Ik vertrok vandaag naar een bestemming waarvan ik nooit had gedacht dat ik daar ooit zou komen. Natuurlijk heb ik wel gehoord van Trinidad & Tobago, twee eilanden in het Caribisch gebied die samen een onafhankelijke staat vormen. Eigenlijk kende ik het alleen als het land waar de Nederlandse voetbaltrainer Leo Beenhakker ooit bondscoach was geweest van het nationale voetbalteam, en meer recent omdat mijn collega Hennie daar de laatste vijf jaar heeft gewerkt. Hennie is er de oorzaak van dat ik er vandaag naar toe reis want hij heeft geregeld dat ik daar twee weken cursus ga geven.

Vlucht KL787 van KLM vertrok vanmorgen om even voor half tien en daarom waren Riet en ik allebei al vroeg op. Geen taxi van de luchtvaartmaatschappij zoals bij Emirates dus ik had vervoer nodig, en gezien de verwachte drukte vertrokken Riet en ik al om kwart voor zes richting Schiphol. Er was weinig verkeer dus ik was met iets van twintig minuten bij Vertrekhal 2 waar ik afscheid nam van Riet. Van de verwachte drukte was totaal niets te merken, sterker nog, zo rustig had ik het nog nooit gezien en ik was met iets meer dan een kwartier overal doorheen…

Het was even zoeken naar de Business Lounge van KLM want die is sinds de laatste keer dat ik met KLM vloog verplaatst. Die laatste vlucht met KLM was in verband met mijn eerste bezoek aan Irak en dat was dus ergens begin juni 2018, terug naar huis vanuit Dubai. De vlucht vertrok op tijd, met als eerste bestemming St. Maarten waar we een tussenstop zouden maken voordat we verder zouden vliegen naar de luchthaven van Port of Spain, de hoofdstad van Trinidad & Tobago (wat overigens twee verschillende eilanden zijn voor de kust van Venezuela).

Ik verheugde me op de tussenlanding op St. Maarten want er staan heel veel filmpjes op Youtube waarop te zien is hoe laag de vliegtuigen binnenkomen over het strand voor de landingsbaan. Ik zat op de ideale plek om alles te zien, helemaal vooraan links bij het raam, maar vanuit het vliegtuig viel het een beetje tegen. Het ging erg snel en omdat je het strand niet echt goed kon zien was het minder spectaculair dan het er vanaf de grond ongetwijfeld uit heeft gezien. Op het filmpje wat ik maakte kun je wel goed zien hoe laag het toestel over het strand vliegt tijdens de landing:

Na iets meer dan een uur vertrokken we vanaf St. Maarten voor de laatste korte etappe naar Port of Spain waar we om kwart voor vier in de middag plaatselijke tijd landden. De formaliteiten bij de paspoortcontrole waren nogal omslachtig omdat ze van alles vroegen (wat je kwam doen, wie je gastheer was, zijn telefoonnummer) en veel handmatig geschrijf. Mijn koffer was er wel redelijk vlot en eenmaal buiten zag ik na enig zoeken mijn chauffeur staan met het naambordje, waarop deze keer “Willem Van” stond.

Het duurde even voordat de taxi daadwerkelijk voor kwam rijden want het parkeerterrein was blijkbaar nogal ver weg, maar uiteindelijk arriveerde ik rond vijf uur in het Hilton hotel. Vanwege het tijdsverschil van zes uur met Nederland voelde het aan alsof het al laat in de avond was en na wat gegeten te hebben ging ik om een uur of acht al naar mijn bed. Morgen begin ik met de eerste cursus van de twee die ik hier ga geven.