Een van de ijzeren wetten van Riet was altijd dat er pas kerstversieringen in ons huis werden aangebracht na de Sinterklaas en niet eerder. Ook kwam er nooit eerder een kerstboom dan op zijn vroegst twee weken voor de Kerst want Riet vindt een Kerstboom wel leuk als hij staat maar niet van de rompslomp eromheen: de aanschaf, het optuigen, het afbreken en wegwerken, en dan heb ik het nog niet eens over het uitvallen van de naalden…
Dit jaar is echter alles anders. Sinterklaas is door alle gezeik van de laatste jaren over al of niet een Zwarte Piet een behoorlijk gedevalueerd feest (wat als je het mij vraagt ook geen lang leven meer is beschoren door alle controverse) en de Corona-crisis heeft ook gezorgd voor een compleet andere mentaliteit bij vrijwel de gehele bevolking. Iedereen is de crisis zat en wil vooral gezelligheid, en dat is te merken aan het feit dat de verkoop van kerstbomen dit jaar al eind november begon en alle tuincentra al ruim voor de Kerst afgeladen zijn met kerstspullen.
Ook wij doen eraan mee want wat nog nooit eerder is vertoond zo vroeg, we hebben gisteren al een kerstboom gekocht. Vandaag heeft Riet het optuigwerk gedaan en de boom staat nu in volle glorie in onze serre. Die lokatie heeft er trouwens ook wel aan bijgedragen dat Riet dit jaar zo makkelijk overstag is gegaan want eerlijk gezegd denk ik niet dat als de kerstboom in onze woonkamer had moeten staan de aanschafdatum zo ver naar voren was geschoven…
Mijn bijdrage aan de kerstversiering was het plaatsen van mijn kerstman pontificaal naast de kerstboom. Ook in de serre dus en ook daarom gaf Riet dit jaar gewillig toe. Dat is vanaf de dag dat ik deze kerstman aanschafte (in 2012 op de kerstmarkt van Ayala Alabang in Manila) wel anders geweest, ik heb de brave man eigenlijk nooit zonder geringschattende opmerkingen een plekje kunnen geven. Riet heeft zelfs een poging gedaan om hem tijdens het inpakken voor onze verhuizing vanuit Manila terug naar Nederland te verdonkeremanen zodat hij niet mee zou gaan.
Dat is niet gelukt, maar vanwege een kapotte verlichting heeft mijn kerstman de eerste jaren de Kerst in Nederland niet meegemaakt. Vorig jaar heb ik de verlichting gemaakt en kreeg hij een plekje in de gang. Niet echt een toplocatie vond ikzelf maar in het Nederlandse klimaat kunnen we hem nu eenmaal niet hetzelfde plekje geven als in Ayala Alabang, namelijk voor de voordeur. In de Serre naast de kerstboom lijkt hij een plekje in Nederland te hebben gevonden…
Grappig genoeg doet ze dit alleen bij mijn yoghurt-ontbijt. Eet ik bijvoorbeeld een paar beschuitjes of knäckebröd dan hoor ik haar niet, maar het getik van de lepel tegen het schaaltje werkt blijkbaar als een trigger. Het kan natuurlijk ook haar hoog ontwikkelde reukzin zijn, maar hoe dan ook, ik ontkom er echt niet aan om haar het schaaltje te laten uitlikken. Ik geef dan ook maar gewoon toe als ik haar bij de deur hoor, dat scheelt me tijd en ergernis…
Pas geleden keek ik voor de gein weer eens en toen zag ik dat de foto’s van Rijnsburg waren vernieuwd, maar wanneer dat kan ik niet precies nagaan. Ons huidige huis aan de Bankijkerweg staat er nu wel voltooid op maar voor de deur staat op onze parkeerplekken alleen weer de rode Mitsubishi van Riet. Omdat de andere plek leeg is kan ik niet zien of de foto’s gemaakt zijn voor of na juni 2018.
Vandaag was Tweede Kerstdag en hadden we het Kerstdiner met onze zoons, schoondochters en Gijsje. De pizza oven was zoals verwacht een groot succes maar het klapstuk waren toch de toetjes.
Zo gingen er vandaag naast grote hoeveelheden spliterwten, uien prei, varkensribben (eigenlijk doet ze altijd varkensknieën maar die kon ze niet meer krijgen) en nog veel meer ook nog twee enorme karbonades in. En dan doet ze pas op het eind de stukken rookworst er pas in want die zijn niet lekker als je die meekookt.
Abby is niet gediend van onverwachte of hardhandige aanrakingen en daarom heeft ze al een paar keer uitgehaald naar Gijsje. Niets ernstigs, ze heeft haar nagels ingehouden, maar toch schrok Gijsje ervan. Als ze nu Abby wil aaien dan heeft ze het liefst dat er iemand meegaat want dan gaat het meestal wel. Riet en ik grijpen in als we zien dat Abby er niet van gediend is, want het zou zonde zijn als Gijsje er een “kattentrauma” aan overhoudt.
Verder was er natuurlijk vandaag het landelijke nieuws dat onze regering is gevallen. Onze premier is op de fiets naar Paleis Huis Ten Bosch gereden om daar het ontslag van de regering aan te bieden. Of het terecht is dat een hele regering moet aftreden omdat een paar ambtenaren er ergens een zootje van hebben gemaakt is voor mij een grote vraag. Ik ben er niet zo voor, ondanks de vraag wie “eindverantwoordelijk” is, ik ben er meer voor om de daadwerkelijke betrokkenen flink te straffen want die blijven waarschijnlijk nu gewoon zitten waar ze zitten…
Het was vandaag bar en boos wat het weer betreft, het goot van de regen. Toen Martin Gijsje vanmorgen kwam brengen had ze dan ook haar paraplu bij zich, die ze uiteraard vol trots liet zien.
De omstandigheden rond het Corona-virus en met name door de nog besmettelijkere Britse en Zuid-Afrikaanse mutaties rechtvaardigen op zich het besluit, maar dat wil niet zeggen dat iedereen er zo langzamerhand doodziek van wordt. Het lijkt nog niet echt op te schieten met het vaccinatie-programma ook en dat leidt tot nog veel meer ergernis.
