Vanmorgen vroeg stond alles gepakt voor onze vakantie op Curaçao die zou beginnen met vlucht OR361 van Tui Fly, van Schiphol naar de luchthaven HATO op Curaçao. Vanwege de Corona-perikelen waren we al gewaarschuwd niet te laat naar Schiphol te vertrekken en daarom stond Robin al om kwart voor zeven voor de deur om ons weg te brengen.

Op Schiphol was het inderdaad erg druk en het was ook nog eens lastig om de hele check-in te voltooien omdat je allemaal extra documenten nodig had die gecontroleerd moesten worden. Al met al duurde het hele proces meer dan een uur, maar om kwart over acht zaten we dan eindelijk in de lounge aan een bakkie en een licht ontbijt. Om kwart over negenen wandelden we naar gate G5 waar we nog een minuut of tien moesten wachten voordat het board en begon.

Voor vertrek hadden we nog een kwartiertje vertraging omdat er extra brandstof moest worden geladen, het toestel was zwaarder beladen dan gepland. De vlucht was lang, negen en een half uur, maar alles verliep heel soepeltjes en we hadden ook weer gekozen voor de DeLuxe tickets (een soort van minimale business-class maar redelijk comfortabel). Het filmaanbod was matig maar over eten en drinken hadden we geen klagen. Er werd vrijwel ieder half uur gevraagd of we nog wat wilden drinken, er waren twee maaltijden en daar tussendoor kregen we ook om de haverklap snacks aangeboden. We grapten nog tegen de stewardess dat we nu snapten waarom het vliegtuig te zwaar beladen was…

Aangekomen op HATO om half drie ‘s middags was het met onze mazzel wel op vandaag. Het begon met lang wachten voordat onze bus naar het hotel vertrok, waarbij de chauffeur onze namen in eerste instantie niet kon vinden op zijn lijst. De busrit duurde langer dan verwacht maar om even over vier in de middag arriveerden we eindelijk in het Kontiki Beach Resort. We kregen een kamer die niet op een erg gunstige plaats ligt, weliswaar aan de strand kant maar ook naast de grote parkeerplaats, en aan de schaduwkant waardoor ons terras geen zon heeft. We wilden tijdens het inchecken een rekening openen met onze creditcards voor onze verblijfskosten, maar zowel de kaart van Riet als die van mij gaf aan dat de pincode niet klopte. Gelukkig kon dat met een handtekening worden rechtgezet zodat als het goed is de betaling geregeld is.

We wilden toch maar geld gaan pinnen voor het geval dat die creditcards meer problemen zouden geven, maar wat denk je: alle pinautomaten weigerden mijn kaart! We wilden wat gaan drinken en iets eten, maar bij drie bars kregen we te horen dat de keuken al dicht was. En het was pas zes uur! Bij een restaurant wilden we niet gaan zitten want we wilden na het vele eten op de vlucht niet een volledige maaltijd, en bovendien wisten we niet of we wel konden betalen want voor hetzelfde geld werkte mijn pinpas daar ook niet…

Uiteindelijk vonden we een bar op het strand naast dat van ons hotel (wat overigens ook bij hetzelfde complex hoort), en daar konden we behalve wat drinken ook nog kiezen uit diverse snacks, en het werd een portie mini-frikadellen. Laat werd het niet, want het tijdsverschil tussen Curaçao en Nederland is zes uur. Om acht uur ‘s avonds  voelde het dus voor ons nog aan als twee uur ‘s nachts, dus om half negen lagen we allebei op bed…