Vanmiddag om vier uur had ik een afspraak bij de oogarts in het Alrijne Ziekenhuis in Leiderdorp om de uitslag te bespreken van het gezichtsveld onderzoek wat afgelopen vrijdag is gedaan in het Alrijne in Leiden. Ik had maar een afspraak voor tien minuten, dus ik dacht redelijk snel weer buiten te staan maar dat liep toch even anders.

Ik had op het kantoor in Rijswijk gewerkt vandaag dus ik had een goeie verbinding naar het ziekenhuis: bij Rijswijk gelijk de A4 op en vlakbij het ziekenhuis er weer af. Ik was dus mooi op tijd en werd klokslag vier uur naar binnen geroepen in een spreekkamer. Daar zat echter niet de oogarts maar een assistent die mijn gegevens controleerde en een paar oogmetingen verrichtte. Daarvoor moesten mijn ogen gedruppeld worden, en voordat ik de kamer verliet werd ik nog een keer gedruppeld omdat er ook nog foto’s gemaakt zouden worden van beide ogen.

Na een minuut of tien gewacht te hebben werd ik een andere kamer binnengeroepen voor de foto’s. Dat ging vlot, maar door de druppels was mijn zicht inmiddels wel behoorlijk mistig geworden. Na de foto’s moest ik ruim een kwartier wachten voordat ik eindelijk werd binnengeroepen bij de oogarts, een jongedame die ik nog niet eerder had gehad als oogarts. Ze bekeek alle resultaten, controleerde mijn ogen, en kwam tot de conclusie dat mijn ogen weliswaar een lichte beschadiging hebben maar dat het in vergelijking met eerdere onderzoeken niet was verergerd. Over mijn oogdruk was ze zeer tevreden, 12 in beide ogen en dat is voor mij sinds ik onder controle sta ongekend laag. Ik moet dus blijven druppelen en over zes maanden word ik weer opgeroepen voor de volgende controle.

Al met al ben ik in plaats van de verwachte tien minuten ruim vijf kwartier binnen geweest. En ik moest nog naar huis met een beperkt zicht, want ik had vanwege het druppelen nog steeds mist voor mijn ogen. Nu zul je zeggen, dat was te verwachten want ze zeggen altijd dat je niet zelf moet rijden als je wordt gedruppeld, maar ik had er nooit eerder last van gehad. De eerste keren ging Riet mee om te rijden maar omdat ik eigenlijk nooit last had gehad van die druppels ben ik nu al verscheidene keren alleen geweest. Gelukkig ging het goed omdat de mist onderweg langzaam oploste, maar de volgende keer denk ik toch dat Riet maar weer mee moet om te rijden…