Ik en nog een paar collega’s zaten de afgelopen dagen in tijdelijke onderkomens in het KAZ kamp. Dat komt voor mijn collega’s omdat er gebrek is aan woonruimte doordat er een behoorlijke toeloop is van nieuwe werknemers, voor mij ligt dat anders want Sachin, mijn back-to-back, is er ook en dat betekent dat hij nu in het appartement zit wat aan ons samen is toebedeeld. In principe zouden wij hier natuurlijk nooit tegelijk aanwezig moeten zijn, dit is een eenmalige zaak om mij in te werken.

Er is nog een probleem wat gebrek aan woonruimte veroorzaakt en dat is het drie-maandelijkse verplichte bloedonderzoek. Dat kan alleen maar in het KAZ kamp gedaan worden en collega’s van andere kampen moeten dan dus voor een kort bezoek overkomen en die moeten dan natuurlijk ergens kunnen overnachten. Om deze reden moesten ik en een paar collega’s ruimte maken in het KAZ kamp en werden we vandaag overgebracht naar een ander kamp, het Al Majal Business Park of kortweg het AMBP kamp.

Het werd daarom voor ons een korte werkdag want ons transport naar dit kamp, wat op drie kwartier rijden van de fabriek ligt, vertrok al om één uur vanuit het KAZ kamp.

Gelukkig was er nog tijd voor de lunch in het KAZ kamp waarbij ik nog even op de foto ging met Chobie en Jet waar ik ook op de Filipijnen mee heb gewerkt.

Uiteraard was de reis weer met een zwaar gepantserde shuttlebus en dat op het heetst van de dag (43 graden buiten) en met een zwaar kogelvrij vest aan, je kunt je wel voorstellen hoe mijn overhemd eruit zag toen we aankwamen.

De rit zelf was behalve dat toch al niet plezierig door het bar slechte wegdek onderweg en van het landschap onderweg wordt je ook niet echt vrolijk zoals je op de foto kunt zien:

Aangekomen in het ook weer dik ommuurde kamp met uitgebreide veiligheidsmaatregelen was er een behoorlijke verrassing, want achter de muren had het kamp meer weg van een resort. De kamers bleken buitengewoon gerieflijk, er is een mooie grote fitness ruimte, een koffiebar, een terras met een gigantisch projectiescherm en een soort Winkel van Sinkel die letterlijk alles verkoopt wat je nodig hebt als je je koffer zou verliezen (het schijnt zelfs in maten voor mensen die groter zijn dan een meter zestig).

Maar eerst kregen we een veiligheidspraatje, en dat nam maar liefst drie kwartier in beslag. Daarna heb ik een behoorlijke tijd in de fitnessruimte doorgebracht, en dat gaat toch wel goed hier want ik sport nu geen drie keer in de week maar maar om de dag (goed bezig, dacht ik). Vanavond bleek dat we er wat het eten betreft ook beslist niet op achteruit zijn gegaan. Alleen de WiFi is duidelijk minder dan in het KAZ kamp, dat bleek tijdens mijn dagelijkse gesprekje met Riet want een fatsoenlijk gesprek was door de slechte verbinding nauwelijks te voeren.

Het wordt hier wel elke avond vroeg naar bed want de bus naar het KAZ kamp vertrekt ’s morgens al om kwart over vijf…