Een beetje een rare dag vandaag omdat het eigenlijk een gewone werkdag was maar vanavond ben ik ook vertrokken richting mijn tussenstop onderweg naar Oman, Abu Dhabi. Daar kom ik als alles goed gaat morgenvroeg rond zes uur aan voor een tussenstop van een uur of drie voordat ik verder vlieg naar Muscat, de hoofdstad van Oman.

Ik had al besloten om er geen al te lange werkdag van te maken, tenslotte ben ik de hele nacht onderweg en zondag is al mijn eerste werkdag in Oman want het weekend valt daar op vrijdag en zaterdag. Gisteravond heb ik mijn koffer al grotendeels gepakt dus vandaag is het alleen een kwestie van de laatste dingetjes erin en dan maar hopen dat ik niet iets belangrijks ben vergeten. Ik vergeet altijd wel wat, maar gelukkig nooit de belangrijke dingen.

Riet bracht me om even voor zessen naar Schiphol want de maatschappij waarmee ik deze keer vlieg is niet Emirates maar Etihad, de luchtvaartmaatschappij van Abu Dhabi. Die doen ook wel aan gratis taxi’s voor Businessclass passagiers maar alleen in Abu Dhabi zelf. Ik moest dus deze keer zelf zorgen voor vervoer naar de luchthaven en dat ging deze keer dus niet in een luxe Mercedes limousine maar in een doorgerookte Mitsubishi Spacestar (sorry Riet…).

Op Schiphol was ik binnen een kwartier door alle formaliteiten heen en dat moet wel een absoluut record zijn. De incheckbalie was al open en ik was daar snel aan de beurt. Daarna volgde de security check waar tegenwoordig altijd lange rijen staan, en wat denk je: vrijwel niemand! Ik was er met een paar minuten doorheen. De paspoortcontrole is ook regelmatig een bottleneck met lange wachtrijen voor de poortjes, en ook hier vrijwel niemand en er waren zelfs meerdere poortjes vrij. Ik stuurde Riet een berichtje dat ik overal al doorheen was en die was nog niet eens thuis van het ritje terug…

Het wachten op vertrek was niet zo comfortabel als anders want de gebruikelijke business lounge werd verbouwd en was nu tijdelijk in een soort van noodopvang. Het zoeken kostte me langer dan alle formaliteiten daarvoor maar ik vond het tijdelijke opvang in een voormalig café wat nu ingericht was als lounge. Het was klein, het meubilair niet erg comfortabel en de keuze van eten erg klein. Met name dat laatste was vervelend want ik had thuis nog niks gegeten en hoopte op een lekkere maaltijd in de lounge. Nou ja, luxeprobleem zullen we maar zeggen.

Het boarden begon zowaar op tijd, een hele verademing vergeleken met de laatste ervaringen met Emirates op Schiphol, en we vertrokken ook op tijd. Etihad wordt door collega’s veel geroemd, ook in vergelijking met Emirates, maar ik vond het net allemaal iets minder dan mijn ervaringen bij Emirates. Het personeel is net zo vriendelijk en behulpzaam, maar de stoel is net effe krapper in slaapstand (minder beenruimte) en het aanbod van eten en drinken is wat minder. 

Ik had overigens ook met Emirates kunnen vliegen maar dan had ik in Dubai een overstaptijd gehad van meer dan acht uur en dat vond ik toch wat te gortig. Toch ga ik er eens over nadenken en ga ik toch terug naar Emirates. Tenslotte bieden die je een hotelkamer aan bij een overstap van langer dan zes uur en dat is ook wel comfortabel.

Wat betreft de vlucht zelf, dat wordt wel een aparte ervaring want ik vlieg voor het eerst van mijn leven achteruit. Ja echt, mijn stoel staat met de rug in de vliegrichting, wat overigens veel beter is heb ik geleerd bij Vliegtuigbouwkunde in Delft. Zoals een van mijn toenmalige professors zei na een vlucht waarbij hij ook achterstevoren zat, “Ik dacht nog, als-ie gaat dan zit ik goed”…