Vandaag is onze oudste kleindochter Gijsje al weer zes jaar. Eigenlijk is de viering aanstaande zaterdag pas maar de oma’s en opa’s mochten vandaag op de echte dag al een stukje taart komen eten.
Gijsje heeft uiteraard al een paar cadeau’s gekregen, waar ze erg blij mee was want het was bijna alles wat ze had gevraagd zoals Lego en een step. En er was natuurlijk ook een prachtige taart met zes kaarsjes.
Aangezien hun ouders een uitje hadden geregeld hadden Riet en ik onze kleinkinderen te logeren. Dat is voor ons altijd een feestje, en toegegeven, we verwennen ze dan altijd met hun lievelingseten en laat opblijven (sssst…).
Het lievelingseten is eigenlijk altijd een makkie, en toevallig ook nog eens iets wat Oma heel goed kan bakken, namelijk pannenkoeken. We moeten met name Gijsje zelfs altijd een beetje afremmen want die kan er heel wat wegstouwen, drie stuks ook weer vanavond.
Maas ging op tijd naar bed (dan lukt nog wel want die is tenslotte pas twee) en die sliep ook redelijk snel. Gijsje was wel wat langer opgebleven maar die viel niet gelijk in slaap want allebei de katten kropen meteen bij haar. Ze lag in ons bed, en dat zijn die beestjes nou eenmaal gewend, maar Gijsje vond het in eerste instantie maar niks. Na een tijdje haalden we haar maar weer even naar beneden.
We merkten wel dat ze de katten in bed maar niks vond, totdat ik zei dat ze haar dan wel erg aardig vinden. En toen ze vertelde dat Abby had liggen snorren en ik zei dat Abby haar dan wel heel erg aardig vindt veranderde Gijsje’s houding meteen en vond ze de katten opeens heel interessant. Ze ging weer naar bed en toen de katten weer bij haar kropen ging ze ze liggen aaien. Jammer genoeg was het resultaat dat ze nu weer niet sliep, maar nu omdat ze het zo leuk vond dat de katten bij haar lagen…
Gijsje was duidelijk een beetje over haar slaap heen en ging uiteindelijk pas om kwart voor elf naar bed. Over laat opblijven bij Oma en Opa gesproken…
Sinds de jonge jaren van Robin en Martin hebben we de kermis tijdens de feestweek niet meer bezocht (of het moest zijn om oliebollen te kopen), maar dat gaat met ingang van dit jaar weer veranderen. Onze kleinkinderen Gijsje en Maas zijn nu oud genoeg voor de kermispret en dus namen Oma en Opa ze vandaag mee.
Voordat we naar de kermis gingen keken we eerst even rond op de braderie, die overigens wat tegenviel: weinig kramen en niet echt een interessant aanbod. We zagen bij de Voorhof een leeg tafeltje op het terras en dat kwam best uit want we hadden trek in koffie (en limonade natuurlijk voor de kleintjes) met gebak.
De kermis was leuk, twee rondjes in de draaimolen voor allebei en een rondje in de zweefmolen (met olifanten) waarbij Riet ook meeging. Gijsje mocht ook nog eendjes vissen en mocht als prijs iets uitzoeken, en dat werd in plaats van een van al die leuke knuffelbeesten een set met plastic troep die een kappersetje moest voorstellen. Maar ja, het was wel roze…
Aan het eind van de middag ging ik op weg richting Krimpen aan de IJssel. Daar had ik afgesproken met mijn ouwe Shell-maten voor onze jaarlijkse reünie. Deze keer dus niet in Rotterdam zoals gewoonlijk de afgelopen jaren, maar op verzoek van Joop deze keer op een locatie bij hem in de buurt, wat niet alleen te maken heeft met zijn hoge leeftijd (hij is 89) waardoor hij niet meer zo mobiel is maar ook met het feit dat hij ernstig ziek is. Het was in eerste instantie nog maar de vraag of hij er überhaupt bij zou kunnen zijn maar gelukkig lukte dat.
Het restaurant Noosa Waterfront is prachtig gelegen aan een kleine plas, net buiten de bebouwde kom. Net op het moment dat ik na enig zoeken het parkeerterrein opreed zag ik Joop met zijn Margriet al richting het restaurant lopen. Op het moment dat ik achter ze aanliep hoorde ik achter me de bekende stem van Walter die blijkbaar vlak achter mij was gearriveerd. Bij het restaurant aangekomen bleek dat Karel er al was en daarmee was ons gezelschap al compleet want andere Willem moest op het laatste moment verstek laten gaan vanwege een onderzoek in het ziekenhuis.
Het was jammer genoeg te warm op de nog beschikbare plekken op het terras en daarom namen we plaats aan een tafel binnen. Bij de rondgang om te horen hoe het met iedereen was bleek er het afgelopen jaar het nodige gebeurd te zijn. Van Joop wisten we al dat er met zijn ziekte geen behandeling meer mogelijk is, al bleek daar vandaag niets van, hij was gewoon weer zijn oude gezellige, goedlachse Joop. Karel bleek een hartoperatie te hebben gehad en loopt nu rond met een nieuwe hartklep. Met Willem in het ziekenhuis bleken alleen Walter en ikzelf dus in redelijk goede gezondheid.
Gelukkig werd het zoals altijd weer ouderwets gezellig, het enige minpuntje van de avond was dat niemand er aan heeft gedacht om een foto te maken van ons gezelschap…
De jaarlijkse feestweek is traditioneel een groot evenement in Rijnsburg, maar de afgelopen jaren hebben Riet en ik er niet echt veel aandacht aan geschonken. Dat was vroeger wel anders, maar er is in de loop der jaren ook wel behoorlijk wat veranderd, ook in Rijnsburg zelf.
Een van de grootste veranderingen die een grote invloed hebben gehad op het hele feestweek-gebeuren is het vrijwel verdwijnen van de buurtverenigingen. Vroeger had zo’n beetje iedere straat zijn eigen buurtvereniging, en tijdens de feestweek werd er flink uitgepakt met straatversieringen. Ook werden er allerlei evenementen georganiseerd, en die zijn er nog steeds maar het was allemaal veel leuker toen de buurtverenigingen daaraan deelnemen.
In de loop van de jaren nam het aantal buurtverenigingen drastisch af, meestal vanwege het gebrek aan vrijwilligers maar ook vanwege gebrek aan enthousiasme bij de buurtbewoners. Onze eigen buurtvereniging van de Kamperfoelie werd om die redenen ook al na een paar jaar opgeheven, en in totaal zijn er in heel Rijnsburg iets van twee buurtverenigingen over. De afwezigheid van de buurtverenigingen heeft dus als direct gevolg dat er vrijwel geen straatversieringen meer zijn en de betrokkenheid van mensen lijkt ook wel minder, iets wat we ook bij onszelf merken. Ook het feit dat onze kinderen ouder werden maakte natuurlijk dat we ons minder met de festiviteiten bemoeiden. Geen kermisbezoek meer, en die spelletjes geloofden we op een gegeven moment ook wel. De avonden in de feesttenten hielden we ook op een gegeven moment voor gezien want we zagen er nauwelijks nog bekenden.
Nu met onze kleinkinderen is dat weer aan het veranderen, en vanavond bezochten we zelfs weer de Vlietloop, een hardloopwedstrijd langs de Vliet in het centrum van het dorp. Dat had overigens wel een speciale reden, want Martin liep vanavond mee. Wij volgden de wedstrijd voor de deur van het huis van Ans en Rico, en ook Robin en Astrid kwamen langs om mee te kijken. Martin was natuurlijk geen echte kanshebber voor de eindoverwinning maar hij liep de race wel uit in een behoorlijke tijd. Knappe prestatie!
Vanmorgen vroeg heeft Riet Martin, Sandra, Gijsje en Maas naar Schiphol gebracht vanwaar ze naar Portugal zullen vliegen voor een vakantie van twee weken. Ze hebben in de buurt van Porto een huisje met een zwembad gehuurd wat van een collega van Martin is.
We kregen deze foto toegestuurd vanuit het vliegtuig, met Maas op zijn eigen stoel want hij is inmiddels twee jaar oud en vanaf die leeftijd is dat verplicht.
Het is voor Maas niet eens de eerste keer dat hij in een vliegtuig zit want hij was nog geen drie maanden oud toen hij voor het eerst meeging op vakantie met het vliegtuig. En daarmee heeft hij al meer in een vliegtuig gezeten op twee-jarige leeftijd dan ik in de eerste veertig jaar van mijn leven, en uiteraard geldt hetzelfde voor Gijsje voor wie vliegen wel de normaalste zaak van de wereld moet zijn inmiddels.
Mijn eigen eerste vlucht was ergens in 1996, toen ik plotseling voor een een-daags bezoek met twee collega’s mee moest naar een vergadering ergens in de buurt van London. We vlogen toen met een Boeing 757 van British Airways van Schiphol naar London Heathrow en ik weet nog dat ik stikzenuwachtig was van tevoren. Niet voor het vliegen zelf maar hoe dat allemaal zou gaan op Schiphol met tickets, douane, borden en weet ik veel. Ik had zoiets tenslotte nog nooit gedaan, en ik keek dan ook mijn ogen uit.
Er zijn inmiddels heel wat vluchten gevolgd op die eerste, en ook voor mij is vliegen nu de normaalste zaak van de wereld. Maar in mijn eigen jeugd was vliegen nog iets wat alleen voor rijke mensenras, en ik had niet kunnen denken wat ik later allemaal nog zou meemaken. Tegenwoordig gaan de kinderen al met het vliegtuig op vakantie als ze net geboren zijn…
Andere tijden, ik weet het.
Vandaag is Gijsje vijf jaar geworden, en uiteraard zijn Riet en ik langs geweest om dat te vieren. Eigenlijk was de viering aanstaande zaterdag gepland maar dan zou ik er niet bij kunnen zijn omdat ik zaterdagochtend al vertrek voor mijn trip naar Bengaluru in India. Het werd dus alsnog vandaag, wat op zich leuker was voor Gijsje zelf want nu kreeg ze haar cadeautje vandaag al en niet pas zaterdag.
We haalden Oma van den Kerkhoff op in Katwijk om ook haar Gijsje’s verjaardag mee te kunnen laten vieren. Het cadeau stond al heel lang op het verlanglijstje van Gijsje, een vulkaan met dinosaurussen die lava en stenen kan spugen.
Gijsje is de laatste tijd helemaal enthousiast over vulkanen in het algemeen en lava in het bijzonder, dus ze was er heel erg blij mee.
Donderdag is voor ons zo’n beetje de vaste oppasdag voor onze kleinkinderen. We hebben dan Maas gewoonlijk de hele dag en Gijsje ’s middags nadat ze van school is opgehaald. Omdat Martin en Sandra die dag de hele dag werken eet de hele familie dan ’s avonds vrijwel altijd bij ons, voor hun makkelijker en voor ons heel gezellig.
Er wordt uiteraard altijd rekening gehouden met voorkeuren voor het eten, met wat iedereen lust en niet lust. Vraag aan Martin wat we moeten eten en het antwoord is steevast “bloemkool”, maar nasi is ook favoriet want Gijsje vertelde een keer doodleuk dat ze die van oma lekkerder vindt dan die van mama (en daar zat mama gewoon bij).
Een vast onderdeel van het eten is het toetje voor Gijsje, wat ze wel moet verdienen door haar bord leeg te eten. Eerlijk gezegd is oma daar erg coulant mee (Gijsje is geen grote eter) en ze zorgt ook nog eens voor erg lekkere toetjes. Een van Gijsjes favorieten is een puddinkje met kruimels van Oreo koekjes, en laten die koekjes nou net in het nieuws geweest zijn opa een negatieve manier. Het schijnt dat er bij het maken van Oreo koekjes nogal wat Ammoniak wordt gebruikt wat wordt uitgestoten door de fabriek. Er zou in de koekjes weliswaar niks over blijven, en dat is maar goed ook want Gijsje heeft er mooi maling aan…
We vierden vanavond bij ons thuis Sinterklaas met kinderen en kleinkinderen. En met name voor de kleinkinderen natuurlijk, al had Riet ook voor alle kinderen een cadeautje geregeld. De kleinkinderen werden schandalig verwend (laat dat maar aan Riet over), en ze weten nog niet eens dat de Kerst er ook nog zit aan te komen…
Maas is natuurlijk nog niet oud genoeg om te beseffen wat er allemaal speelt maar dat werd ruimschoots goed gemaakt door Gijsje die vanavond de cadeautjes uitdeelde uit de zak die op mysterieuze wijze door de Sint voor onze voordeur was gezet. Ze kan inmiddels haar eigen naam lezen en ook de naam van Maas herkend ze, en met de rest werd ze door Oma en Mama geholpen. Haar favoriete cadeau was een roze balletjurk die ze uiteraard meteen aan moest.
Riet had het eten geregeld bij onze favoriete toko Tjik Tjak en dat was als vanouds, zij het ook nu weer veel te veel. Ze had de bestellingslijst van de vorige keer nog bewaard en ze had ook. nog onthouden wat er snel op was zodat daarvan extra was besteld deze keer. Alleen doe meegeleverde porties bami en nasi waren kleiner dan verwacht, dus dat wordt een puntje van aandacht bij de volgende keer.
Maas was overigens nog steeds niet helemaal prut. Behalve een loopneus had hij nu ook last van een ontstoken oog waardoor het wel leek of hij had gevochten.
Hopelijk wordt hij gauw weer de oude want dat dreinerige en hangerige is helemaal niks voor Maas…
Gisteren was voor Gijsje een belangrijke dag, ze ging voor het eerst naar de basisschool. Het was niet helemaal voor het eerst dat ze naar school ging want al vanaf haar verjaardag ging ze naar de peuterschool dat was een andere school dan die waar ze nu op zit. Sandra had wat moeite gedaan om haar op de Juliana-school te krijgen omdat die wat makkelijker te bereiken is, en ook niet onbelangrijk, omdat een paar van Gijsje’s vriendjes en vriendinnetjes daar ook naar toe zouden gaan.
Zo zit Gijsje nu samen met nichtje en hartsvriendin Zoë op dezelfde school, en ook haar vriendje Wester en nog een paar vriendinnetjes van de peuterschool zitten nu bij haar op de Juliana-school. Het was uiteraard allemaal best spannend, zo’n nieuwe school en dan ook nog eens de basisschool, maar ze had het toch erg naar haar zin gehad. Ze vond het leuk, en dat is maar goed ook want ze heeft tenslotte nog heel wat schooljaartjes voor de boeg.
Ze moet wel iedere dag gebracht en gehaald worden want de nieuwe school ligt aan de andere kant van de drukke Sandtlaan. Gisteren kwam ze voor deur van de school Zoë al tegen en konden de beide nichtjes samen worden vereeuwigd op hun eerste echte schooldag…
Vanwege de Corona-crisis is de viering de afgelopen twee jaar afgelast maar dit jaar kon dan eindelijk de jaarlijkse Rijnsburgse Feestweek weer gewoon plaatsvinden. Nou zijn wij niet van die feestgangers dat we alle activiteiten nalopen maar vandaag waren de kleinkinderen weer bij ons voor onze wekelijkse oppasdag en Riet besloot om met die twee naar de markt rond de Vliet te gaan.
Maar ja, met twee kinderen op pad waarvan de jongste net een jaar is levert nogal wat logistieke uitdagingen op: luiertassen, kinderwagen en toch wel een behoorlijke afstand lopen voor Gijsje van ons huis naar het centrum van het dorp. Riet dacht daarom met de auto te gaan, maar dan is weer de vraag waar je die gaat parkeren want vrijwel het hele dorp is de hele week afgezet. De gebruikelijke parkeerplek achter het huis van Ans (pal in het centrum) was daarom ook niet bereikbaar.
De oplossing was naar mijn idee eenvoudig, ik laadde alles en iedereen in de auto, zette ze af aan de rand van het centrum en ging zelf met de auto terug naar huis (ik was tenslotte vandaag ook eigenlijk gewoon aan het werk). Dat werkte prima, en we hadden afgesproken dat Riet gewoon een belletje zou geven als ze weer opgehaald wilde worden.
En ook dat werkte prima, ze hadden het prima naar hun zin gehad, en Gijsje helemaal want die had een speciale vlecht met een veer in haar haar gekregen.
Vanavond gaven Martin en Sandra een feestje thuis en om daarbij hun handen vrij te hebben zonder rekening te hoeven houden met twee peuters hadden Riet en ik aangeboden om Gijsje en Maas vannacht bij ons te laten logeren. Van dat aanbod werd dankbaar gebruik gemaakt, en ook wij verheugden ons op de logeerpartij van onze kleinkinderen. Gijsje had al eerder gezegd dat ze graag een keertje bij Oma wilde logeren en die wens ging dus vandaag in vervulling.
Het was even passen en meten hoe we de indeling van de slaapkamers zouden gaan doen, en we kwamen uiteindelijk erop uit dat Gijsje en Riet in ons bed zouden gaan slapen en dat ik in het logeerbed zou gaan in de kamer waar het ledikant staat waar Maas in zou gaan slapen. Martin had instructies gegeven met betrekking tot het eventueel wakker worden van Maas midden in de nacht (een extra flesje melk en weer terug leggen), en zo voorbereid zou alles wel goed moeten gaan.
Dachten we. Het kwam allemaal iets anders uit want nadat Maas op tijd was gaan slapen werd hij om een uur of elf wakker. Hij was niet meer in slaap te krijgen, wat wel gekomen zal zijn door de vreemde omgeving en de warmte, want het was bloedheet op beide slaapkamers. Gijsje sliep gelukkig overal doorheen, en dat kwam best uit want uiteindelijk lukte het pas tegen half een om Maas weer in slaap te krijgen.
Voor de scherpzinnigen onder ons die de foto wat nader hebben bekeken, het zal jullie opgevallen zijn dat Gijsje een bril draagt. Dat is sinds een paar dagen zo, maar het zat er al een tijdje aan te komen. Het was iedereen allang opgevallen dat ze met lezen met haar neus bijna tegen het boek aan zat en bij het tv kijken dicht voor het scherm wilde gaan zitten, en daarom hebben Martin en Sandra haar ogen laten testen. Er bleek iets mis met haar “cylinders” en om dat te corrigeren heeft Gijsje dus nu een bril. Of eigenlijk twee, een roze en een gouden…
Donderdag, dus zoals gebruikelijk onze oppasdag. Dat betreft nu natuurlijk hoofdzakelijk Maas want Gijsje gaat naar school en Riet haalt haar pas om half drie ’s middags op. Sandra en Martin zouden pas aan het eind van de middag komen en dan zouden ze allemaal gezellig bij ons eten. En uiteraard wilde Gijsje daarna in bad, en dat was ook nodig voor Maas want die had zich vandaag behoorlijk vuil gemaakt in de serre en in de tuin.
Toen Gijsje vanmiddag uit school kwam kreeg ze zoals gewoonlijk iets te drinken en een snoepje, maar ze had ook nog iets anders in gedachten. Dat bracht ze ter sprake op een manier die Riet bijna om deed vallen van het lachen. Op een gegeven moment zei ze namelijk, “Oma, kunnen we even praten over eens ijsje?”. Ja, wat moet je daar nou op zeggen? Uiteraard kreeg ze haar ijsje…
Ik ben dan wel een overtuigde Republikein maar de vrije dag met Koningsdag is me toch welkom. En zeker vandaag want dit is de eerste werkweek na onze korte vakantie en het maakt toch die eerste week wat makkelijker om door te komen.
Zoals altijd doen wij niet echt veel aan het aflopen van alle evenementen, dat doen we sinds onze kinderen de deur uit zijn eigenlijk helemaal niet meer. In plaats daarvan had Riet besloten dat we hoognodig aan het werk moesten in onze tuin, en daar had ze gelijk in want er moest nodig gemaaid en gesnoeid worden. Het gras maaien is altijd een werkje voor Riet, maar het snoeien van de heg is een klusje voor mij omdat dat liefst een beetje gelijkmatig moet gebeuren en daar ben ik nou eenmaal beter in dan Riet.
Ik heb me dus hoofdzakelijk bezig gehouden met het snoeien van de beide heggen aan weerskanten van de tuin en het resultaat was niet slecht al zeg ik het zelf, het geheel zag er redelijk gelijkmatig uit.
Sandra was al sinds gisteravond bezig met het vinden van een lampion want ze had Gijsje beloofd om vanavond mee te lopen in de lampion-optocht. Ze had er een besteld maar die was niet geleverd dus was er een probleem.
Ze deed een oproep bij familie en vrienden maar dat leverde in eerste instantie geen resultaat op. Wel kreeg ze wat tips, zoals het Kruitvat, en uiteindelijk werd er toch een lampion gescoord en kon Gijsje meelopen in haar eerste lampion-optocht.
Zal denk wel niet de laatste zijn…
Vandaag was weer een oppasdag. Alleen Maas was er want Gijsje gaat nu naar school en die wordt dan ’s middags om half drie pas opgehaald. Maas was vandaag in een prima humeur en hij wilde ook weer continue op onderzoek uit. Lag hij op de grond dan kroop hij voor Riet het in de gaten had weer alle kanten op en ze had er dan ook haar handen vol aan om hem niet uit het oog te verliezen.
Kruipen gaat dus al prima en hij probeert ook voortdurend al te gaan staan. Hij heeft het zelfs al gepresteerd dat hij aan de salontafel stond, zich omdraaide en een stap naar de bank nam. Echt lopen was het natuurlijk nog niet maar het begin is er, en we verwachten dan ook dan het niet lang meer zal duren voordat hij echt gaat lopen. Ach ja, waarom niet, hij is tenslotte al bijna tien maanden…
Maas is dus een heel ander kind dan Gijsje, die op die leeftijd veel bedaarder was en de wereld om zich heen nieuwsgierig opnam. Wat ze inmiddels wel gemeen hebben is de voorliefde voor een bad. Martin en Sandra hebben thuis (nog) geen bad, dus Gijsje laat vrijwel geen kans voorbij gaan om als ze ’s avonds bij ons is in bad te gaan. Een weekje of wat geleden probeerde Martin of het ook iets was voor Maas, en die doet nu ook met het ritueel mee. Oma zorgt voor “bruisballen” die sop maken en het water een vrolijk kleurtje geven, en dan is het spetteren maar.
De foto spreekt denk ik boekdelen…
De bakfiets die Martin en Sandra een tijdje geleden hebben aangeschaft bevalt uitstekend. Het lijkt een heel gevaarte maar het manoeuvreert blijkbaar makkelijk en met de elektrische ondersteuning fietst het heel comfortabel. Als het even kan gebruiken ze dan ook de bakfiets want dat is makkelijker dan de auto, zeker in het dorp en voor het naar school brengen.
En ruim is hij ook want kijk maar eens, Gijsje zit erin met haar dikke vriendin Zoë, en je ziet nog net het handje van Maas die er met Maxi-Cosi en al in zit:
Riet en ik hebben ons al vaak afgevraagd hoe wij het allemaal voor elkaar kregen vroeger. Ik zie nog Riet naar strand gaan met Martin in een zitje voorop, Robin in een zitje achterop, twee volle tassen aan het stuur en nog een buggy bevestigd aan het achterbankje. Maar ja, toen waren de schepen van hout…
Onze kleindochter Gijsje is vier jaar en dat betekent naar de “Grote School”. Gisteren was haar eerste dag op basisschool De Schakel en we waren benieuwd gistermiddag hoe ze het had gevonden. Het was ook niet niks want ze gaat tot in de middag naar school, niet naar huis dus tussen de middag. Sandra bracht haar gistermorgen weg, voorzien van haar rugzak (met haar naam erop) met daarin een lunchtrommeltje, een trommeltje met fruit en een fles met drinken.
Nadat ze was opgehaald gistermiddag vertelde ze dat ze het heel leuk had gevonden. Ze had al even bij de juf op schoot gezeten (helemaal leuk natuurlijk) en ze had al met andere kinderen gespeeld. Ze had zelfs al een vriendinnetje op het oog, maar ze wist nog niet hoe dat meisje heette maar dat ging ze vragen zei ze want dan konden ze vriendinnetjes worden. Zo te zien heeft ze de gave overgenomen van Martin om heel makkelijk contacten te leggen…
Voorlopig vind ze school dus leuk, en dat komt goed uit want ze heeft nog even te gaan na deze eerste dag…
Hoewel ze eigenlijk pas maandag jarig is werd vandaag Gijsje’s verjaardag al groots gevierd. Het huis was versierd en Gijsje zelf had een prachtige Rapunzel-jurk aan , met de bijbehorende lange vlecht. In de loop van de ochtend liep het huis vol visite en werd Gijsje verschrikkelijk verwend met heel veel cadeau’s. Het mooiste cadeau had ze natuurlijk van haar papa en mama gekregen, een sprookjeskasteel van Playmobil.
Behalve de cadeautjes was er natuurlijk ook een prachtige taart, een speciale kindertaart waarin ook heel veel snoepgoed was verwerkt.
Het werd een hele gezellige dag die eindigde met het eten van pannenkoeken met de hele familie.
Afgelopen donderdag zijn Gijsje en Maas de hele dag bij ons geweest, en Martin en Sandra ’s avonds ook. Martin kwam vrijdagavond met Gijsje en Maas een patatje mee eten want Sandra moest werken, en zaterdagmiddag kwamen ze ook nog eens met zijn vieren langs voor een bakkie. We wisten al wel dat er op de peuterspeelzaal van Gijsje verscheidene gevallen van Corona waren geconstateerd, maar we hadden daar verder niet zo bij stil gestaan.
Tot vanmorgen tenminste, want toen belde Martin op dat hij en Sandra positief hadden getest op Corona. Het was dus zonder meer verstandig dat Riet en ik ook onszelf zouden testen en dat deden we met de zelf-tests die we in huis hebben voor het geval dat.
Ik ben geen groot fan van testen want ik vind het maar niks, dat gepor met zo’n stokje helemaal achter in je neus, maar het was nu toch wel noodzakelijk.
Gelukkig voor ons waren beide testen negatief, dus we mogen er vooralsnog vanuit gaan dat we niet besmet zijn. Of althans, voorlopig, want we kunnen al besmet zijn zonder dat het al merkbaar is via een test, dus we moeten onszelf de komende dagen goed in de gaten gaan houden. Martin en Sandra gaan zich in ieder geval morgen laten testen bij een GGD testcentrum om zekerheid te krijgen, maar ze zijn dus vrijwel zeker de pineut. Gelukkig hebben ze alledrie nog geen klachten en zijn ze er dus vooralsnog niet ziek van.
Het wordt dus nog spannend de komende dagen voor wat betreft Corona.
Het is weer donderdag en dat betekent oppassen op onze kleinkinderen. Daar krijg ikzelf niet zoveel van mee want ik ben het grootste gedeelte van de dag op mijn kamer aan het werk, maar af en toe als ik beneden kom dan kan ik toch wel wat momentjes met mijn kleindochter en kleinzoon meepikken.
Riet had bedacht dat vandaag wel een goeie dag zou zijn om met ze naar het speeltuintje aan het begin van de Bankijkerweg te gaan. Het weer werkte vandaag echter niet mee en dat zorgde ervoor dat ze al snel weer naar huis kwamen. Het simpelweg te koud om de kinderen leuk te laten spelen en toen het nog begon te regenen ook was het helemaal gauw bekeken. Gelukkig had Maas zich daarvoor prima geamuseerd in de schommel en Gijsje vond de glijbaan erg leuk.
Vanavond zaten we gezellig met zijn zessen aan tafel want we hadden Martin en Sandra, die allebei de hele dag aan het werk waren geweest, aangeboden om bij ons blijven te eten. En na het eten was er voor Gijsje en Maas nog een extra traktatie, ze mochten allebei weer bij ons in bad voordat ze naar huis gingen. Dat hebben ze allebei in ieder geval van hun papa…
Vandaag was donderdag en dat is voorlopig onze oppasdag want onze kleinkinderen Gijsje en Maas zijn dan de hele dag bij ons.
Er zijn wat vaste activiteiten, want ’s morgens neemt Riet Gijsje en nu dus ook Maas mee naar haar zus Ans. Die past op donderdag op haar eigen kleinkinderen en dat verandert het huis aan de Vliet toch al in een kindercrèche dus die kleinkinderen van ons kunnen er dan ook wel bij. Riet en Ans vinden het overigens geweldig, die drukte met al die kleintjes.
Meestal worden onze kleinkinderen aan het eind van de middag weer opgehaald, maar soms blijven Martin, Sandra en de kleintjes bij ons eten. Vooral Gijsje vindt dat altijd prachtig want dan kan ze daarna nog even bij ons in bad. Ze hebben bij hun thuis alleen een douche dus het bad is voor Gijsje een traktatie.
Vandaag was de primeur voor Maas. Martin liet hem voorzichtig in het water zakken, en eerst was het een beetje onwennig maar al snel had hij in de gaten hoe leuk het was om met je handen op het water te slaan. Overbodig te zeggen dat Martin na het bad een droog shirt nodig had…
Al sinds mijn tienerjaren ben ik bezig met muziek en behalve dat ik iedere dag uren naar muziek luister speel ik ook al sinds mijn tienerjaren gitaar. Hoewel ik lichtjaren verwijderd ben van echte talenten zoals Steve Vai en Paul Gilbert of zelfs maar mijn jeugdidool Mick Box van Uriah Heep heb ik er altijd veel plezier in gehad. De laatste jaren worden de vingers strammer en gaat het niet meer zo soepel als ik zou willen maar ik speel nog steeds vrijwel iedere dag nog wel even op een van mijn gitaren.
Ik zeg gitaren want ik heb er in de loop van de jaren vijf verzameld, drie akoestische waarvan een twaalf-snarig en twee elektrische. Mijn elektrische Framus heb ik al ruim vijfenveertig jaar, die heb ik nog overgenomen van ene Leo waar ik toen mee in een band speelde. Mijn akoestische Ibanez Concord (een imitatie van de Gibson Hummingbird) heb ik ook al bijna vijfenveertig jaar, die heb ik nog in Rijnsburg gekocht in muziekwinkel Sikking die toen nog in winkelcentrum De Hoftuin zat. Ruim dertig jaar later, we woonden toen op het Russische eiland Sakhalin, vond ik dat ik wel eens wat nieuws had verdiend en dat resulteerde in eerste instantie in de aankoop van een akoestische Yamaha CPX900 uit de Compass serie.
Mijn tweede elektrische gitaar vond ik bij toeval in Tokio tijdens onze vakantie in Japan in 2007. In een van de talloze muziekwinkels vond ik een gitaar die ik vanaf het moment dat ik hem in een advertentie in een muziekblad had gezien wilde hebben. De Nederlandse prijs was alleen zodanig dat daar geen kijk op was, maar toen ik de gitaar in mijn handen had in die muziekwinkel was ik alsnog verkocht, mede omdat hij in Japan een stuk goedkoper bleek te zijn. Het hele verhaal van de aankoop kun je lezen in mijn boek over ons verblijf op Sakhalin.
De laatste gitaar die ik kocht was de twaalf-snarige Lag Tramontane die ik tijdens ons verblijf op de Filipijnen in een muziekwinkel tegenkwam. Hij was in de aanbieding en ik mocht hem meenemen voor de halve prijs, iets wat ik natuurlijk niet kon afslaan. Ik had trouwens in een andere muziekwinkel in Manila ook al een mooi buizenversterkertje gekocht van het merk Laney omdat ik daar ook een aantal jaren in een band heb gespeeld.
Mijn grote wens was altijd dat een van mijn kinderen mijn interesse in muziek zou delen, en dan met name natuurlijk voor wat betreft het spelen van de gitaar zodat ik mijn verzameling te zijner tijd met een gerust hart kan overdragen. Maar helaas, ze hadden geen van beiden het geduld om te leren spelen en hielden het allebei al na vijf minuten proberen voor gezien. Mijn hoop is nu gevestigd op mijn kleinkinderen en gezien de foto van Gijsje die ik vandaag toegestuurd kreeg ziet het er vooralsnog hoopvol uit…
Als het gaat om het verwennen van haar kleindochter is Riet niet te houden. De schrik slaat me al om het hart als ze aankondigt weer een naar de Action te gaan want dan komt er steevast een wagonlading aan speelgoed-prullaria mee.
Gijsje heeft dan ook al haar eigen “kast” in de kamer, in de voorraadkast breek je je nek over speelgoed maxicosi’s en kinderwagens (allemaal met poppen natuurlijk) en in de schuur in de tuin is vrijwel geen plekje meer vrij door kinderstoelen, kinderfietsjes en ander kinderspeelgoed.
En daar is dus nu weer een kinderfietsje bijgekomen, deze keer een echt fietsje met zijwieltjes dat Riet op Marktplaats heeft opgedoken. Thuis heeft Gijsje ook zo’n fiets maar (en nu komt de rechtvaardiging van Riet voor deze aankoop) nu hoeft ze niet iedere keer als ze naar ons toe komt die fiets mee te slepen want ze heeft hier ook zo’n fiets. Handig wel, al is nu zo’n beetje het laatste vrije plekje in de schuur ook bezet…
Maar ja, alles voor vrolijke kindersnoetjes, toch?
Deze foto is gewoon te leuk om niet te plaatsen. Onze kleinzoon Maas groeit nu al als kool en ziet eruit als Hollands welvaren en Gijsje begint al te wennen aan haar nieuwe rol als grote zus.
Om Sandra, die inmiddels in de laatste dagen van haar zwangerschap zit, een beetje te ontlasten had Riet aangeboden om af en toe op Gijsje te passen zodat Sandra wat rust kon nemen. Vanmorgen was Gijsje dus bij ons en omdat het prachtig weer was en heel warm kon er lekker in de tuin worden gespeeld. Omdat schoonzus Ans vandaag op haar kleindochter Zoë paste kwam die ook even langs zodat de beide meisjes, die inmiddels dikke vriendinnen zijn, samen konden spelen.
Het leverde deze leuke plaatjes op, waarbij de laatste laat zien hoe onze serre eruit ziet als onze kleindochter is wezen spelen…
Het snel toenemend aantal mensen wat is gevaccineerd en waarschijnlijk ook de stijging van de temperaturen hebben er de afgelopen dagen voor gezorgd dat het aantal besmettingen met het Corona-virus en daarmee het aantal ziekenhuisopnames drastisch aan het afnemen is. Het aantal mensen met Corona op de Intensive Care afdelingen van de ziekenhuizen is zelfs zover afgenomen dat de “normale” zorg weer op gang komt.
Dit alles heeft ervoor gezorgd dat de overheid heeft besloten om een aantal van de draconische maatregelen tegen de verspreiding van het virus te versoepelen. De winkels zijn weer open, net als de sportscholen, de scholen mogen weer beginnen (alhoewel daar vreemd genoeg van het lerarenkorps veel weerstand tegen is) en ook restaurants en bioscopen mogen weer open, zij het nog wel met beperkende maatregelen.
Hoewel niet meer zo vaak als een aantal jaren geleden ging ik tot aan het begin van de Corona-crisis toch wel redelijk vaak naar de bioscoop, want ik ben nu eenmaal een echte liefhebber van films en waar kun je die nu mooier zien dan op een gigantisch scherm en met een geweldig sound-system voor de geluidseffecten.
Dankzij de beperkingen van het afgelopen jaar ben ik dus al zeker anderhalf jaar niet meer in een bioscoop geweest en nu het weer mag is het wachten wat mij betreft op de nieuwe films. Heel veel films zijn allang klaar maar zijn simpelweg nog niet verschenen, dus het lijkt erop dat we binnenkort een stortvloed aan lang verwachte films in de bioscopen gaan krijgen.
Martin is net zo’n liefhebber als ik en je kon er dus op wachten dat hij Gijsje een keer mee zou nemen naar de film. En dat is vandaag dan ook gebeurd, de eerste film in de bioscoop die Gijsje heeft gezien was de animatie-film “Buurman en Buurman”.
Het was volgens Sandra wel een lange zit voor Gijsje, na een uur begon ze toch wel onrustig te worden. Ach, dat gaat vanzelf over, haar vader kon als jongetje ook nooit een film uitzitten zonder minstens twee keer een onderbreking voor een toiletbezoek. Tot aan het eerste deel van “Lord of the Rings”, waarbij hij drie uur ademloos heeft gekeken op het puntje van zijn stoel, en toen de aftiteling aan het einde begin schrok hij als uit een trance op en zei verbaasd, “Maar het verhaal is toch nog niet afgelopen?”…
Dit weekend hadden we een bijzondere logee, onze kleindochter Gijsje. Haar ouders waren een weekendje weg en Gijsje kwam daarom bij ons logeren. Gistermiddag werd ze rond het middaguur bij ons afgezet en vandaag werd ze rond dezelfde tijd weer opgehaald. Ze was wat onwennig in het begin maar uiteindelijk is alles prima gegaan, ze heeft goed geslapen en ze sloeg vanmorgen een dijk van een ontbijt naar binnen (dit laatste tot grote verbazing van haar ouders toen ze dit hoorden). Gistermiddag heeft Gijsje Oma geholpen in de tuin en Opa heeft haar hoofdzakelijk bezig gehouden met voorlezen. Dat is een dankbaar klusje want Gijsje is dol op voorlezen.
Het weer was zowel gisteren als vandaag schitterend en toen Gijsje door haar ouders was opgehaald hebben Riet en ik de rest van de middag in de tuin doorgebracht. We hebben heerlijk gezeten op het terras bij het kanaal, en dat was pas voor het eerst dit jaar! het was dan ook bijna niet voor te stellen dat het vorige week nog schrikbarend koud was en we alleen met dikke jassen aan naar buiten gingen…
Onze kleindochter Gijsje begint al een aantal uitgesproken voorkeuren te krijgen. Zo is haar lievelingskleur roze en haar favoriete dier de eenhoorn. Toen ik een tijdje geleden weer eens op de site van AliExpress zat te bladeren viel mijn oog op een spijkerjasje met op het rugpand een afbeelding van een eenhoorn, dus ik twijfelde niet lang en plaatste meteen een bestelling. Zoals alles bij AliExpress hoefde ik het voor de prijs niet te laten want het jasje koste geloof ik iets van elf euro en het werd voor dat geld ook nog een gratis bezorgd. De levertijd was wel twee maanden maar dat weet je als je iets bij AliExpress besteld.
Eergisteren kwam het jasje aan en even was er twijfel over de maat. Dat was bij het bestellen al een dingetje geweest want de leeftijdcategorie was drie tot zes jaar maar er waren vier maten aangegeven met de vreemde aanduidingen T3 tot en met T6. Ik ging er voor het gemak maar vanuit dat dat overeenkwam met de leeftijden en bestelde dus een maatje T4.
Toen het jasje uit de verpakking kwam was er toch even de twijfel of het niet te klein zou zijn. Had ook geen punt geweest want we hebben inmiddels nog meer kleine neefjes en nichtjes maar het zou dan natuurlijk jammer zijn voor Gijsje.
Vandaag was ze bij ons en wat denk je, precies pas! En Gijsje natuurlijk helemaal gelukkig met haar eenhoorn-jas, want het zal haar een zorg zijn dat er een dikke spelfout staat in de spreuk onder de afbeelding.
Het Engelse woord is natuurlijk “Believe” en niet “Belive”…
Het is niet te geloven maar vandaag werd onze kleindochter Gijsje al weer drie jaar. Wat gaat de tijd toch hard, en dat blijkt al helemaal als je je kleinkind zo snel ziet opgroeien.
Vervelend was wel dat Gijsje’s verjaardag niet gevierd kon worden zoals dat gebruikelijk is vanwege de Corona maatregelen want er mag thuis geen grote groep bezoekers worden ontvangen. Maar Martin en Sandra hadden er toch wat op gevonden om iedereen Gijsje’s verjaardag mee te laten vieren. Ze hadden van vrienden een bakfiets geleend die ze met ballonnen hadden versierd en in plaats van dat iedereen bij hun langs zou komen om Gijsje te feliciteren gingen ze zelf bij iedereen langs.
Ze hadden het met het weer niet beter kunnen treffen en het werd dus alsnog een hele geslaagde dag voor de jarige, die op deze manier toch verwend kon worden met heel veel cadeautjes. In de bakfiets werd een doos met cupcakes meegenomen om uit te delen en er stond een muziekspeler in die verjaardagsliedjes speelde, en op deze manier reden ze het dorp rond. ’s Middags reden ze zelfs nog even naar Katwijk zodat ook Oma Kerkhoff nog een beetje in de feestvreugde kon delen.
Halverwege de ochtend waren ze bij ons en hielden er even een korte stop voor een bakje koffie. Na koffie gingen de beide ouders, met feestmutsen op, weer op pad voor de rest van hun ronde.
Het cadeau wat we voor Gijsje hadden gekocht viel zeer in de smaak. Toen we hadden gevraagd wat ze voor haar verjaardag wilde hebben zei ze een boor en schroevendraaiers, want ze wilde haar papa helpen als die thuis aan het klussen was. We vonden op het internet een speelgoed boorset (van Bosch notabene), met een op batterijen werkende boor en dus net echt. Het werd nog mooier toen ze van haar Ome Robin een gereedschapskist met schroevendraaiers, een hamer een een boor kreeg.
Ze kan dus aan de slag…
Een week of wat geleden werden we verrast door een bezoek van Martin, Sandra en Gijsje die met het geweldige nieuws kwamen dat Gijsje eind juni een broertje of zusje krijgt.
Normaal gesproken zouden Martin en Sandra al een echo hebben laten maken om te bepalen of het een jongen of een meisje wordt maar dergelijk vroegtijdige “pretecho’s” zijn op dit moment niet mogelijk vanwege de Corona-maatregelen. De “gewone” echo waarop dat te zien is zou pas in februari mogelijk zijn en vandaag was het dan zover.
We kregen een filmpje toegestuurd via WhatsApp waarin Gijsje ons vertelde dat ze een broertje krijgt. Het mooiste nieuws van vandaag is dus dat Riet en ik een kleinzoon krijgen! Beter nog dan dat was overigens om te horen dat de zwangerschap voorspoedig verloopt en dat het kindje kerngezond is.
Als je klikt op de foto van Gijsje hiernaast dan krijg je het filmpje te zien met het prachtige nieuws wat we vandaag kregen
Het was vandaag bar en boos wat het weer betreft, het goot van de regen. Toen Martin Gijsje vanmorgen kwam brengen had ze dan ook haar paraplu bij zich, die ze uiteraard vol trots liet zien.
In de loop van de ochtend brak toch de zon nog door en toen deed zich een bijzonder verschijnsel voor, we zagen een regenboog op de vloer van onze woonkamer. Het licht kwam door het glazen dak van de serre waar nog steeds veel waterdruppels op lagen en dat leverde de regenboog binnenshuis op. Gijsje vond het bar interessant, en de regenboog bleek ook nog eens met de zon mee te schuiven want wat later stond er weer een regenboog op de vloer, deze keer op de ruimte achter de bank.
De pot met goud die zich volgens de verhalen aan het eind van de regenboog zou moeten bevinden hebben we overigens niet gevonden, er stond alleen een bloempot…
Vandaag was Gijsje weer bij ons en Riet had haar beloofd dat ze vandaag koekjes zouden gaan bakken. Ans kwam langs met haar kleindochter Zoë dus die mocht ook meehelpen. Het leverde de volgende plaatjes op:
Gijsje heeft met onze katten een beetje een onwennige relatie. Ze is niet bang voor ze maar met name Abby vind ze “toch wel een beetje spannend”, wat voor haar betekent dat ze haar toch een beetje eng vindt. Dat is te begrijpen want Gijsje heeft van Abby al een paar keer een tik gehad. Als ze de katten ziet wil ze niets liever dan ze aaien, maar daarbij is ze, zoals kleine kinderen meestal zijn, nogal onhandig en hardhandig in.
Abby is niet gediend van onverwachte of hardhandige aanrakingen en daarom heeft ze al een paar keer uitgehaald naar Gijsje. Niets ernstigs, ze heeft haar nagels ingehouden, maar toch schrok Gijsje ervan. Als ze nu Abby wil aaien dan heeft ze het liefst dat er iemand meegaat want dan gaat het meestal wel. Riet en ik grijpen in als we zien dat Abby er niet van gediend is, want het zou zonde zijn als Gijsje er een “kattentrauma” aan overhoudt.
De kans daarop is toch wel klein want met Monster wordt ze zo langzamerhand wel goeie maatjes. Niet dat Monster nou echt gediend is van aanrakingen van wie dan ook, die is misschien nog wel schichtiger dan Abby, maar die laat dat alleen maar merken met een klaaglijk miauwen en ze houdt haar klauwen thuis. En soms, als ze op haar gemak ligt zoals vanmorgen het geval was, dan vindt ze het wel prima als Gijsje haar aait.
En die vindt dat natuurlijk helemaal geweldig…
Na de jaarwisseling en het daaropvolgende weekend gingen we vandaag weer over tot de orde van de dag en dat betekende oppassen op onze kleindochter Gijsje. Dat vinden we nog steeds heerlijk, en nu ze groter wordt is het ook steeds leuker aan het worden. We hebben hele gesprekken met haar, ze beschikt over een rijke fantasie, ze speelt graag en ze is dol op voorlezen.
Met name dat laatste is altijd een klusje voor mij en ik heb daar veel plezier in. Riet en ik lezen zelf allebei graag (en heel veel) dus voorlezen aan onze kleindochter doen we met net zo veel plezier. Gijsje kan echt ademloos zitten luisteren en het enige probleem is dan ook dat we meer boekjes moeten hebben…
Als ze tussen de middag een boterham eet dan mag de televisie wel even aan en het verzoeknummer op dit moment is de animatie serie “Jokie en Jet” uit de Efteling. Ze kijkt net zo ademloos naar de televisie als dat ze luistert naar het voorlezen, maar bij de televisie is ze niet de enige. Onze kat Monster zat vandaag ook zeer geïntrigeerd te kijken…
Ondanks dat ik eigenlijk met rotatie-verlof ben had ik vandaag al mijn eerste vergadering moeten hebben met mijn mogelijke nieuwe baas. Het ging in dit geval om de tijdelijke baan, maar omdat die andere permanente baan om de hoek was komen kijken heb ik de vergadering van vandaag maar uit laten stellen. Mocht het met die permanente baan al snel rond komen dan kan ik misschien al snel beginnen en dan heeft het natuurlijk geen zin om me voor te bereiden op die mogelijke tijdelijke baan. Het wachten is alleen op de vacature zodat ik normaal kan solliciteren.
Maandag vandaag en dat is inmiddels al zo’n beetje onze vaste oppasdag voor Gijsje. Ze wordt ’s morgens gebracht door haar vader of haar moeder en ze wordt, afhankelijk van het schema van haar ouders, dan ergens in de loop van de middag weer opgehaald. En omdat ik inmiddels al weer een paar dagen in mijn verlofperiode zit kan ik me eindelijk weer eens wijden aan mijn plicht als voorlees-opa.
Een vast ritueel is ’s morgens ook dat Riet Gijsje meeneemt op koffiebezoek aan Oma Nieuwkoop, waar dan meestal ook Zoë en Faye, Oma’s andere achterkleinkinderen, op bezoek zijn.
En er moeten natuurlijk ook boodschappen worden gedaan en ook daar neemt Riet Gijsje mee. Vandaag moest er ook even een boodschap worden gedaan bij Welkoop bij ons aan de overkant en daar nam Gijsje een kijkje bij de konijnen.
Zelf keek ik ook wel even op toen ik de foto zag die Riet had gemaakt want zulke enorme konijnen zie je toch niet vaak…
Vandaag was het weer een “oppasdag” dus Gijsje werd vanmorgen vroeg door Martin gebracht. Ze had nog geen ontbijt gehad omdat ze aan de late kant wakker was geworden maar dat was uiteraard voor Oma geen probleem. Riet maakte een paar beschuitjes klaar met bosbessenjam en dat die gewaardeerd werden is wel te zien op de bijgaande foto…
Zelf zit ik inmiddels al weer een paar dagen in mijn shift en ik heb alweer een gesprek gehad met een aantal mensen, waaronder mijn manager. Dat werd gezien de omstandigheden geen echt leuk gesprek en eigenlijk heb ik ook helemaal geen zin in dit soort gesprekken. Er is een beslissing genomen door het management en dan kun je wel eindeloos gaan zitten debatteren over het hoe en waarom maar dat is naar mijn mening volkomen zinloos want er verandert toch niks aan die beslissing.
Ik ben uiteraard al wel voorzichtig begonnen met het bekijken van mijn opties voor de toekomst, althans voor de periode van twee jaar die ik nog te gaan heb tot aan mijn pensionering, en veel zal daarbij afhangen van wat er binnen Shell gaat gebeuren begin volgend jaar….
Martin en Sandra hadden aan Riet gevraagd of ze zin had om een dagje met hen en kleindochter Gijsje mee te gaan naar een speeltuin te gaan in de buurt van Rotterdam. Zelf ben ik nog steeds aan het werk maar het was voor Riet een mooi uitje. De speeltuin heette Plaswijckpark en is gelegen aan de noordkant van Rotterdam bij Hillegersberg.
Hier zijn een paar foto’s van het uitje:
Vandaag was het een bijzondere oppasdag want onze kleindochter Gijsje zou vannacht weer bij ons blijven slapen omdat haar vader en moeder een bruiloft hadden in Groningen en daar zouden overnachten.
Oma zorgde (uiteraard) vanavond bij het eten voor iets wat Gijsje heel erg lekker vindt en dat was pannenkoeken. Nou zit daar wel een kleine voorgeschiedenis aan vast want de vorige keer dat Gijsje bij ons had overnacht hadden we ook pannenkoeken gegeten en dat liep niet zo best af.
Gijsje had met smaak zeker vier pannenkoeken naar binnen gewerkt en daar werden we in eerste instantie wel blij van, maar die blijdschap verdween ’s nachts toen ze wakker werd met buikpijn en vervolgens ons hele bed onderkotste. Gewaarschuwd door deze ervaring kreeg Gijsje vandaag dus niet meer dan twee pannenkoeken…
Uiteraard werd er voor het slapen gaan nog wel even door Opa voorgelezen.
Riet had een tijdje geleden al een driewieler gekocht voor Gijsje waar ze bij ons mee zou kunnen spelen in de tuin. Ze was gewaarschuwd door haar zus Ans die hem had zien staan bij de Kringloopwinkel in Rijnsburg en meteen haastte Riet zich er naar toe om de driewieler te confisceren voor de somma van vijf euro. Jammer genoeg vond Gijsje de driewieler niet zo interessant als we hadden gehoopt, ze vond de loopfiets van nichtje Zoë veel leuker.
Riet maakte daar geen punt van, temeer omdat ze nog wat spaarpunten had van ik geloof de Ziggo, en in de catalogus van dingen die je met die punten kon aanschaffen stond ook een loopfietsje. De bestelling werd gedaan en vandaag werd het fietsje geleverd.
Nu maar hopen dat het beter in de smaak valt bij Gijsje als de driewieler…
Een van de voordelen van het Oma en Opa zijn is dat we regelmatig op onze kleindochter mogen passen. Gijsje komt als haar vader en moeder allebei moeten werken een dagje in de week naar ons toe, ook nu Martin tegenwoordig veelal vanuit huis werkt want met Gijsje over de vloer komt er van werken niet veel. En daar komen de Oma’s allebei heel goed van pas…
Vandaag was Gijsje weer bij ons en omdat het een prachtige dag was zaten we lekker in de tuin. Ans paste toevallig vandaag op haar kleindochter Zoë en ze kwam daarom naar ons toe zodat de kleintjes, die het overigens geweldig goed met elkaar kunnen vinden, lekker samen in de tuin konden spelen. Max, de hond van Ans, kwam zoals gebruikelijk ook mee en daarmee was het feest compleet.
Riet had een een een of ander bellenblaas ding gekocht waar het gezelschap zich een hele tijd mee vermaakte. Max vond er niet veel aan, die rent liever de hele dag achter een ouwe tennisbal aan die we speciaal daarvoor in de tuin hebben liggen…
Het weer was in de eerste week dat ik thuis was niet om over naar huis te schrijven maar opeens veranderde het en kregen we te maken met de tweede hittegolf deze zomer. De temperaturen gingen weer naar boven de dertig graden en iedereen begon weer te zuchten dat het ’s nachts veel te warm was om te slapen.
Het was dus ideaal weer om in de tuin te zitten op het terras bij het kanaal om daar in de schaduw van de platanen de bootjes voorbij te zien varen.
Maandag is meestal de dag waarop Riet op onze kleindochter Gijsje past en als ik thuis ben dan pas ik uiteraard mee op. Het is ontzettend leuk om je kleindochter een dagje in huis te hebben en al hoor ik wel eens van andere “oppas-grootouders” dat ze na zo’n dag “afgedraaid” zijn, ik heb daar totaal geen last van en Riet zo te zien ook niet.
Uiteraard vraagt zo’n peuter veel aandacht, en ja, dan ontkom je er niet aan om niet alleen veel voor te lezen maar ook heel veel hetzelfde. Vanmorgen was Gijsje bijvoorbeeld net aan een uur binnen toen ik al minstens negen keer het boek van Bumba met haar had doorgenomen.
Wie Bumba is? Dat wist ik tot voor kort ook niet maar er zijn behalve boekjes ook veel filmpjes van op Youtube, en alle kleine kinderen zijn er gek op…
Het schilderwerk in het nieuwe huis van Martin en Sandra is zo’n beetje klaar, tenminste het gedeelte wat ik op me had genomen. Er is echter nog zat te doen en daarnaast zijn Martin en Sandra ook nog gewoon aan het werk en moet er dus af en toe op Gijsje worden gepast.
Ook vandaag was Gijsje weer bij ons en zijn we met haar even met de auto en daarin de kinderwagen naar Katwijk gegaan om even met haar te pronken bij mijn moeder. Riet is er inmiddels al weer aan gewend omdat ze het regelmatig doet maar voor mij was het bijna dertig jaar geleden dat het ik achter een kinderwagen heb gelopen…
In februari werd mijn moeder in een week tijd twee keer Overgrootmoeder toen op de 25e februari onze kleindochter Gijsje werd geboren en nog in dezelfde week zoon Sil van mijn neef Tom.
Oma moest natuurlijk op de foto met haar beide achterkleinkinderen, geflankeerd door de beide trotse vaders:
Vanavond om negen minuten over acht is in het LUMC onze kleindochter Gijsje geboren. Ze woog bij de geboorte bijna zeven pond. Het ging met moeder en dochter zo goed dat ze vanavond om half elf al thuis waren in Rijnsburg.