Vanmorgen vond ik tot mijn verrassing een mailtje in mijn werk-inbox van Personeelszaken met daarin alvast een felicitatie met mijn aanstaande jubileum: ik ben op 1 januari aanstaande vijfentwintig jaar werkzaam bij Shell. Eigenlijk is dat al veel langer, want ik ben er op 1 januari 1990 begonnen, maar toen werkte ik nog bij Inter Access en werd ik ingehuurd door Shell. Na daar acht jaar te hebben gewerkt vroeg mijn toenmalige Shell-baas of ik geen zin had om in vast dienst te komen, en dat heb ik gedaan, iets waarvan ik tot op heden geen spijt van heb gehad.

In het mailtje van Personeelszaken stond dat ik een cadeau uit mocht zoeken en ik ben gelijk gaan kijken bij het aanbod. Dat was wat ik al wel had verwacht, maar er zat voor mij niets van mijn gading bij. Het punt is dat ik de gouden dasspeld, de gouden manchetknopen en het horloge al heb gekregen bij eerdere jubilea, dus bleef er als keuze niets anders over dan de cadeaubon. Ook niet verkeerd natuurlijk want dan kan ik zelf wat uitzoeken.

Er werd ook nog melding gemaakt van andere voordeeltjes die gekoppeld zijn aan het 25-jarig jubileum, en die blijken een stuk interessanter te zijn dan het cadeautje. Ik kan namelijk kiezen uit een feestje voor mijn collega’s of vier extra vrije dagen, want vanwege het feit dat vrijwel al mijn directe collega’s in andere landen zitten is dat eigenlijk een no-brainer: doe mij die extra vrije dagen maar. En het schijnt dat ik ook nog eens een extra maandsalaris krijg uitgekeerd, en als ik het goed heb geïnterpreteerd is dat zelfs netto.

Kijk daar wordt ik toch wel vrolijk van, zulk nieuws…