Al sinds mijn tienerjaren ben ik bezig met muziek en behalve dat ik iedere dag uren naar muziek luister speel ik ook al sinds mijn tienerjaren gitaar. Hoewel ik lichtjaren verwijderd ben van echte talenten zoals Steve Vai en Paul Gilbert of zelfs maar mijn jeugdidool Mick Box van Uriah Heep heb ik er altijd veel plezier in gehad. De laatste jaren worden de vingers strammer en gaat het niet meer zo soepel als ik zou willen maar ik speel nog steeds vrijwel iedere dag nog wel even op een van mijn gitaren.

Ik zeg gitaren want ik heb er in de loop van de jaren vijf verzameld, drie akoestische waarvan een twaalf-snarig en twee elektrische. Mijn elektrische Framus heb ik al ruim vijfenveertig jaar, die heb ik nog overgenomen van ene Leo waar ik toen mee in een band speelde. Mijn akoestische Ibanez Concord (een imitatie van de Gibson Hummingbird) heb ik ook al bijna vijfenveertig jaar, die heb ik nog in Rijnsburg gekocht in muziekwinkel Sikking die toen nog in winkelcentrum De Hoftuin zat. Ruim dertig jaar later, we woonden toen op het Russische eiland Sakhalin, vond ik dat ik wel eens wat nieuws had verdiend en dat resulteerde in eerste instantie in de aankoop van een akoestische Yamaha CPX900 uit de Compass serie.

Mijn tweede elektrische gitaar vond ik bij toeval in Tokio tijdens onze vakantie in Japan in 2007. In een van de talloze muziekwinkels vond ik een gitaar die ik vanaf het moment dat ik hem in een advertentie in een muziekblad had gezien wilde hebben. De Nederlandse prijs was alleen zodanig dat daar geen kijk op was, maar toen ik de gitaar in mijn handen had in die muziekwinkel was ik alsnog verkocht, mede omdat hij in Japan een stuk goedkoper bleek te zijn. Het hele verhaal van de aankoop kun je lezen in mijn boek over ons verblijf op Sakhalin.

De laatste gitaar die ik kocht was de twaalf-snarige Lag Tramontane die ik tijdens ons verblijf op de Filipijnen in een muziekwinkel tegenkwam. Hij was in de aanbieding en ik mocht hem meenemen voor de halve prijs, iets wat ik natuurlijk niet kon afslaan. Ik had trouwens in een andere muziekwinkel in Manila ook al een mooi buizenversterkertje gekocht van het merk Laney omdat ik daar ook een aantal jaren in een band heb gespeeld.

Mijn grote wens was altijd dat een van mijn kinderen mijn interesse in muziek zou delen, en dan met name natuurlijk voor wat betreft het spelen van de gitaar zodat ik mijn verzameling te zijner tijd met een gerust hart kan overdragen. Maar helaas, ze hadden geen van beiden het geduld om te leren spelen en hielden het allebei al na vijf minuten proberen voor gezien. Mijn hoop is nu gevestigd op mijn kleinkinderen en gezien de foto van Gijsje die ik vandaag toegestuurd kreeg ziet het er vooralsnog hoopvol uit…