Vandaag was niet alleen de eerste dag van het nieuwe jaar 2020 maar ook de dag waarop ik ben vertrokken voor mijn eerste shift in het nieuwe jaar. Ik heb erg uitgekeken naar deze shift de laatste weken want ik ga eindelijk kennis maken met mijn nieuwe back-to-back Surya die al op de 18e december in Basra is aangekomen.
Maar eerst waren er natuurlijk de gebruikelijke Nieuwjaarsverplichtingen, en daarvoor had Riet de hele familie bij ons thuis uitgenodigd. Ik kon er gelukkig bij zijn omdat ik heb kunnen regelen dat mijn reisschema werd aangepast. Ik was namelijk in eerste instantie geboekt op de vlucht naar Dubai van drie uur ‘s middags en dat hield in dat ik al om half twaalf had moeten vertrekken. Gelukkig kon ik dat wijzigen in de vlucht van tien uur ‘s avonds wat uiteraard een stuk beter uitkwam.
De taxi van de Emirates Chauffeur Service was zoals gewoonlijk op tijd, maar toen de chauffeur hoorde dat ik voor Shell werkte lulde hij me onderweg de oren van mijn kop over alle belangrijke Shell-mensen die hij regelmatig vervoerde en die hem dus volgens hem als een persoonlijke vriend beschouwden. Ik was blij dat ik eruit mocht toen we op Schiphol aankwamen.
Daar was het bespottelijk druk voor de Nieuwjaarsavond, tenminste dat vond ik. Lange rijen voor de balies en nog langere voor de paspoortcontrole wat veroorzaakt werd doordat er maar vier poortjes open waren. Gelukkig zag ik op tijd dat er meer poortjes geopend gingen worden en kon ik dus snel daar aansluiten waardoor ik toch nog redelijk snel binnen was. Daarna was het wachten in de lounge met een bakkie koffie tot het boarden zou beginnen.
Wat ik nooit begrijp is waarom aangekondigd wordt dat het boarden op een bepaalde tijd gaat beginnen, waarna dat vervolgens veel en veel later pas echt gebeurd. Ik zag een kwartier na de aangekondigde boardingtijd de schoonmaakploeg het vliegtuig pas verlaten, veel te laat dus. Daarna moesten we zonder opgaaf van redenen nog een half uur wachten voordat we eindelijk aan boord mochten. En als dat nou een keertje gebeurt, maar het is gewoon iedere keer raak Verander toch gewoon dat tijdstip eens een keer dat je je bij de gate moet melden. Of geef die schoonmaakploegen eens een keer een schop want die zijn iedere keer te laat.
Maar goed, ik ben weer onderweg naar Dubai…
Alles ging goed tijdens de reis, de enige tegenvaller was dat ik in Dubai toch geen hotelkamer kreeg om te wachten op mijn volgende vlucht. Ik moet nog uitzoeken waarom niet want in mijn reisgegevens die ik had gekregen van het reisbureau stond het wel degelijk vermeld en zelfs bevestigd. Ik moest nu de wachttijd doorbrengen in de Business Lounge van Emirates, op zich geen straf maar ik had graag nog een dutje gedaan in een echt bed. Toch maar even navragen wat er is misgegaan bij ons boekingsteam, maar goed, dat is van later zorg.
Eenmaal in de aankomsthal stond zoals altijd het ontvangstcomité klaar en werden we naar ons transport gebracht. Deze keer werden we niet in bussen vervoerd naar KAZ maar in heel wat comfortabelere Toyota Landcruisers. Nou ja, voor zover je van comfortabel kunt spreken als je in de dik en zwaar kogelvrij vest zit. Onderweg was het nog gezellig want ik zat in de auto met een Griekse jongedame die met een team voor drie weken ons bedrijf bezoekt om een onafhankelijk onderzoek naar gebouwen en installaties. En wat denk je, we hadden onderweg nog een paar spetters regen ook!
Gisteravond ben ik na het avondeten en het gebruikelijke telefoontje naar huis vrijwel meteen als een blok in slaap gevallen. Vanochtend was ik redelijk vroeg weer wakker waardoor ik even na vijf uur al aan het ontbijt zat in het restaurant.
Hij had trouwens nog een aardig nieuwtje en dat is dat we nu opeens wel een telefoon van het bedrijf kunnen krijgen. Een SIM-kaart hadden we al maar je moest zelf voor een telefoon zorgen. In eerste instantie gebruikten we een ouwe Samsung van mijn toenmalige back-to-back maar toen die vertrok was ik genoodzaakt om voor een toestel te zorgen. Dat werd een simpele Nokia van AliExpress (voor twee tientjes of zoiets), maar die is nu dus vervangen door een wat uitgebreidere Nokia want we hebben er vanmiddag maar gelijk werk van gemaakt.
De vraag was vandaag dus wanneer ik zou vertrekken en dat bericht kwam na de lunch. Eerst kreeg ik een mailtje van het Travel-team dat ik of morgen zou vertrekken of anders dinsdag maar in ieder geval binnen 48 uur.
De maatregelen worden ook draconischer. We hebben inmiddels gehoord dat de Turkse luchtvaartmaatschappij de vluchten op Basrah al heeft gestaakt, en zojuist is bekend geworden dat het Ministerie van Energie heeft afgekondigd dat de operationele personele bezetting terug moet naar vijftig procent. Dat laatste houdt in dat onze Irakese collega’s in shifts moeten gaan werken, waarschijnlijk op basis van een week werken en een week thuis (wel vandaar uit werkend indien mogelijk).
De rit naar de luchthaven was om half achten we hadden weer geen bussen maar een konvooi van vier Toyota Landcruisers voor het vervoeren van vier personen. Ik had dus een Landcruiser helemaal voor mezelf (je ziet op de foto bij de rechterstoel het machinegeweer van de bewaker zitten).
En grappig genoeg ben ik niet de enige volwassene die het nog steeds leuk vindt om een model van de Millennium Falcon van Lego te bouwen.
Ik had gelijk, de iPad Pro beviel me bijzonder goed en zeker in mijn werkomgeving, waar we totaal geen beschikbare kantoorbenodigdheden zoals pennen en blocnotes tot onze beschikking hebben, bleek het gebruik van de schrijfstift ideaal. Het enige waar ik al snel spijt van had was dat ik de kleinere versie van de iPad Pro gekocht had in plaats van de grotere. Ik zag namelijk bij een collega die wel de grote versie had dat het 12.9 inch scherm toch handiger was dan mijn 10.5 inch scherm omdat het grotere scherm een laptop vrijwel overbodig maakte.
Slapen doen ze natuurlijk heel erg veel, zoals het goeie katten betaamd. Ik heb weleens ergens gelezen dat zelfs actieve katten tot wel twintig uur per dag kunnen slapen. Abby en Monster hebben de nodige vaste plekken in en om het huis om te gaan slapen, en dat zijn meestal wel voorspelbare plekken. Abby heeft een duidelijke voorkeur voor het voeteneind van ons bed terwijl Monster als ze de kans krijgt in het ledikantje van Gijs duikt.
De regering heeft aangekondigd dat de maatregelen tegen de verspreiding van het Corona-virus met betrekking tot de horeca zijn versoepeld. Met inachtneming van restricties zoals anderhalve meter afstand houden en een beperkt aantal gasten mogen kroegen en restaurants weer open, en daar hebben we vandaag voor het eerst weer gebruik van gemaakt.
