Het is de afgelopen dagen prachtig weer geweest maar vannacht, of in ieder geval vanmorgen vroeg, is er toch eindelijk wat regen gevallen. Regen die hard nodig was om de kurkdroge bodem te bevochtigen, maar het was bij lange na niet genoeg om dat te bewerkstelligen. Sterker nog, het was in feite niet meer dan een buitje waarvan de straat maar amper nat werd.

Voor onze kat Abby was het geen beletsel om vanmorgen toch maar even de tuin in te gaan, en misschien wel omdat ze de vochtige lucht wel prettig vond. En toen ze aan het einde van de tuin onder de platanen liep gebeurde er iets wat we niet iedere dag zien: er kwam een grasparkiet de tuin ingevlogen en die ging zitten op de uitstalling van voedselkooitjes die Riet heeft geplaatst.

Monster lag op de rugleuning van de bank en kwam ook meteen in actie. Ze sprong onmiddellijk op de grond, sloop door de serre en bleef in de deuropening staan om haar kansen in te schatten. Grappig om te zien was dat Abby aan de andere kant van de tuin precies hetzelfde deed op hetzelfde moment. Ze sprongen ook allebei op hetzelfde moment naar voren, net na het moment van de foto, maar ze hadden pech want de grasparkiet had ze zien aankomen en vloog op tijd luid schreeuwend weg.

Toch vreemd dat de katten allebei wel achter een grasparkiet aan willen gaan maar dat ze de eksters die veelvuldig brutaal door de tuin vliegen en zelfs wandelen alleen maar van een afstandje bekijken. Ze doen zelfs geen poging die te grijpen, al maakt Monster met allemaal geluidjes wel duidelijk dat ze dat wel graag zou willen doen.

Waarschijnlijk zijn de eksters net even te groot, of misschien zien ze er met hun opvallende zwart-wit patroon toch te vervaarlijk uit…