Ik heb officieel mijn pensioenleeftijd bereikt want het is mijn 68ste verjaardag vandaag. Het voelt een beetje vreemd om te beseffen dat mijn werkende leven er dus nu op zit. Dat komt enerzijds vanwege het feit dat het helemaal nog niet aanvoelt alsof ik mijn werk achter me heb gelaten, want tenslotte ben ik tot op de laatste dag volop actief geweest. Anderzijds voelt het ook raar omdat ik vrijwel mijn hele werkende leven uitgegaan ben van 65 als pensioenleeftijd, en dat is pas recent aangepast tot (in mijn geval) 68. Het idee is nog steeds dat 65 veel meer een ijlpaal is dan dat rare getal van 68, maar het zij zo.

Jarig dus, maar veel zal er vandaag niet aan worden gedaan want ons hele huis staat op dit moment op zijn kop vanwege de aanwezigheid van de schilders die onze binnenboel gaan opknappen. En dat is hoognodig want de “bouwverf” zit er nog op en het is al een tijdje duidelijk dat dat altijd een beetje een halfslachtige klus is die gedaan moet worden voor de oplevering. Voor het oog zat het er allemaal netjes op toen we in ons huis trokken maar in de loop van de jaren hebben we toch wel de nodige slijtage en kale plekken zien verschijnen.

Afgelopen zomer is Riet dan ook op zoek gegaan naar een schildersbedrijf wat de boel binnen zou kunnen opknappen, en omdat we er in principe geen grote haast mee hadden maakten we uiteindelijk met de firma Hans van der Plas de afspraak om te beginnen ergens in de winter. Het werd uiteindelijk nog iets later maar afgelopen maandag zijn ze dan ook begonnen. Deze week gaan ze boven overal alles doen en volgende week zijn dan de woonkamer en de keuken aan de beurt.

Mijn verjaardag houden in een huis wat overhoop ligt gaat niet en zo gaat het stilletjes voorbij. Dat vind ik voor deze ene keer eigenlijk toch wel jammer want het is voor mij tenslotte een hele bijzondere verjaardag.

Het was eindelijk zover. De dag waar ik heel veel aan heb gedacht, eigenlijk al sinds ik op school leerde wat “AOW” en “pensioen” betekende, is vandaag aangebroken: mijn 65e verjaardag. Een dag die een mijlpaal had moeten zijn in mijn leven en die dat door de gewijzigde omstandigheden dus niet meer is. Want dit is niet meer de dag waarop mijn AOW ingaat, en ook niet mijn pensioen.

Door de gewijzigde wetgeving op dat punt is het bereiken van de 65-jarige leeftijd dus in feite helemaal geen mijlpaal meer, maar gek genoeg voelt het nog wel zo aan. Het is tenslotte pas van de laatste jaren dat dat is verandert, en omdat dit toch een dag is waar ik jarenlang naar heb uitgekeken, of tegenop heb gezien, voelt het toch wel degelijk als een bijzondere dag. Een dag die je groots zou moeten vieren…

Jammer genoeg zorgen de omstandigheden rond het Corona-virus ervoor dat we deze bijzondere verjaardag niet op een bijzondere manier kunnen vieren. Behalve twee aparte visites van onze zoons, een bezoek aan mijn moeder en een bezoek van vriendin Anja (hartstikke leuk!) was er weinig feestelijks van de dag te maken. In ieder geval niet wat we anders van plan waren geweest.

Gelukkig waren er wel de gelukwensen van de familie via WhatsApp, een paar kaarten en een pakketje met een verjaardagscadeautje, en dat maakte veel goed. En met alle cadeaus die ik heb gekregen vind ik dat ik toch wel goed ben bedacht.

En aan het eind van de dag was er nog een verrassing van Riet die speciaal voor mijn verjaardag Spaghetti Bolognese had gemaakt. Martin, Sandra en Gijsje bleven eten en dus werd het zo toch nog een beetje feestelijk.