En weer een nieuwe kroon…

De tijdelijke kroon heeft het niet alleen prima gehouden de afgelopen weken maar zat ook nog eens comfortabel en dus onmerkbaar in mijn mond. Jammer dat het materiaal niet gemaakt is op langdurig gebruik anders zou je zeggen, laat maar zitten dat ding. Dat ging natuurlijk niet, de permanente vervanger voor de afgebroken kroon was inmiddels gearriveerd en ik had vanmorgen vroeg een afspraak om die te laten plaatsen.

Het verwijderen van de oude kroon kostte nog wat moeite, die ging er niet zonder wat boren van af, maar daarna was de nieuwe kroon snel geplaatst. De tandarts had vooraf nog gevraagd of verdoving nog nodig was maar ik heb inmiddels zoveel ervaring met het vervangen van afgebroken kronen dat ik weet dat dat een vrijwel pijnloos gebeuren is.

De kroon zit op zijn plek en de tandarts heeft nog even een inspectie van de rest van mij gebit gedaan waarbij wat tandsteen werd verwijderd. Ik vind het voorlopig wel welletjes en ik hoop dan ook dat mijn volgende bezoek gewoon de reguliere controle is over zes maanden…

 

Riet naar Lissabon

Zoals gebruikelijk ieder jaar om deze tijd heeft Riet met een paar vriendinnen weer een paar dagen weg geboekt. Deze keer is hun keuze gevallen op Lissabon, en het hele gezelschap is vanmorgen per taxi vertrokken naar Schiphol.

Ook zoals gewoonlijk heeft Riet de vliegreis geregeld omdat ze daar het meest bedreven in is, en haar vriendin Jo heeft weer een appartement geregeld in de stad. Het was natuurlijk handig dat Riet en ik drie jaar geleden ook al in Lissabon waren geweest zodat Riet al een beetje de weg weet. Tenminste, dat zou je denken, maar ik heb er weinig vertrouwen in want Riet is bepaald niet goed in dat soort dingen. Dat bleek ook al wel tijdens het plannen waarbij ik heb geprobeerd om een handje te helpen. Zo wil ze zeker naar het terrasje waar we een paar keer hadden gezeten, en zo zijn er nog een paar attracties die ze heeft ingepland. Het belangrijkste verschil met ons bezoek eerder is wel dat ons hotel echt in het centrum was terwijl het appartement van de dames zich verder van het centrum bevindt, in feite zelfs helemaal aan de andere kant van de heuvel waarop het kasteel ligt.

Ze zullen zich trouwens best redden, want dat is alle voorgaande jaren ook prima gelukt bij hun tripjes naar Valencia, Rome, Malaga en Barcelona. En ik ben vast nog wel een stad vergeten. Hoe dan ook, aanstaande maandag zijn ze weer terug.

Onverwachts feestje

Vandaag hadden Riet en ik een onverwachts feestje. Een maandje geleden viel er namelijk een uitnodiging in de bus van mijn laatste baas Marcel. Hij vierde vandaag zijn vijfentwintig-jarig huwelijksfeest en had daarvoor ook de nodige collega’s uitgenodigd, en mij dus ook. Het feest was wel helemaal in Culemborg waar Marcel met zijn gezin wont in een prachtig herenhuis, en vooraf hadden Riet en ik nog even gekeken of er geen hotel in de buurt was waar we konden overnachten. Dat vonden we niet, Culemborg heeft blijkbaar geen hotels, dus we besloten om toch maar gewoon na het feest terug naar Rijnsburg te rijden.

We arriveerden ondanks dat we zelf vonden dat we aan de late kant waren als eerste gasten, maar al snel stroomden ook buren naar binnen. Die hadden blijkbaar gewacht tot er andere gasten waren gearriveerd om niet de eersten te zijn…

Langzaam aan liep het vol met gasten en het werd heel erg gezellig, niet in de laatste plaats omdat er veel oud-collega’s van mij waren waarmee ik kon bijpraten. Het gesprek ging met vrijwel alle collega’s hoofdzakelijk over de gang van zaken binnen Shell en met name de enorme reorganisatie die aan de gang is en waarbij vele collega’s het nieuws hebben gekregen dat ze mogen vertrekken. Er zijn er ook veel nog in onzekerheid en dat was duidelijk merkbaar in de gesprekken, wat mij overigens het gevoel gaf dat ik net op tijd weg ben. Dit heb ik de afgelopen jaren genoeg zelf meegemaakt en hoewel het voor mij altijd positief afliep herken ik die onzekerheid zolang je niet weet waar je aan toe bent.

Erg leuk was om mijn maat Hennie weer te zien. Hij woont nog steeds in Katwijk, in de Badstraat en dus vrijwel om de hoek van de Tramstraat waar ik ben geboren. Zijn vriendin Jennie is net als ik een geboren Katwijkse en we hebben ons dus vermaakt met uitzoeken of we elkaar ergens van kenden en of we soms gezamenlijke kennissen hadden. Wij kwamen niet erg ver, maar als ik het er met mijn moeder over ga hebben krijg ik vast en zeker veel meer informatie…

Aviodrome

Het stond al een tijdje op mijn lijstje, een bezoek aan het luchtvaartmuseum Aviodrome in Lelystad. Het was toevallig ter sprake gekomen tijdens een bezoek van onze vrienden Nico en Anja en ik sprak met Nico af om de eerstvolgende vrijdag te gaan. Dat was dus vandaag, en om een uur of half tien reden we met z’n tweeën naar het museum wat naast de luchthaven van Lelystad ligt, op ongeveer een uurtje rijden.

Dit was niet mijn eerste bezoek aan de luchthaven maar de laatste keer dateerde van juli 2005, dus bijna twintig jaar geleden. Toen was ik in gezelschap van Martin, mijn broer Alex en mijn vader. Veel was er niet veranderd, het zag er allemaal nog steeds vertrouwd uit al waren er wat vliegtuigen verplaatst van buiten naar binnen en andersom. Ook was de verzameling nu opgesteld in een logische route die het leuker maakte om alles te bekijken.

Vliegtuigen kijken is iets wat ik al vanaf mijn jongste jaren doe en zo’n museum is voor mij dan ook net zoiets als luilekkerland. We spendeerden dan ook een paar plezierige uurtjes met het bekijken van alles, met tussendoor nog tijd voor een bakkie op het terras buiten, wat prima kon omdat het ook nog eens prachtig weer was. Hoogtepunten wren voor mij toch wel de nu binnen opgestelde Constellation (“Connie”) en de kleine straaljagershow. En natuurlijk de hangaar T2 met daarin vliegtuigen die op dit moment opgeknapt en gerestaureerd worden, met een originele, nog vliegwaardige Douglas DC-2 in de kleuren van de beroemde “Uiver” van de KLM.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Maas en de Lego

We hebben tegenwoordig op onze vaste oppasdag geen kind meer aan Maas. Ik heb zo ongeveer alles gebouwd wat we van Lego hadden en daar is Maas uren zoet mee. We hebben een kast ingeruimd beneden in de woonkamer met een heleboel Lego autootjes en boten om mee te spelen en op mijn kamer op de tweede verdieping, waar ik eigenlijk mijn “Lego werkplaats” heb ligt de treinrails. Ik hobbel dus vrijwel de hele dag met Maas mee van beneden naar boven om hem met alles te helpen want hij heeft nog niet de motoriek om zonder brokken met de Lego te kunnen spelen. Ik raap dus achter hem losse stukjes op en zet kapotte dingen weer in elkaar.

Als ik zeg dat ik alles heb gemaakt wat we van Lego hadden dan is dat overigens maar gedeeltelijk waar. Hoewel we (en met name Riet) ervan overtuigd waren dat we zorgvuldig met de Lego waren omgesprongen en alles inclusief de instructieboekjes hadden bewaard bleek dat in de praktijk tegen te vallen. Ik kon regelmatig niet verder omdat cruciale stukjes ontbraken maar de hoeveelheid Lego die nog los in de dozen ligt geeft ook aan dat we een heleboel boekjes missen. Oude foto’s hebben wel wat geholpen maar op dit moment ben ik door die mogelijkheden heen.

Om een idee te geven, er is nog een doos over met letterlijk tientallen onderstellen voor autootjes, wat aangeeft dat we veel meer autootjes hebben gehad dan waar ik nog instructies van heb. Ook van grotere blokken en grondplaten, bedoeld voor huisjes of zoiets, is er nog veel over en ik heb geen idee wat ik daarmee moet. Dat betekent niet dat ik niks meer ga doen, ik moet alleen mijn eigen creativiteit gaan gebruiken!

En weer naar de tandarts…

Ik heb sinds vorig jaar november regelmatig problemen gehad met mijn gebit, en dan hoofdzakelijk vanwege afgebroken kronen en ontstekingen waardoor ik meerdere wortelkanaalbehandelingen heb moeten ondergaan, nieuwe kronen en zelfs een brug hebben moeten laten plaatsen. En net toen ik dacht dat ik alle ellende nu wel een poosje zou hebben gehad kreeg ik vorige week toch weer een probleem, weer een kroon die spontaan doormidden brak.

Ik kon gelukkig gelijk bij de tandarts terecht, zij het niet bij mijn reguliere tandarts omdat die met vakantie was, maar bij een andere tandarts uit de praktijk. Na een eerste inventarisatie werd een afspraak gemaakt om het restant van de kroon te verwijderen en de voorbereidingen te treffen voor een nieuwe, iets dikkere kroon. De originele kroon was, net als op een na al mijn kronen, gezet door onze tandarts in Manila toen we daar woonden en blijkbaar was het materiaal wat aan de dunne kant geweest. Bij een eerdere kroon die was gebroken merkte mijn reguliere tandarts al op dat een kroon van net aan tien jaar het wel erg snel begaf.

Dat beloofd weinig goeds voor mijn andere “Filipijnse” kronen, maar goed, de afspraak met tandarts Visser was vandaag en zonder problemen werd de nog vast zittende helft van de afgebroken kroon verwijderd. Daarna werd de opbouw voor de kroon, die gelukkig onbeschadigd was gebleven, opnieuw gepolijst en moest ik ouderwets “happen”. Een afspraak voor het plaatsen van de nieuwe kroon komt als die is gearriveerd en dat hoor ik dus nog. De komende twee tot drie weken moet ik het met een noodkroon doen en hopen dat die blijft zitten…

Bootjes kijken

 

Zolang als we hier aan de Bankijkerweg wonen vermaken we ons op mooie zomerse dagen met het vanaf ons terras aan het Kanaalpad kijken naar de voorbij varende boten. Zeker in de vakanties zien we dan een lange parade van boten voorbij komen, met name heel veel van die open sloepen waarvan er veel gehuurd worden door dagjesmensen. Die zien we dan ’s morgens richting de Kaag varen en tegen de avond komen ze dan weer massaal terug naar de drie jachthavens die richting Katwijk langs het Oegstgeest Kanaal en de Oude Rijn liggen.

Wij behoren trouwens als bewoners van de Bankijkerweg tegenwoordig bij de minderheid die geen boot heeft. Omdat in principe de walkant naast het fietspad hoort bij het stuk land achter het huis wat we pachten van het Hoogheemraadschap Rijnland hebben we het recht om daar een aanlegplaats te maken voor een boot, op voorwaarde dat die boot dan wel van ons is. Verhuren of iemand anders van die plek gebruik te laten maken als aanlegplaats voor een boot is dus niet toegestaan. Heel veel bewoners van de Bankijkerweg hebben wel gebruik gemaakt van de mogelijkheid en hebben dus een boot.

Als we langs het Kanaalpad wandelen dan kunnen we alleen maar constateren dat het aantal booteigenaren echt inmiddels flink in de meerderheid is. Tijd voor ons om ook maar een boot aan te schaffen? Nee bedankt, dat is zelfs nog niet eens bij ons opgekomen. Het belangrijkste argument is dat een boot hebben ook betekent dat je er regelmatig mee gaat varen, en dan vragen wij ons af: stel dat je zo’n sloep hebt zonder fatsoenlijke kajuit en andere voorzieningen, dan kun je eigenlijk alleen maar dagtochtjes maken. En waar ga je dan naar toe? Richting Katwijk kun je precies drie kilometer en dan kun je niet verder, en de andere kant op richting de Kaag heb je volgens mij ook op een gegeven moment wel gezien.

Nee, dan zitten we liever op ons terras en vermaken ons met het kijken naar de voorbij varende boten…

Lantaarnpalen

Een tijd geleden zijn de lantaarnpalen aan het fietspad langs het kanaal achter ons huis vervangen door “duurzame” exemplaren op zonne-energie. Het idee hierachter zal ongetwijfeld meerdere voordelen moeten hebben, besparing op elektriciteit en beter voor het milieu. In de praktijk bleek er echter ook een enorm nadeel aan te zitten en dat was dat de nieuwe lantaarnpalen nauwelijks licht gaven.

Dat is natuurlijk toch wel een dingetje op een behoorlijk duistere plek die buiten de bebouwde kom is gelegen maar die wel veelvuldig gebruikt wordt voor fietsverkeer, ook ’s avonds en ’s nachts. Er kwamen dan ook heel veel klachten binnen bij de gemeente en die heeft er nu eindelijk wat aan gedaan. De lichtopbrengst is niet alleen hoger maar is ook nog zo ingesteld dat de lampen feller gaan branden als er beweging wordt gedetecteerd. Dat klinkt natuurlijk prima, zij het dat we hebben gemerkt dat de lampen op donkere dagen met weinig of geen zon blijkbaar niet genoeg opladen en we zien dan ook dat lang niet alle lantaarnpalen branden in de avond van zulke dagen.

Weer zo’n fabelachtig idee dus war ongetwijfeld goeie bedoelingen achter zitten maar wat in de praktijk niet o geweldig uitpakt…

Toch nog een mooie zomer

We hebben lang op het mooie weer moeten wachten want tot midden juli was het absoluut hopeloos, maar we hebben nu al een paar weken schitterend zomerweer. Ook vandaag was een hele mooie dag en we besloten dan ook om ergens aan het strand te gaan eten vanavond. Omdat dat besluit vanmorgen pas werd genomen leek het ons een goed idee om vooraf te reserveren en dan maar hopen dat er nog ergens plaats was. Bij een paar restaurants vingen we bot maar uiteindelijk konden we nog terecht bij “Het Strand” aan de Katwijkse Boulevard.

We fietsten vroeg in de avond richting Katwijk en namen (uiteraard) weer eens de verkeerde strandafslag. Waar we dachten dat “Het strand” zat (voor de Voorstraat), daar was het dus niet, we moesten de afrit hebben vlak voor de Oude Kerk. Dat krijg je als je al zo lang in Rijnsburg woont…

We kregen een fijne plek op het terras langs het strand en we konden behalve van het eten en drinken dus ook genieten van een prachtig uitzicht. Het eten was overigens meer dan uitstekend, en de bediening kreeg ook een dikke voldoende. Het enige wat wel een beetje tegenviel wasren de prijzen, en het werd dan ook een behoorlijk duur avondje. Mag ook wel eens een keer, en zoals gezegd was alles verder prima, maar toch. Hou het maar op Hollandse zuinigheid, maar zonder gekheid, wat we uiteindelijk moesten afrekenen zou je eerder verwachten bij een restaurant met Michelin-sterren en niet bij een restaurant op het strand.

Nou ja, we kregen er ook wel een prachtige zonsondergang bij…

De Lego-treinen rijden weer

Sinds Maas onze Lego heeft ontdekt heb ik geen rust meer als hij bij ons is. De eerste vraag is dan ook steevast “Opa, heb je nog wat van de Lego gemaakt?”. Het antwoord is altijd ja want ik heb nog zat boekjes liggen van Lego-modellen die ik nog niet heb gemaakt, maar het meest uitdagende en langstlopende project was toch wel het werkend krijgen van de beide Lego treinen.

Het grootste probleem daarbij was dat er dingen niet bleken te kloppen en dat er dingen weg waren. Er waren twee paasagiersrijtuigen die nooit uit elkaar waren gehaald maar die bleken niet te kloppen met de bouwtekeningen. Tijdens het bijwerken en bouwen van de twee extra passagiersrijtuigen bleken er ook stukjes te ontbreken. Nou was dat niet nieuw, ik was ook bij het bouwen van andere dingen al regelmatig tegen ontbrekende stukjes aan gelopen en daar heb ik vorige week wat op gevonden: er zijn een paar online websites in Nederland waar je ontbrekende stukjes kon kopen.

Dat bleek positiever dan het was in de praktijk want niet alles was “op voorraad”. Gelukkig kon ik de missende stukjes voor de passagierstrein wel allemaal vinden op de sites en toen die een paar dagen later geleverd werden kon ik de passagierstrein af maken. Het resultaat staat prachtig op de foto hierboven, en op de achtergrond is ook de tweede trein te zien, een goederentrein met toebehoren. Daarmee ging alles nog minder soepel dan met de passagierstrein.

De goederenlocomotief kon volgens het instructieboekje in twee modellen worden gebouwd, maar voor het ene (en mooiste) model bleek een cruciaal onderdeel te ontbreken. En omdat dit een heel specifiek onderdeel is voor deze trein is het vrijwel niet meer te krijgen. Ik vond het wel hier en daar op het Internet maar dat bleek toch vaak niet of niet meer beschikbaar, of het was te koop tegen een exorbitante prijs (denk aan tientallen euro’s, nee dank je). Dus moest ik noodgedwongen het tweede model van de locomotief bouwen wat ik eigenlijk de minst leuke van de twee vond.

Een ander probleem was dat we blijkbaar ooit een grote goederenwagon hadden gekocht die niet bij de set van de trein zelf hoorde en van die wagon hadden we blijkbaar geen boekje meer. Ik had geen idee hoe die wagon eruit had gezien en kon er dus niks mee, totdat Riet met een briljant idee kwam. Ze raadde aan om de fotoalbums eens door te bladeren want ik maakte vroeger altijd een foto van de jongens op hun verjaardag met alle cadeau’s uitgestald. En het leek aannemelijk dat zo’n groot Lego-model een verjaardagscadeau was geweest.

En jawel, ik ontdekte op een van Martin’s verjaardagsfoto’s het model, een containerwagon, en het nummer daarvan was zichtbaar op de doos. Al snel vond ik op het Internet het bouwschema en daarmee kon ik aan de slag. Het resultaat van al het werk is zichtbaar op de foto, het enige probleem wat nu nog opgelost moet worden is dat de goederenlocomotief wel rijdt maat er steevast na een paar rondjes de brui aan geeft. Later doet hij het dan wel weer maar iedere keer met hetzelfde resultaat. Dat wordt dus weer speuren op het Internet om te zien of iemand dit ook heeft gehad, en belangrijker nog, of ze een oplossing hebben…

Vreemde vogel…

Vanmorgen zat er plotseling een vogel op de schutting die we niet meteen thuis konden brengen. Het was een redelijk fors beest, maar iets kleiner dan de volwassen eksters waar onze tuin regelmatig vol mee zit, en bang was het ook niet want het bleef ondanks onze aanwezigheid en die van onze katten rustig zitten. Ik kon dan ook op mijn gemak wat foto’s maken, totdat ik blijkbaar toch te dichtbij kwam en het beestje hem smeerde.

Wat opviel waren met name de grote poten, die op de foto ook duidelijk zichtbaar zijn, en die hielpen bij de identificatie. Volgens het vogelboekje wat we een tijd geleden van de Postcode loterij kregen was het een jonge waterhoen. Dat was onverwacht want dat hadden we er zeker niet in gezien, maar de foto’s bij het artikel klopten dus het moet wel kloppen.

Een vreemde bezoeker, maar leuk om eens te zien.

Kat(ten) op schoot

Een paar jaar geleden moest er bij Monster een ontstoken tand worden verwijderd waar ze best veel last van had. Dat hadden we in eerste instantie zelf niet eens door maar toen de dierenarts bij het jaarlijkse bezoek ons erop wees viel het ons ook op en we maakten dus een afspraak voor de kaakoperatie.

De dierenarts vertelde ons dat zoiets bij katten dusdanig veel impact heeft dat ze er zelfs qua karakter van kunnen veranderen. Dat leek ons een sterk verhaal maar na een tijdje moesten we constateren dat het echt waar was. Voor de kaakoperatie was Monster al een schatje, maar ze was beslist niet aanhalig en zeker geen schoolkat. Iedereen die haar op probeerde te pakken moest dat bezuren want ze haalde je dan helemaal open met haar vlijmscherpe nagels. Maar na de operatie kwam ze tot onze verbazing opeens uit zichzelf op schoot zitten en liet ze zich gemakkelijk aanhalen. En dat dat haar plezier deed was wel duidelijk want ze knorde er zelfs tevreden bij.

Dt gedrag vertoont ze tot op heden nog steeds, tot mijn genoegen trouwens want ik vind het heel gezellig, zo’n kat op schoot. Riet is wat minder toeschietelijk, bij haar moet het wel uitkomen en dat is niet altijd het geval (zoals bij mij). Tegenwoordig als ik aan mijn ochtendkoffie zit dan springt Monster steevast op schoot. Abby doet dat trouwens ook maar die was altijd al meer een schoolkat, zij het dat Riet duidelijk haar favoriet is. Ligt Abby al bij mij op schoot ’s morgens dan wurmt Monster zich erbij en meestal houdt Abby het dan snel voor gezien, zoals vandaag dus…

Oma Katwijk

Donderdag is onze vaste oppasdag, dan komt Maas in principe de hele dag en Gijsje wordt ’s middags uit school gehaald. Maar omdat Gijsje nu nog steeds vakantie heeft van school was ze vandaag ook de hele dag bij ons. Ja, en wat doe je als het mooi weer is de hele dag, dan ga je lekker naar buiten. In dit geval namen Riet en ik Gijsje en Maas mee naar Katwijk waar we Oma Katwijk (mijn moeder) een bezoekje brachten.

De beide overgrootmoeders van Gijsje en Maas hebben allebei een naam van ze gekregen om duidelijk te maken dat er een verschil is met de beide “echte Oma’s”, die overigens ook allebei een aparte aanduiding hebben. Henriëtte, de moeder van Sandra, heet wel gewoon Oma van der Hoeven maar Riet is Oma Poes. De moeder van Riet is de ene Overgrootmoeder en wordt niet alleen door Gijsje en Maas maar ook door alle achterneefjes en -nichtjes Oma met de witte haren genoemd. Mijn eigen moeder is weer makkelijk want die woont in Katwijk en is dus Oma Katwijk. Altijd makkelijk want zijn er nooit misverstanden bij de kleinkinderen over wie we het hebben…

Vanmorgen waren we dus bij Oma Katwijk en omdat die vlakbij de Princestraat woont namen we de kans waar om een lekker softijsje te eten. Er zijn niet veel plaatsen meer over, zeker in Rijnsburg niet, waar je nog softijs kunt krijgen, maar bij de Alexanderhoeve (een winkel gespecialiseerd in kaas en wijn) nog wel. En wat voor ijsjes, want hoewel we voor Gijsje en Maas kleine ijsjes bestelden waren ze nog flink aan de maat. Vooral voor Maas is dat toch altijd een dingetje want die krijgt zijn ijsje dan niet op. Geen probleem hoor, want voor ijs is er bij Opa altijd ruimte voor nog meer…

En weer hebben we emelten…

Toen we terug kwamen van vakantie konden we constateren dat het mooie weer wat we in Frankrijk hadden gehad ook eindelijk zijn weg had gevonden naar Nederland. We hadden warme tot zelfs zeer warme dagen, al viel er ook af en toe een bui wat dan weer gunstig was voor de tuin.

Over de tuin gesproken, toen we terug kwamen uit Frankrijk zagen we in onze tuin de erbarmelijke staat van het gras. Er zaten nu grote plekken in met verdord gras waardoor er in onze tot voor kort nog zo mooie grasmat nu hele bruine plekken zaten. De conclusie dat dat komt door te weinig regen tijdens onze vakantie ligt voor de hand, dat was ook het eerste wat onze nieuwe buurman zei toen hij van vakantie terug was gekomen en het probleem bij ons en in zijn eigen gras zag. Maar wij weten wel beter, de oorzaak zit in het feit dat we al jaren last hebben van de larven van langpootmuggen die onder de grond zitten.

Emelten bestrijden ✓ Alle ins- en outs omtrent Emelten bestrijdenDeze larven met de naam Emelten vreten de wortels van het gras op waardoor het gras boven de grond verdort. We hebben dit probleem al een paar jaar en we hebben al van alles geprobeerd eraan te doen. Het enige wat wel helpt zijn aaltjes, die niet alleen een biologische oplossing vormen maar die ook nog eens makkelijk online te krijgen zijn en gewoon door de brievenbus in een plastic verpakking worden afgeleverd. Dit is niet goedkoop en het moet in ons geval regelmatig herhaald worden, en dan nog blijkt het niet afdoende want ieder jaar komen de Emelten weer terug.

We hebben een paar jaar geleden zelfs geprobeerd het probleem rigoureus op te laten lossen door de hele grasmat uit te laten graven en te laten vervangen door een nieuwe, maar nog diezelfde zomer was het probleem al weer terug. Het lijkt er dus op dat we ermee zullen moeten leren leven.

Is er dan helemaal niks aan te doen? Eigenlijk niet, alleen symptoombestrijding en daarom hebben we een verticuteermachine aangeschaft waarmee we voren in de grond kunnen trekken waarin we graszaad strooien en dan hopen dat op de kale plekken weer nieuw gras gaat groeien. Dat pakte begin van de zomer aardig uit, maar zoals gezegd, ook dat was maar tijdelijk. Zo blijven we lekker bezig…

Vakantie in de Dordogne

Riet en ik zijn vannacht om klokslag vier uur uit Rijnsburg vertrokken voor de trein tot elf uur durende rit naar camping “Les Grottes de Roffy” in de Dordogne in Frankrijk.

Onze belevenissen tijdens deze vakantie kun je lezen op de “Vakanties” pagina op deze site of door hier op deze link te klikken.

Vakantie begonnen!

Het plan om op vakantie te gaan naar camping “Les Grottes de Roffy” kwam van Riet en Martin toen ze een paar maanden geleden de fotoboeken zaten te bekijken van de vakanties die we daar hadden doorgebracht in de tweede helft van de negentiger jaren. Riet vroeg of Martin en Sandra geen zin hadden in een vakantie op dezelfde camping, met de kleinkinderen. Uiteraard vroegen we Robin en Astrid ook maar die gaven al meteen aan dat het aantal vrije dagen voor hun een probleem zou zijn dus die konden niet mee.

Zelf dacht ik in eerste instantie aan weer zo’n bevlieging die wel over zou gaan maar een week later belde Martin om te vragen of we al gingen boeken. Vanaf daar ging het snel, we konden via de site van de camping zelf boeken en deze keer werden het geen Eurcamp tenten of stacaravans maar chalets van de camping zelf. Riet en ik gingen voor de luxe versie, Martin eerst nog voor een versie zonder airco maar hij bedacht na een paar weken dat een airco toch misschien wel handig zou zijn. Gelukkig kon hij nog overgeboekt worden naar een chalet met airco en bovendien kreeg hij ook nog eens het chalet naast dat van ons, en dat alles zonder te hoeven bijbetalen, de mazzelaar…

We worden morgen verwacht op de camping, maar Martin en Sandra besloten de reis er naar toe, zo’n duizend kilometer, niet in één dag te doen maar vandaag al te vertrekken en dan in de buurt van Parijs met de kinderen te overnachten in een B&B. En zo zijn ze dus vandaag vertrokken naar de B&B net ten zuiden van Parijs, morgen rijden ze verder. Riet en ik vertrekken vannacht rond een uur of vier, misschien komen we elkaar onderweg tegen en anders zien we elkaar op de camping.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik ben razend benieuwd hoe het er allemaal uitziet op de camping, het is tenslotte vijfentwintig jaar geleden dat we er voor het laatst zijn geweest…

Reünie oud-Shellers

Zoals ieder jaar had ik weer een reünie georganiseerd voor ons Shell clubje, waarvan ik tot dit jaar in feite de enige was die nog steeds bij Shell werkte. Nu ik ook ben gepensioneerd kunnen we dus met recht spreken van een reünie van oud-Shellers.

Het clubje waarmee we al zo’n vijfentwintig jaar bij elkaar komen bestaat eigenlijk uit mensen waarmee ik vanaf de eerste dag dat ik bij Shell kwam heb samengewerkt. Een is er later bijgekomen en een andere collega is ge-emigreerd naar Canada, maar we kennen elkaar dus inmiddels al ruim vijfendertig jaar. En iedereen komt als het maar enigszins kan nog steeds ieder jaar naar ons gezamenlijke etentje, wat deze keer net als vorig jaar plaatsvond in restaurant Noosa Waterfront in Krimpen aan de Lek. De keuze voor dit restaurant wordt hoofdzakelijk bepaald omdat Joop, veruit het oudste lid van ons clubje, inmiddels negentig jaar is en wat gezondheid problemen heeft. Hij woont in Capelle, niet ver van het restaurant, wat dus voor hem goed uitkomt. Joop brengt vanwege zijn broze gezondheid ook altijd zijn partner en steun en toeverlaat Margriet mee.

Op de foto staan van links naar rechts Karel, Margriet, Joop, WillemM, Walter en ikzelf (WillemK).

Het werd weer als vanouds gezellig, en deze keer deden we tijdens het diner een poging om contact te zoeken met onze oud-collega Stijn die zoals gezegd naar Canada is ge-emigreerd en al bijna dertig jaar in Calgary woont. Jammer genoeg ging dat niet vlekkeloos, niet eens vanwege een slechte verbinding maar omdat het in het restaurant erg druk en dus een takkenherrie was. Dat was het enige smetje op een hele gezellige avond, en bij het afscheid spraken we af om dit snel nog een keer te doen, ergens tegen de Kerst of zo.

Eindelijk, Floor Jansen!

Vanmorgen was er allereerst het afzwemmen van Gijsje voor haar B-diploma. Uiteraard waren we daar weer bij in het Katwijkse zwembad Aquamar, en alles verliep daar voorspoedig. En zo heeft Gijsje dus in korte tijd haar twee eerste zwemdiploma’s gehaald.

Het was nogal een geregel want ’s middags gingen Robin, Martin en ik naar het openlucht-theater Caprera in Haarlem voor het langverwachte concert van Floor Jansen. Ik had vorig jaar op mijn verjaardag van mijn zoon kaartjes gekregen voor dat concert waar we met zijn drieën naar toe zouden gaan, maar dat concert wat was gepland in juni 2023 kon niet doorgaan vanwege de zwangerschap van Floor Jansen. Het concert moest worden verzet en de nieuwe datum werd ruim een jaar later, namelijk vandaag.

Er waren twee concerten van Floor in Caprera vandaag, een middag- en een avond-concert en wij hadden kaarten voor de middag. We moesten uiterlijk om twaalf uur richting Haarlem vertrekken om op tijd aanwezig te zijn en we vertrokken dus met mijn auto direct vanaf het zwembad waar we elkaar na het diploma-zwemmen van Gijsje troffen. Het was nog wel even spannend omdat er regen werd verwacht en er stond al een behoorlijk stevige wind, maar tijdens het concert bleef het droog en van de wind hadden we ook helemaal geen last omdat het theater is aangelegd als een amfitheater en het lag dus in de luwte in de duinen.

Het concert was geweldig! Floor is al jaren mijn favoriete zangeres, zeker sinds ze zingt bij een van mijn favoriete bands Nightwish. Het programma bestond hoofdzakelijk uit nummers van haar net uitgebrachte soloalbum, dus veelal nog niet zo bekende nummers, maar dat maakte niks uit. De sfeer was geweldig en ja, wat een stem!

Dit was een supermiddag, mannen! Bedankt voor dit fantastische cadeau.

 

Bad gerepareerd

Sinds vanmiddag kunnen we eindelijk weer in bad. Nou ja, technisch gesproken vanaf morgen pas want de kitranden moeten eerst nog uitharden, maar het bad is in ieder geval weer gerepareerd. En dat had onverwacht nog de nodige voeten in aarde.

Wat bleek namelijk, het vereiste onderdeel wat moest worden vervangen was nergens meer te krijgen. De leverancier van ons bad maakt sinds een paar jaar geen baden meer en de voorraad reserve-onderdelen is bij hun nu dan ook uitgeput. De enige mogelijkheid was om te kijken of een andere leverancier of badkamerspecialist toevallig nog zo’n onderdeel had liggen, maar na veelvuldig rondbellen door Bouwton bleek dat niet het geval. Er werd toen maar besloten om zelf een onderdeel te maken, of in ieder geval een ander bestaand onderdeel passend te maken,

Vanmiddag kwam de monteur om het onderdeel aan te brengen en het bad weer op zijn plaats te zetten. Het eerste ging gepaard met veel gevloek en gemopper want hij kon er blijkbaar niet zo best bij. Ik kon gelukkig een handje helpen waardoor de reparatie alsnog kon worden voltooid en daarna was het een kwestie van het bad terugzetten opa de originele plek en de boel weer dicht kitten.

Vanaf morgen kunnen we weer in bad. Tenminste, Riet en de kleinkinderen, want ik geef er niet zoveel om, ik neem liever een douche…

Drukke dag

We hadden vandaag een bijzonder drukke dag! Vanmorgen was het verjaardagsfeest van onze kleinzoon Maas die gisteren drie jaar was geworden, vanmiddag was er bij ons thuis voor de deur een door Riet en de Gereformeerde Kerk georganiseerd “Buurtbakkie” en vanavond was er een feest bij mijn broer Alex een schoonzuster Angelique ter ere van haar vijftigste verjaardag.

Het was dus rennen en vliegen de hele dag tussen alle evenementen, waarbij ik ook mijn moeder op sleeptouw had genomen vanmorgen en vanavond. De verjaardag van Maas was gezellig maar druk met alle visite en veel rondrennend jong grut. Daarna moesten Riet en ik weer snel naar huis om alles klaar te zetten voor het “Buurtbakkie”.

Dat “Buurtbakkie” is eigenlijk gewoon de gelegenheid voor buren om samen koffie te drinken en een praatje te maken. Daarvoor regelt de Gereformeerde Kerk iemand die het in hun buurt organiseert (bij ons dus Riet) en een soort van rijdende koffiekeet die in dit geval op onze parkeerplekken voor de deur kwam te staan.

Nadat de kar was gearriveerd hielpen Riet en ik met het klaarzetten van koffie en cake en wat dies meer zij, waarna het wachten was op de toestroom van de buren. We wisten niet wat we moesten verwachten maar er kwam uiteindelijk toch tussen de tien en vijftien man wat voor een gezellige middag zorgde.

Nadat iedereen rond vijf uur weer vertrokken hielpen Riet en ik met het afbreken en inpakken van de koffiekeet. Niet lang daarna was het al weer tijd om mijn moeder weer op te pikken in Katwijk en richting Leidschendam te verkassen voor het verjaardagsfeest van mijn schoonzus. Ook dat werd gezellig, want mede dankzij het mooie weer (de dreigende regen bleef gelukkig op wat spetjes na uit) kon het feest in de tuin worden gevierd.

Na thuiskomst plofte ik op de bank en kon ik eindelijk een Single Malt voor mezelf inschenken na de hele dag de BOB te zijn geweest…

Verjaardag van Maas

Onze kleinzoon Maas werd vandaag alweer drie jaar maar de viering is pas morgen. Uiteraard gingen Riet en ik wel even langs om hem zijn cadeautje te brengen want hij was tenslotte vandaag echt jarig en het is leuker om het nu te geven dan morgen in de drukte met alle visite.

Tussen de middag kreeg ik een berichtje van Martin of ik zin had om mee te gaan naar Schiphol voor een bezoekje aan het panorama terras. We zouden op de fiets naar Leiden gaan en vanaf daar met de trein naar Schiphol. En of ik daar zin in heb! Er zijn weinig dingen waar je me meer een plezier mee doet dan vliegtuigjes kijken, iets wat ik al doe sinds mijn vroege jeugd…

Erg leuk was vooral de op het terras opgesteld Fokker 100, een toestel waar ik jaren geleden nog de nodige keren mee heb gevlogen maar wat inmiddels al weer de nodige jaren uit dienst is bij KLM. En een Fokker zorgt altijd voor mooie herinneringen aan mijn vader die een groot deel van zijn leven tot aan zijn pensionering bij Fokker heeft gewerkt.

Weer een Lego mijlpaal

Zoals eerder gemeld ben ik op dit moment bezig om de grotere stukken van onze Lego collectie op te bouwen. De garage en de brandweerkazerne zijn al klaar en vandaag was er een nieuwe mijlpaal want de door Maas zeer gewilde haven met hijskraan en schepen is nu ook af.

Mijn bedoeling is eigenlijk dat met deze grote stukken de hoeveelheid losse Lego stukjes flink zal afnemen en dat alles op die manier overzichtelijker wordt, maar daar blijkt dus nog niks van. Want ondanks dat er nu al verscheidene grote objecten af zijn lijkt de hoeveelheid losse stukjes nauwelijks afgenomen. Ik wist wel dat we veel Lego hadden, maar dat het zoveel was had ik niet gedacht.

Ik ben nu ook zo’n beetje aan het eind van de grote objecten, maar ik weet zeker dat we er meer hadden. Probleem is dat we daar geen handleidingen meer van hebben, want ik weet bijvoorbeeld absoluut zeker dat we ook een politiebureau hadden. Dat is aan de hand van de stukjes ook duidelijk te zien want er zijn er nogal wat met het opschrift “Politie”, maar omdat ik geen idee meer heb hoe dat politiebureau eruit heeft gezien is het lastig zoeken. Zo heb ik op het Internet al heel veel foto’s gevonden van politiebureaus maar geen enkele past in mijn herinnering of zijn veel te recent om het te kunnen zijn.

Dit wordt dus vervolgd want opgeven is geen optie!

Er zit schot in…

Hoewel het een heel werk was om alle Lego-stukjes uit te zoeken en te sorteren heb ik inmiddels al een aardig begin kunnen maken met het bouwen van de eerste “objecten”. Ik ben begonnen met wat kleine autootjes maar de afgelopen week ben ik begonnen met wat grotere dingen, zoals de garage en de brandweerkazerne. Genoeg voor Maas om leuk mee te spelen en hij is er dan ook helemaal weg van.

Toch loop ik wel tegen wat problemen aan en het grootste is wel dat nogal wat boekjes met bouwinstructies niet meer bruikbaar zijn omdat de bladzijden aan elkaar zitten geplakt. Ik heb geprobeerd dat op te lossen door ze in warm water te weken maar dat lukt niet altijd even goed.

De oplossing is om te proberen de handleidingen te zoeken op het internet en ze dan te downloaden. Dat lukt tot nu toe aardig maar deze gedownloade handleidingen zijn altijd in PDF formaat en daardoor niet altijd even duidelijk te interpreteren. Maar op zich is het beter dan niks.

Een ander probleem is dat we ondanks wat we dachten toch blijkbaar niet alle handleidingen hebben bewaard want we missen er nogal wat. En als je dan niet meer precies weet wat je allemaal had dan heb je een probleem. En er nog een kwalijker probleem, ik ben inmiddels tot de ontdekking gekomen dat we toch hier en daar stukjes missen en daar heb ik nog geen oplossing voor gevonden.

En vanavond toen ik de brandweerkazerne vanuit de woonkamer terug wilde brengen naar boven struikelde ik op de bovenste trap. Uiteraard viel alles uit mijn handen en spatte in losse stukjes uiteen verspreid over drie verdiepingen van het trapgat…

 

Laatste tandartswerk (voorlopig)

De ellende in mijn rechterbovenkaak dankzij een afgebroken kroon en twee ontstoken wortels resulteerde in eerste instantie in een getrokken restant van wat er over was van de kies met de afgebroken kroon en twee wortelkanaalbehandelingen. Toen een van de wortelkanaalbehandelingen niet goed uitgevoerd kon worden omdat niet de volledige wortel kon worden bereikt bleek het noodzakelijk om ook die kies te trekken. En omdat er dan een verstandskies achterin zou overblijven was het advies om ook die maar te trekken. Bleven er twee kiezen over met een gat ertussen en omdat dat praktisch gezien niet handig was adviseerde de tandarts om er maar een brug overheen te plaatsen.

Normaal gesproken zou ik dan hebben moeten “happen”, een soort pasta over de kiezen die dan hard moet worden en als mal moet dienen, maar dat gaat tegenwoordig blijkbaar heel anders. De tandarts had een soort van staaf door mijn hele mond gehaald en toen ik vroeg wat dat precies was liet hij het me zien op een computerscherm: de staaf maakte een 3D beeld van mijn hele mond en op basis daarvan kon er een brug worden gemaakt zonder dat er een mal aan te pas kwam. Is dat mooi of niet!

Vorige maand had ik twee afspraken om de brug te laten plaatsen over de twee kiezen die rechtsboven nog over waren en dat vereiste nogal wat werk vooraf omdat er twee kronen op die kiezen zaten die eerst verwijderd moesten worden. Nadat dat was gebeurd zou twee weken later de brug worden geplaatst, maar wat denk je dat er in de tussentijd gebeurt: er breekt weer een kroon doormidden, deze keer dezelfde locatie als die allereerste kroon die afbrak maar nu linksboven…

Na het plaatsen van de brug werden er dan ook gelijk weer twee afspraken gepland om de basis onder de afgebroken kroon te polijsten en voor te bewerken voor een nieuwe kroon, en die nieuwe kroon is vandaag geplaatst. Daarmee zit al het restauratiewerk wat begon met één kroon die afbrak in november vorig jaar er na meer dan zes maanden eindelijk op. Ik heb de tandarts gelijk gezegd dat ik voorlopig niet meer hoop te komen. Nou ja, voor gewone controle over een half jaar…

 

TV kapot

Vorige week zette ik op een gegeven moment de TV aan om naar het nieuws te kijken, maar er gebeurde niks. Ik had duidelijk wel verbinding want er was geluid maar geen beeld, het scherm bleef helemaal zwart. Wat ik ook probeerde aan eenvoudige oplossingen (aan en uit zetten, de TV box opnieuw starten, de router opnieuw starten, stekkers eruit en weer erin), niks hielp en dat was toch wel merkwaardig en bovendien onverwacht want de TV is pas een paar maanden oud.

Er zat niks anders op dan contact te zoeken met de leverancier, en dat viel niet mee. De winkel in Cruquis waar we de TV hadden gekocht deed zelf geen reparaties, daarvoor moesten we contact opnemen met de technische dienst van Samsung en dat kon alleen maar via de website. Op zich ging dat wel vlot, er moest een reparatieformulier ingevuld worden en al snel kregen we bericht dat er voor vandaag een afspraak aan huis was ingepland. Dat was mazzel, want onze TV bleek met 55 inch scherm de kleinste maat te hebben waarbij er service aan huis wordt verleend, anders hadden we met de TV naar Cruquis gemoeten.

Vanmiddag kwam er een monteur en die sleepte meteen een gigantische doos naar binnen met een compleet nieuw beeldscherm. Hij constateerde meteen dat het hele beeldscherm moest worden vervangen en wilde de doos uit gaan pakken. Het viel mij echter op dat op de doos stond dat er een 65 inch scherm in zat, dus ik vroeg voor alle zekerheid of dat klopte. Niet dus, hij had de verkeerde doos meegesleept maar gelukkig had hij wel de goeie nog in de auto staan.

Daarna was de tv in een half uur “gerepareerd”. Nadat hij plat op de tafel was gelegd werd de achterkant losgeschroefd, vijf van de zes printplaten werden eruit gehaald en het hele beeldscherm met de laatste printplaat (die niet los kon van het beeldscherm) werd opzij gezet. Vervolgens werd het nieuwe beeldscherm op de tafel gelegd, de losse printplaten werden bevestigd en nadat alles was dichtgeschroefd werd de TV teruggezet en getest. Alles werkte weer, probleem opgelost.

En ik heb weer wat geleerd: moderne TV’s bestaan dus nog maar uit een paar onderdelen en er valt in feite niks meer echt te repareren, alleen te vervangen. Wel makkelijk in vergelijking met die ouwe beeldbuis TV’s van vroeger…

 

Mini Lego

ik ben dan wel met de traditionele Lego bezig maar ik ben daarnaast ook nog een groot fan van een heel ander soort Lego, namelijk mini Lego van het merk LOZ. Dat heb ik een paar jaar geleden ontdekt op de site van AliExpress (uit China) en ik was meteen gecharmeerd van de aandoenlijk mooie huisjes. In de afgelopen twee of drie jaar heb ik dan ook regelmatig setjes van die mini Lego besteld die bij die Chinese groothandel voor een paar Euro per huisje te koop zijn.

Ik heb ondertussen al een aardige verzameling opgebouwd, ik koop ze meestal met setjes van vier tegelijk die samen dan een soort mini dorpje vormen. Vrijwel alle huisjes hebben een Chinees uiterlijk met heel veel detail en allerlei tierelantijntjes, en dat maakt ze zo leuk. Ik had nog een setje van vier in een la liggen waar Riet en ik een paar maanden geleden aan waren begonnen waren maar wat we nooit hadden afgemaakt. Ja, ook Riet vindt deze mini Lego ontzettend leuk en we verdelen normaal gesproken de huisjes altijd om te bouwen.

Waarschijnlijk door mijn activiteiten met de “gewone” Lego dacht ik ineens weer aan die nog niet afgemaakt LOZ huisjes en afgelopen week ben ik daar ’s avonds weer aan begonnen. Vandaag waren laatste twee af, en zeg nou zelf, zijn ze nou leuk of niet? Om een beetje aan te geven hoe groot of die mini huisjes nou zijn heb ik er op de foto een marker naast geplaatst:

Paardenmarkt in Rijnsburg

Er zijn in Rijnsburg ieder jaar twee grote feesten, de Feestweek rond het jaarlijkse Bloemencorso in de eerste week van augustus en de Paardenmarkt in de tweede week van Juni. Allebei de feesten hebben naast andere activiteiten  een Kermis op het het Hoftuinplein en een braderie.

Riet en ik lopen normaal gesproken niet meer zo heel warm voor de festiviteiten. Vroeger waren we veel meer betrokken maar dat had alles te maken met de toenmalige buurtverenigingen die bij vrijwel alle evenementen betrokken waren. We deden met onze buurtvereniging van de Kamperfoelie mee aan wedstrijden en met buren gingen we ook ‘avonds op pad. Tegenwoordig zijn vrijwel alle buurtverenigingen ter ziele (er zijn er geloof ik nog twee) en ook dankzij onze tijd in het buitenland is onze betrokkenheid flink afgenomen.

Maar nu hebben we kleinkinderen en dus wordt een bezoekje een de Kermis opeens weer leuk, net als een wandeling over de braderie, waarbij Riet voortdurend kijkt naar leuke koopjes voor Gijsje of Maas. Zo ook vandaag, en we kwamen Gijsje en Maas met wat vriendjes tegen in de Hoftuin waar ze de net gekregen suikerspinnen zaten op te eten. Alleen daarnaar kijken maakt het al de moeite waard…

Weer een lek bad…

We zitten op dit moment een beetje in de hoek waar de klappen vallen. Na al mijn gebitsproblemen die maanden hebben geduurd en een fikse rekening hebben opgeleverd hebben we ook problemen met de serre die op sommige plaatsen lekt bij fikse regenval en afgelopen week zag ik dat er weer water onder het bad uit kwam als het leegliep.

Dat probleem hebben we al eerder gehad en werd veroorzaakt door een defect aan de afvoer onder het bad, wat weliswaar gerepareerd kon worden maar wat wel betekende dat het hele bad moest worden losgehaald en we er een week of wat geen gebruik van konden maken omdat er een onderdeel besteld moest worden. Het lijkt er nu op dat hetzelfde probleem weer is teruggekeerd en dat werd vandaag bevestigd door Bouwton, de leverancier van onze badkamer. Nou ja, het probleem is niet helemaal hetzelfde, er is nu een ander onderdeel kapot, maar we kunnen weer een tijdje niet in bad omdat dat weer helemaal is losgehaald.

Dat zullen Gijsje en Maas niet leuk vinden want samen in bad is altijd hun hoogtepunt van de oppasdag op iedere donderdag…

Lego…

Ik ben eindelijk begonnen met een van de plannen die ik had voor als ik eenmaal gepensioneerd was, het tevoorschijn halen van de enorme doos met Lego om alles wat we van Lego hadden weer in elkaar te zetten. Dat is iets wat ik Maas had beloofd en ik ben daar nu dus eindelijk mee gestart.

Allereerst moest er een plek voor worden gevonden want al snel bleek dat werken vanuit de doos zelf niet te doen was. De doos werd dus leeg gekiept op de grond van mijn werkkamer waar het niemand behalve mijzelf in de weg ligt. Maar ook werken vanuit de enorme hoop op de grond bleek vrijwel onmogelijk en ik besloot dus om eerst alles uit te gaan zoeken. Daarvoor had ik al wekenlang plastic bakjes van ijs en van de Chinees verzameld om daarin kleur bij kleur te sorteren en ook zoveel mogelijk soorten blokjes.

Ik heb nu al wel door dat alleen dit uitzoek-klusje me dagen. zo niet weken gaat kosten…

Moeder’s verjaardag

Morgen is mijn moedertje jarig en bereikt ze de eerbiedwaardige leeftijd van 93 jaar! Als je zo oud wordt en nog in zeer redelijke gezondheid verkeerd dan is dat natuurlijk een reden om dat te vieren en dat deed ze vandaag zoals gebruikelijk de aflopen jaren bij standtent Zomers.

Haar eigen huisje is te klein voor het nog steeds groeiende gezelschap van kinderen, kleineren en achterkleinkinderen en daarom wijken we al een paar jaar uit naar een afgehuurde locatie. In eerste instantie vierden we haar verjaardag in het restaurant van het complex Parledam aan het kanaal in Katwijk maar toen dat niet meer beschikbaar was moesten we uitwijken naar een andere plek. Die werd twee jaar geleden gevonden in de vorm van strandtent Zomers en vandaag was dus de derde keer daar.

Vanwege het mindere weer moesten we dit jaar jammer genoeg binnen zitten maar de sfeer was er niet minder om.  Leuk om de hele familie weer bij elkaar te zien en om weer met een happy en een drankje (zoals ze in Rijnsburg zeggen) bij te praten. Dat we dit nog maar vele jaren mogen doen!

Jaarlijks Whisky evenement

Vanavond was er weer het jaarlijkse Whisky evenement in Leiden, en net als de afgelopen jaren was het dit keer weer in de Hooglandse Kerk. Als ik kan dan bezoek ik dit evenement, altijd in gezelschap van zwager Aad en mijn beide zoons Robin en Martin. Dit is al jaren ons vaste groepje, met af en toe nog iemand anders uit de familie die meegaat, maar dit jaar waren we weer met zijn viertjes en gingen we rond een uur of half zeven op de fiets richting Leiden.

Het was zoals altijd gezellig druk (kaarten zijn altijd al maanden van tevoren uitverkocht) en er was weer een ongelofelijk assortiment. Het bijzondere van dit evenement is dat het niet gebaseerd is op distilleerderijen of merken maar georganiseerd wordt door diverse importeurs en daardoor is er een heel gevarieerd aanbod. Het concept is simpel, voor de toegangsprijs krijg je een glas en kun je veel whisky’s gratis proeven, voor sommige duurdere of bijzondere whisky’s moet je betalen met muntjes die je ter plekke kunt kopen. Er wordt voor water en broodjes gezorgd dus al met al is het er prima uit te houden.

Maar zoals elk jaar hadden we na twee en een half uur onze zakken wel vol en om nog rechtop op de fiets terug naar huis te kunnen hielden we het rond half tien voor gezien. Tot volgend jaar!

Diabetes update

Gisteren had Riet weer een afspraak bij de dokter om zich te laten controleren. Het is inmiddels wel duidelijk dat ze diabetes heeft maar de vraag is nu of ze moet gaan spuiten of dat de medicijnen die ze de vorige keer heeft gekregen hebben geholpen.

De resulaten van haar eigen controles zijn in ieder geval bemoedigend want haar bloedsuiker-niveaus zijn drastisch omlaag gegaan. Niet alleen door de medicijnen maar ook door meer op te letten wat ze eet, en daar is ze best redelijk drastisch in. Ze kreeg dan ook te horen dat ze vooralsnog niet hoeft te gaan spuiten nu blijkt dat de combinatie van medicijnen en dieet lijkt te werken. Wel heeft ze een extra pilletje gehad, maar verder zijn de vooruitzichten vooralsnog goed.

Tool

Een band die ik tot voor kort nog niet zo goed kende was vandaag in Nederland voor een concert in de Ziggo Dome in Amsterdam. Normaal gesproken was ik misschien niet eens naar dit concert gegaan maar omdat allebei mijn zoons een fan van deze band bleken te zijn ging ik met ze mee. De band heet Tool en is een van de merkwaardigste bands die ik ken en dat heeft verschillende redenen.

Allereerst is er natuurlijk de muziek zelf die het beste te omschrijven is als Progressive Metal. Dat is in principe helemaal in mijn straatje maar toch is het niet helemaal wat ik normaal gesproken mooi vind. Dat komt doordat de muziek nogal monotoon is met naar mijn smaak te weinig variatie per song, maar toch is er iets wat me fascineert en dat zijn de bizarre ritmes. Niet toevallig werd mijn aandacht in eerste instantie getrokken doordat drummer Danny Carey meedeed met een eenmalig optreden van de twee overgebleven leden van mijn all-time favoriete band Rush, en dan moet je er wel wat van kunnen.

Ik ben dus naar Tool gaan luisteren en dat resulteerde uiteindelijk dus in het bijwonen van dit concert. We hadden niet de beste kaarten (bovenin de tweede ring) maar dat had alles te maken met de idioot hoge prijzen. Onze kaarten kosten al zo’n honderdtwintig Euro per stuk en dat is meer dan ik ooit voor een concert heb betaald, de prijzen voor de beste plaatsen liepen op tot vijfhonderd Euro. Waarom dat is is me een raadsel, maar evengoed was de tent uitverkocht.

De muziek was uitstekend en bij vlagen zelfs boeiend, de show was wat statisch wat werd goedgemaakt door de voortdurend in beweging zijnde beelden op de achtergrond die het geheel prachtig ondersteunden. Heel vreemd was zanger Maynard James Keenan die heen en weer liep tussen twee verhoogde podia aan weerszijden van het drumpodium, waarbij hij voortdurend amper zichtbaar was omdat die twee podia niet werden verlicht. Ik heb nog nooit eerder een band gezien waarbij de zanger achter de band stond en daarbij ook nog eens vrijwel onzichtbaar bleef.

Een laatste bijzonderheid was dat er niet gefilmd of gefotografeerd mocht worden behalve tijdens het laatste nummer (wat ook werd aangekondigd) en dat er security door de zaal liep om dat te handhaven. Uiteraard werd er desondanks stiekem toch het nodige gefilmd…

Zwemdiploma A voor Gijsje!

Het was een hele spannende dag voor Gijsje want vandaag moest ze afzwemmen voor Zwemdiploma A in het Katwijkse zwembad Aqaumar. Sandra had ons en haar eigen ouders uitgenodigd om er ook bij te zijn en dat wilden we uiteraard heel graag.

Het was behoorlijk druk toen we om een uur of elf aankwamen bij het zwembad want het was de hele dag afzwemmen en daar kwamen heel veel familie en bekenden bij kijken. De parkeerplaats was dan ook helemaal vol toen wij aankwamen maar er was blijkbaar net een auto weggegaan want wij hadden helemaal achteraan net het allerlaatste plaatsje. We ontmoetten de rest van ons gezelschap buiten op het plein waarna Gijsje en Sandra naar de kleedkamers gingen en de rest plaatsnam op de tribune op de gallerij.

Het afzwemmen was een echt feestje dankzij de ontzettend leuke manier waarop het personeel van het zwembad het deed. Vooraf deden alle afzwemmers, vrijwel allemaal in de leeftijdsgroep van Gijsje, een ererondje waarna ze aan de zijkant van het bad werden opgesteld. De onderdelen werden vlot afgehandeld waarbij het me opviel dat er nu meer vereist was voor het Diploma A dan toen ik dat heel lang geleden had gedaan. Gijsje had nergens moeite mee, ze was alleen een beetje benauwd geweest omdat ze in dit grote bad nog nooit had gezwommen maar daar was niks van te merken tijdens het zwemmen.

Iedereen slaagde en allemaal kregen ze tijdens een kleine ceremonie na het afroepen van hun naam allemaal hun dikverdiende diploma. Gijsje werd door Sandra weer opgevangen in de kleedkamer en wij wachtten ze op in de hal van het zwembad. Trots als een apie liet Gijsje haar diploma zien, en het zal niet haar laatste zwemdiploma zijn want ze werd meteen opgegeven voor Diploma B. Volgende week gaat ze al beginnen, dus hopelijk zitten we zeer binnenkort weer op de tribune! 

De prinses op de erwt…

Als het mooi weer is dan is een gebruikelijk tafereel bij ons thuis slapende katten in de serre. Als het koud is dan zie je ze altijd naar de deur naar buiten gaan maar als je die dan voor ze open doet dan steken ze hun neus even naar buiten, snuiven wat, schudden met hun kop en maken rechtsomkeert weer terug naar binnen. Het zijn duidelijk nog steeds twee katten uit een tropisch gedeelte van de wereld en van kou moeten ze daarom weinig hebben.

Gelukkig is het in de serre al vrij gauw aangenaam, zelfs als het buiten niet echt warm is. Alles wat nodig is is een beetje zon en de gesloten glazen deuren zorgen dan al gauw voor een aangename temperatuur binnen in de serre. Net als Riet maken de katten daar ook graag gebruik van en doen ze hun gebruikelijke dutjes op de kussens van het tuinstel wat in de serre staat.

Vandaag hadden ze het helemaal getroffen want Riet had alle dekentjes die ze gebruikt om ook in de winter in de serre te kunnen zitten op een stapel gegooid. En jawel hoor. al gauw lag Abby daar prinsheerlijk bovenop, en ik zeg expres prinsheerlijk want het deed me meteen denken aan het sprookje van de Prinses op de Erwt…

Oppas met extra gast

Zoals altijd op donderdag (aks het tenminste geen vakantie is) waren we vandaag weer oppas voor Maas en Gijsje. Maas wordt ’s morgens altijd door Martin of Sandra bij ons afgezet nadat ze Gijsje naar school hebben gebracht en voordat ze naar hun werk gaan. We hebben dus het grootste gedeelte van de dag Maas alleen en Gijsje wordt door Riet om half drie van school gehaald.

Nu is Gijsje dikke vriendinnen met haar achternichtje Zoë, de dochter van onze nicht Nicole. Het gebeurt dan ook regelmatig dat als Gijsje van school wordt gehaald door Riet dat ze vraagt of Zoë ook mag komen spelen, en soms vindt Nicole dat goed. Vandaag was zo’n dag, en omdat het mooi weer was nam Riet het hele gezelschap mee naar het speeltuintje aan het begin van de Bankijkerweg.

Het zal niet lang meer duren totdat de meiden groot genoeg zijn om zelf naar het speeltuintje te gaan. Ze zijn tenslotte allebei al zes jaar…

Noodweer

Het was vandaag bar en boos met het weer in Nederland. Gelukkig viel het in onze regio (alweer) mee maar andere delen van het land werden getroffen door zware regenval en hagel. De regen veroorzaakte met name in het zuiden weer voor ondergelopen wegen en kelders maar de hagel veroorzaakte plaatselijk een probleem wat in Nederland nog niet eerder is waargenomen.

De zware regenval in combinatie met hagel veroorzaakte in het oosten van het land overbelaste riolen waardoor het rioolwater omhoogkwam in wc’s. Nou is dat niet ongewoon maar wat er gebeurde op sommige plekken was wel ongekend: er kwam een enorme golf hagel door de wc’s naar boven en dat leverde tamelijk unieke plaatjes op.

De bijgaande foto is gelukkig niet van mijzelf maar stond in de krant en op talloze websites, en omdat dit zo uniek is kon ik het niet nalaten om deze foto ook te plaatsen….

Bokkum Reünie

Het werd vond ik weer eens tijd voor een gezellig weerzien met mijn ouwe makker van de Bokkumband, iets wat we toch minstens één keer per jaar proberen te doen. Nou ja, ik probeer dat te regelen, want zoals mijn makkers altijd zeggen, als ik het initiatief niet zo nemen dan gebeurde het waarschijnlijk nooit meer. Geeft niet, want ik vind het leuk om te doen en het is eigenlijk niet eens een moeite.

Het enige probleem is altijd om elkaar bij elkaar te krijgen op een datum die voor iedereen geschikt is, maar hoewel ik vorige week het voorstel pas rondstuurde was deze keer alles binnen twee dagen geregeld want iedereen kon vandaag al. Er werden dus spijkers met koppen geslagen en op voorstel van Gijs kozen we deze keer voor restaurant La Tapera in Katwijk aan de Wilhelminastraat, een Argentijns steak-restaurant. 

Alles leek rond maar vanmorgen werd de reservering van het restaurant door het restaurant zelf geannuleerd omdat ze dit weekend dicht zijn. Merkwaardig zo’n last-minute afzegging, maar ik moest dus snel met een alternatief komen. Gelukkig was er plek in strandrestaurant Zomers (wat eigenlijk mijn eerste keus was) dus alles kwam gelukkig goed. Het eten was prima, redelijk geprijsd, en de bediening was zonder meer uitstekend.

Na afloop ging het hele gezelschap nog even naar het huis van Gijs in Kattek-Binnen waar we nog een afzakkertje deden. Laat werd het niet want daar kunnen wij op onze leeftijd niet meer zo best tegen…

Riet diabetes?

Riet had al een tijdje het idee dat er iets niet helemaal goed was met haar gezondheid. Ze was de laatste tijd zonder er wat voor te doen enkele kilo’s afgevallen en dronk voor haar doen vrij veel water, maar het meest viel op dat haar ogen leken te veranderen. Na een check bij de opticien voor eventueel een nieuwe bril kwam die tot de conclusie dat het wel eens diabetes zou kunnen zijn en raadde een doktersbezoek aan. Die conclusie zou niet eens heel verrassend zijn aangezien diabetes vrij veel voorkomt in Riet’s familie.

Riet maakte dus snel een afspraak bij de dokter en dat was gisteren. De diagnose was dat het vrijwel zeker diabetes is, maar de vraag is welke vorm en wat er aan gedaan kan gaan worden. in ieder geval heeft ze medicijnen gekregen om te zien of dat het probleem afdoende oplost. Riet heeft een vervolgafspraak waarbij nog een keer haar suiker zal worden gemeten, maar ze heeft besloten dat niet af te wachten. Ze heeft vandaag een kitje gekocht bestaande uit een meetapparaatje wat gekoppeld kan worden een een App op haar telefoon, een prikpen en een potje meetstrips. Ze doet nu zelf vingerprikken en slaat de resultaten via het apparaatje op in de App.

De metingen bij de dokter waren vrij desastreus en gaven aan dat haar bloedsuiker veel te hoog was. Ze had ook meteen al de nodige instructies gekregen om te letten op wat ze eet. Zo zijn met name pasta’s, rijst en eigenlijk alles met veel koolhydraten uit den boze. Dat gaat nog wat worden de komende tijd…   

Kanaalkantje snoeien

We hebben een lange tuin achter ons huis die helemaal doorloopt tot aan het naastgelegen Oegstgeest Kanaal, waarlangs alleen een fietspad loopt. Het achterste gedeelte van onze tuin pachten we van het Hoogheemraadschap Rhijnland zodat we dat bij onze eigen tuin mogen trekken. Het fietspad is uiteraard publiek bezit maar het strookje groen tussen het fietspad en het kanaal is ook weer onderdeel van de pacht, we kunnen daar als we een bootje zouden hebben een aanlegplaats kunnen realiseren.

Dat strookje groen wordt in principe onderhouden door het Hoogheemraadschap, en een of twee keer per jaar komt er een maaimachine die de begroeiing kort snoeit. Dit jaar was die maaimachine nog niet langs geweest en vanwege de overvloedige regenval stond het gras en ook het onkruid langs het kanaal inmiddels al minstens een halve meter hoog. Dat is voor ons niet prettig, ten eerste omdat zaadjes van dat onkruid onze tuin in waait en bovendien beperkt dat groen ons uitzicht op het kanaal. 

Vandaar dat we geen zin hadden om nog langer op de maaimachine te wachten en besloot ik om net als enkele van onze buren om de zaak zelf maar aan te pakken. Gisteren ben ik begonnen met de heggenschaar om het meeste kort te snoeien en vandaag heb ik de afwerking gedaan met de grasmaaier. Het was met recht een hels karwei want er groeide van alles langs de waterkant, ook kleine struikjes met dikke stammen waar moeilijk doorheen te komen was en waarop de grasmachine regelmatig vastliep.

Desondanks is de missie geslaagd en ligt de kanaalkant er weer keurig gesnoeid bij. Voorlopig…

Werken in de tuin

Het lijkt er wel op of ik mijn baan heb verruild voor een baan als tuinman, zo vaak zijn Riet en ik op dit moment in de tuin te vinden om deze op orde te houden. Dat valt met de huidige hoeveelheden regen die er vallen niet mee want alles schiet letterlijk de grond uit. Alles groeit zo hard dat het wel lijkt of we na het grasmaaien gelijk wel weer opnieuw kunnen gaan maaien waar we waren begonnen.

De effecten op onze bloeiende struiken en planten is natuurlijk ook geweldig want er staat nu heel veel in bloei en dat ziet er uiteraard weer prachtig uit. Ook onze palmboom doet het dit jaar ontzettend goed, hij heeft een prachtige volle kroon met bladeren en net als ieder jaar zit hij vol met zaadlobben. Wat wel bijzonder is dat we nog nooit zoveel en zulke grote zaadlobben hebben gehad als nu.

Over een paar dagen zullen die zaadlobben hun zaadjes loslaten en dan zal dat deel van de tuin weer bedekt worden met een gele laag van kleine zaadjes.

Civil War

De titel van vandaag verwijst gelukkig niet naar een werkelijke gebeurtenis maar naar een film waar ik vandaag met mijn vast film-maatje Willem naar toe geweest ben in Den Haag. We waren allebei nieuwsgierig naar deze film vanwege de goeie kritieken die we hadden gelezen.

Zoals gewoonlijk hadden we afgesproken in het Stadhuis van Den Haag en vandaar wandelden we deze keer naar bioscoop Pathé Buitenhof. Meestal bezoeken we films in de grotere Spuimarkt bioscoop waar de grote blockbusters draaien, Buitenhof is eigenlijk meer voor de “kleinere” films en voor films die al een paar weken in de grotere bioscopen hebben gedraaid en nu wat minder publiek trekken. Dat betekent niet dat de films slechter zijn maar veelal minder voor “het grote publiek”.

Civil War (2024) - IMDbDeze film ging over een fictieve burgeroorlog in de Verenigde Staten waarbij enkele westelijke en enkele oostelijke staten zich onafhankelijk hadden verklaard. De film liet de teloorgang van de beschaafde samenleving zien waarin de hele economie door de oorlog instort en mensen terugvallen op hun meer dierlijke instincten voor overleving. In feite liet deze film zien hoe oorlog het slechtste in mensen naar boven brengt en omdat het was gefilmd in een realistisch scenario leverde het bijna een horror-ervaring op.

Zeker gezien de politieke spanningen in de Verenigde Staten, veroorzaakt door met name Donald Trump, en de steeds sterkere tegenstellingen tussen Democraten en Republikeinen in dat land was het helemaal niet moeilijk voor te stellen hoe dichtbij het scenario van de film in werkelijkheid is. En dat was alles bij elkaar een behoorlijk beangstigende ervaring.

Gelukkig maakt het gebruikelijke etentje erna bij ons favoriete Italiaanse restaurant La Lanterna alles weer goed…

Mesh netwerk

Een waarschuwing vooraf, dit wordt een technisch verhaaltje. Al een tijdje was ik me aan het oriënteren op manieren om mijn thuisnetwerk te verbeteren. Hoewel ik Wifi bereik in het hele huis had en zelfs in een groot stuk van de tuin was ik niet helemaal tevreden over de manier waarop ik dat had geregeld, waardoor ik bijvoorbeeld twee verschillende Wifi netwerken had.

We hebben net als vrijwel iedereen met kabel-tv een router/modem in de meterkast waardoor het signaal voor het netwerk binnen komt. En hoewel dat apparaat ook de Wifi kan verzorgen is de locatie niet echt optimaal en daarom heeft ook vrijwel iedereen wel meerdere apparaten in huis om het netwerk te optimaliseren. Ik had dat geregeld via twee Netgear routers die ik had in gesteld als Access Points zodat de router in de meterkast als “hoofdapparaat” zou blijven fungeren.

De enige reden hiervoor was overigens dat ik in de meterkast meerdere apparaten heb die allemaal een kabelverbinding nodig had en ik had simpelweg dus de poorten op die router nodig, wat niet mogelijk zou zijn als ik een ander apparaat als “hoofdapparaat” zou benoemen en deze router zou wijzigen in een Access Point. Omdat de Netgear router in combinatie met de router in de meterkast niet voldoende bereik hadden voor de bovenverdiepingen had ik op mijn kamer op de tweede verdieping ook een router geïnstalleerd als tweede Access Point. Nadeel was dat ik nu drie Wifi netwerken had in mijn huis, en hoewel dat op zich redelijk naadloos werkte zocht ik naar een andere oplossing.

Dat leek een Mesh netwerk te zijn waarbij je een centrale router hebt met satellieten die je overal in huis zou kunnen plaatsen. Ik oriënteerde mijzelf daar dus op en vond al gauw dat zo’n oplossing prima zou moeten werken maar dat dat wel een kostbaar grapje zou worden. Toen vond ik de beste oplossing in een onverwachte hoek: ik kon mijn KPN modem/router in de meterkast als “hoofdapparaat” voor een Mesh netwerk gebruiken en via KPN kon ik dan satellieten kopen of huren om overal in huis te plaatsen. Zeer eenvoudig te realiseren en bovendien in verhouding ook nog eens goedkoop.

Om te proberen besloot ik twee satellieten te huren, een voor beneden en een voor boven, en dat blijkt tot nu toe prima te werken. Eenvoudige installatie, één Wifi netwerk en een beter bereik dan dat ik had. Enige nadeel is dat mijn beide Netgear routers  allebei vier extra poorten hadden voor bekabelde apparaten en de satellieten maar één dus ik moest wat schuiven met apparaten. Maar tot nu toe ben ik zeer tevreden, en Riet ook want die satellieten zien er een stuk beter uit dan die sprietige Netgear routers en ze zijn nog eens veel kleiner ook.

Iemand geïnteresseerd in twee tweedehands maar nog prima werkende Netgear routers?

Golfersarm

Ik heb al een tijdje last van een vervelende blessure aan de elleboog van mijn linkerarm. Bij vlagen voelt die pijnlijk aan, maar alleen bij bepaalde belasting, en in eerste instantie dacht ik dus dat het vanzelf wel over zou gaan. Ik loop er echter nu al drie weken mee en het wordt niet minder, en het is ronduit hinderlijk ls ik naar de Fitness ga want bij gebruik van bepaalde toestellen voelt het behoorlijk pijnlijk aan.

Dus heb ik toch maar een afspraak gemaakt bij de huisarts en daar kon ik vanmorgen terecht. De dokter vroeg wat bijzonderheden, voelde aan het gewricht en liet me wat buigingen doen om te kunnen constateren waar de pijn vandaan kwam. Het eindoordeel was voor mij toch een verrassing want ik blijk dus een aandoening te hebben die bekend staat als een golfersarm. Daar had ik nog nooit van gehoord, maar het is dus precies hetzelfde als een tennisarm, alleen zit dat aan de buitenkant van het gewricht en dit zit aan de binnenkant.

Je kunt je mijn verbazing voorstellen toen de huisarts vroeg of ik aan Golf deed. Nee, was mijn antwoord, maar mijn zwager doet dat wel dus als het iets besmettelijks is dan wet ik van wie ik het heb. Voor wat betreft de behandeling was het weer zoals altijd als ik bij de dokter kom, het moet vanzelf over gaan. Het kan alleen wel weken duren, zei ze, en misschien dat smeren met Voltaren gel wat helpt…

Cars…

Maas is de laatste tijd helemaal bezet van de Pixar-serie Cars. Hij heeft al de nodige Cars auto’s en ook een paar boekjes. Als hij op donderdag bij ons is dan sleept hij steevast wel een paar van die autootjes mee en ook vaak een boekje, wat ik dan uiteraard voor moet lezen waarbij alle namen van de auto’s dan worden gerepeteerd. Maas kent er al tientallen uit zijn hoofd, en als er een voorbijkomt die we nog niet kennen of waarvan we de naam zijn vergeten dan wordt die meteen op de iPad opgezocht.

Vandaag was het Koningsdag en hoewel Riet en ik zelden naar de festiviteiten in het dorp gaan kijken wandelen we wel ieder jaar even over de Vrijmarkt in het centrum langs de Vliet.

Eigenlijk gingen we om te kijken of we nog een kinderfietsje voor Maas konden scoren (die vonden we ook maar we kregen bericht van Martin dat ze er zelf al een hadden bemachtigd), maar we vonden iets anders: een Cars koffertje voor het opbergen van autootjes. En zeg nou zelf, voor twee Euro kun je dat toch niet laten staan…

Eindelijk een Ford Mustang…

Nee, het is niet wat je denkt jammer genoeg, er staat niet sinds vandaag een glanzende Ford Mustang van bouwjaar 1967 voor mijn deur. Dat is wel iets wat een jongensdroom van mij was vanaf het moment dat ik de allereerste Mustang in 1965 voor het eerst in het echt zag. Het model en de grommende motor heeft me sindsdien altijd geïntrigeerd en nog steeds zou ik er als je diep in mijn hart kijkt een willen hebben.

Dat is niet echt realistisch want wat moet ik met zo’n oldtimer, maar op mijn verjaardag kreeg ik er van Robin en Astrid toch een! Geen echte weliswaar maar een van Lego. En vandaag was die klaar:

Uitgestelde oogcontrole

Eigenlijk was ik in December al weer aan de beurt voor mijn jaarlijkse oogcontrole maar omdat dat tijdens onze vakantie in Australië was gepland heb ik die afspraak af moeten zeggen. In januari heb ik gebeld voor een nieuwe afspraak maar dat kon dan pas in april, vandaag dus.

Deze keer was mijn afspraak weer in het Alrijne Ziekenhuis in Leiden en hoefde ik dus niet naar het andere Alrijne in Leiderdorp. Een tweede mazzeltje was dat ik eigenlijk twee onderzoeken zou krijgen, een gezichtsveld-onderzoek en een ogentest, maar dat kon deze keer na elkaar. Meestal moet ik daar twee verschillende afspraken op verschillende dagen voor maken maar deze keer dus niet.

Het gezichtsveld-onderzoek is om te kijken hoe groot mijn gezichtsveld nog is. Ik moet met ieder oog apart in een toestel kijken met de focus op een lichtje in het midden. Dan beginnen er een paar minuten overal in het scherm lichtjes aan en uit te floepen, en iedere keer als ik zo’n lichtje zie moet ik op een knop drukken. Dat lijkt een makkie maar ten eerste mag je je oog niet bewegen, je moet naar het lichtje in het midden blijven kijken, en ten tweede zijn die lichtjes heel erg vaag. Iedere keer als je op de knop drukt wordt dat geregistreerd en het resultaat laat dan zien op welke lichtjes je hebt gereageerd. Zo kunnen dus bepalen waar de randen van je gezichtsveld zijn.

Daarna moest ik geruime tijd wachten op de volgende afspraak bij de oogarts, ik ging bijna drie kwartier later dan mijn afspraak pas naar binnen. Dat was mede door een ongelukje van de oogarts zelf, ze had een bak koffie omgegooid en dat moest uiteraard worden opgeruimd.

Het gaat in zoverre goed met mijn ogen dat mijn oogdruk uitstekend was, wat uiteraard te danken is aan mijn dagelijkse druppeltje. Er was wel het een en ander veranderd want allebei mijn ogen waren nu van +2 veranderd in -1. Dat heeft uiteraard grote gevolgen voor mijn zicht en het verklaarde waarom mijn brillen allemaal niet meer goed schijnen te werken voor mij (ook de nieuwste peperdure niet die ik pas net een jaar heb).

En dat is nog niet alles, want de oogarts vertelde me dat het wijzigen van mijn ogen een gevolg is van beginnende staar en dat het niet lang meer zal duren voordat ik daaraan geopereerd zal moeten worden. Niet echt leuk nieuws dus allemaal, maar voorlopig is er gelukkig nog geen actie nodig. Behalve weer een nieuwe bril misschien…

Een prachtige dag!

Met recht een prachtige dag vandaag, en een heel bijzondere want ik weet niet of ik ooit van mijn leven zo iets als dit nog ga meemaken. Het was de dag van de klassieker, Feyenoord tegen onze aartsrivaal uit Amsterdam, en toegegeven, op basis van de huidige stand van zaken was Feyenoord toch wel de favoriet. Niet voor niks was de wedstrijd in Amsterdam eerder dit seizoen al gewonnen met 4-0 (in twee delen, dankzij de afgunstige supporters van de thuisclub), dus de verwachtingen waren hoger dan normaal.

Ik zat op de bank voor de tv vanmiddag maar ik had slecht geslapen en omdat er de eerste tien minuten niet veel gebeurde viel ik (ongelofelijk genoeg) in slaap. Ik werd wakker van een ping op mijn telefoon, er was een bericht van mijn broer Alex. De tv had ik uitgezet dus ik wist op dat moment niet wat er aan de hand was. Mijn broer had een foto gestuurd van zijn tv scherm met daarop de wedstrijd en de mededeling dat zijn schoonzoon, een 020-supporter, niet bepaald blij was.

Ik las het bericht en zag heel klein op het scherm de tussenstand staan maar ik geloofde mijn ogen niet. Dat bestaat niet dacht ik nog, dus ik zette snel de tv aan waar de wedstrijd inmiddels bijna was afgelopen. En links bovenaan stond het echt: Feyenoord leidde met maar liefst zes tegen nul. Ik was volkomen verbijsterd, want wat ik ook had verwacht, dit zeker niet, en zo te horen de verslaggevers op tv ook niet.

Ik heb dus alle doelpunten gemist maar gelukkig was de samenvatting vanavond op tv en die zal ongetwijfeld tot in lengte van dagen op Youtube staan. En dat is maar goed ook want ik weet nu al zeker dat ik dit vele malen ga terugkijken. En de kop in de Telegraaf spreekt boekdelen…

Lego trein

Een van de dingen die op mijn lijstje staan van dingen die ik ga aanpakken tijdens mijn pensioen is het uitzoeken van alle Lego die we in de kast hebben staan. Toen Robin en Martin daarvoor de leeftijd hadden hebben ze enorm veel Lego gehad en daar met heel veel plezier mee gespeeld en nu onze kleinkinderen die leeftijd bereiken wordt het tijd om alles weer eens tevoorschijn te halen. We hebben een gigantische opbergdoos vol en die uitzoek zal dan ook best de nodige tijd gaan vergen, om nog maar te zwijgen van de tijd die nodig is om alles weer in elkaar te zetten.

Dat laatste is overigens geen enkel probleem want we hebben alle bladen en boekjes bewaard waarin staat hoe dat moet. Het eerste wat ik heb aangepakt is een van de twee treinen die we hebben, want Maas is helemaal gek van treinen. Toevallig zat een deel van een van de treinen nog helemaal in elkaar dus het was een kwestie van de rails en andere toebehoren bij elkaar zoeken en dan kijken of alles nog werkt.

Vandaag heb ik dat allemaal uitgelezen opa de grond van mij kamer en kon Maas (die was vandaag bij ons want het was donderdag) een kijkje nemen.

Hij vond het toch nog wel wat vreemd en hij kom nog niet helemaal goed met de transformator overweg om de snelheid te regelen. Bovendien haperde de trein regelmatig door aanslag op de rails, die moet dus eerst nog schoongemaakt worden.

Maar het begin is er, er komt nog veel meer, Maas!

Laatste schilderweek

De afgelopen week hebben de schilders alles boven onder handen genomen en het moet gezegd, ze hebben onze hooggespannen verwachtingen waar gemaakt. We hadden al gehoord dat Hans van der Plas prima werk leverde en dat klopt als een bus. Niet alleen het schilderwerk is keurig maar ook de afwerking en het opruimen zijn dik in orde. Hans is voor mij trouwens geen onbekende want hij was de aanvoerder van het kampioens-team van Quick Boys begin jaren negentig en dus een van mijn ouwe helden. Het was leuk om even over die goeie ouwe tijd te praten toen hij begin vorige week even langs kwam om te kijken hoe alles ging met het schilderwerk.

De tweede week is in volle gang en boven is alles nu klaar. Op dit moment worden de keuken en de plafonds beneden aangepakt en dat betekent dat alles beneden in het plastic is verpakt. Voor Riet en mij is het nu even afzien en moeten we soortement van kamperen in ons eigen huis…