Een week of drie geleden zaten we in de woonkamer toen Riet opeens iets zag lopen in de tuin waar ze meteen mijn aandacht op vestigde. “Is dat nou een hele grote muis?”, vroeg ze en wees naar het vogelhuisje wat halverwege de tuin op een poot staat. Tot onze stomme verbazing zagen we een rat (want dat was het overduidelijk) over het gras lopen richting de voet van het vogelhuisje. Daar aangekomen zagen we het beest proberen naar boven te klimmen, op weg naar het voer voor vogels wat in het huisje lag. Halverwege gaf het beest het opeens op, ging snel weer naar beneden en verdween achter de border richting de schutting van onze buren.

We hadden het hele tafereel verbijsterd aangekeken want dit hadden we nog niet eerder gezien in onze tuin. Wel muizen en heel veel grote vogels zoals kraaien en eksters, maar nog geen ratten. We gingen de tuin in om te kijken waar het beest was gebleven zagen vlak achter de border onder de schutting een duidelijk groot rond gat, wat blijkbaar het nest van de rat was of in ieder geval een uitgang naar onze tuin. De rat was in geen velden of wegen meer te zien.

Als er een nest was zou dat onder de grond zitten aan de kant van onze buren, dus we waarschuwden Peter en Lies dat er mogelijk een rat onder hun tuin zat. Een speurtocht aan hun kant leverde niet meteen iets op maar we besloten gezamenlijk om de boel goed in de gaten te houden. Voor ons was de vraag wat we met dat gaat aanmoesten, want we waren bang dat als we het dicht zouden maken dat de rat of ratten ergens anders een nieuwe uitgang zouden graven.

De rat kwam de dagen daarna niet meer tevoorschijn, in ieder geval niet op momenten dat wij de boel in de gaten hielden. Riet besloot toch op een gegeven moment om het gat onder schutting maar dicht te maken, en tot onze geruststelling bleef het daarna ook dicht en zagen we nergens nieuwe gaten verschijnen. Nu is het afwachten of we een eenmalige bezoeker hebben gehad die op het vogelvoer afkwam, of dat we met een of meerdere ratten opgescheept zitten…

Het werk aan de tuin vorderde ook vandaag gestaag en het snoeiwerk is zo goed als klaar. De mannen zijn vandaag begonnen met het sloopwerk aan de borderbak en inmiddels is het vrijgemaakte gedeelte al gereed gemaakt voor het betegelen. Op de foto is ook goed te zien hoeveel er van de bak is afgehaald, alhoewel de lens van de camera wel een beetje vertekent want op de foto lijkt het heel wat meer dan de helft.

Het is gelukkig goed weer geweest de afgelopen twee dagen dus de mannen hebben mooi door kunnen werken. Er wordt voor het komende weekend weer veel regen verwacht dus hopelijk kunnen ze aanstaande maandag verder.

Aan het eind van onze tuin aan de kant van het kanaal hebben we een terras waaromheen we vier platanen hebben staan. Toen onze tuin werd aangelegd hebben we hiervoor gekozen omdat we graag wilden dat de platanen een natuurlijke beschutting tegen de zon zouden vormen. Het heeft een paar jaar geduurd maar sinds twee jaar vormen de platanen dankzij gestructureerd snoeiwerk ’s zomers als het ware een dak boven het terras. Deze zomer is het bladerdak voor het eerst echt helemaal dicht en zitten we er dus met het hete en zonnige weer van de laatste weken lekker in de schaduw.

Om de platanen zodanig te laten groeien dat ze een dicht bladerdak vormen moeten ze regelmatig gesnoeid worden. Met name takken die in de hoogte groeien moeten worden gesnoeid, ten eerste om de groei in de breedte te bevorderen maar ook omdat het er simpelweg niet uitziet als de bomen ook in de hoogte groeien. Het voorbeeld daarvan kunnen we bij verscheidene buren zien, daar groeien de platanen wild uit en ziet het er niet meer uit als een prieel met een dak van bladeren.

Dat snoeien is best veel werk omdat de bomen erg hard groeien (wat natuurlijk op zich een goed teken is), en het is soms ook lastig omdat je er zelfs met het speciale gereedschap wat ik ervoor heb aangeschaft niet altijd makkelijk bij kunt. Zo heb ik een speciale bomen-snoeischaar van bijna twee meter lang en een hogere trap aangeschaft, en nog kan ik niet overal bij. Kon ik vorig jaar nog van onderaf door de takken heen met die snoeischaar de hoge toppen eruit knippen, dit jaar is het bladerdak zo dicht dat ik dat vrijwel niet meer voor elkaar krijg.

Toch snoei ik iedere week de bomen zo goed mogelijk, met als enige beperking de capaciteit van onze groene afvalbak, want er komt heel wat groen vanaf. Vandaag was het na het snoeien eindelijk zover dat ik met tevredenheid kon kijken naar het resultaat: een mooi egaal bladerdak. Hoelang dat zo blijft is maar de vraag want hoewel we al aan het eind van de zomer zitten groeien de bomen nog steeds volop. Dit wekelijkse snoei-klusje blijft dus nog wel even…

De afgelopen twee weken maakte iedereen zich ernstige zorgen over de droogte. Het had al een paar weken niet of nauwelijks geregend en alles was kurkdroog. ook bij ons was dat te merken aan de tuin, ondanks dat we regelmatig sproeiden. Zelfs tot een dag of twee geleden was de weersvoorspelling in dat opzicht niet erg rooskleurig want er werd voor de komende dagen geen regen voorspeld.

Dat veranderde opeens en kregen we in het land zelfs te maken met hevige onweersbuien in het zuiden en ook flink wat regen hier in het westen. De afgelopen dagen is er flink wat gevallen en hoewel er nu regelmatig zonnige perioden zijn is de voorspelling toch meer en regelmatiger een bui.

Voor onze tuin is dat fantastisch, want alles staat er opeens schitterend bij: het gras is gewoon weer groen, de platanen lopen uit als een malle en (bijna) alles wat zou moeten bloeien staat in bloei. Alleen het seringenboompje in de bak naast de serre vertikt het, die loopt wel uit maar er is geen knop te bekennen. Riet geeft hem nog twee weken en dan gaat onverbiddelijk de snoeischaar erin…

Het gras in onze tuin was al een paar jaar een bron van ergernis. Het is door een tuinbedrijf nieuw aangelegd in april van 2017 nadat we hier zijn komen wonen maar het is eigenlijk al vanaf het begin mis gegaan.

Nadat het was aangelegd moest het iedere dag flink besproeid worden, zoals gewoonlijk met nieuw gelegde grasrollen, want dan kan het gras gaan wortelen. Maar toevallig waren we net een dag na het leggen van de nieuwe grasmat een weekendje weg en bovendien werd het dat weekend ook nog eens bloedje-heet. Toen we na het weekend weer thuis kwamen zagen we dat de grasrollen helemaal waren uitgedroogd, ze waren aan de randen opgekruld en hele stukken waren al helemaal geel. Uiteraard zijn we gelijk aan het sproeien gegaan maar het kwaad was al geschied.

De jaren daarna kwam het gras mogelijk als gevolg van deze slechte start moeizaam op, met de nodige kale plekken wat we probeerden optie lossen door het zaaien van graszaad. Dat mislukte niet alleen maar het zaad bracht ook nog eens veel onkruid met zich mee, en bovendien bleken we nu opgescheept te zitten met verschillende soorten gras. Vorig jaar kwam de doodsteek voor ons grasveldje toen wij (en trouwens ook de meeste van onze buren) geconfronteerd werden met emelten, de larven van langpootmuggen, die onder het gras zich tegoed deden aan de wortels met als gevolg hele kale plekken.

We besloten dan ook dat we in het voorjaar nieuw gras zouden laten aanleggen en twee weken geleden heeft Riet daarvoor een advertentie geplaatst op zo’n website waar je klussen kunt aanbieden en bedrijven daarop kunnen reageren. Een bedrijf uit Noordwijkerhout reageerde en een jonge tuinman kwam polshoogte nemen. Hij bevestigde wat wij eigenlijk al wisten, dat de grasmat niet meer te redden was en dat opnieuw gras leggen de enige oplossing was.

We gingen akkoord met de offerte en nadat gisteren de vader van de tuinman ook nog eens was komen kijken om afspraken te maken werd er vanmorgen om zeven uur al begonnen met de werkzaamheden. Eerst vier en later zes man groeven de tuin leeg, voerden het uitgegraven gras en de grond af met twee busjes met aanhanger en legden daarna een nieuwe grasmat aan. Het hele karwei was om half elf vanmorgen geklaard en we hebben nu weer een grasmat van stadion-kwaliteit.

Voor hoelang dat zo blijft is maar de vraag want we hebben dat maar gedeeltelijk zelf in de hand. We gaan de komende dagen overvloedig sproeien zodat het gras goed kan wortelen, maar tijdens het afgraven vonden de tuinmannen toch nog emelten. Weliswaar waren ze zo te zien dood maar of ze ze allemaal gevonden hebben weten we natuurlijk niet. We zullen moeten afwachten en ondertussen onze best doen om het gras zo mooi mogelijk te houden.