Gisteren was het een prachtige dag waarbij de temperatuur opliep tot bijna dertig graden. Omdat in de loop van de namiddag de wind vrijwel helemaal ging liggen was het in de tuin bijzonder aangenaam en Riet en ik hebben tot heel erg laat op het terras aan de kanaalkant gezeten. We hebben daar al meer gezeten deze zomer maar nog niet zo laat omdat het tot deze week toch best wel behoorlijk afkoelde in de loop van de avond.

Vandaag was het nog een stuk warmer dan gisteren, en de temperatuur liep in de loop van de middag zelfs op tot vijfendertig graden, iets wat we in deze contreien toch niet vaak meemaken. Het was landelijk zelfs een recorddag met in het zuiden van Limburg zelfs net geen veertig graden, het kwik bleef steken op 39,6 graden!

Toch blijft dit niet zo want de verwachting is dat de temperatuur morgen al weer flink gaat zakken tot halverwege de twintig graden hier in het westen en overmorgen wordt mogelijk zelfs de twintig graden al niet meer gehaald. Dat is in twee dagen dus een halvering van de temperatuur.

Typisch Nederlands zomerweer dus met hele warme dagen die afgewisseld worden met koelere perioden. En uiteraard wordt er weer heel wat afgeklaagd over die hoge temperaturen, want nu het warm is is het uiteraard meteen weer te warm. Nou zijn Nederlanders weliswaar zo’n beetje de grootste zeikerds van de wereld aan het worden, maar geklaagd over het weer wordt er al sinds mensenheugenis. Daar doe ikzelf ook aan mee maar mij zul je nooit horen zeggen dat het te warm is. Ik heb het nou eenmaal liever warm dan koud, en daarbij, ik ben na die jaren Zuid-Oost Azië en Irak wel wat gewend…