Aangezien hun ouders een uitje hadden geregeld hadden Riet en ik onze kleinkinderen te logeren. Dat is voor ons altijd een feestje, en toegegeven, we verwennen ze dan altijd met hun lievelingseten en laat opblijven (sssst…).
Het lievelingseten is eigenlijk altijd een makkie, en toevallig ook nog eens iets wat Oma heel goed kan bakken, namelijk pannenkoeken. We moeten met name Gijsje zelfs altijd een beetje afremmen want die kan er heel wat wegstouwen, drie stuks ook weer vanavond.
Maas ging op tijd naar bed (dan lukt nog wel want die is tenslotte pas twee) en die sliep ook redelijk snel. Gijsje was wel wat langer opgebleven maar die viel niet gelijk in slaap want allebei de katten kropen meteen bij haar. Ze lag in ons bed, en dat zijn die beestjes nou eenmaal gewend, maar Gijsje vond het in eerste instantie maar niks. Na een tijdje haalden we haar maar weer even naar beneden.
We merkten wel dat ze de katten in bed maar niks vond, totdat ik zei dat ze haar dan wel erg aardig vinden. En toen ze vertelde dat Abby had liggen snorren en ik zei dat Abby haar dan wel heel erg aardig vindt veranderde Gijsje’s houding meteen en vond ze de katten opeens heel interessant. Ze ging weer naar bed en toen de katten weer bij haar kropen ging ze ze liggen aaien. Jammer genoeg was het resultaat dat ze nu weer niet sliep, maar nu omdat ze het zo leuk vond dat de katten bij haar lagen…
Gijsje was duidelijk een beetje over haar slaap heen en ging uiteindelijk pas om kwart voor elf naar bed. Over laat opblijven bij Oma en Opa gesproken…
Sinds de jonge jaren van Robin en Martin hebben we de kermis tijdens de feestweek niet meer bezocht (of het moest zijn om oliebollen te kopen), maar dat gaat met ingang van dit jaar weer veranderen. Onze kleinkinderen Gijsje en Maas zijn nu oud genoeg voor de kermispret en dus namen Oma en Opa ze vandaag mee.
In de loop van de jaren nam het aantal buurtverenigingen drastisch af, meestal vanwege het gebrek aan vrijwilligers maar ook vanwege gebrek aan enthousiasme bij de buurtbewoners. Onze eigen buurtvereniging van de Kamperfoelie werd om die redenen ook al na een paar jaar opgeheven, en in totaal zijn er in heel Rijnsburg iets van twee buurtverenigingen over. De afwezigheid van de buurtverenigingen heeft dus als direct gevolg dat er vrijwel geen straatversieringen meer zijn en de betrokkenheid van mensen lijkt ook wel minder, iets wat we ook bij onszelf merken. Ook het feit dat onze kinderen ouder werden maakte natuurlijk dat we ons minder met de festiviteiten bemoeiden. Geen kermisbezoek meer, en die spelletjes geloofden we op een gegeven moment ook wel. De avonden in de feesttenten hielden we ook op een gegeven moment voor gezien want we zagen er nauwelijks nog bekenden.
Vanmorgen vroeg heeft Riet Martin, Sandra, Gijsje en Maas naar Schiphol gebracht vanwaar ze naar Portugal zullen vliegen voor een vakantie van twee weken. Ze hebben in de buurt van Porto een huisje met een zwembad gehuurd wat van een collega van Martin is.
Toen Gijsje de leeftijd had die Maas nu heeft kocht Riet een paar klompjes voor haar voor in de tuin. Ze heeft daar regelmatig op gelopen, al vond ze ze wel lastig om te dragen en ze groeide er ook snel uit. Dat paar klompjes staat nog steeds bij ons in de serre en het wachten was op het moment dat Maas groot genoeg was om ze aan te kunnen, en dat moment is aangebroken. Hij heeft vandaag op de klompjes gelopen en het ging al heel aardig, al zijn ze nog iets aan de grote kant.
Zoals gewoonlijk hadden we vandaag Maas om op te passen, maar het ging vandaag toch wat anders dan we gewend zijn. Ons mannetje is namelijk ziek, hij heeft lichte koorts en is duidelijk niet in zijn gewone vrolijke doen.
Riet had het eten geregeld bij onze favoriete toko Tjik Tjak en dat was als vanouds, zij het ook nu weer veel te veel. Ze had de bestellingslijst van de vorige keer nog bewaard en ze had ook. nog onthouden wat er snel op was zodat daarvan extra was besteld deze keer. Alleen doe meegeleverde porties bami en nasi waren kleiner dan verwacht, dus dat wordt een puntje van aandacht bij de volgende keer.
We hebben nog steeds een stapeltje van die zelftests in een la liggen, en hoewel ik in eerste instantie sceptisch was over de aanschaf van die hele stapel door Riet moet ik inmiddels toegeven dat ze hun praktisch nut al een paar keer hebben bewezen.
Waar dat deze keer op gebaseerd was is me een raadsel, want zo goed ging het in de voorbereiding allemaal niet. En dat kwam ook wel uit tijdens de wedstrijd want hoewel er met 2-0 Weerd gewonnen ging het allemaal moeizaam en was er geen sprake van sprankelend voetbal.
Maas is inmiddels al weer bijna negen maanden en hij groeit als kool. Het is een vrolijk ventje maar wel met een duidelijk totaal ander karakter dan Gijsje. Waar Gijsje de wereld om zich heen bedaard en bedachtzaam opnam, daar is Maas veel drukker en ondernemender. Hij wil van alles wat hij nog niet kan, en raakt daar niet gefrustreerd over als het niet lukt maar blijft het stug proberen.
Tot vanmorgen tenminste, want toen belde Martin op dat hij en Sandra positief hadden getest op Corona. Het was dus zonder meer verstandig dat Riet en ik ook onszelf zouden testen en dat deden we met de zelf-tests die we in huis hebben voor het geval dat.
Het is weer donderdag en dat betekent oppassen op onze kleinkinderen. Daar krijg ikzelf niet zoveel van mee want ik ben het grootste gedeelte van de dag op mijn kamer aan het werk, maar af en toe als ik beneden kom dan kan ik toch wel wat momentjes met mijn kleindochter en kleinzoon meepikken.
Vandaag was donderdag en dat is voorlopig onze oppasdag want onze kleinkinderen Gijsje en Maas zijn dan de hele dag bij ons.
Het gaat hartstikke goed met Maas. Hij slaapt goed en hij drinkt zelfs al goed, en de eerste poepluiers zijn al verschoond.