Laat ik beginnen met even iets recht te zetten. Ik had verteld dat we onderweg van het Al Majal Business Park naar het KAZ kamp alleen maar zand tegenkwamen onderweg. Vanmorgen hadden we een shuttlebus waarvan de ramen een iets beter zicht naar buiten gaven en ik kon constateren onderweg dat er wel degelijk het een en ander groeit. Wat me met name opviel was dat er tussen de armetierige struikjes en boompjes wel degelijk gras groeit, een gelige sort die wel op stro lijkt en die dus nauwelijks opvalt in het zand. Maar dat is dus wat de geiten eten.

Op kantoor aangekomen vandaag bleek al snel dat we nauwelijks met onze computers konden werken. Het internet was zo traag dat we niet eens konden inloggen op de systemen die we nodig hebben om te kunnen werken en het was dus het grootste deel van de dag duimen draaien en praten met collega’s. Voor mij was met name dat laatste wel leuk want ik ben hier tenslotte net en zo leer ik ze een beetje kennen.

De oorzaak van het internet probleem is tamelijk bizar. Er zijn deze week in Irak namelijk staatsexamens, en zoals overall werd er in het verleden uitgebreid mee gefraudeerd via het internet. Examenformulieren werden doorgemaild en antwoorden online opgezocht via smartphones en tablets. De regering heeft besloten om daar nogal drastisch een einde aan te maken, gedurende de examenweek wordt in het hele land simpelweg het internet afgesloten. Nu hebben we voor ons bedrijf wel een backup system wat we kunnen gebruiken als het internet uitvalt en dat was vandaag ook actief, maar dat system is niet berekend op de normale dagelijkse hoeveelheid werk. Het enige lichtpuntje was dat ik al mijn gegevens eindelijk weer terug heb en ik dus weer op volle oorlogssterkte ben, vervelend alleen dat ik er vandaag geen moer aan had…

Wat betreft het AMBP kamp, zoals gezegd is het eten daar ook prima al is de keus niet zo groot als in het KAZ kamp. Vanavond was er een verrassing, het vlees kwam deze keer van de barbecue, die vanmiddag al stond op te warmen toen ik naar de fitnesszaal ging. Dat was trouwens de zesde dag op rij dat ik ging sporten. Niet dat ik het opens veel leuker ben gaan vinden, maar er is nou eenmaal niet veel anders te doen hier. 

Zoals gezegd was vandaag als het goed is mijn laatste dag in het AMBP want morgen overnacht ik in principe in het KAZ kamp. Tenminste, dat is de bedoeling, maar zeker weten die ik dat nog niet helemaal. Tijdens het eten vanavond attendeerde een van mijn collega’s me er namelijk op dat ik voor morgen ook geboekt sta voor de terugreis naar het AMBP kamp, en dat zou niet moeten want ik blijf in het KAZ kamp.

Om zeker te weten dat er morgen een kamer voor me vrij is in het KAZ kamp ben ik maar wat telefoontjes gaan plegen met een geleende werktelefoon van een collega. De eerste twee nummers gaven geen gehoor, het derde was van de central receptie en die verzekerden me dat er accomodatie voor me geregeld was in het KAZ kamp. We zullen het dus morgen wel zien.

Dat betekende wel dat ik vanavond mijn koffer moest pakken, voor de vierde keer in twee weken. Gelukkig zal dit de laatste keer zijn want als ik weer terugkom eind juni voor mijn eerste volle rotatie heb ik mijn eigen appartementje en hoef ik niet meer te verkassen. Inshallah…