Weer gewoon aan het werk na mijn uitstapje naar Qatar vorige week nam ik maar weer eens contact op met de afdeling Personeelszaken. De reden daarvoor was heel simpel, ondanks dat ik weet dat ik met pensioen ga en mijn baas daarvan al door diezelfde afdeling Personeelszaken op de hoogte is gebracht heb ik zelf nog helemaal niets gehoord. Geen officieel schrijven, geen bevestiging, geen mededeling, helemaal NIETS.

Nou verbaasde me dat niet eens want “de afdeling Personeelszaken” bestaat eigenlijk niet meer. Dat is uitbesteed aan een extern bedrijf en dat zit ook nog eens in Krakow in Polen. Hoe bestaat het zul je zeggen, en dan zeg ik welkom in de moderne wereld van grote bedrijven waar alles zo goedkoop mogelijk moet als het niet iets met het eigenlijke werk van het bedrijf te maken heeft. Kort gezegd, in ons eigen bedrijf hebben we geen personeelschefs meer waar je vroeger binnen kon lopen om dingen te vragen en te regelen.

Communicatie met die mensen die nu onze persoonlijke zaken moeten afhandelen kan uitsluitend per telefoon maar in feite gaat alles per email, tenzij je zelf gebeld wordt. Mijn email bevatte deze keer een simpele vraag, namelijk op hoeveel vakantiedagen ik nog recht heb tot aan mijn pensioendatum. Ik schatte dat aantal zelf rond de vijfentwintig, en ik kreeg te horen (ook weer via een email) dat het er waarschijnlijk iets van vierentwintig zijn, maar zeker weten doen ze dat niet want het kan nog niet exact berekend worden.

Ik snap daar echt niks van, maar het schijnt nu dat mijn baas iets in het systeem moet bevestigen ten aanzien van mijn pensionering. Dat heb ik hem natuurlijk meteen doorgegeven, maar hij wist van niks. De afdeling Personeelszaken had hem namelijk wel op de hoogte gebracht (via email) van mijn aanstaande pensionering maar verder niet verteld wat hij daarvoor precies moet doen. Lekker efficient allemaal…