Hoewel ik een van de eersten was die de eerste prik kreeg met een vaccin tegen Corona ben ik uiteindelijk toch nog bijna de laatste die de tweede prik heeft gehad en volledig is gevaccineerd. Dat heeft te maken met de voortdurend wijzigende situatie rond het toedienen van de vaccins.

Toen ik begin april aan de beurt was werden zestig-plussers ingeënt met het Astra-Zeneca vaccin, en er was voor dat vaccin bepaald dat de effectiviteit zodanig was dat de tweede prik wel twaalf weken kon wachten. Het voordeel daarvan was dat dan meer mensen opgeroepen konden worden voor hun eerste prik en op die manier zou het terugdringen van het virus sneller verlopen omdat de eerste prik veelal al genoeg beschermd. Voor mij werd er meteen na het toedienen van de eerste prik een tweede afspraak gemaakt en die was volgens de toen geldende regels twaalf weken na de eerste en ook weer voor het Astra-Zeneca vaccin.

Het inzicht omtrent vaccinatie is intussen al een paar keer veranderd en de discussie over toepassing en bescherming van de verschillende vaccins blijft een punt van discussie. Zo schijnt Astra-Zeneca ongewenste bijwerkingen te hebben, maar het aantal gevallen is zodanig klein dat het mij absoluut niet verontrust. Ik had ook in tegenstelling tot allerlei verhalen die ik hoorde van anderen totaal geen bijwerkingen van mijn eerste prik, ik heb niet eens een zere arm gehad van de prik zelf.

Ik ging dus gisteravond rond acht uur zonder bedenkingen naar mijn tweede prikafspraak in de priklocatie bij het Holiday Inn in Leiden. Het was er iets drukker dan de vorige keer maar ik was deze keer zelfs nog sneller aan de beurt. Mijn vaccinatieboekje, wat ik al jaren heb omdat ik voor mijn buitenlandse reizen al veelvuldig ben gevaccineerd, werd na de prik keurig ingevuld inclusief de gegevens van de eerste prik in april en dat betekent dat ik nu ook een Vaccinado ben, volledig gevaccineerd en dus gerechtigd om te gaan feesten. Nou ja, dat valt wel mee maar een concertbezoek zou wel weer eens leuk zijn.

Overigens ook wel goed om te melden dat ik vandaag ook weer niets merk van enige bijwerkingen. Geen zere arm, geen hoofdpijn, geen misselijkheid, helemaal niks…

En vandaag kreeg ik deze foto van Martin toegestuurd die moet ik toch even delen, een ontzettend trotse en blije opa met zijn twee kleinkinderen: