Het is tot nu toe nog redelijk rustig geweest in de eerste maand in mijn nieuwe job. De nieuwe gereorganiseerde organisatie is officieel op 1 augustus van start gegaan en sinds die datum zit ik dus in mijn nieuwe rol. De afgelopen maand was voor vrijwel iedereen in het bedrijf nieuw dus het was, ook voor mij, in eerste instantie een oriënterende fase waarin de enorme hoeveelheid beschikbare documentatie over de nieuwe structuur van het bedrijf werd toegelicht. Er was heel veel gedetailleerde informatie beschikbaar over de nieuwe teams en de nieuwe individuele rollen daarin en net als vrijwel iedereen hield ik me daar in hoofdzaak de afgelopen vier weken bezig.

Saillant detail was wel dat mijn nieuwe baas vrijwel de hele maand op vakantie was dus moest ik zelf zo goed als dat ging mijn weg vinden. Ik had naast het doornemen van alle documentatie diverse online gesprekken met nieuwe teamgenoten (waarvan ik er een paar overigens al kende) maar echt werk kwam er nog niet af. Gelukkig was mijn baas vorige week terug van vakantie en in een eerste gesprek bekeken we de mogelijkheden en mogelijke opties waar ik ingezet zou kunnen worden. Gisteren kreeg ik te horen dat er een project is geselecteerd waarop ik ga worden ingezet en vandaag had ik daarover mijn eerste meeting met degene wiens taak ik daarin ga overnemen.

Het gesprek leverde een paar verrassingen op, met als eerste dat ik ga fungeren als manager voor alle IT en Information Management gerelateerde zaken. Maar de grootste verrassing was wel het project zelf, het bleek namelijk een project op de Filipijnen! En ik denk dat mijn ervaring met het Malampaya project daar een rol in heeft gespeeld, al heeft het daar in eerste instantie vrijwel niets mee te maken.

Het project is het ombouwen van de Tabangao raffinaderij naar een fabriek die gas moet gaan omzetten van vloeibare vorm naar gasvorm. Deze raffinaderij ligt in de stad Batangas, gelegen op Luzon, hetzelfde eiland dus als Manila maar dan iets meer dan honderdtwintig kilometer zuidelijk daarvan aan de zuidkust van het eiland. Ik ben daar op zich niet mee bekend want Malampaya had weinig te doen met Tabangao, maar helemaal onbekend is het uiteraard niet. En ik heb begrepen dat ik mogelijk zelfs een paar ouwe bekenden ga tegenkomen.

Op de kaart zie je blauw omrand Muntinlupoa, de voorstad van Manila waar we hebben gewoond, en onderaan bij het rode kader ligt Batangas. En de eerste vraag van Riet was natuurlijk, “Wanneer moet je daar naar toe? Want dan ga ik mee!”…