En vandaag was het dan eindelijk zover, mijn laatste werkdag. Om afscheid te nemen van collega’s en om mijn spullen in te leveren ging ik vandaag voor het laatst als werknemer van Shell naar het kantoor aan de Carel van Bylandtlaan in Den Haag. Daar plugde ik voor de laatste keer mijn werklaptop in om nog wat laatste werkzaamheden te verrichten voordat ik alles zou inleveren. En zo zag mijn laatste werkplek, mijn vaste stekkie in de afgelopen twee jaar, er vandaag uit:

Er kwamen de nodige collega’s langs om nog even gedag te zeggen, en de meeste daarvan waren verbaasd om te zien dat ik nog steeds aan het werk was. Ik kreeg dan ook regelmatig de vraag of ik niet allang aan het afbouwen was en dan antwoordde ik maar dat ik dat weliswaar aan het doen was maar dat daar nog een heleboel werk aan vast zat…
Ik ging met wat collega’s voor de laatste keer lunchen in de kantine, waarna we met zijn allen nog wat bij kletsten in de lounge-ruimte bij de koffiehoek. Hennie stond erop om nog een laatste selfie te maken met daarop ook Dina, en zo sta ik op de foto met twee van de collega’s waar ik de afgelopen twee jaar het meeste en het fijnste heb samengewerkt.

Daarna werd het tijd om afscheid te nemen. Ik kom nog één dag terug naar kantoor en dat is de 28e maart, dat is de laatste werkdag van maart en dan ga ik mijn spullen en mijn Shell pas inleveren.
Het was vandaag toch wel een gedenkwaardige dag want het was mijn laatste thuiswerkdag. Mijn werkende leven zit er nu bijna op want hoewel ik per 1 april officieel met pensioen ga werk ik al vanaf 1 maart, overmorgen dus, al niet meer omdat ik nog ruim vier weken aan vakantiedagen moet opmaken. Omdat morgen mijn laatste officieuze werkdag is ga ik nog even naar kantoor om daar afscheid te nemen van een paar collega’s, waaronder mijn maat Hennie, en om mijn spullen in te leveren.
Het probleem lijkt de sluitpin te zijn want als je de deur in het slot draait dan sluit hij wel goed en voelt ook solide aan. Er is aan de sluitpin echter niks bijzonders te zien, hij beweegt zoals het hoort en valt ook soepel in de daarvoor bedoelde uitsparing. Vanmorgen heb ik dus het gedeelte in de deurpost maar eens open geschroefd om te kijken of daar het probleem zit.
Nieuwe pasfoto’s waren wel nodig want hoewel ik er nog best genoeg op lijk dateerde de laatste alweer van een paar jaar geleden. Met de nieuwe pasfoto’s en mijn ouwe paspoort ging ik naar het gemeentehuis waar ik geholpen werd door een heel aardige jongedame die verbaasd mijn ouwe paspoort doorbladerde. Vanwege de enorme hoeveelheid stempels en visa vroeg ze naar mijn vele reizen en wat mijn favoriete bestemming was geweest. Het antwoord moest ik schuldig blijven, ik antwoordde naar waarheid dat ik nog nergens was geweest waar ik het niet naar mijn zin had gehad.




