Bij het opstaan vanmorgen voelde ik het meteen al, er zat iets niet goed met mijn ingewanden. Al snel kreeg ik last van kramp, met een duidelijk meer dan gewone gang naar de wc tot gevolg. De krampen werden in de loop van de dag erger, zo erg zelfs dat ik in de middag meer op bed heb gelegen dan dat ik achter mijn bureau zat.

In eerste instantie dacht ik dat ik de buikgriep had overgenomen van Maas, die afgelopen zondag en vrijwel de gehele maandag bij ons was geweest. Maas en ook Martin hadden vorige week last van buikgriep gehad, en het leek mij dan ook de meest logische verklaring. Maar toch klopte het niet helemaal, de symptomen kwamen niet helemaal overeen en ik vroeg me dan ook af of het iets anders geweest kon zijn.

En toen viel het me opeens in dat ik gisteravond wat balletje gehakt had gegeten die overgebleven waren van afgelopen zondag. Nu verdacht ik niet de balletjes zelf maar wel de saus die ik erbij had gegeten. Ik had namelijk in de koelkast nog wat zakjes met pittige loempia-saus gevonden en die zonder nadenken gebruikt. En misschien had ik daar wat beter over moeten nadenken, want achteraf gezien lagen sommige van die zakjes al best lang in de koelkast, ik denk sommige zelfs al meer dan een jaar.

Er waren er nog een paar over en bij controle bleek dat er geen houdbaarheidsdatum op staat vermeld. Desalniettemin is de vraag of de inhoud van die zakjes eeuwig goed blijft, en ik denk het dus niet. De symptomen die ik heb vandaag lijken namelijk verdacht veel op wat mijn moeder vroeger altijd een “bedorven maag” noemde, wat in gewoon Nederlands staat voor voedselvergiftiging.

Voortaan toch wat voorzichtiger zijn met etenswaar die al erg lang is bewaard en waarvan de houdbaarheid niet helemaal duidelijk is…