Even voor zevenen werden we vanmorgen opgeschrikt door het geluid van sirenes op de Bankijkerweg. Het bleek een brandweerauto te zijn die al snel werd gevolgd door nog meer brandweer en de politie. Uit de slaapkamer op de tweede verdieping konden we de zwaailichten zien die op weg waren naar een plak waar een enorme zwarte rookwolk vandaan kwam.
Het was zo te zien behoorlijk dichtbij, en in eerste instantie leek het te gaan om een gebouw op het bedrijventerrein achter Heemskerk’s Fresh & Easy. En het was ernstig ook want we zagen al snel ook vanuit de richting van Noordwijk brandweerwagens komen. Vlammen waren er niet te zien maar de rookontwikkeling was enorm. Toch leverde het bluswerk al snel resultaat op want de rook werd gaandeweg minder dik en na ongeveer een uur (het was ondertussen ook licht aan het worden) veranderde de zwarte rook in wolken stoom van het bluswater.
Riet was ondertussen op haar iPad aan het speuren naar online berichten en zag dat het om een bedrijf in droogbloemen ging aan de andere kant van de Vinkenweg. De productiehal van het bedrijf was in vlammen opgegaan en er was nog even paniek omdat er werd gedacht dat er asbest was vrijgekomen. Mensen op de naastgelegen camping “De Koningshof” werden verzameld in de kantine van de camping en mochten pas weer terug toen de waarschuwing na snel onderzoek werd ingetrokken.
Sensatie dus in de vroege ochtend, en nog meer sensatie in de middag toen de wedstrijd tussen Ajax en Feyenoord moest worden gestaakt wegens op het veld werpen van vuurpijlen. Dat gebeurde terwijl Feyenoord al met 3-0 voor stond en druk bezig was gehakt te maken van de Amsterdammers…
Rond half vijf vanmorgen vertrok onze vlucht vanuit Dubai naar Amsterdam. Er was een kort oponthoud voor vertrek en het taxiën duurde ook tamelijk lang waardoor we al met al pas tegen vijven in de lucht zaten.
Onderweg namen we een kijkje bij een prachtig resort en daarna ook nog bij het fantastische Al Bustan Palace Hotel, een zes-sterren hotel waar ik tijdens een vorig bezoek aan Oman een jaar of veertien geleden ook al eens geweest was met een Shell-collega. Die had toentertijd een schitterende Porsche en we werden toen ook als rijke gasten ontvangen en rondgeleid. Mijn collega zei toen, “Ikzelf kom nergens maar mijn auto komt overal”. Het hotel was overigens niets veranderd, een en al luxe, al kwamen we deze keer niet verder dan de gigantische hal. 
Terug in de stad reden we naar de Country Club, een gelegenheid voor Expats in Oman, en daar was ik veertien jaar geleden ook al een paar keer geweest.
Sinds de jonge jaren van Robin en Martin hebben we de kermis tijdens de feestweek niet meer bezocht (of het moest zijn om oliebollen te kopen), maar dat gaat met ingang van dit jaar weer veranderen. Onze kleinkinderen Gijsje en Maas zijn nu oud genoeg voor de kermispret en dus namen Oma en Opa ze vandaag mee.
In de loop van de jaren nam het aantal buurtverenigingen drastisch af, meestal vanwege het gebrek aan vrijwilligers maar ook vanwege gebrek aan enthousiasme bij de buurtbewoners. Onze eigen buurtvereniging van de Kamperfoelie werd om die redenen ook al na een paar jaar opgeheven, en in totaal zijn er in heel Rijnsburg iets van twee buurtverenigingen over. De afwezigheid van de buurtverenigingen heeft dus als direct gevolg dat er vrijwel geen straatversieringen meer zijn en de betrokkenheid van mensen lijkt ook wel minder, iets wat we ook bij onszelf merken. Ook het feit dat onze kinderen ouder werden maakte natuurlijk dat we ons minder met de festiviteiten bemoeiden. Geen kermisbezoek meer, en die spelletjes geloofden we op een gegeven moment ook wel. De avonden in de feesttenten hielden we ook op een gegeven moment voor gezien want we zagen er nauwelijks nog bekenden.
Riet en ik hadden besloten om dat vanavond maar eens te gaan doen en de afgelopen paar dagen hadden we wat opties bekeken. Het pas geopende restaurant van neef Niels lag voor de hand, maar er waren ook een paar andere vertrouwde opties zoals restaurant De Neefjes in Katwijk. Uiteindelijk besloten we, mede vanwege mijn voorkeur voor pasta, naar het Italiaanse restaurant Gion Borno aan de Vliet hier in Rijnsburg te gaan.
Vanmorgen vroeg heeft Riet Martin, Sandra, Gijsje en Maas naar Schiphol gebracht vanwaar ze naar Portugal zullen vliegen voor een vakantie van twee weken. Ze hebben in de buurt van Porto een huisje met een zwembad gehuurd wat van een collega van Martin is.
Ik had voor mijn verjaardag een heel bijzonder cadeau gehad van onze kinderen, we zouden met z’n drieën (Robin, Martin en ik) naar een openlucht concert gaan van Floor Jansen. De locatie waar dit zou plaatsvinden was het mooie Caprera Openluchttheater in Bloemendaal en het zou vandaag plaatsvinden. Om deze reden ben ik ook een dag eerder dan de rest van het gezelschap teruggevlogen vanuit Calgary omdat ik dit voor geen goud wilde missen.
Dat bleek allemaal mee te vallen, ik was redelijk vlot binnen en wachtte het vertrek van vlucht KL678 af in de business lounge.
Aangekomen bij de plek zag ik op mijn telefoon dat de GPS ondanks dat ik data roaming uit had staan gewoon werkt. Dat wist ik eerlijk gezegd niet maar het kwam wel goed van pas want nu kon ik zien dat de cache verstopt was in een boom langs het pad en niet op de plek waar de bank stond. Na enig zoeken vond ik de minuscule tag aan een tak van de boom, een klein zwart cylindertje met daarin een heel klein strookje papier voor de namen wat al helemaal vol was geschreven. Na de cache terug te hebben geplaatst deed ik nog een laatste poging om de derde cache te vinden, maar zonder resultaat; ik denk dat die toch echt weg is.
Wel zag ik bij het zoeken opeens twee slangen opduiken naast het voetpad. Ik stuurde snel een foto naar Stijn, want ik had nog gevraagd of er hier slangen voorkwamen en het antwoord was “Nee”. Oh? En deze dan?
Vlak daarna bereikten we de Highwood Pass, de hoogst gelegen passage in die regio, gelegen op meer dan tweeëntwintig meter hoogte. Daarna daalden we langzaam weer af naar de heuvels en gingen we terug richting Calgary.
Onderweg kwamen we door het plaatsje Diamond View en daar stopten we, in eerste instantie om even een kijkje te nemen bij Cool Hand Luc’s, een winkel die veel weg had van een kringloopwinkel maar dan met de meest onmogelijke rommel, van Superman-pakken tot ouwe bordspellen en DVD’s.
Onderweg begon de lucht begon voor ons uit boven Calgary heel erg donker te kleuren, we stelden ons besluit over het eten dus even uit en bij Stijn en Marianne thuis af te wachten wat het weer zou doen. Bovendien wilde Marianne haar planten in de tuin in veiligheid brengen voor het geval de verwachte onweersbui gepaard zou gaan met hagel. Het begon inderdaad te regenen, maar na een uurtje of twee klaarde het toch weer op. Ik stelde voor om weer naar “1600” te gaan om wat te eten, alleen zouden we wel binnen gaan zitten en mocht Mocha tot haar verdriet dus niet mee.
Verder ging het naar eerst een klein shopping centre wat een beetje een Aziatische sfeer had (heel veel kleine winkeltjes met hoofdzakelijk Indiase en andere Aziatische spullen), en daarna naar het daarnaast gelegen, veel grotere Outlet Centre. Daar hebben we ons kostelijk vermaakt en een prima ijsje gegeten.
Riet hoefde me deze keer niet weg te brengen want ik had weer gekozen om te vliegen met Emirates, dus om kwart over acht stond er een dikke Mercedes voor de deur. Op de luchthaven was het wel drukker dan de vorige twee keer dat ik hier was maar toch was ik overal vlot doorheen. So far so good, zoals de Engelsen dan zeggen.