Je hoort er eigenlijk iedereen die op sociale media zit wel over. Soms lijkt het of je alleen maar ergens aan hoeft te denken en vervolgens word je op je Facebook, je Instagram en wat je ook nog meer hebt overspoeld met reclame over precies dat onderwerp.

Nu weet ik wel hoe het werkt, het zijn natuurlijk niet je gedachten die dat veroorzaken (dat zou helemaal wat zijn) maar het is je eigen gedrag. Soms ben je aan het bladeren op je sociale media en dan blijf je af en toe ergens even naar kijken, en al is dat maar een simpele stop tijdens het bladeren, en dan ben je de pineut. De achterliggende software registreert genadeloos je stop- en kijkgedrag en baseert daar vervolgens een reclamecampagne op die helemaal op jou is toegesneden. Of tenminste, dat denken ze.

Zelf trigger ik dat soort dingen zelf wel eens als ik ergens in geïnteresseerd ben door bewust even te stoppen of ergens op te klikken. De stortvloed aan reclame en informatie volgt dan vanzelf. Zo was ik laatst aan het kijken voor een weekendje weg en toen ik een reclame voor Lissabon tegenkwam klikte ik daar bewust op. Wat me namelijk opviel waren de prachtige foto’s bij de betreffende campagne, en de dagen daarop werd ik dus gebombardeerd met foto’s van die reclame van Lissabon met steeds andere prachtige foto’s.

Zeker deze foto vind ik schitterend, het oude centrum met het grote plein aan de boulevard. En helemaal rechts onderaan het hotel waar Riet en ik hebben gezeten toen we twee jaar geleden in Lissabon waren. Het terras waar we ’s avonds ons biertje en wijntje dronken is ook heel goed zichtbaar.

Op onze laatste dag in Lissabon wilden we leuke dingen gaan doen met onze Lisboa kaart en het eerste daarvan had moeten zijn een tochtje met de tram, en dan liefst met lijn E28 die door het historische deel van de stad rijdt. Omdat de trams meestal overvol zitten hadden we gelezen dat het verstandig was om naar het beginpunt van een lijn te gaan om daar in te stappen, dan zou de kans op een plek het grootst zijn. We gingen daarom met de metro naar het Praça Martim Moniz waar het startpunt van lijn E28 was, maar daar zagen we dit:

We besloten ter plekke om het tochtje met de tram voor gezien te houden, we hadden de afgelopen dagen vonden wij al genoeg in de rij gestaan. In plaats daarvan wandelden we wat rond in de buurt van het plein en maakten nog wat tochtjes met de metro. We winkelden nog wat waarbij ik voor een prikkie twee truien kon bemachtigen bij Zara en Riet zoals gewoonlijk weer niks leuks kon vinden.

Aan het eind van de middag gingen we weer wat drinken op hetzelfde terrasje als waar we gisteren hadden gezeten, en we zaten nog niet of de eigenaar kwam naar ons tafeltje met een asbak voor Riet, waarbij hij zei, “I remember you!”. Maar we zaten amper of er barstte een enorme stortbui los die vrijwel het hele terras naar binnen jaagde, behalve ons tweeën en nog een groepje aan een ander tafeltje want wij bleven onder de parasols nog neten droog. Uiteindelijk werd het toch weer droog en konden we zonder zeiknat te worden terug lopen naar ons hotel.

We hadden al bij onze eerste wandeling een restaurant gezien wat R.I.B. Beef & Wine heette en het zag er goed uit, dus we hadden al besloten om daar een keer te gaan eten. Het was er nog niet van gekomen dus gingen we vanavond. In eerste instantie dachten we dat het dicht was want toen we door de ramen keken was het helemaal leeg. Maar omdat het nog voor zevenen was en omdat er ook in Portugal pas laat in de avond wordt gegeten wandelden we eerst nog wat rond over het grote plein tegenover het restaurant, en toen we er terug kwamen zagen we al flink wat tafels bezet.

We vroegen om een tafel voor twee en daarvan was er precies nog één vrij, een mazzeltje dus. En de keuze voor dit restaurant bleek ook een hele goeie want het eten was voortreffelijk! De keuze beperkte zich wel tot rundvlees (kan bijna niet anders met zo’n naam) en de porties waren groot. Het kleinste stuk vlees was twee ons (keuze van Riet) en ikzelf bestelde een Chateaubriant van drie ons.

We hebben heerlijk gegeten en zelfs Riet had al haar vlees op! Aangezien ook het voorgerecht en het toetje voor ons allebei heerlijk waren kunnen we wel zeggen dat dit een toppertje was, een waardige afsluiting van ons bezoek aan Lissabon want morgenochtend vertrekken we al weer naar huis…

Het eerste wat we vandaag deden was een korte wandeling naar het kantoor van Ask Me Lisboa, de plaatselijke VVV waar we al eerder waren geweest, om onze Lisboa kaarten op te halen.

Ik had via het internet deze kaarten besteld die ons drie dagen lang gratis toegang zouden geven tot het openbaar vervoer (inclusief enkele treinreizen) en korting op heel wat toegangskaarten voor attracties. Het was even zoeken naar de vouchers die ik achteraf via een link in een e-mail moest downloaden maar uiteindelijk kregen we toch onze kaarten.

We hadden nog even getwijfeld of we nog gebruik zouden maken van de derde dag met de Hop On Hop Off bus maar in plaats daarvan besloten we om lopend naar het op de heuvel tegenover het hotel gelegen kasteel Castelo de São Jorge te gaan. Het leek een hele klim naar boven maar vanaf het terras op het hotel had ik in een van de tegenoverliggende straatjes een “Elevador” gezien, een lift die naar het kasteel omhoog leek te gaan.

We vonden in het straatje inderdaad de lift maar die bracht ons maar tot halverwege, een verdieping of vier hoger. Er zat dus niets anders op dan via de bochtige straatjes de rest van de steile klim te lopen, en na ongeveer een kwartier bereikten we de ingang van het kasteel waar al een flinke rij stond te wachten. Saai was de wandeling niet geweest want de smalle straatjes waren vol met mooie huizen en leuke kleine winkeltjes. Het wachten in de rij duurde gelukkig niet lang. De ingang naar het kasteel gaf toegang tot een soort plein vanwaar we een schitterend uitzicht hadden over de stad.

We gingen ook naar binnen in het kasteel wat op zich een vrij kale boel was, vrijwel alleen muren maar wel met kantelen waar we over konden lopen met een schitterend uitzicht. We bleven niet erg lang want het was er behoorlijk fris door een straffe wind, waarna we weer naar beneden wandelden. Onderweg naar boven hadden we vlak onder het kasteel mensen uit een andere lift zien komen en we vroegen ons af of er soms een andere lift was die veel hoger kwam dan die eerste waar wij gebruik van hadden gemaakt. Dat bleek inderdaad het geval, er was nog een lift die ons precies bracht tot het straatniveau waar de eerste lift op uitkwam. We waren dus met een paar minuten helemaal beneden.

De rest van de dag brachten we door met wat lezen in het hotel, wat wandelen in de directe omgeving (op zoek naar cadeautjes voor de kleinkinderen maar we vonden niet veel soeps) en wat drinken op een terrasje. ’s Avonds gingen we in het hogere deel van de stad naast het hotel op zoek naar een restaurant om wat te eten, en dat vonden we in een van de vele smalle straatjes. We zaten lekker buiten en het eten was alweer prima…

Na een prima ontbijt in het hotel gingen Riet en ik plannen voor de dag maken op onze kamer. We hadden al besloten om de eerste dagen gebruik te gaan maken van de Hop On Hop Off bussen waarvan er in Lissabon drie waren. De Yellow Bus adverteerde het meest maar bij wat speurwerk op het Internet ontdekten we al gauw dat ze niet echte goeie kritieken kregen, met als belangrijkste probleem de hoeveelheid bussen. We besloten eerste maar naar het kantoor van de plaatselijke VVV (“Ask Me Lisboa”) te gaan en dan zouden we daar wel zien.

We kregen het advies om gebruik te maken van de Gray Line bussen, en na wat zoeken vonden we vlakbij de halte. De eerste bus die arriveerde was van de blauwe route, de Belém line, en we kochten bij de buschauffeur een “Free Pass” voor alle routes voor drie dagen. De blauwe route ging richting het westelijk deel van de stad en toen we aankwamen bij het Palácio Nacional da Ajuda stapten we uit om er een kijkje te nemen. Het viel in zoverre een beetje tegen dat er verder helemaal niks te doen was, geen terrasjes niks (we waren aan een bakkie toe), dus namen we de eerstvolgende bus om verder te gaan.

De route voerde door Belém en toen weer terug langs de brede rivier, onder de beroemde Ponte 25 de Abril, die genoemd is naar de dag van de Anjer-revolutie in 1975 waarop de dictatuur in Portugal werd afgeschaft en vervangen door een democratie. We arriveerden op een plein waar het Museum de Marinha was gevestigd, een maritiem museum met onder andere een overzicht van de Portugese ontdekkingsreizen en een hal met alle koninklijke schepen. Het museum was de moeite waard, met heel veel schaalmodellen van historische schepen van de vroege Middeleeuwen tot aan de huidige tijd, en natuurlijk de echte koninklijke roeiboten. En zeker niet onbelangrijk, er was ook een prima cafetaria…

Nadat we weer op de bus waren gestapt reden we mee totdat we bij het winkelcentrum Amoreiras waren. Daar stapten we weer uit want we hadden gehoord dat er op een van de torens op het winkelcentrum een uitwijkplatform was vanwaar je 360 graden rond over de stad kon uitkijken. We vonden het na enige zoeken (het was niet zo duidelijk aangegeven) en het uitzicht bleek inderdaad overweldigend zoals op de foto te zien is. Als je op de foto klikt krijg je een grotere versie te zien.

Weer terug in de bus reden we mee tot de halte waar we waren opgestapt en vandaar wandelden we terug naar het hotel. ’s Avonds gingen we op zoek naar een restaurant om wat te eten en daarvoor gingen we richting het Praça do Comércio, het grote plein aan de rivier waar we s’morgens al geweest waren in het Ask Me Lisboa kantoor. We hadden al gezien dat daar veel leuke restaurants waren met terrassen aan het plein en we belandden uiteindelijk bij Italiaans restaurant Troppo Squisito, waar Riet’s pizza en mijn Spaghetti Bolognese voortreffelijk bleken.

Er was wat verwarring bij Riet eerder deze week over het vertrek van ons aanstaande weekje weg naar Lissabon, de hoofdstad van Portugal. Riet was namelijk in de veronderstelling dat we vandaag al zouden vertrekken terwijl dat toch echt pas morgen is. Ze was lichtelijk teleurgesteld, blijkbaar had ze zich in de datum vergist of ze had gewoon de documentatie niet goed gelezen. Ikzelf had vandaag alvast een dagje vrij genomen, niet alleen om bij te komen van het Uriah Heep concert van gisteravond maar ook omdat er nog het een en ander moet gebeuren voordat we morgen vertrekken.

Een van de dingen die ik vandaag deed was een bezoek brengen aan de kapper en even gedag zeggen bij mijn moeder. Vanmiddag hebben Riet en ik een begin gemaakt met het pakken van onze koffers, iets wat eigenlijk door onze veelvuldige reiservaring eigenlijk zo gebeurd was. En dan was er nog een laatste karweitje, het wegbrengen van onze katten naar hun logeeradres, bij Robin en Astrid.

De afgelopen jaren brachten we onze katten altijd naar een kattenopvang als we op vakantie gingen, maar dat is wat lastiger geworden toen een jaar of drie geleden de opvang in Warmond dicht ging. We vonden een prima alternatief, maar dat was in Roelofarendsveen en dat is niet echt in de buurt. We waren dus blij met het aanbod van Robin en Astrid om de katten voor het weekje bij hun onder te brengen, en hopelijk gaat dat goed. De katten kende ze natuurlijk dus alleen het huis zal onbekend voor ze zijn.

Zoals verwacht ging het wegbrengen met veel gepiep en gemiauw (het was tenslotte al de tweede keer deze week dat we ze in de reismanden in de auto meenamen) maar na aankomst gingen ze al snel op onderzoek uit. Abby snuffelde al meteen in de huiskamer rond, Monster was zoals verwacht hoofdzakelijk bezig met het zoeken van een veilig plekje waar ze zich kon verschuilen. Ze vonden overigens al snel een plekje op het logeerbed op zolder:

Riet en ik zijn benieuwd hoe het ze zal vergaan de komende week…