Donderdag is onze vaste oppasdag, dan komt Maas in principe de hele dag en Gijsje wordt ’s middags uit school gehaald. Maar omdat Gijsje nu nog steeds vakantie heeft van school was ze vandaag ook de hele dag bij ons. Ja, en wat doe je als het mooi weer is de hele dag, dan ga je lekker naar buiten. In dit geval namen Riet en ik Gijsje en Maas mee naar Katwijk waar we Oma Katwijk (mijn moeder) een bezoekje brachten.
De beide overgrootmoeders van Gijsje en Maas hebben allebei een naam van ze gekregen om duidelijk te maken dat er een verschil is met de beide “echte Oma’s”, die overigens ook allebei een aparte aanduiding hebben. Henriëtte, de moeder van Sandra, heet wel gewoon Oma van der Hoeven maar Riet is Oma Poes. De moeder van Riet is de ene Overgrootmoeder en wordt niet alleen door Gijsje en Maas maar ook door alle achterneefjes en -nichtjes Oma met de witte haren genoemd. Mijn eigen moeder is weer makkelijk want die woont in Katwijk en is dus Oma Katwijk. Altijd makkelijk want zijn er nooit misverstanden bij de kleinkinderen over wie we het hebben…
Vanmorgen waren we dus bij Oma Katwijk en omdat die vlakbij de Princestraat woont namen we de kans waar om een lekker softijsje te eten. Er zijn niet veel plaatsen meer over, zeker in Rijnsburg niet, waar je nog softijs kunt krijgen, maar bij de Alexanderhoeve (een winkel gespecialiseerd in kaas en wijn) nog wel. En wat voor ijsjes, want hoewel we voor Gijsje en Maas kleine ijsjes bestelden waren ze nog flink aan de maat. Vooral voor Maas is dat toch altijd een dingetje want die krijgt zijn ijsje dan niet op. Geen probleem hoor, want voor ijs is er bij Opa altijd ruimte voor nog meer…
We hadden vandaag een bijzonder drukke dag! Vanmorgen was het verjaardagsfeest van onze kleinzoon Maas die gisteren drie jaar was geworden, vanmiddag was er bij ons thuis voor de deur een door Riet en de Gereformeerde Kerk georganiseerd “Buurtbakkie” en vanavond was er een feest bij mijn broer Alex een schoonzuster Angelique ter ere van haar vijftigste verjaardag.
De oplossing is om te proberen de handleidingen te zoeken op het internet en ze dan te downloaden. Dat lukt tot nu toe aardig maar deze gedownloade handleidingen zijn altijd in PDF formaat en daardoor niet altijd even duidelijk te interpreteren. Maar op zich is het beter dan niks.
Vandaag was het Koningsdag en hoewel Riet en ik zelden naar de festiviteiten in het dorp gaan kijken wandelen we wel ieder jaar even over de Vrijmarkt in het centrum langs de Vliet.
Dat laatste is overigens geen enkel probleem want we hebben alle bladen en boekjes bewaard waarin staat hoe dat moet. Het eerste wat ik heb aangepakt is een van de twee treinen die we hebben, want Maas is helemaal gek van treinen. Toevallig zat een deel van een van de treinen nog helemaal in elkaar dus het was een kwestie van de rails en andere toebehoren bij elkaar zoeken en dan kijken of alles nog werkt.
Hij heeft nu een boekje waarin een twee pagina’s grote plaat staat met een heleboel karakters uit de serie, en dat boekje haalt hij tegenwoordig iedere donderdag dat hij bij ons is bij zich.
Sinds de jonge jaren van Robin en Martin hebben we de kermis tijdens de feestweek niet meer bezocht (of het moest zijn om oliebollen te kopen), maar dat gaat met ingang van dit jaar weer veranderen. Onze kleinkinderen Gijsje en Maas zijn nu oud genoeg voor de kermispret en dus namen Oma en Opa ze vandaag mee.
In de loop van de jaren nam het aantal buurtverenigingen drastisch af, meestal vanwege het gebrek aan vrijwilligers maar ook vanwege gebrek aan enthousiasme bij de buurtbewoners. Onze eigen buurtvereniging van de Kamperfoelie werd om die redenen ook al na een paar jaar opgeheven, en in totaal zijn er in heel Rijnsburg iets van twee buurtverenigingen over. De afwezigheid van de buurtverenigingen heeft dus als direct gevolg dat er vrijwel geen straatversieringen meer zijn en de betrokkenheid van mensen lijkt ook wel minder, iets wat we ook bij onszelf merken. Ook het feit dat onze kinderen ouder werden maakte natuurlijk dat we ons minder met de festiviteiten bemoeiden. Geen kermisbezoek meer, en die spelletjes geloofden we op een gegeven moment ook wel. De avonden in de feesttenten hielden we ook op een gegeven moment voor gezien want we zagen er nauwelijks nog bekenden.
Vanmorgen vroeg heeft Riet Martin, Sandra, Gijsje en Maas naar Schiphol gebracht vanwaar ze naar Portugal zullen vliegen voor een vakantie van twee weken. Ze hebben in de buurt van Porto een huisje met een zwembad gehuurd wat van een collega van Martin is.
Toen Gijsje de leeftijd had die Maas nu heeft kocht Riet een paar klompjes voor haar voor in de tuin. Ze heeft daar regelmatig op gelopen, al vond ze ze wel lastig om te dragen en ze groeide er ook snel uit. Dat paar klompjes staat nog steeds bij ons in de serre en het wachten was op het moment dat Maas groot genoeg was om ze aan te kunnen, en dat moment is aangebroken. Hij heeft vandaag op de klompjes gelopen en het ging al heel aardig, al zijn ze nog iets aan de grote kant.
Zoals gewoonlijk hadden we vandaag Maas om op te passen, maar het ging vandaag toch wat anders dan we gewend zijn. Ons mannetje is namelijk ziek, hij heeft lichte koorts en is duidelijk niet in zijn gewone vrolijke doen.
Riet had het eten geregeld bij onze favoriete toko Tjik Tjak en dat was als vanouds, zij het ook nu weer veel te veel. Ze had de bestellingslijst van de vorige keer nog bewaard en ze had ook. nog onthouden wat er snel op was zodat daarvan extra was besteld deze keer. Alleen doe meegeleverde porties bami en nasi waren kleiner dan verwacht, dus dat wordt een puntje van aandacht bij de volgende keer.
We hebben nog steeds een stapeltje van die zelftests in een la liggen, en hoewel ik in eerste instantie sceptisch was over de aanschaf van die hele stapel door Riet moet ik inmiddels toegeven dat ze hun praktisch nut al een paar keer hebben bewezen.
Waar dat deze keer op gebaseerd was is me een raadsel, want zo goed ging het in de voorbereiding allemaal niet. En dat kwam ook wel uit tijdens de wedstrijd want hoewel er met 2-0 Weerd gewonnen ging het allemaal moeizaam en was er geen sprake van sprankelend voetbal.
Maas is inmiddels al weer bijna negen maanden en hij groeit als kool. Het is een vrolijk ventje maar wel met een duidelijk totaal ander karakter dan Gijsje. Waar Gijsje de wereld om zich heen bedaard en bedachtzaam opnam, daar is Maas veel drukker en ondernemender. Hij wil van alles wat hij nog niet kan, en raakt daar niet gefrustreerd over als het niet lukt maar blijft het stug proberen.
Tot vanmorgen tenminste, want toen belde Martin op dat hij en Sandra positief hadden getest op Corona. Het was dus zonder meer verstandig dat Riet en ik ook onszelf zouden testen en dat deden we met de zelf-tests die we in huis hebben voor het geval dat.
Het is weer donderdag en dat betekent oppassen op onze kleinkinderen. Daar krijg ikzelf niet zoveel van mee want ik ben het grootste gedeelte van de dag op mijn kamer aan het werk, maar af en toe als ik beneden kom dan kan ik toch wel wat momentjes met mijn kleindochter en kleinzoon meepikken.
Vandaag was donderdag en dat is voorlopig onze oppasdag want onze kleinkinderen Gijsje en Maas zijn dan de hele dag bij ons.
Het gaat hartstikke goed met Maas. Hij slaapt goed en hij drinkt zelfs al goed, en de eerste poepluiers zijn al verschoond.