze keuze van de dag was beperkt omdat ik de afgelopen week in Oman was en vandaag was eigenlijk de enige dag die nog mogelijk was, en dat was jammer omdat Riet net dit weekend met haar vriendinnen een weekendje naar Maastricht was.

Wat ik Akansha beloofd had was een bezoek aan de bollenvelden. Ik had geprobeerd kaarten te krijgen voor de Keukenhof maar dat kon ik wel vergeten: totaal uitverkocht en alleen nog beschikbaar in combinatie met busreizen en hotelovernachtingen. De keus viel daarom op de Tulip Barn in Hillegom, eigenlijk misschien wel zo leuk omdat het meer echte bollenvelden zijn en minder massaal. En bovendien was het niet ver rijden vanaf ons huis.

Ik haalde Akansha op van het station in Leiden, wat nog even zoeken was want uiteraard stond ik te wachten bij de achteruitgang terwijl zij er aan de voorkant was uit gegaan. We reden naar ons huis voor een bakkie, waar we ook net Robin en Astrid aantroffen, die dus net even kennis konden maken met Akansha.

Na de koffie reden we naar Hillegom waar we zonder moeite een plek vonden op het parkeerterrein van de Tulip Barn. Akansha keek haar ogen uit bij zoveel kleur en zag tot haar verbazing ook nog dat grappig genoeg een groot deel van de bezoekers nota bene uit India kwam. We liepen er ruim anderhalf uur rond waarbij Akansha talloze foto’s maakte en zelfs met haar moeder belde om via de camera in de telefoon de bloemenpracht te laten zien. Toen begon het vervelend genoeg zachtjes te regenen en wilden we in het cafe-gedeelte wat eten en drinken, maar dat bleek vol. We besloten daarom naar Haarlem te rijden want Akansha wilde ook nog wat winkelen.

In Haarlem aangekomen regende het nog steeds en ook wat harder, dus we zochten eerst een restaurantje op om wat te eten en te wachten tot het weer droog werd. We aten in een heel erg gezellig restaurantje aan de Grote Markt genaamd Bambu, waar Akansha zelfs een Indiaas gerecht van de kaart kon kiezen (het werd goedgekeurd). Het was inmiddels tegen vieren en we gingen op pad in de omliggende winkelstraten om te shoppen voor souvenirs voor Akansha’s ouders. We vonden niet wat ze in haar hoofd had en ik kon de rassenwinkel niet meer vinden die ik me herinnerde, dus uiteindelijk bestond de buit alleen uit een paar slippers voor Akansha.

Het was inmiddels al eind van de middag en ik had beloofd haar terug te rijden naar Moerdijk, en omdat dat toch wel een ritje van twee uur was vertrokken we richting Zevenbergen waar Kansha in hotel De Borgh logeerde. Daar aangekomen dronken we nog koffie, waarna ik afscheid nam van Akansha en terugreed naar Rijnsburg.

Vrije dag in Oman

Geplaatst op 20 april 2023 door Willem van den Kerkhoffmei 31, 2023

Een onverwachte vrije dag vandaag want mijn terugreis begint met een vlucht van Muscat naar Abu Dhabi en die vertrekt pas komende nacht om vijf voor vijf. Ik word om half drie vannacht opgehaald en hopelijk kan ik nog wat slapen voordat ik vertrek.

Zo had ik dus een hele dag te besteden in Muscat vandaag, en dat begon met een uitgebreid ontbijt. De afgelopen dagen heb ik bij het ontbijt alleen maar cornflakes en fruit genomen maar vandaag heb ik het er van genomen met een omelet en nog wat andere hartige zaken. Jammer genoeg geen echte bacon, maar dat is nu eenmaal zo in moslimlanden en ik ben eraan gewend.

Mijn eerste activiteit was het zoeken van twee Geocaches die in de buurt van het hotel zouden moeten liggen. Robin en Astrid hebben me toch aangestoken met deze hobby, en hoewel ik niet zo fanatiek ben als die twee is het toch een leuk tijdverdrijf. De eerste cache vond ik makkelijk op basis van de aanwijzigingen op een parkeerterrein vlak naast het hotel waar hij was verborgen in een plastic zakje achter een bord:

De tweede cache was moeilijker te vinden, sterker nog, die vond ik helemaal niet. Die zou liggen naast het pad naar het kleine haventje beneden aan de heuvel waar het hotel op ligt. Het zoeken werd ook nog eens bemoeilijkt omdat er een groep tuinmannen aan het werk waren in het plantsoen, maar de cache was blijkbaar ook goed verstopt. Na een korte wandeling om wat foto’s te maken in de buurt van het hotel verkleedde ik me in mijn hotelkamer om naar het zwembad te gaan waar ik in de zon heb gelegen op een van de comfortabele ligstoelen en wat heb gezwommen.

De avond bracht ik weer door in de Pub in het hotel en ik ga zo proberen nog wat te slapen want het wachten is nu op het tijdstip van vertrek. Morgenochtend heel vroeg…

Laatste werkdag in Oman

Geplaatst op 19 april 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 26, 2023

Ook vandaag brachten we de dag door op het kantoor van het ingehuurde externe bedrijf wat voor ons delen van het project gaat ontwerpen en de inkoop van benodigde apparatuur gaat verzorgen. Gisteren hebben we gesproken over de afstemming van hun computer-systemen op die van ons (of eigenlijk hoe we gegevens van die van hun in die van ons kunnen krijgen), en daarbij hadden we een potentieel probleem ontdekt. Daar werd vanmorgen uitvoerig over gesproken, sterker nog, de hele ochtend ging ermee heen.

In de middag deden we met iedereen die had meegewerkt een evaluatie van wat we hadden gevonden en we maakten ook gelijk een rapport en een actielijst om de gevonden problemen aan te pakken. In feite zijn we dus nu klaar en kunnen we er gelijk mee aan het werk. Niet dat er voor mijzelf veel te doen valt want ik heb maar één klein actiepuntje om uit te voeren. Na afloop namen we nog even gauw een paar foto’s als herinnering. Van links naar rechts staan Shiva en Vinayak uit mijn team, Syed is de Project Engineer, Raghavan en Arul zijn onze gastheren en Rajat naast mij is ook van mijn team.

Van mijn voornemen om vanavond de Chicken Tikha te gaan eten was ik afgestapt. We kregen namelijk tussen de middag van onze gastheren een Indiase lunch aangeboden en die was ronduit verrukkelijk. Ik ben eigenlijk vergeten te vragen aan mijn Indiase makkers wat het precies was wat ik heb gegeten, ik weet alleen dat het vegetarisch was want in plaats van vlees zat in een van de gerechten iets wat op tofu leek. Twee keer Indiaas op een dag leek me een beetje veel van het goede dus ik besloot vanavond rustig aan te doen met iets van de borrelsnack lijst.

Was trouwens ook weer erg lekker. En ja, ik weet, het wordt eentonig…