Er gaan de laatste dagen heel veel geruchten rond in het KAZ kamp over wat er gaat gebeuren met ons bedrijf, want dat het niet goed gaat is duidelijk. De onderbrekingen van de laatste maanden en de evacuaties hebben natuurlijk gevolgen gehad voor de productie. Er is ook economische tegenwind omdat Iran ons dwars zit voor wat betreft de levering van gas aan het nationale netwerk, er wordt ook gas van Iran ingekocht en Iran pompt dat onder hogere druk in de leidingen waardoor ons gas wordt “weggedrukt”. En tenslotte is de chaos in de regering er de oorzaak van dat de Irakese overheid zijn rekeningen voor het geleverde gas niet betaalt.

Er wordt gespeculeerd over mogelijke personeelsreducties en dat zou, afhankelijk van hoeveel geld er van het Ministerie van Energie geleend kan worden, kunnen gaan om percentages tussen de twintig en de tachtig procent van het personeel, inclusief natuurlijk de expats. De grote vraag is wat er gaat gebeuren met de lopende projecten en welke afdelingen door de personeelsreductie getroffen zullen gaan worden. We zitten dus allemaal in spanning, ook al omdat de situatie door het Corona-virus nog eens aan het verslechteren is.

Vanavond toen ik na het avondeten terug kwam op mijn kamer na een redelijk relaxte werkdag keek ik zoals gewoonlijk nog even door mijn emails, en ik zag als eerste een bericht van mijn baas dat hij morgen niet naar Basrah komt. Zijn vlucht vanuit Dubai was om onduidelijke redenen gecanceld. Meteen daarna zag ik een urgente email van onze Managing Director en ik las daarin dat vanwege het Corona-virus besloten is om met onmiddellijke ingang het aantal mensen in Irak drastisch te verminderen.

Het gaat niet zozeer om de dreiging van het virus zelf (alhoewel veel van onze collega’s op vakantie geweest zijn in Iran waar de situatie dramatisch schijnt te zijn) maar omdat een eventuele evacuatie in geval van nood gevaar loopt. Koeweit heeft vorige week zijn grens met Irak al gesloten vanwege de virus-dreiging, waardoor een van de evacuatie-routes niet meer mogelijk is, en de verwachting is dat de luchtvaartmaatschappijen binnenkort zullen besluiten om niet meer op Basrah te vliegen. En dat zou betekenen dat we hier vast zouden zitten en dat mag natuurlijk niet gebeuren.

Dit alles houdt dus in dat ik voor de tweede opeenvolgende keer geëvacueerd zal gaan worden en de rest van mijn shift van thuis uit zal moeten werken. Ik weet nog niet wanneer ik vertrek maar dat in ieder geval in de komende dagen zijn. Ik ben in afwachting van bericht van het travel-team over het tijdstip van mijn vertrek en de vliegtickets.

Niet te geloven, maar ik ga dus alweer naar huis…