Sinds de zomertijd jaren geleden werd ingevoerd hebben we in Nederland met name in juni en juli avonden met extreem lang daglicht. We zijn nog niet eens op de langste dag en het is op dit moment ’s avonds nog steeds licht om kwart voor elf, zoals je op de bovenstaande foto kunt zien.

We zijn daar inmiddels wel aan gewend maar Riet en ik weten dat dit niet overal op de wereld hetzelfde is. In onze tijd in Zuid-Oost Azië was dat heel anders, mede omdat ze daar niet doen aan zomertijd (of “Daylight Saving Time” zoals het in Engels-talige landen heet. Maar omdat die landen veel dichter bij de evenaar liggen dan Nederland is daar het verschil tussen de dagen in de zomer en de winter ook bijna verwaarloosbaar.

In Kuala Lumpur was het iedere ochtend rond zeven uur licht. In de zomer kwam de zon om tien voor zeven op en ’s winters om tien over zeven, een verschil dus van amper twintig minuten. In Manila was het vrijwel hetzelfde beeld, zij het dat beide tijdstippen door de meer oostelijke ligging van de Filipijnen ten opzichte van Maleisië een uur eerder waren. Ik werd daar altijd om zes uur wakker met het zonnetje al in de slaapkamer en iedere avond werd het tussen zes en half zeven al donker. Veel constantere dagen dus dan in Nederland, en in de herfst dus geen depressies als de dagen veel korter begonnen te worden…

Ikzelf heb altijd moeite met de “donkere dagen voor Kerst” en ik kan dan ook ieder jaar weer niet wachten tot de dagen weer langer worden in het voorjaar. En deze tijd van het jaar is voor mij beslist de beste tijd van het jaar wat dat aangaat, ’s morgens al heel vroeg licht en ’s avonds nog daglicht tot heel laat in de avond.

Ik vraag met wel eens af hoe het is om ver noordelijk te wonen, zoals in Noorwegen of Alaska, waar de zon zes maanden niet ondergaat maar het de zes daaropvolgende maanden donker blijft omdat de zon niet opkomt. Maar eigenlijk wil ik dat helemaal niet weten, geef mij maar de constante dagen van Zuid-Oost Azië…