Het enige bijzondere aan deze Oudejaarsdag is dat het op een zondag is en dat heeft de afgelopen weken de nodige discussie opgeleverd over de oliebollenverkoop. Officieel mocht de oliebollenkraam in Rijnsburg niet open vandaag en er was zelfs een petitie gestart om toch oliebollenverkoop toe te staan. Dat werd niks, mede omdat de uitbater van de oliebollenkraam zelf ook niet stond te springen om op zondag open te gaan. Iedereen moest dus zijn oliebollen gisteren al kopen, of naar een benzinestation in Katwijk gaan waar vandaag wel oliebollenverkoop was.
Verder was het op het gebruikelijke vuurwerk na een rustige Oudejaarsdag met de viering van de jaarwisseling bij zwager Aad en schoonzus Marian thuis. Met naast heel veel lekkere hapjes ook oliebollen. Voor mij was het een “droge” avond want net toen we wandelend op weg waren vanavond begon er motregen te vallen en besloten we alsnog de auto te nemen. Ik bood me vrijwillig aan als de BOB…
Het afgelopen jaar was voor mij wat werk betreft een enerverend jaar. Ik geloof niet dat ik al eens eerder een jaar heb gehad waarin ik zoveel heb gereisd, en dan ook nog eens naar de nodige bijzondere plekken: Bengaluru (India), Perth (Australië), Muscat (Oman), Calgary (Canada), weer Muscat, Trinidad & Tobago (in het Caribisch gebied), nog een keer Muscat en tenslotte onze vakantie in Zuidwest Australië. Als ik het uitrelen heb ik meer dan vier maanden van het jaar in het buitenland doorgebracht.
En uiteraard ben ik met name in de tweede helft van het jaar al voorzichtig begonnen met de plannen voor mijn aankomende pensionering, eind maart van het nieuwe jaar. Het is een vreemd idee dat dat nieuwe jaar morgen begint en dat ik dan effectief nog maar drie maanden hoef te werken…


Toen we in Rijnsburg waren bij onze vrienden Pat en Howard hadden we het over de viering van Oud en Nieuw en de verschillen daarin tussen onze beide landen.
Om even voor zevenen vanmorgen landde het toestel op Schiphol. Het enige oponthoud was het wachten op onze bagage maar uiteindelijk bleek ook dat mee te vallen want de koffers kwamen al na een kwartier in plaats van de aangekondigde achtendertig minuten. Martin stond al op ons te wachten en tot grote vreugde van Riet had hij Maas meegenomen. Ze duwde Martin meteen haar koffer in zijn handen, pakte Maas op en liep als een trotse Oma met hem op de arm door Schiphol. Ze liet hem pas los toen hij in zijn stoeltje in de auto moest worden gezet…