Nu de locatie is geboekt en de datum is vastgesteld op de 21^e maart is in feite alles geregeld voor mijn afscheidsfeestje. Het enige wat nog moest gebeuren was kijken wie van de genodigden zouden komen, en vandaag hoorde ik van Kristin dat iedereen had geaccepteerd op drie na. De drie die hadden afgezegd zijn allemaal op vakantie op de feestdatum en ik heb van allemaal een berichtje gekregen dat ze dat heel jammer vonden. Omdat er altijd wat afzeggingen zijn had ik een reservelijstje gemaakt en die hebben allemaal weer toegezegd dat ze zullen komen, dus als het goed is hebben we toch een volle bak.

Wat erg jammer is natuurlijk is dat veel van mijn collega’s waar ik nauw contact mee heb in het buitenland wonen, en die kan ik weliswaar wel uitnodigen (je weet nooit of ze in de buurt zijn) maar de kans dat ze kunnen komen is vrijwel nul. Ik zal dus mijn maatjes uit Schotland, India en de Filippijnen die niet meer zien. Wat ik wel doe is veel van die mensen even bellen zodat ik toch nog even persoonlijk afscheid kan nemen.

Want ja, je belooft altijd wel om contact te houden, en in sommige gevallen zal dat misschien nog wel lukken ook, maar in de meeste gevallen zal het contact waarschijnlijk snel verwateren. Ach, that’s life…