Vroeg op vandaag want de taxi zou me al om half zes bij het hotel oppikken. Niet dat dat een probleem was want ik werd om twee uur al wakker van rumoer in de kamer naast me, met schuivende stoelen en luide muziek. Had allemaal te maken met het gebed maar desalniettemin werd ik er wakker van. er was bij het vertrek vanaf het hotel bij mij nog verwarring want er zat nog een collega (die ik overigens niet kende) in het hotel die gelijk met mij naar de luchthaven zou vertrekken. Die was er niet op het moment van vertrek en de chauffeur maakte ook geen aanstalten om te wachten en reed meteen weg nadat ik was ingestapt. Het zal wel goed zijn dacht ik.

Onderweg vielen me de bijzondere lantaarnpalen langs de weg op.  Die hebben aan het bovenste stuk allemaal uitsteeksels die eruit zien als bladeren, en als daar in het donker het licht van de lantaarn op valt geeft dat een heel bijzonder effect, zoals je op de foto kunt zien:

Op de luchthaven ging alles vlot door het volledig aparte business class traject voor alle noodzakelijke procedures, decadent maar wel erg handig.

Het eerste daarna was uiteraard een slof Marlboro kopen voor Riet, en daarna zat ik nog een uurtje in de (niet zo heel erg gezellige) lounge totdat het boarden begon. Het toestel waarmee ik vloog had om en om stoelen in de business class, dus de helft van de stoelen stond met de rug in de vliegrichting. Er was zo’n stoel voor me gereserveerd maar bij het inchecken zei de persoon die me hielp dat hij me kon omzetten naar een stoel op de eerste rij, die volgens hem wel in de vliegrichting zou staan. En wat denk je, die stoel stond ook “achteruit”, en ik ben dus achterstevoren naar huis gevlogen…

Na het opstijgen had ik vanuit mijn raampje een mooi uitzicht op The Pearl. Het meest rechtse hoge gebouw in het midden is het hotel waar ik zat, en achteraan zie je de twee donkere torens die als een soort poortwachters aan het begin van het kunstmatige schiereiland staan. De training vond plaats in de rechtse toren.

De rest van de vlucht heb ik weinig uit het raampje gekeken want om films te kijken had ik de luikjes dicht gedaan. Niet dat ik veel heb gemist want er was alleen maar dichte bewolking te zien…

De op één na laatste dag van de cursus, en deze dag verliep goed maar niet zo soepel als de vorige dagen. Dat had enerzijds te maken met het feit dat de laatste sessie splinternieuw was, die hadden zowel Uju als ikzelf nog niet eerder gedaan, anderzijds omdat ik een kleine onenigheid had met mijn mede-facilitator Uju. Zij had namelijk zonder dat we dat hadden besproken een nieuwe set examenvragen gemaakt. En dat terwijl we altijd een vaste set gebruiken, dus ik was niet bepaald aangenaam verrast toen ze het aan het eind van de middag liet zien. We hebben nu een compromis, maar blij ben ik nog steeds niet, maar we merken het morgen wel.

Wat ook vervelend was was het gedrag van onze deelnemers, en dan met name de groep Omani’s. Op de eerste dag hadden we al duidelijk gemaakt dat het gebruik van laptops en telefoons tijdens de training niet was toegestaan. Het belangrijkste argument daarvoor is dat mensen anders de hele dag hun email zitten te checken en er door afgeleid worden. Dat ging op de eerste dagen goed maar we zagen gisteren al dat het stiekem onder de tafel gebruiken van telefoons begon toe te nemen.

Behalve het feit dat het bijzonder irritant is als mensen duidelijk hun aandacht ergens anders bij hebben stonden er nu ook voortdurend mensen op om een telefoongesprek te gaan voeren buiten het cursuslokaal. En tot overmaat van ramp werd het voeren van discussies, iets wat we normaal gesproken aanmoedigen, steeds onoverzichtelijker omdat er meerdere gesprekken tegelijkertijd aan tafel werden gevoerd. Ondanks dat de sfeer op zich goed bleef zorgde dit alles voor toenemende irritatie bij Uju en mijzelf. De Engelsen hebben er een mooie uitdrukking voor, “it was like hurding cats” (het was als het hoeden van een kudde katten)…

Gelukkig zat vandaag het theorie-gedeelte er op, morgen doen we een samenvatting, we hebben nog een gastspreker en dan is er het examen. Benieuwd wat ze daar van gaan bakken…

De cursus verloopt vlot, de sessies vandaag verliepen soepel en we liggen op schema. Op de foto zie je de twee karakteristieke torens met de ronde toppen die aan het begin van het schiereiland The Pearl staan. In de rechtse van de twee, half verscholen achter een van de hoge appartementencomplexen, zitten de kantoren van Shell Qatar en daar wordt de training gegeven.

Op de foto hieronder zie je een deel van het gezelschap tijdens de lunch. De hele delegatie uit Oman staat op de foto met twee leden van het gezelschap uit Qatar.

Vanavond gingen mijn maat David en ik weer naar de bar in het hotel (je weet wel, happie en drankie) en die bar is een beetje een verhaal apart. Op de begane grond van het hotel is naast de receptiebalie de ingang naar wat een bar kijkt. Heel gezellig, met dus een bar en daarachter tafeltjes met comfortabele stoelen. Maar wel helemaal alcoholvrij. De truc is om door te lopen voorbij de bar. Daar zijn twee donkere deuren die eruit zien als de deuren van een griezelkabinet, maar als je door die deuren gaat sta je opeens in de Mulberry Tavern. En dat ziet eruit als een verborgen luxe Engelse sportsbar, met overal tv schermen met daarop voetbal (op dit moment de Asia Cup die gespeeld wordt in Qatar).

En laat het daar nou de hele avond happy hour zijn…

Vanmorgen om half tien bracht Riet me naar Schiphol voor mijn vlucht met Qatar Airways naar Doha, de hoofdstad van Qatar. Daar ga ik een week cursus geven, te beginnen met morgen want hoewel het zondag is is dat in het Midden-oosten de eerste werkdag van de week. Het weekend is daar namelijk op vrijdag en zaterdag.

Het was op Schiphol weer een flinke puinhoop bij de bagage-check, waar ik dankzij mijn Business Class ticket gelukkig weinig last van had, op de Surinaamse moeder met drie kinderen na die direct voor me in de rij stond. Die had behalve een volgepakte buggy nog een heleboel andere spullen (voornamelijk speelgoed) bij zich dat ze bakken bleef vullen…

Mijn vlucht vertrok op tijd en kwam ook redelijk op tijd aan in Doha, maar een kwartiertje te laat. Jammer genoeg parkeerde het toestel ergens aan de rand van het vliegveld en moesten we met bussen naar de terminal wat onverwacht oponthoud veroorzaakte. Verder ging alles weliswaar vlot, maar ik moest de taxi delen met nog twee collega’s (op zich wel gezellig) en die zaten in andere hotels dan ik. Dat werd dus omrijden en uiteraard werd ik als laatste naar mijn hotel gebracht.

Ik kwam daar uiteindelijk pas om kwart voor elf in de avond aan. Maar goed, ik ben er. En ik kan uitslapen want het ontbijt is morgenochtend pas om zeven uur…