Twee jaar geleden had zwager Aad kaarten geregeld voor de jaarlijkse whisky proeverij in de Pieterskerk in Leiden. We hadden dit evenement al een paar jaar bezocht en het was inmiddels een jaarlijkse traditie geworden om er naar toe te gaan. In 2020 gooide de Corona-crisis roet in het eten, en datzelfde gebeurde nog twee keer want ook op de data waarnaar het evenement was verzet was de Corona-crisis nog in volle gang. Deze keer ging het wel door, wat later in het jaar dan normaal (niet in april deze keer), en ook de locatie was veranderd want de Pieterskerk is niet meer beschikbaar voor dergelijke evenementen.

De nieuwe locatie was zeker niet minder want deze keer vond het evenement plaats in de Hooglandse Kerk, ook in Leiden. We waren deze keer maar met zijn drieën, Aad, Martin en ik. Robin moest helaas verstek laten gaan want die zat met Astrid een weekje in New York. Aad had wel een andere kandidaat gevonden voor de kaart van Robin maar die persoon was niet op komen dagen.

En er was nog een ander probleempje en dat was het vervoer. Normaal gesproken gingen we altijd op de fiets, maar dat kon ik dus niet omdat ik vanwege de nasleep van mijn ongeval op last van de artsen niet mocht fietsen tot nader order. Gelukkig was Riet bereid om ons zowel te brengen als te halen, wat op zich geen probleem was want zo lang duurt zo’n proeverij normaal gesproken niet. Ikzelf had overigens ook nog eens de handicap dat ik eigenlijk geen alcohol mocht, maar ik dacht dat af en toe een klein nipje maar moest kunnen. Ja toch?

Net als voorgaande jaren was de kerk gevuld met stands van importeurs en handelaars, en dus niet met stands van distilleerderijen. Dat hield met name in dat er bij iedere stand vele soorten whisky (en soms ook andere dranken) te proeven waren. Bij binnenkomst kregen we weer het vertrouwde proefglas, wat gegraveerd bleek met “2020”, die waren dus bedoeld geweest voor het uitgestelde evenement twee jaar geleden. Martin kocht weer een draagband waarmee je het glas om je nek kon hangen, net zoals hij drie jaar geleden had gedaan bij het laatste evenement maar die was hij vergeten mee te nemen…

De proeverij was weer als vanouds, de kerk was hoofdzakelijk (maar niet uitsluitend!) gevuld met blanke mannen van middelbare leeftijd en de sfeer was zoals gewoonlijk heel gemoedelijk. Martin liep weer de nodige bekenden tegen het lijf (het zal niet) en we konden ons hart uiteraard ophalen aan het proeven van de vele soorten aangeboden whisky’s, al dan niet met bijbetaling van munten die we tegen een euro per stuk konden aanschaffen.

Ikzelf hield het toch maar bij nipjes en het meeste van de inhoud van mijn glazen ging (helaas) in de emmers die hier en daar stonden. Om er toch wat van te maken probeerde ik wat meer bijzondere whisky’s, zoals een Amerikaanse (ging wel), een Canadese waarin Maple Sirup was verwerkt (mierzoet en stroperig) en een Japanse Pure Malt (eigenlijk best lekker).

De topper van de avond was weer aan het eind van de avond toen Martin en ik onze resterende munten opmaakten aan een zestien jaar oude Tomintoul, net als drie jaar geleden (een topper).

Weer een geslaagde avond die we besloten met koffie en een lekker belegd broodje voordat we op de Hooigracht weer door Riet werden opgepikt.