Weer chaos op Schiphol

Het is precies een week geleden dat we terugkwamen van onze vakantie op Curaçao en terecht kwamen in de chaos op de bagage-afdeling van Schiphol. We hoorden later dat de directie, die in eerste instantie onzichtbaar was en geen commentaar kon of wilde geven, als oorzaak de wilde staking aanwees. Dit in combinatie met een groot personeelstekort als gevolg van de Corona-crisis (waarbij veel mensen werden ontslagen en tijdelijke contracten opgeschort) en de onverwachte drukte.

Grappig is wel dat de staking helemaal niet onverwacht was want die was wel degelijk aangekondigd, het was alleen geen officiële staking georganiseerd door de vakbonden. Ook de drukte was niet onverwacht want zaterdag was de eerste dag van de voorjaarsvakantie en alle reisorganisaties hadden al gewaarschuwd voor grote aantallen reizigers want iedereen wil na twee jaar Corona weer eens op vakantie. De personeelstekorten waren ook al bekend maar blijkbaar was ook daar niet op geanticipeerd.

En vandaag was het weer precies zo’n dag: enorme drukte en een complete chaos. We zagen op de tv beelden van gigantisch lange rijen mensen die allemaal wilden inchecken, rijen die doorlopen tot buiten de vertrekhallen op de rijstroken waar normaal gesproken taxi’s rijden en mensen met de auto worden afgezet. Vluchten werden geannuleerd en veel mensen haalden hun vlucht als die wel doorging niet omdat ze niet op tijd door alle controles heen konden komen. Lekker hoor, als je je had verheugd op je vakantie, en de vraag is natuurlijk of je onder deze omstandigheden je geld nog terugkrijgt.

Pikant detail in de krant was dat de hoogste baas van Schiphol deze baan had gekregen vanwege de baantjes-carrousel van politiek Den Haag in plaats van gekozen te zijn vanwege zijn vakbekwaamheid. Dit is natuurlijk een fenomeen wat al bijna zo oud is als de mensheid zelf, maar het bewijst eens te meer dat er in de loop van de tijd helemaal niet zoveel vooruitgang is geboekt als ons voortdurend wordt aangepraat. We worden nog steeds geregeerd door een elite, net als in de tijd van de regenten in de Gouden Eeuw. Die was ook alleen maar goud voor een hele kleine en zeer selecte groep…

Zo, dit moest ik toch even kwijt.

Koningsdag

Ik ben dan wel een overtuigde Republikein maar de vrije dag met Koningsdag is me toch welkom. En zeker vandaag want dit is de eerste werkweek na onze korte vakantie en het maakt toch die eerste week wat makkelijker om door te komen.

Zoals altijd doen wij niet echt veel aan het aflopen van alle evenementen, dat doen we sinds onze kinderen de deur uit zijn eigenlijk helemaal niet meer. In plaats daarvan had Riet besloten dat we hoognodig aan het werk moesten in onze tuin, en daar had ze gelijk in want er moest nodig gemaaid en gesnoeid worden. Het gras maaien is altijd een werkje voor Riet, maar het snoeien van de heg is een klusje voor mij omdat dat liefst een beetje gelijkmatig moet gebeuren en daar ben ik nou eenmaal beter in dan Riet.

Ik heb me dus hoofdzakelijk bezig gehouden met het snoeien van de beide heggen aan weerskanten van de tuin en het resultaat was niet slecht al zeg ik het zelf, het geheel zag er redelijk gelijkmatig uit.

 

 

 

 

Sandra was al sinds gisteravond bezig met het vinden van een lampion want ze had Gijsje beloofd om vanavond mee te lopen in de lampion-optocht. Ze had er een besteld maar die was niet geleverd dus was er een probleem.

Ze deed een oproep bij familie en vrienden maar dat leverde in eerste instantie geen resultaat op. Wel kreeg ze wat tips, zoals het Kruitvat, en uiteindelijk werd er toch een lampion gescoord en kon Gijsje meelopen in haar eerste lampion-optocht.

Zal denk wel niet de laatste zijn…

Update van de overkant (10)

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een update heb gegeven van de vorderingen van het bouwproject aan de overkant van het kanaal. Inmiddels is het al zover dat de eerste huizen zijn opgeleverd en de eerste mensen wonen er dus al, met name in het tweede blok huizen links op de foto.

Maar het gaat blijkbaar niet overal even hard want het blok links van het midden naast het appartementencomplex is zo te zien verre van af. Er zitten op de onderste verdieping nog steeds niet overal al deuren en ramen in en ook het witte schilderwerk lijkt nog steeds maar half af. Het appartementencomplex zelf gaat nu wel snel, daar is het afgelopen weekend al een begin gemaakt met het afbreken van de steigers (raar trouwens dat dat in het weekend wordt gedaan). De oplevering daarvan schijnt eind mei te gaan plaatsvinden.

We hebben inmiddels ook weer wat nieuws gehoord ten aanzien van de voortdurende discussie of er nu wel of niet sociale huurwoningen komen in het appartementencomplex. Het leek ons erg vreemd om appartementen in een hoger segment (vanaf vier en een halve ton) en sociale woningbouw in hetzelfde gebouw onder te brengen maar er was al wel duidelijk dat het gebouw half verhuur en half verkoop zou gaan worden. Nu zijn inmiddels de huurprijzen bekend en die liggen rond de zeshonderd euro per maand, en dat moet wel betekenen dat het toch om sociale huurwoningen zou gaan.

Dan zal ik wel een enorme snob zijn, maar goedkope sociale huurwoningen in hetzelfde gebouw als die peperdure appartementen zou voor mij toch een showstopper zijn. Ik ben zelf opgegroeid in een flat met huurwoningen in Katwijk en daar was niks mis mee totdat er in de loop van de jaren een paar “probleemgevallen” kwamen te wonen. Neem maar aan dat het woonplezier dan toch vrij snel en drastisch kan afnemen, vooral omdat er meestal geen verhaal te halen is bij misstanden die dat met zich mee kan brengen.

Dit gezegd hebbende, je hebt het natuurlijk ook bij koopwoningen niet voor het zeggen wie je buren worden en hoe ze zich in de omgang gedragen. Je kunt buren hebben die het huis op zaterdag gebruiken als een soort supportershome voor plaatselijke voetbal-hooligans die tot diep in de nacht lallend in de tuin hangen en pissen in de tuinen van de buren. Of ze hebben een kinderrijk gezin waarvan de krijsende kinderen ervoor zorgen dat je met mooi weer geen moment rustig in je eigen tuin kunt zitten. En dan kunnen het nog doe-het-zelvers zijn die geen moment stil kunnen zitten in hun vrije tijd, waardoor je in het weekend continue het lawaai hoort van schuurmachines, hamers en klopboren.

Uiteraard zijn dit hypothetische gevallen en is iedere overeenkomst met de werkelijkheid puur toeval.

Claim voor de vertraging

Meteen al weer aan het werk vandaag, en ik kon aan de bak want er stonden maar liefst 97 e-mailtjes op me te wachten. Daar zaten ook een paar e-mailtjes tussen van persoonlijke aard, zoals die met betrekking tot onze belastingaangifte voor 2021. Die moest verplicht worden uitgevoerd door een door mijn werkgever aangewezen bedrijf omdat ik in dat jaar officieel ben teruggekeerd van mijn assignment in Irak. Er moet dan een gedeelde aangifte gedaan worden voor zowel Irak als Nederland en omdat dat implicaties kan hebben voor mijn werkgever mag ik dat niet zelf doen.

Enerzijds ben ik daar blij om omdat zoiets een behoorlijk ingewikkelde aangifte is, maar anderzijds is niet alles wat dat bedrijf opvoert in ons voordeel want aan uitzonderingen en bijzondere situaties hebben ze geen boodschap. Dat heeft ons bij een eerdere vergelijkbare situatie al eens meer dan duizend euro in ons nadeel gekost maar er is helaas niets aan te doen want je kunt geen verhaal halen. We hopen er deze keer dus maar weer het beste van.

Iets anders wat ik vandaag moest doen was het afhandelen van een claim tegen TUI Fly vanwege de vertraging van onze terugvlucht. Het is wettelijk geregeld dat wanneer een vlucht meer dan drie uur vertraging heeft dat je dan mogelijk recht hebt op een schadevergoeding. Er is weliswaar een hele waslijst aan uitzonderingen, dingen waar een luchtvaartmaatschappij zelf niks aan kan doen, maar die zijn in ons geval allemaal niet van toepassing voor zover wij kunnen nagaan.

Overigens had TUI Fly zelf al voor vertrek vanaf Curaçao bij het inchecken een flyer overhandigd aan alle passagiers waarin precies stond wat de voorwaarden voor een claim zijn en hoe de claim moet worden ingediend. Dat kon allemaal online via een site van hun klantenservice en dat kon ik vanmorgen dus zonder problemen doen. Nu is het afwachten of de claim wordt gehonoreerd en wat de vergoeding dan zal zijn, en daarover krijgen we als het goed is binnen twee weken bericht.

Katten opgehaald

Onze beide katten Abby en Monster hadden we ondergebracht bij de kastenopvang “Kat & Ko” in Rijnsaterwoude en die hebben we daar vanmorgen weer opgehaald. We wisten al dat de katten het naar hun zijn hadden gehad want Lenie, de beheerder van de opvang, hield ons op de hoogte via tekstberichtjes. Zo hadden we al gehoord dat de katten allebei de eerste twee dagen nauwelijks hadden gegeten maar dat alles daarna eigenlijk prima was gegaan.

Zelf was ik nieuwsgierig of ze nog een beetje met de andere katten hadden kunnen opschieten want als ze in de opvang naar buiten gaan zitten daar ook de andere katten van de opvang, en er is ook de mogelijkheid voor de katten om van het ene hok naar het andere te gaan. Er wordt in de opvang uiteraard op gelet hoe dat in de praktijk gaat en die deurtjes kunnen worden gesloten als het niet gaat, maar blijkbaar was het geen enkel probleem geweest.

Zelf was ik daar wel een beetje verbaasd over want Abby kan behoorlijk territoriaal gedrag vertonen en Monster liet na aankomst in Nederland met blazen duidelijk merken dat ze weinig moest hebben van onze Nederlandse kat Paula. Toch waren ze oorspronkelijk wel kastengezelschap gewend want in het huis waar ze in Manila waren opgevangen liepen veertien katten rond. Mogelijk is de verklaring simpelweg dat ze nu zelf ook op vreemd terrein waren en dus niet in hun eigen territorium. Hoe dan ook, het was goed om te horen dat ze sociaal met de andere katten in de opvang omgingen.

De terugweg ging weer met veel gejank in de kooi achterin de auto, en eenmaal weer thuis waren ze toch nog wel even uit hun gewone doen. Abby was duidelijk het snelst weer gewend, die lag al vrij gauw weer op een vertrouwd plekje op een van de bedden, maar Monster heeft de hele dag lopen miauwen. Het zal wel snel weer wennen allemaal…

Er stonden op de Facebook-pagina van “Kat & Ko” nog een paar leuke foto’s van Abby en Monster:

Vakantie Curaçao

Vandaag begon onze derde vakantie naar Curaçao, deze keer weer met z’n tweetjes. Het verslag van deze vakantie kun je lezen via de optie “Vakanties” op het Menu op de beginpagina van deze site.

Eerste vakantiedag en goed nieuws

Eigenlijk had ik vandaag gewoon moeten werken maar vanwege de perikelen met het bad en de tijdstippen waarop we onze katten vandaag bij de opvang in Rijnsaterwoude kunnen brengen heb ik maandag besloten om vandaag toch ook maar vrij te nemen. En daarmee is dit dus de eerste dag van mijn vakantie.

We hebben voor onze katten weer opvang geregeld en dat is zoals gezegd bij een katten opvang in Rijnsaterwoude. Niet naast de deur maar het is op dit moment simpelweg de dichtstbijzijnde opvang voor katten. Bovendien hebben we ervaring met dit katten-pension want ook tijdens onze laatste vakantie, die toevallig ook naar Curaçao ging, hebben we onze katten daar gebracht. Het enige probleem was dat er vaste tijden zijn om de katten te brengen en dat was vanmorgen tussen half negen en tien.

Toevallig hadden we vandaag ook Maas om op te passen, en die ging dus maar mee naar de katten opvang. Hij vermaakte zich in eerste instantie door onze piepende katten (die we samen in een grote katten kooi hadden gezet) antwoord te geven door terug te piepen, maar al snel viel hij achterin de auto in slaap. De katten leverden we af bij  Kat & Ko, waar Leny en nog een oudere dame ons garandeerden dat er goed voor ze gezorgd zou gaan worden.

in de middag kwam er iemand van het badkamer-bedrijf om naar de lekkage te kijken en die bevestigde de via de telefoon al geopperde analyse. Het was de afvoer onder het bad en die kon door het bad los te halen simpel worden gerepareerd, er hoefde geen vloer te worden opengebroken. Dat was een pak van ons hart, we hebben nog wel een test periode om te zien of de reparatie inderdaad afdoende is maar als er geen problemen meer optreden komt de monteur nog een keer terug om het bad weer af te kitten, waarmee het dan ook weer vast staat.

Een pak van ons hart, we kunnen nu morgen met een gerust hart op vakantie. 

Lekkage update

Riet is vandaag gaan bellen omtrent de lekkage, en het eerste telefoontje leverde mogelijk goed nieuws op. Ze belde met het bedrijf wat de badkamer ruim vijf jaar geleden heeft geplaatst en heeft het probleem doorgegeven. Ze hadden al snel alle gegevens uit hun systeem opgehaald en konden dus op basis van de beschrijving van het probleem een voorzichtige analyse maken.

Het goede nieuws is dat het erop lijkt dat de lekkage zit in de afvoer onder het bad. Als dat zo is dan is de reparatie waarschijnlijk eenvoudig en niet al te ingrijpend, het bad moet dan wel los worden gemaakt maar omdat dat op de vloer staat en niet is ingebouwd is dat niet zo’n groot probleem. Het wordt een stuk minder als het probleem daar niet zit, want dan moet er waarschijnlijk gebroken gaan worden en wordt de reparatie een heel stuk ingrijpender.

Via de telefoon kon er geen uitsluitsel worden gegeven en aanstaande woensdag komt er daarom iemand om te kijken. Dan horen we meer, tot dan is het afwachten en het bad niet gebruiken…

Nog steeds lekkage

Toen ik vanmorgen vroeg opstond was uiteraard het eerste wat ik deed de badkamer inspecteren, en ik kon tot mijn opluchting constateren dat de vloer nog steeds helemaal droog was. Het leek er dus op dat er geen nieuwe lekkage was opgetreden en dat onze theorie over de niet goed dichtgedraaide kraan dus bleek te kloppen. Ik gebruikte het toilet, trok door en ging naar beneden voor een bakkie koffie.

Toen ik even later weer naar boven ging zag ik tot mijn schrik dat er toch weer water op de grond lag, vlak bij de badkamerdeur. Ik dweilde alles op en ging toch maar weer op onderzoek uit om te zien waar dit water nu precies vandaan kwam. Mijn eerste idee was het prullenbakje naast de wastafels, want dat had gisteravond in het water gestaan en ik had dat vanmorgen weer op de oude plek neergezet. Mogelijk was er water in het prullenbakje blijven staan en liep dat er nu uit.

Dat deze theorie onzinnig was bleek toen ik het prullenbakje eens goed bekeek: de onderkant was helemaal van plastic en bovendien kurkdroog. Ondertussen was Riet ook komen kijken, gebruikte ondertussen het toilet en trok door. En jawel, daar zagen we weer een plas water verschijnen op dezelfde plek en de gulden viel nu, het moest iets te maken hebben met de afvoer van het bad, van het toilet, of misschien zelfs van beide.

Omdat het zondag was vandaag konden we niet zoveel doen, behalve zorgen dat we de badkamer niet meer gebruikten. Morgen gaat Riet het bedrijf bellen wat de badkamer heeft geplaatst, en dan hopen we er verder maar het beste van.

Wordt ongetwijfeld vervolgd…

Lekkage in de badkamer

Het was vandaag een sombere dag met een felle, koude wind en heel veel buien. Soms waren de buien zelfs behoorlijk heftig, maar de wateroverlast waar we vanavond mee te maken kregen had niets met de regen van doen. Riet was aan het begin van de avond in bad gegaan en had dat na een uurtje dobberen weer leeg laten lopen. Toen ik ongeveer een uur later toevallig naar boven ging zag ik dat de hele badkamer blank stond!

Het water kwam al tot de drempel, en ik moet er dan ook niet aan denken wat er had kunnen gebeuren als ik het wat later had ontdekt, want mogelijk was het dan zelfs de overloop opgestroomd en misschien zelfs wel via het trapgat naar beneden gedropen. Zover was het gelukkig nog niet gekomen en konden Riet en ik met behulp van een trekker het water via de afvoer van de douche afvoeren.

De vraag was nu waar de lekkage vandaan kwam. Het leek erop dat Riet een kraan van de douche aan het bad misschien niet helemaal goed had dichtgedraaid, wat tot gevolg kon hebben dat het water langzaam via de naast het bad hangende slang op de vloer was gedropen. Een aannemelijke theorie omdat de kraan inderdaad niet helemaal dichtgedraaid was, maar er waren toch twijfels omdat er dan wel heel erg veel water op de vloer terecht was gekomen.

Feit is dat we na het opdweilen niet met zekerheid konden constateren waar het water vandaan kwam. Het wordt dus de boel in de gaten houden en afwachten wat er de komende uren gebeurt.

In bad…

Vandaag was weer een oppasdag. Alleen Maas was er want Gijsje gaat nu naar school en die wordt dan ’s middags om half drie pas opgehaald. Maas was vandaag in een prima humeur en hij wilde ook weer continue op onderzoek uit. Lag hij op de grond dan kroop hij voor Riet het in de gaten had weer alle kanten op en ze had er dan ook haar handen vol aan om hem niet uit het oog te verliezen.

Kruipen gaat dus al prima en hij probeert ook voortdurend al te gaan staan. Hij heeft het zelfs al gepresteerd dat hij aan de salontafel stond, zich omdraaide en een stap naar de bank nam. Echt lopen was het natuurlijk nog niet maar het begin is er, en we verwachten dan ook dan het niet lang meer zal duren voordat hij echt gaat lopen. Ach ja, waarom niet, hij is tenslotte al bijna tien maanden…

Maas is dus een heel ander kind dan Gijsje, die op die leeftijd veel bedaarder was en de wereld om zich heen nieuwsgierig opnam. Wat ze inmiddels wel gemeen hebben is de voorliefde voor een bad. Martin en Sandra hebben thuis (nog) geen bad, dus Gijsje laat vrijwel geen kans voorbij gaan om als ze ’s avonds bij ons is in bad te gaan. Een weekje of wat geleden probeerde Martin of het ook iets was voor Maas, en die doet nu ook met het ritueel mee. Oma zorgt voor “bruisballen” die sop maken en het water een vrolijk kleurtje geven, en dan is het spetteren maar.

De foto spreekt denk ik boekdelen…

Naar de oogarts

Vanmiddag om vier uur had ik een afspraak bij de oogarts in het Alrijne Ziekenhuis in Leiderdorp om de uitslag te bespreken van het gezichtsveld onderzoek wat afgelopen vrijdag is gedaan in het Alrijne in Leiden. Ik had maar een afspraak voor tien minuten, dus ik dacht redelijk snel weer buiten te staan maar dat liep toch even anders.

Ik had op het kantoor in Rijswijk gewerkt vandaag dus ik had een goeie verbinding naar het ziekenhuis: bij Rijswijk gelijk de A4 op en vlakbij het ziekenhuis er weer af. Ik was dus mooi op tijd en werd klokslag vier uur naar binnen geroepen in een spreekkamer. Daar zat echter niet de oogarts maar een assistent die mijn gegevens controleerde en een paar oogmetingen verrichtte. Daarvoor moesten mijn ogen gedruppeld worden, en voordat ik de kamer verliet werd ik nog een keer gedruppeld omdat er ook nog foto’s gemaakt zouden worden van beide ogen.

Na een minuut of tien gewacht te hebben werd ik een andere kamer binnengeroepen voor de foto’s. Dat ging vlot, maar door de druppels was mijn zicht inmiddels wel behoorlijk mistig geworden. Na de foto’s moest ik ruim een kwartier wachten voordat ik eindelijk werd binnengeroepen bij de oogarts, een jongedame die ik nog niet eerder had gehad als oogarts. Ze bekeek alle resultaten, controleerde mijn ogen, en kwam tot de conclusie dat mijn ogen weliswaar een lichte beschadiging hebben maar dat het in vergelijking met eerdere onderzoeken niet was verergerd. Over mijn oogdruk was ze zeer tevreden, 12 in beide ogen en dat is voor mij sinds ik onder controle sta ongekend laag. Ik moet dus blijven druppelen en over zes maanden word ik weer opgeroepen voor de volgende controle.

Al met al ben ik in plaats van de verwachte tien minuten ruim vijf kwartier binnen geweest. En ik moest nog naar huis met een beperkt zicht, want ik had vanwege het druppelen nog steeds mist voor mijn ogen. Nu zul je zeggen, dat was te verwachten want ze zeggen altijd dat je niet zelf moet rijden als je wordt gedruppeld, maar ik had er nooit eerder last van gehad. De eerste keren ging Riet mee om te rijden maar omdat ik eigenlijk nooit last had gehad van die druppels ben ik nu al verscheidene keren alleen geweest. Gelukkig ging het goed omdat de mist onderweg langzaam oploste, maar de volgende keer denk ik toch dat Riet maar weer mee moet om te rijden…

Tijdzones

In mijn huidige baan kan ik in principe ingezet worden op projecten over de hele wereld, en dat is zowel leuk als vervelend. Leuk is het omdat je met heel veel verschillende mensen in contact komt en er veel variatie is in het specifieke werk, maar minder leuk is het als het project op een verre plek op de wereld ligt. Nog vervelender als je op twee projecten werkt die zover uit elkaar liggen dat het lastig is in verband met de werktijden.

Dit is overigens geen nieuw probleem voor mij want bijvoorbeeld op Sachalin was dat al een probleem. Veel van de contractors waar we mee werkten zaten in Engeland en dat betekende een tijdsverschil van tien uur. Vergaderingen met de mensen in London waren dus voor ons altijd helemaal aan het eind van de middag en dan zaten de Engelse collega’s nog in hun ochtendjas met hun bak cornflakes (letterlijk gebeurd..).

Op dit moment doe ik werk voor een project op de Filipijnen en dat is met hier een tijdsverschil van zes uur. Ik kan dus in feite alleen maar contact leggen in de ochtend , en dan nog voor elven want anders zijn ze daar al naar huis. In de praktijk betekent dat vaak vroege vergaderingen, maar op zich vind ik dat niet zo erg want vroeg in de ochtend ben ik nog “fris”.

Het andere project waar ik voor werk is een stuk lastiger, want dat is een project aan de westkust van Canada met een tijdsverschil van acht uur maar dan in die zin dat als het hier vier uur ’s middags is dan is het daar pas acht uur ’s morgens. Dat is voor mij een stuk lastiger, vooral omdat ze daar meestal pas om negen uur gaan werken en dat betekent voor mij meestal vergaderingen helemaal aan het eind van de middag. Soms, zoals vandaag, heb ik zelfs vergaderingen in de avond omdat dat niet altijd anders kan.

Nu zul je zeggen, dan begin je toch gewoon wat later, maar dat kan dan vaak weer niet omdat ik dezelfde dag ook moet spreken met mensen op de Filipijnen en daarvoor moet ik juist weer vroeg beginnen. Het is dus een beetje schikken en af en toe maak ik dan best lange dagen. Gelukkig lang niet iedere dag, dus ik maak er geen punt van. Dat ik dan af en toe een uurtje midden op de dag pik om met mijn kleinkinderen te spelen als die hier zijn moet dan ook maar kunnen. Toch?

Aprilletje zoet…

Het weerbericht voorspelde de afglopen twee dagen behalve nachtvorst ook dat er in de nacht van donderdag op vrijdag een flink pak sneeuw zou vallen. Nou was het vandaag 1 april en er zullen best heel wat mensen gedacht hebben dat het om een 1 april-grap ging van het KNMI, maar gisteravond viel al de eerste natte sneeuw en toen ik vanmorgen uit het raam keek was dit wat ik zag:

En dat bewijst maar weer eens het Oud-Hollandse gezegde, “Aprilletje zoet geeft nog wel eens een witte hoed”. Een prachtig gezicht natuurlijk, maar erg ongelegen in deze tijd van het jaar. Gisteren waren fruittelers al in het nieuws die het ergste vreesden voor hun teelt, want nachtvorst zou de net uitgekomen knoppen kunnen bevriezen die als gevolg daarvan afsterven en sneeuw moeten ze al helemaal niet hebben.

Ook voor het verkeer was er hinder door de sneeuwval, al was er gestrooid om dat het gelukkig niet helemaal onverwacht “uit de lucht was komen vallen”. Zelf had ik ook problemen vanochtend want ik had om half negen een afspraak bij het Alrijne Ziekenhuis in Leiden voor een gezichtsveld onderzoek. Normaal gesproken is dat van thuis uit een ritje van amper tien minuten maar vanochtend deed ik er ruim een half uur over en was ik maar net op tijd voor mijn afspraak.

Wat het onderzoek zelf betreft, de assistente die het onderzoek uitvoerde was niet helemaal tevreden over het resultaat. Met mijn linkeroog moest de test zelfs een keer worden overgedaan maar nog was ze niet helemaal tevreden. Ze gaat met de oogarts het resultaat bespreken om te zien of het aan de test of aan mijn oog ligt, maar dat hoor ik aanstaande dinsdag als ik mijn afspraak heb met de oogarts.

Wat de sneeuw betreft, dat was van zeer korte duur want gedurende de dag liep de temperatuur op tot ruim boven nul. Het gevolg was dat de sneeuw in de loop van de dag verdween “als sneeuw voor de zon”, en aan het begin van de avond zag het er al weer zo uit: