Nieuws over Waterviolier (4)

Zo af en toe wandelen Riet en ik langs de bouwplaats van project Waterviolier om te kijken wat de status is van de bouw van ons nieuwe huis.

De bouw heeft de afgelopen twee maanden een tijd stil gelegen vanwege de bouwvak vakantie maar inmiddels kunnen we weer zien dat de werkzaamheden gestaag vorderen, al kan het wat ons betreft natuurlijk niet hard genoeg gaan.

Vanavond konden we zien dat het metselwerk aan de buitenmuren bijna gereed is, maar onze grootste zorg is het plaatsen van de binnenmuren en daar is nog steeds niet mee begonnen. Het plaatsen van die muren is noodzakelijk voor bijvoorbeeld het plaatsen van de keuken en de badkamer, er kan niks gemeten worden als die muren niet staan.

En met name voor de keuken wachten we met smart op het moment dat er gemeten kan worden want het keukenblad moet uiteraard precies op de juiste maat zijn en de levering daarvan is naar verwachting acht tot twaalf weken. Als de bestelling daarvoor dus niet op korte termijn de deur uit gaat dan wordt het voor plaatsen van de keuken kort dag.

Gelukkig zagen we dat het materiaal voor het plaatsen van de binnenmuren al voor de huizen lag opgeslagen en de verwachting is dan ook dat dat werk de komende dagen zal beginnen. Duimen maar, want de datum van 30 december waarop we ons huidige huis moeten verlaten komt steeds dichterbij…

waterviolier_20160921_002

Aan het Kattekse strand

Het is echt onwaarschijnlijk mooi weer voor de tijd van het jaar, en bij vlagen soms zelfs mooier dan we de hele zomer hebben gehad. Dat lijkt in eerste instantie bijzonder maar terugkijkend op vorig jaar, we waren toen net terug van de Filipijnen, was het eigenlijk precies zo. Ook toen hadden we in september en zelfs nog in oktober vaak heel erg mooi weer.

Voor ons een mooie gelegenheid om in plaats van thuis te eten op de fiets te stappen naar Katwijk en daar een terrasje te zoeken. En dat laatste vile nog niet eens mee! De eerste stranttent waar we naar toe gingen had nog wel plaats maar alleen binnen, buiten was alles vol. De tweede had ook geen enkel tafeltje meer vrij buiten, maar bij de daarnaast gelegen stranttent hadden we het geluk dat er net een stel weg ging. We konden dus aanschuiven om daar lekker te genieten van een koud biertje (oke, het bleef niet bij een) en een lekker maal.

Het werd pas frisser toen het zonnetje onder ging al bleef het achter het glas ook daarna nog best uit te houden. We fietsten dan ook veel later terug dan we in eerste instantie hadden gepland. Maar ja, wat wil je ook met zo’n mooi uitzicht…

zonsondergang_katwijkse_strand

Tuinieren

Bij ons nieuwe huis komt een flinke tuin en dat is iets waar Riet en ik wel aan zullen moeten wennen. Hoewel we allebei nou niet bepaald begenadigd zijn met groene vingers hebben we al wel besloten dat we de nieuwe tuin niet zoals in ons huidige huis helemaal zullen laten betegelen. We willen deze keer toch wel een flink stuk met gras en perkjes voor planten, bloemen en boompjes, en we weten vrijwel zeker dat onze katten daar heel blij mee zullen zijn.

In ons huidige huis hebben we zowel de achtertuin als de voortuin vrijwel helemaal betegeld, op wat kleine gedeeltes na waar we wat struikgewas en achter een klein boompje hebben staan. De voortuin heeft maar een enkel klein perkje wat we eigenlijk alleen hebben laten aanleggen bij het bestraten omdat het anders helemaal zo’n kale bedoening zou worden. In het eenzame perkje werd een klein boompje geplant, en het geheel zag er zodanig uit dat het in de schoonfamilie al snel “het grafje” werd genoemd…

Het boompje werd echter in de loop der jaren steeds groter en bloeide ook ieder jaar prachtig met witte bloesems. Dat was maar een paar dagen maar het zag er toch ieder jaar weer prachtig uit voor zo lang als het duurde. Dit jaar hadden we er eigenlijk geen hoop meer op want de knoppen bleven wel erg lang uit. Wij dachten dat dat wel eens te maken zou kunnen hebben met al die chemische behandelingen die Riet op de bestrating had toegepast om het oprukkende mos tussen de stenen te verdelgen. De gebruikte vloeistoffen waren uiteraard de grond in gesijpeld en we dachten dat dat mogelijk de struik zo’n beetje om zeep had geholpen.

Maar twee weken geleden verschenen toch de eerste knoppen aan de takken en deze week stond de struik als vanouds weer in volle bloei, met prachtige witte bloesems. De laatste keer voor ons, maar misschien besluiten de nieuwe eigenaren de struik te laten staan en hopelijk bloeit de struik dan voor hen net zo mooi.

kamperfoelie_voortuin

Vier katten onder één dak…

Dat wij een weekendje weg gingen kwam voor Martin en Sandra goed uit. Hun houten vloer moest in de was gezet worden en nu konden ze bij ons in huis terwijl de vloer bij hun thuis ongestoord kon intrekken. Het enige potentiële probleempje was hun kat Loekie maar die namen ze gewoon mee. En dat leverde een interessante situatie op met vier katten onder één dak waarvan er maar twee goed met elkaar overweg kunnen.

Loekie en onze kat Paula hadden al eerder samen in ons huis gewoond met Martin en Sandra terwijl wij in het buitenland zaten, maar ook toen ging het al niet zo goed. Dat ligt waarschijnlijk aan Paula die een beetje contactgestoord is waar het aankomt op andere katten want zij en onze andere twee katten Abby en Monster hebben ook al een moeizame relatie. Nu staan Abby en Monster, die het overigens samen heel goed kunnen vinden, ook niet meteen enthousiast tegenover nieuwkomers dus je kunt wel nagaan hoe het ging tijdens het weekend.

Toen wij zondag thuiskwamen waren Martin en Sandra pleite en zaten de vier katten dus onbewaakt in huis maar gelukkig stond alles nog overeind. Paula was naar buiten gevlucht en Loekie zat bij onze thuiskomt bij het bed in de logeerkamer waaronder Abby en Monster een veilig heenkomen hadden gezocht. Nou is Loekie wel een gezelligheidskat en we werden dan ook hartelijk welkom geheten door haar. En aangezien ze op de flat van Martin en Sandra maar beperkte bewegingsvrijheid heeft vond ze de tuin weer helemaal geweldig en dat bleek meteen toen de deur naar de tuin openging.

Loekie_in_de_Tuin

Ook de twee Filipina’s kwamen schoorvoetend onder het bed vandaan toen ze zagen dat wij er weer waren en op een gegeven moment zat het hele gezelschap in de de tuin. Riet had de handen vol met het borstelen van met name Loekie en Paula die daar allebei uitgebreid voor gaan liggen. Het was geloof ik Riet’s bedoeling om op die manier zoveel mogelijk kattenharen buiten te houden, maar dat was tevergeefs…

Weekendje Wijchen

We hebben in die vier jaar in Manila verscheidene Nederlanders ontmoet waarvan de meeste net als wij daar voor werk een aantal jaren woonden, en met enkele daarvan hebben nog steeds contact dankzij de sociale media.

Ronald en Astrid uit Wijchen waren ruim twee maanden voor ons uit Manila terug naar huis vertrokken en we hadden afgesproken om na onze terugkeer naar Nederland een keertje af te spreken. Dat heeft door diverse omstandigheden wat langer geduurd dan we hadden verwacht maar het is er dit weekend toch van gekomen.

Afgelopen vrijdag vertrokken Riet en ik naar Gelderland waar we een hotel hadden geboekt net buiten Wijchen, mooi gelegen aan een aftakking van de Maas. Het hotel bleek eenvoudig maar mooi gelegen, met een gezellig cafe en een prachtig terras. Het weer werkte redelijk mee, het was weliswaar bewolkt maar droog en de temperatuur was aangenaam genoeg om lekker buiten op het terras te zitten met een drankje. We konden zelfs buiten zitten met het avondeten al werd het wel wat fris toen het zonnetje achter het hotel zakte.

Zaterdagochtend gingen we naar het huis van Ronald en Astrid waar we hartelijk werden ontvangen. Na de koffie en het bijpraten wandelden we door het gezellige centrum van Wijchen waarna we over de dijk langs de Maas naar het plaatsje Appeltern reden. Daar bezochten we de Tuinen van Appeltern, een uitgebreid complex van prachtig aangelegde tuinen, waar we tijdens het wandelen mooi wat ideeën konden opdoen voor de tuin van ons nieuwe huis. Laat in de middag reden we terug naar Wijchen waar we na een afzakkertje in de tuin bij Ronald en Astrid naar het centrum wandelden om daar te gaan eten bij restaurant Thuis bij Fien.

Vanmorgen hebben we op ons gemak ontbeten in het hotel waarna we weer richting Rijnsburg vertrokken na een heel gezellig weekend. Dat moeten we meer doen zeiden we tegen elkaar, maar ja, dat zeggen we altijd…

Wijchen_01

Wijchen_02

Het staat erop!

Huis_VerkochtHoewel ons huis in principe al was verkocht had het koopcontract nog wel als ontbindende factor dat de koop ongedaan kon worden gemaakt als de kopers de financiering niet rond zouden krijgen. Dat houdt in feite in dat de koop pas definitief beklonken zou zijn als de kopers hun hypotheek rond zouden hebben, maar gisteren belde de makelaar ons op met het nieuws dat het rond is.

Dat bekent dat de verkoop van ons huis nu definitief rond is en het bord van de makelaar wat tegen ons slaapkamerraam zit geplakt kon dus worden voorzien van de sticker met het woord “VERKOCHT”. De makelaar had al gezegd dat hij een dezer dagen bij ons langs zou komen om die sticker erop te plakken en dat heeft hij vandaag al gedaan want toen ik thuis kwam vanmiddag zag ik de rode sticker al van verre zitten.

Hoewel we niet echt hadden getwijfeld dat het nog mis zou kunnen gaan is dit voor ons toch een zekerheidje waar we heel blij mee zijn.

Als de bouw van ons nieuwe huis nou maar een beetje opschiet…

Nieuws over Waterviolier (3)

De afgelopen drie weken zijn we druk in de weer geweest met de plannen voor de badkamer en het toilet in de hal tussen de voordeur en de woonkamer.

Voor allebei hebben we besloten geen gebruik te maken van het door de aannemer gekozen bedrijf maar in plaats daarvan dit allemaal zelf te regelen met Bouwton in Katwijk, het bedrijf waar we goede ervaringen mee hebben. We hadden meteen al gezien dat de aangeboden standaard badkamer en toilet ronduit minimalistisch waren en iedere aanpassing duur, vandaar de beslissing om dit allemaal zelf te gaan regelen.

Na verscheidene bezoeken aan Bouwton kwamen we er uiteindelijk redelijk vlot uit. Het ontwerp voor de badkamer kostte wat aanpassingen maar is nu zoals we het willen hebben, voor het toilet beneden hebben we gewoon hetzelfde ontwerp genomen als voor het toilet wat Bouwton anderhalf jaar geleden in ons huidige huis heeft geplaatst (alleen de kleur van de tegels is iets anders), en voor de vloer beneden hebben we plavuizen uitgezocht. De offerte is door ons goedgekeurd en alles is wat dat betreft dus al rond.

Waterviolier_20160625

Vandaag zijn we weer even langsgegaan bij de Bankijkerweg. We zagen dat er weer de nodige vorderingen zijn gemaakt, want niet alleen staat het casco inmiddels al, ook de ramen zitten er al in. Op de foto is het huis in het midden ons toekomstige huis.

Genaturaliseerd

Onze katten moesten nodig alle drie naar de dierenarts voor een controle en hun inentingen. Gezien de toch nog steeds wat gespannen onderlinge verstandhouding besloot Riet dan in tweeën te doen, met Paula is ze afgelopen dinsdagavond geweest en vanmorgen waren Abby en Monster aan de beurt.

Voor Abby en Monster zat er nog een ander aspect aan. Ze zijn op de Filipijnen allebei gechipt maar die informatie was nog steeds niet aangepast. Dat wilden we toch wel graag laten doen want nu stonden ze in Nederland niet geregistreerd en was die chip dus in feite van geen enkel nut.

Monster_Abby_DocsDe dierenarts vond onze twee Filipina’s hartstikke interessant. Ze zei dat ze wel degelijk verschilden van de Europese katten en dan met name de lichaamsbouw en de beharing, die bij onze Filipina’s blijkbaar veel dichter is.

Beide katten waren overigens in prima conditie, gezond en met een prachtig gebit. Abby’s gewicht was nu zes kilo wat betekent dat ze toch wat is afgevallen, en Monster verbaasde ons met een gewicht van vier kilo. Het scharminkeltje is dus een flinke kat geworden!

Het probleem met de chip kon de dierenarts niet voor ons oplossen, ondanks dat de chip goed uitgelezen kon worden. Maar ze gaf ons wel het adres van een website waar we zelf de registratie konden doen. Riet heeft dat inmiddels gedaan (tegen de somma van vijf euro zeventig per kat) en dat betekent dat onze beide Filipina’s nu officieel Nederlands staatsburger zijn.

Het Nationaal Militair Museum

Het stond al een tijdje op de agenda, een bezoek aan het in december 2014 nieuw geopende Nationaal Militair Museum. En nu het voetbal op zomerreces is hadden mijn broer en ik besloten dat dit een mooie gelegenheid was om dit bezoek eindelijk eens te gaan inplannen. Na wat geschuif met de datum (want Robin en Martin wilden ook graag mee) werd vandaag door iedereen geschikt bevonden en dus gingen we vanmorgen vroeg op weg naar Soest.

Het Nationaal Militair Museum is in feite een samenvoeging van het Legermuseum in Delft en het Luchtmachtmuseum wat al gevestigd was op de voormalige vliegbasis Soesterberg. En het moet gezegd, dit splinternieuwe museum is een absolute aanrader! Een prachtig groot gebouw met mooie overzichtelijke expositieruimtes en er is werkelijk aan alles gedacht. Zo is er een logische route die je kunt volgen om alles te zien, een restaurant en een cafetaria, een ruimte speciaal voor kinderen, en heel veel beeldmateriaal en interactieve dingen. Als je echt alles wilt bekijken ben je een flink aantal uren zoet!

Wel kreeg ik het idee, uit mijn herinneringen aan de beide musea voordat ze werden samengevoegd, dat lang niet alles te zien was wat de beide musea afzonderlijk boden. Maar wat er te zien is is zonder meer de moeite waard. Voor mij ging het natuurlijk hoofdzakelijk om het “vliegtuigjes kijken”. Ik kan er niks aan doen, ik blijf het mooi vinden en ik heb dan ook een topdag gehad. En aan de reacties van de rest van het gezelschap te merken vonden we het alle vier een goed besteedde dag.

NMM_20150618_001

NMM_20150618_003

Bokkumband optredentje

Bokkumband_20160617

De laatste keer dat de Bokkumband in complete samenstelling heeft opgetreden was tijdens een reünie-avond die we zelf hadden georganiseerd, in december 2006 in het gebouw van de camping in de Zuid-duinen van Katwijk. Hoewel we elkaar nog steeds heel regelmatig zien, behalve zanger Leo die min of meer van de radar is verdwenen, is het er in de tussentijd nooit meer van gekomen om samen eens wat te doen.

Eigenlijk is het laatste gezamenlijke optreden helemaal niet zo lang geleden want tijdens het feestje voor drummer Wessel’s zestigste verjaardag in oktober van het afgelopen jaar was er een min of meer spontaan verrassingsoptreden op verzoek van Wessel’s vriendin Sylvia. We hadden niet geoefend maar deden een kort semi-akoestisch optredentje maar zonder zanger Leo. Veel maakte dat overigens niet uit want de zang werd meer dan verdienstelijk overgenomen door bassist Willem de Ronkel en gitarist Gijs.

Willem kwam een week of wat geleden met een interessant voorstel. Anneke, de vroegere vriendin van zanger Leo, gaf een feestje ter ere van haar verjaardag en daar zou de huidige band van Willem spelen, en nu leek het Willem wel aardig om als verrassing voor Anneke een kort optredentje van de Bokkumband in te lassen. Daar waren we uiteraard allemaal meteen voor te porren en we besloten dat te gaan regelen.

Afgelopen zondag hebben we een middagje geoefend op een korte set van vijf nummers, achtereenvolgens “Doet’et dan zellef maar”, “Japie”, “De Beerenburger-Boot Song”, “Goh, wat ben jij vervelend” en “Mona Lisa”, allemaal nummers die we vroeger hebben gespeeld. Behalve “Japie” en “Mona Lisa” zijn het ook nog eens nummers die we zelf hebben geschreven en met grotendeels teksten in het Katteks.

Vanavond was het dan zover en blijkbaar waren we er in geslaagd om alles voor Anneke geheim te houden want ze kreeg het pas door toen ze mij net voor we op moesten met mijn gitaarkoffer naar binnen zag sluipen. We bleken het nog niet verleerd te zijn en het was een redelijk succes. Met name de aanwezige kennissen uit de “gloriedagen” van de Bokkumband waren dolenthousiast en ik zag zelfs Riet spontaan meedansen en zingen…

Op de foto zie je mij helemaal links, Wessel achter de drums, zanger/bassist Willem de Ronkel met half zichtbaar daarachter gitarist Gijs, en als gast-toestenist speelde Anneke’s broer Dirk mee.

Whisky proeverij thuis

Whisky_ProeverijMijn familie weet inmiddels wel dat ik af en toe een goed glas whisky wel weet te waarderen en dat leverde me op mijn verjaardag niet minder dan zes flessen Schotse Single Malt op. Zwager Aad merkte meteen op dat ik mijn eigen whisky-proeverij wel kon organiseren, en dat leek me eigenlijk helemaal geen gek idee.

Het was geen probleem om genoeg liefhebbers te vinden, sterker nog, ik heb een voorselectie moeten maken anders zou de groep te groot worden.

Gezien de belangstelling zit het er wel in dat er nog wel meer van dit soort evenementen komen, en waarom niet want het is gewoon gezellig om een avondje van verscheidene soorten Single Malt te nippen met daarbij tussendoor wat te knagen.

Voor de kenners, de vanavond geproefde Single Malts waren hoofdzakelijk Speyside en Highland whisky’s met een enkele whisky van de westkust. Grote verschillen in smaak en zo bleek ook grote verschillen in de persoonlijke voorkeuren. Martin en zwager Aad waren het eens en kozen voor een McCallan uit het assortiment van Gordon&MacPhail, Nico ging uiteindelijk toch voor de Fettercairn terwijl Robin na wat wikken en wegen toch de voorkeur gaf aan de Aberlour waar ik verwacht had dat hij zou kiezen voor de Highburn.

Ikzelf blijf bij mijn eigen keuze, de McCallan Select Oak. Proost!

Eindelijk getekend

Hehe, eindelijk was het zover vanmorgen, we zijn bij de notaris geweest voor het tekenen van het definitieve koopcontract voor ons nieuwe huis en de hypotheekakte.

Het heeft heel erg lang geduurd omdat er pas getekend kon worden als de aannemer alle vergunningen binnen had en dat was pas kort geleden eindelijk het geval. Het probleem met sommige vergunningen is dat ze pas vanaf een bepaald moment aangevraagd kunnen worden en dan moeten ze nog een vastgestelde periode ter inzage liggen. Nog een geluk dat er blijkbaar niemand ergens bezwaar tegen heeft aangetekend anders had het allemaal nog wel eens anders kunnen lopen…

Maar goed, de aannemer heeft nu alles rond en onze handtekeningen zijn dus nu ook gezet. Nadeel daarvan is wel dat we meteen moeten beginnen met het betalen van een aantal forse rekeningen die de aannemer al klaar heeft liggen omdat de bouw al was begonnen. De aannemer heeft bewust het risico genomen om al te beginnen voordat alle vergunningen waren afgegeven maar heeft daardoor nog geen rekeningen kunnen indienen bij de kopers omdat er formeel nog geen koopcontracten waren getekend.

De eerste twee rekeningen voor ons zijn al via de notaris betaald hoorden we vandaag, maar thuis gekomen lagen de volgende twee al op de mat. Nou ja, dat was op zich geen verrassing want we wisten al dat dit er aan zat te komen.

En we weten sinds vandaag ook wat ons nieuwe adres gaat worden. Wij komen te wonen op Bankijkerweg 123 met als postcode 2231 TX.

Nieuws over Waterviolier (2)

Waterviolier_20150607_001Het gaat nu hard met de bouw van ons nieuwe huis! We hadden de afgelopen week al gezien dat van de huizen van het naastgelegen project Waterlelie wat tegelijk wordt gebouwd alle drie de verdiepingen al stonden, vandaag zagen we dat het eerste blok van project Waterviolier ook al vorm begint aan te nemen. Van het hele blok, waarvan wij het tweede hoekhuis krijgen, staat de eerste verdieping al en van de eerste twee huizen de tweede verdieping ook al. Ons huis is overigens het meest rechtse van het huizenblok op de foto.

Op zich niet verbazend dat de opbouw van het skelet zo snel gaat want we moesten begin maart al onze wensen ten aanzien van leidingen en stopcontacten al opgeven zodat die al in de fabriek waar de muurdelen worden vervaardigd konden worden aangebracht. Die delen worden dan vanuit de fabriek aangevoerd en hoeven dan ter plekke alleen nog maar te worden geplaatst.

Het wachten is alleen nog steeds op het tekenen van het officiële koopcontract, maar dat gaat nu eindelijk ook gebeuren want we hebben een afspraak bij de notaris voor overmorgen.

Versnipperaar…

PapiersnippersHet gaat de laatste tijd heel redelijk met onze katten. De beide Filipina’s Abby en Monster zijn er een beetje mee verzoend dat ze het huis moeten delen met onze Nederlandse kat Paula, al wordt wel nog steeds strikt de tweedeling gehandhaafd tussen boven en beneden. Die tweedeling geldt overigens alleen voor Paula, want die waagt zich nog steeds niet boven terwijl de beide andere katten wel gewoon naar beneden komen.

Abby en Paula accepteren elkaar waarbij er alleen nog wat frictie ontstaat als Abby wil spelen. Ze is gewend om regelmatig een potje vriendschappelijk te worstelen met Monster maar daar is Paula toch niet van gediend. Eigenlijk moet ik zeggen dat Paula het niet begrijpt, die bekijkt de toenaderingen van Abby als hoogst ongewenst en denkt waarschijnlijk dat Abby van plan is haar aan te vallen. Abby op haar beurt lijkt niet te begrijpen dat Paula niet wil spelen maar haar pogingen om Paula hiervoor te benaderen worden wel steeds minder.

Monster is nog steeds wantrouwig en houdt Paula altijd in de gaten. De tussenliggende ruimtes zijn wel kleiner geworden maar als Paula te dicht in de buurt komt dan begint Monster nog steeds te blazen. Paula op haar beurt trekt zich totaal niets aan van Monster en verwaardigd zich meestal niets eens om op te kijken als er naar haar geblazen wordt. Sterker nog, af en toe gaat ze zo te zien bewust in de buurt van Monster zitten om te kijken wat er gebeurd, waarbij je uit haar hele houding kunt zien dat ze het wel amusant vindt.

In de vroege ochtend en ’s avonds krijgen Abby en Monster nog steeds regelmatig de kolder in de kop waarbij ze elkaar als dollen achterna zitten over de trappen. Dat de vloerbedekking op de bovenverdiepingen nog niet aan reepjes is gescheurd lijkt een wonder als je hoort hoe ze tekeer gaan.

Monster heeft daarnaast nog een andere afwijking, ze is van nature erg nieuwsgierig en duikt iedere opening in waar ze maar doorheen past. We wisten in Manila al dat het heel verstandig was om de wc-deuren goed te sluiten want als ze daar binnen wist te komen dan veranderde steevast de wc-rol in een enorme hoop snippers. Vanmorgen bleek dat je ook geen open verpakkingen van wc-rollen op de overloop moet laten slingeren…

Nieuws over Waterviolier (1)

Waterviolier_20160516Af en toe gaan we even kijken bij de bouwplaats waar ons nieuwe huis moet gaan verrijzen. Veel is er nog niet te zien maar er zit wel schot in. Nadat ruim vier weken geleden de heiwerkzaamheden waren begonnen zijn inmiddels alle fundamenten gelegd en bij het naastgelegen project Waterlelie, wat tegelijkertijd met project Waterviolier wordt uitgevoerd, is er al een begin gemaakt met het storten van het beton in de fundering.

Hoewel de werkzaamheden dus al zijn begonnen wachten we nog steeds op bericht van de notaris voor het tekenen van de officiële koopakte en de papieren voor de hypotheek. Dat had natuurlijk al voor de aanvang van de bouwwerkzaamheden moeten gebeuren want nu is de bouw in feite begonnen op risico van de aannemer en schiet deze in feite de al gemaakte kosten nu voor.

Dat dat zo lang duurt heeft te maken met het feit dat de laatste vergunning voor de bouw nog niet formeel is afgegeven. De vergunning is al wel goedgekeurd maar deze moet daarna zes weken ter inzage liggen op het gemeentehuis voor het eventueel aantekenen van bezwaren. De aannemer heeft er blijkbaar vertrouwen in dat dat niet gaat gebeuren en heeft besloten niet te wachten.

Gunstig voor ons, want anders had het zomaar vier weken vertraging opgeleverd…

Kampioen!

Het was mooi geweest als Quick Boys vorige week op eigen veld kampioen was geworden maar aangezien de enig overgebleven concurrent Noordwijk weigerde om mee te werken (en waarom zouden ze) moest het dan maar vandaag gebeuren.

Er werd de nodige drukte verwacht bij het veld van Delta Sport in Vlaardingen, mede door de veertig bussen met meereizende supporters, maar gelukkig was er door de club en de lokale politie rekening mee gehouden en werd het verkeer al direct vanaf de snelweg in de juiste richting gedirigeerd. Voor ons bleek dat wel in te houden dat we op een flinke afstand van het veld moesten parkeren, iets waar we gezien de verwachte regen niet echt blij mee waren.

Na een fikse wandeling kwamen we door de vooraf gekochte kaartjes vrij makkelijk binnen en gelukkig was de ruimte rond het veld met oplopende graswallen groot genoeg voor een flink aantal supporters en en wij vonden dan ook zonder moeite een goeie plek. De donkere wolken beloofden weinig goeds en inderdaad, terwijl de elftallen het veld op kwamen barstte er een enorme stortbui los. Omdat het ook nogal koud was en het flink waaide voelde het aan als een bombardement met ijswater en omdat er waar wij stonden nauwelijks beschutting was regenden we ontzettend nat.

Gelukkig was de bui van redelijk korte duur en verliep de wedstrijd zoals we hadden gehoopt. Quick Boys had een makkie aan het al gedegradeerde Delta Sport wat wel probeerde tegenstand te leveren maar compleet werd overlopen door een tegenstander die, zeker nadat het eerste doelpunt werd gescoord, niet meer te houden was. De ruststand was een comfortabele 3-0 voorsprong voor Quick Boys, en pas nadat in de tweede helft de voorsprong was uitgebreid naar 5-0 kon Delta Sport via een penalty wegens hands iets terugdoen en werd zodoende de eindstand bepaald op 5-1.

Bij het eindsignaal barstte het feest los en kreeg de ploeg de schaal voor het kampioenschap van de Hoofdklasse B uitgereikt. Vanavond werd de ploeg in Katwijk gehuldigd op het Gemeentehuis waarna zoals gewoonlijk een rondrit door Katwijk en werd het feest afgesloten op het Sportpark Nieuw-Zuid.

Quick_Boys_Kampioen_2016Eindelijk weer eens kampioen na twaalf jaar! Daarmee werd de doelstelling van de afgelopen jaren, promotie naar de Topklasse, weliswaar gehaald maar er is toch een kleine kanttekening: de Topklasse bestaat volgend jaar niet meer doordat de KNVB alles weer door elkaar heeft gegooid. En eerlijk is eerlijk, “promotie naar de 3e divisie” klinkt toch een stuk minder indrukwekkend dan “promotie naar de Topklasse”…

Uriah Heep!

Uriah_Heep_20160512_001Na jaren was het dan eindelijk weer zover, een optreden in Nederland van mijn all-time favoriete band Uriah Heep! Niet dat ze de afgelopen jaren niet in Nederland zijn geweest maar ik was gewoon om verschillende redenen niet in de gelegenheid om erbij te zijn.

Vanavond trad de band op in De Boerderij in Zoetermeer waar ze vrijwel ieder jaar wel een optreden geven. Ik was in het gezelschap van mijn broer Alex, mijn zwager Aad en mijn jongste zoon Martin. Ik had allebei mijn zoons gevraagd of ze zin hadden om mee te gaan maar voor Robin bleek de muziek van Uriah Heep na beluistering via Spotify toch een paar stappen te ver van zijn smaak. Martin ging wel mee en daarmee kon ik het laatste tikboxje aanvinken op de lange lijst van zijn opvoeding 🙂

Uriah_Heep_20160512_002De sfeer in De Boerderij was erg gemoedelijk want het publiek was gemiddeld zoals was te verwachten van meer dan middelbare leeftijd. Martin keek om zich heen terwijl we buiten stonden te wachten totdat de zaal open ging en concludeerde dat hij veruit de jongste aanwezige was. Dat scheelde inderdaad niet veel maar het was toch niet zo, want er bleken meer vaders te zijn die hun kroost zover hadden gekregen om mee te gaan.

En het was druk! De Boerderij is altijd goed bezet met een optreden van Uriah Heep want deze band heeft in Nederland nog steeds een grote en zeer trouwe fanbase. En terecht zo bleek, want ondanks dat de mannen al behoorlijk op leeftijd zijn (gitarist Mick Box wordt volgende maand 69!) straalt het enthousiasme er nog vanaf. In deze vorm kan deze band nog jaren mee, en ik hoop ze gauw weer te kunnen gaan zien!

Bijna…

Quick_Boys_Bijna_KampioenHet had vandaag zomaar kunnen gebeuren en alles op Sportpark Nieuw-Zuid was er klaar voor. Mocht Quick Boys vanmiddag winnen en zou Noordwijk tegelijkertijd punten verspelen dan mocht Quick Boys zich kampioen van de Hoofdklasse B noemen.

Aan de supporters op Nieuw-Zuid lag het zeker niet. Voor de wedstrijd was er het gebruikelijke spektakel met blauwe rookpotten, knalkokers met blauwe en witte confetti-slierten en de nodige spandoeken, en als dat nog niet genoeg was dan moet het oorverdovende gezang van het tribunegedeelte bij de trap het elftal beslist de nodige motivatie hebben gegeven.

Maar dat bleek niet tijdens de wedstrijd, want het team was blijkbaar toch wat zenuwachtig en ook tegenstander Xerzes DZB wenste niet mee te werken aan het gewenste feestje aangezien er voor hen ook nog wat op het spel stond. De ruststand was een magere 1-0 voorsprong voor Quick Boys na een stroef verlopen eerste helft, met de wetenschap dat Noordwijk inmiddels al een voorsprong had van vijf doelpunten en dus zeker vandaag geen fout zou maken. Het beeld veranderde in de tweede helft niet en af en toe waren er zelfs hachelijke situaties voor het doel van Quick Boys omdat Xerxes DZB de indruk kreeg dat er misschien toch wat te halen viel.

Toch viel vlak voor de tijd de bevrijdende 2-0 en was de winst veilig gesteld. Helaas nog geen kampioensfeest dus, dat zal volgende week moeten gebeuren bij het vandaag gedegradeerde Delta Sport in Vlaardingen. De enige persoon bij Delta Sport die na vandaag ondanks alles waarschijnlijk toch nog vrolijk kijkt zal ongetwijfeld de penningmeester zijn…

Eerste barbecue dit jaar

Een extra lang weekend vanwege Hemelvaartsdag en een verplichte vrije vrijdag daarna met heel erg mooi weer, een prima reden dus om de barbecue aan te steken.

Dat was voor het eerst sinds we terug zijn in Nederland en bij inspectie bleek dat we eerst nog wat aan onze uit de Filipijnen meegebrachte barbecue moesten sleutelen om hem helemaal gebruiksklaar te maken. Hij was voor de verhuizing gedeeltelijk uit elkaar gehaald en we hadden hem bij het uitpakken weliswaar weer in elkaar gezet maar daarbij waren we blijkbaar toch een paar kleinere onderdelen vergeten.

Hoewel het allemaal een beetje last-minute was geregeld (de vrijdagavond is in principe patat-avond) werd het samen met onze zoons en schoondochters toch erg gezellig. Onze drie katten vergaten door al het uitgestalde lekkers spontaan hun onderlinge geschillen en drentelden rond in de tuin in de hoop af en toe wat te bemachtigen wat op de grond viel dan wel werd toegestopt.

Nadat iedereen genoeg had bleek er nog een stuk zalm over te zijn waar geen gegadigden meer voor te vinden waren en dat ging dus naar onze katten Paula en Abby. Paula schrokte haar deel zoals gewoonlijk in sneltreinvaart naar binnen en liet vervolgens een begerig oog vallen op het bordje van Abby die nog op haar gemak haar stuk naar binnen aan het werken was. De blik die Abby op Paula wierp tussen de happen door sprak boekdelen: “Waag het eens”…

Barbecue_Abby

Huis verkocht!

Waterviolier_VerkochtWe hadden er wel vertrouwen in dat we ons huis zouden kunnen verkopen maar dat het zo snel zou gaan hadden we toch niet verwacht!

Eerder deze week meldde onze makelaar dat de geïnteresseerden waarvan we het bod hadden afgewezen een hoger bod hadden uitgebracht. Dat lag nog steeds ruim onder de vraagprijs maar we besloten ze tegemoet te komen door onze uiterste vraagprijs te geven.

We wilden met waarschijnlijk nog ruim zes maanden tijd nog niet echt laag te gaan inzetten, en zoals we al hadden verwacht kwam de geïnteresseerde partij terug met de mededeling dat ze die vraagprijs te hoog vonden.

Onze makelaar liet echter doorschemeren dat de tegenpartij wel heel erg geïnteresseerd was in ons huis en dat er mogelijk nog wel verder onderhandeld kon worden. We besloten een laatste tegenbod te doen, een heel klein beetje lager maar dan wel onder de voorwaarde dat we tot het eind van het jaar in ons huis zouden kunnen blijven. Al heel snel kregen we antwoord, de andere partij was akkoord gegaan en daarmee is ons huis dus onder voorbehoud verkocht!

En ook hoorden we vandaag dat alle huizen van het project Waterviolier nu zijn verkocht en dat de laatste vergunning dus kan worden aangevraagd. En ook dat is goed nieuws want als die vergunning is afgerond dan kunnen we eindelijk eens wat gaan tekenen, want dat hebben we nog steeds niet gedaan…

Kijkers

Ons huis staat nu drie weken te koop en we zijn aangenaam verrast door het feit dat er zoveel belangstelling voor is. We hebben al een stuk of tien bezichtigingen gehad en zelfs al twee serieuze belangstellenden die een bod wilden uitbrengen maar in beide gevallen was er een voorwaarde aan het bod verbonden waar we niet mee akkoord konden gaan.

In beide gevallen wilden de potentiële kopers de woning al betrekken op een tijdstip wat voor ons veel te vroeg komt. We willen als het even kan onze huidige woning pas overdragen op het moment dat ons nieuwe huis klaar is, want anders moeten we voor kortere of zelfs langere tijd niet alleen tijdelijke huisvesting zoeken maar ook nog eens onze huisraad op laten slaan. Dat brengt allebei flinke kosten met zich mee die we als het even kan willen vermijden, en aangezien we nog ruim de tijd hebben willen we toch nog maar even afwachten met het accepteren van een bod onder zulke voorwaarden, hoe aantrekkelijk ook.

We hebben ook nog een bod gehad zonder de voorwaarde om er voor de oplevering van ons nieuwe huis uit te gaan maar dat hebben we naast ons neergelegd omdat dat veel lager is dan de prijs die we in ons hoofd hebben. We willen wel wat toegeven op de vraagprijs maar in dit stadium kunnen we ons nog wel veroorloven om te kijken of er niks beters langs komt. Het geeft in ieder geval wel aan dat er genoeg belangstelling is en dat geeft vertrouwen dat we ons huis kunnen verkopen voor de prijs die we in ons hoofd hebben, of in ieder geval niet te veel hoeven toe te geven.

Kamperfoelie_11 - 02Riet hoopt dat er gauw iemand komt met een fatsoenlijk bod. Het is niks dat er ieder keer kijkers komen om het huis te bezichtigen maar alles moet er dan wel helemaal tip-top uitzien. En ze wordt zoals ze zelf zegt schijtziek van al dat schoonmaken…

Whisky proeven

Bierproeverij_Pieterkerk_Leiden_20160416_001 Zwager Aad had voor zijn verjaardag twee toegangskaarten gekregen voor een whisky-proeverij en hij vroeg mij of ik zin had om mee te gaan. Als liefhebber van een goeie Single Malt zei ik daar natuurlijk geen nee tegen! Het evenement was vanavond in de Pieterskerk in Leiden, en dat laatste was voor mij een verrassing want dat wist ik tot vandaag niet.

Het was in eerste instantie de bedoeling om ons naar Leiden te laten brengen maar het leek Aad een beter idee om op de fiets te gaan want zo zei hij, de Buienradar App had aangegeven dat het pas laat in de avond zou gaan regenen. Nou, dat viel een beetje tegen want we waren Rijnsburg nog niet uit en dus net buiten bereik van mogelijke schuilplekken toen er een enorme stortbui losbarstte. Binnen een mum van tijd waren we zeiknat, maar omdat we toch niet natter dan nat konden worden reden we maar door met het water soppend in onze schoenen…

Bierproeverij_Pieterkerk_Leiden_20160416_002Aangekomen in Leiden bij de Pieterskerk zagen we een lange rij wachtenden staan, wat eigenlijk wel te verwachten was want er waren driehonderdvijftig kaarten verkocht. Het was ondertussen gelukkig al weer droog en waren we redelijk snel binnen waar we weer in de rij moesten, deze keer voor een proefglaasje. Toen we dat hadden en een handje met munten om waar nodig te betalen gingen we van start.

Na twee en een half uur hadden we een aardig rondje langs alle stands gedaan en hier en daar wat geproefd. Niet alles natuurlijk, en dat had niet alleen te maken met het feit dat we nog terug moesten op de fiets. Voor meer bijzondere whisky’s moest er een of meer munten (ter waarde van een euro) bijbetaald worden, en er was zelfs een vijftig-jaar oude whisky waarvoor vierenveertig munten moesten worden neergeteld! Maar zelfs voor ons budget zaten er een paar heel behoorlijke slokjes bij die werden genoteerd in het speciale boekje waarin alle whisky’s stonden vermeld.

Gekocht heb ik niks want ik heb tenslotte nog vijf flessen Single Malt thuis staan die ik voor mijn verjaardag heb gehad. En op de terugweg kregen we vlak voor Rijnsburg alweer een bui op ons dak, maar die stoorde ons minder dan op de heenreis…

De kop is er af!

Waterviolier_Eerste_Paal_02Vanmiddag was het dan zover, de eerste paal is geslagen voor de projecten Waterlelie en Waterviolier, en voor dat feestelijke gebeuren waren alle toekomstige bewoners uitgenodigd. Op de bouwplek was door de aannemer een tent neergezet en er was voor ieder blok een aparte sta-tafel, aangeven door een kaartje met daarop de kavelnummers.

Zo konden we behalve het toezien op het slaan van de eerste paal ook kennis maken met alle toekomstige buren in hetzelfde blok. Een paar daarvan hadden we al ontmoet tijdens de eerste kennismakingsavond bij de aannemer in februari maar het stel wat direct naast om komt te wonen zagen we vandaag voor het eerst, die hadden vorige week pas het koopcontract getekend.

Het weer zat zowaar mee en de stemming was prima, iedereen was behoorlijk opgetogen dat het nu eindelijk allemaal van start gaat en er werd onder het genot van een hapje en een drankje (of zoals Riet altijd zegt, “een happie en een drankie”) al het nodige afgepraat over keukens, badkamers en het inrichten van de tuin. Voor ons blok werd er gelijk een Whatsapp opgericht zodat we elkaar op de hoogte kunnen houden van alle interessante ontwikkelingen.

Een van de bewoners mocht via loting de heimachine bedienen die de eerste paal zou slaan. Het was overigens niet echt de eerste paal maar meer de laatste van de eerste dag, dit tot ongenoegen overigens van de echte heiers die van het evenement pas vandaag op de hoogte werden gesteld en daardoor vanavond een stuk later thuis zijn dan ze eigenlijk hadden gepland…

Maar goed, de kop is er af!

Het gaat van start

Uitnodiging_Eerste_Paal_WaterviolierVandaag kwam er een e-mail binnen van het bouwbedrijf Ouwehand wat de huizen gaat bouwen van het project Waterviolier. Het bericht bevatte een uitnodiging voor het bijwonen van de eerste officiële handeling die verricht gaat worden voor het project, beter bekend onder de aanduiding “Het slaan van de eerste paal”.

Die handeling gaat verricht worden op vrijdag de 15e april en dat betekent dat de bouw dus die dag van start gaat. Er is uiteraard al het nodige voorwerk gedaan want we hebben kunnen zien dat de afgravingen al hebben plaatsgevonden om de grond bouwrijp te maken, maar de daadwerkelijke bouw gaat dan nu dan eindelijk beginnen.

Dat is dus maar een week of drie later dan oorspronkelijk was verwacht, en het zal hopelijk betekenen dat we toch nog voor het eind van dit jaar de sleutel al zouden kunnen krijgen. En dat is uiteraard goed nieuws!

De feestelijke gebeurtenis voor het slaan van de eerste paal is overigens in combinatie met het project Waterlelie, het voorgaande project van dezelfde aannemer, gelegen pal naast project Waterviolier. Dit project had al in december van start moeten gaan maar heeft vertraging opgelopen doordat er tijdens het bouwrijp maken van de grond een onverwachte tegenslag was in de vorm van een kabel of pijp waarvan eerst uitgezocht moest worden wat dat precies was. Voor ons project Waterviolier was die vertraging gunstig want nu had de aannemer de mogelijkheid om beide projecten tegelijk aan te pakken en er is dus haast gemaakt met de vergunningen voor project Waterviolier.

Vervelend dus voor de aanstaande bewoners van project Waterlelie want dat heeft nu dus dik drie maanden vertraging, maar goed nieuws voor ons aanstaande bewoners van project Waterviolier want hopelijk gaat de bouw daarvan nu wat vlotter. Het gaat in ieder geval over ruim twee weken allemaal officieel beginnen!

Huis staat te koop!

Vanaf vandaag zit ons huis officieel in de verkoop! De afgelopen week hebben we al inzage gekregen in de folder van de makelaar en onze goedkeuring daaraan gegeven, en vandaag kwam dan het bericht dat Kamperfoelie nummer 11 vanaf vandaag op de website van de makelaar staat als te koop. Het huis is ook aangemeld bij de landelijke website Funda maar zal daar waarschijnlijk pas morgen op te zien zijn. En nu maar duimen dus!

De folder ziet er overigens geweldig uit. Er is een fotograaf langs geweest voor het maken van de benodigde foto’s en die is bijna een volle dag bezig geweest. Het resultaat mag er zijn want het ziet er in de folder allemaal geweldig uit. Zo goed zelfs dat ik tegen Riet zei dat als ik op de folder afga we eigenlijk gek zijn dat we gaan verhuizen…

Hier zijn een paar van de foto’s:

Kamperfoelie_11_Folder_Fotos

Eerste deadline Waterviolier

Het is een tijdje vervelend stil geweest rond ons nieuwe huis. Dat wil zeggen, er kwam er weinig informatie van zowel de makelaar als de aannemer en we hadden toch wel wat reacties verwacht want we hebben de nodige emails met vragen aan ze gestuurd.

Zelf hebben we beslist niet stil gezeten in de tussentijd. We hebben de hypotheek inmiddels helemaal rond en we hebben ook al gehoord dat alles inmiddels gereed ligt bij de notaris. We hebben het hele informatie-pakket van de aannemer ook doorgenomen en de emails die we hebben verstuurd zijn dan ook hoofdzakelijk vragen daarover. We werden al een beetje zenuwachtig over het gebrek aan respons op die vragen want de eerste deadline zit er al aan te komen.

Die eerste deadline betreft alle wijzigingen die opgegeven moeten worden voordat de ruwbouw-fase van start gaat, en de sluitingsdatum voor die wijzigingen is 18 maart en dat is dus al over een week. Gelukkig kregen we vandaag eindelijk bericht dat al onze aanvragen waren binnengekomen en daarmee zijn we dus klaar voor die eerste deadline.

En dan is het wachten nog steeds op de definitieve startdatum van het project. Er schijnt wat vertraging te zijn met het aanvragen van de bouwvergunning, wat pas gedaan gaat worden door de aannemer op het moment dat zeventig procent van de huizen is verkocht. We hoorden nu dat ondanks de grote belangstelling voor het project er nog steeds maar twaalf van de achttien huizen definitief zijn verkocht en dat is dus in principe één huis te weinig voor die zeventig procent doelstelling. Gelukkig staan alle nog niet verkochte huizen onder optie en het is dus een kwestie van tijd.

Ondertussen gaan wij verder met het uitzoeken van een badkamer en een toilet. Daarvoor zijn we al naar het bedrijf Bouwton geweest wat ook het toilet in ons huidige huis heeft verbouwd en dat prima had gedaan, vandaar dus onze keuze. We hebben al ruwe plannen gemaakt maar Riet is daarbij nogal voortvarend te werk gegaan en dat leverde een tamelijk buitensporig kostenplaatje op.

“We kunnen altijd nog gaan schrappen,” zei ze nog. Jaja…

Circus Maximus in Zoetermeer

Circus_Maximus_20160306En twee en een halve week na Dream Theater is er weer een van mijn favoriete bands in Nederland voor een optreden. Deze keer is dat de Noorse band Circus Maximus en die trad vanavond op in het Cultuurpodium De Boerderij in Zoetermeer.

Deze band is in Nederland nauwelijks bekend en dat bleek ook wel want de zaal was maar half gevuld. Volkomen onterecht als je het mij vraagt want deze band, bestaande uit onder anderen gitarist Mats Haugen en zanger Michael Eriksen, maakt fantastische muziek in hetzelfde genre als Dream Theater. Ondanks de geringe opkomst maakte de band een zeer gedreven indruk en het was dan ook zonder meer een geweldig optreden. Ongelofelijk eigenlijk dat zo’n goeie band zo weinig bekend is!

Zelf ben ik eigenlijk bij puur toeval op de muziek van deze band gekomen. Ik was in juni 2005 voor een werkbezoek bij Shell in Bergen, Noorwegen waar ik op een gegeven moment aan de praat raakte met mijn Noorse collega over muziek. Hij vroeg wat voor muziek ik zoal op mijn laptop had staan en ik antwoordde dat hij waarschijnlijk toch nog nooit van Dream Theater had gehoord. Hij haalde vervolgens zonder wat te zeggen een papier uit zijn zak wat een ticket bleek te zijn voor een Dream Theater concert in Oslo wat hij net diezelfde ochtend had geboekt…

Afijn, we raakten verder aan de praat, hij vertelde over de Noorse band die het voorprogramma zou doen voor Dream Theater en hij zorgde er ook voor dat ik de muziek van hun eerste (en toen nog enige) album kreeg. En inderdaad, die band was Circus Maximus…

Tafel gerepareerd… maar vraag niet hoe

Nou, het heeft even geduurd, dik drie maanden, maar we hebben onze eettafel en onze salontafel terug van het meubelbedrijf “De Jongens van De Wit” uit Leiden. De salontafel ziet er na de reparatie prima uit maar met onze eettafel is het compleet mis gegaan, die is vrijwel geruïneerd.

Wat was het geval, zoals ik al had geschreven waren van beide tafels de randen behoorlijk beschadigd bij het transport van de Filipijnen naar Nederland. Het meubelbedrijf had al aangegeven dat de reparatie moeilijk zou worden gezien de houtsoort (die in Nederland vrijwel niet te krijgen is) en vanwege het blijkbaar bijzondere proces waarmee de randen waren gelakt. Maar het enige risico zou volgens hen zijn de mogelijkheid of wat kleurverschil met de originele laklaag, en dat vonden we geen probleem.

Na de goedkeuring van de verzekeringsmaatschappij die akkoord ging met de offerte werden de beide meubelstukken bij ons thuis opgehaald. En daar ging het meteen al mis want ondanks onze waarschuwing dat met name de eettafel loodzwaar was kwamen ze van het meubelbedrijf maar met z’n tweeën. En jawel hoor, tijdens het korte stukje van onze voordeur naar de auto zagen ze kans om de eettafel tegen het tuinhek te stoten waarbij er flinke stukken van de tot dan onbeschadigde fineerplaten van het tafelblad werden gestoten.

Uiteraard kwamen de reparatiekosten van dat deel voor rekening van het bedrijf zelf maar die kosten waren nu gelijk wel een heel stuk hoger geworden. Blijkbaar hebben ze lang gezocht naar de goedkoopste oplossing en het lijkt er op dat ze er zich door die hoge kosten met een “Jantje van Leiden” hebben afgemaakt want toen de tafels vandaag eindelijk na veel heen en weer bellen werden afgeleverd zag de eettafel er verschrikkelijk uit.

De laklaag van de beide tafels is origineel zo glad als een aal met een prachtige matglans. De salontafel zag er nog steeds zo uit maar de eettafel was nu voorzien van een dikke onregelmatige laag glanslak, werkelijk niet om aan te gluren! Beter konden ze hem niet krijgen zeiden ze van het meubelbedrijf, wat moeilijk te begrijpen is aangezien de salontafel er wel gewoon goed uitziet.

En we waren zo trots op onze prachtige eettafel uit de Filipijnen…

Dream Theater in Carré

Dream_Theater_CarreIn de eerste week van afgelopen november kwam opeens het bericht dat Dream Theater, een band waar ik al jaren een groot fan van ben, naar Nederland zou komen voor een eenmalig optreden op 22 februari. Het bericht was op zich niet verrassend gezien de regelmaat waarmee Dream Theater optredens geeft in Nederland, maar de locatie was dat wel. Het optreden zou namelijk plaats vinden in theater Carré in Amsterdam, en dat is toch niet een locatie die je associeert met het soort muziek dat Dream Theater maakt.

De voorverkoop zou aan het eind van diezelfde week op vrijdag 6 november beginnen om twaalf uur ’s middags. Ik zat dus die vrijdag in mijn middagpauze klaar achter de pc om kaarten te gaan bestellen maar wat ik ook probeerde, de website waar de tickets werden verkocht was onbereikbaar. Ik werd er een aantal keren uitgegooid als ik verbinding had en na twintig minuten vergeefse pogingen kwam er het bericht dat alle kaarten waren uitverkocht.

Teleurgesteld bracht ik mijn broer Alexander die ook mee zou gaan op de hoogte en besloot vervolgens nog even op de website van Carré te kijken, eigenlijk alleen maar om te zien hoeveel kaarten er nou eigenlijk beschikbaar waren geweest. Tot mijn grote verrassing verscheen er meteen op de website van Carré een mededeling dat er op 23 februari een extra concert was ingelast en daarvoor kon ik meteen al kaarten via deze website bestellen. Tien minuten later kon ik mijn broer alsnog meedelen dat we toch naar Dream Theater zouden gaan, zij het een dag later.

En dat was dus vandaag. Ik had kaarten geregeld voor de parkeergarage van Carré, op vijf minuten lopen van het theater, en we waren dus ruim op tijd aanwezig. Het bleek dat er wat betreft het publiek de afgelopen jaren heel wat veranderd is, want niet alleen is de gemiddelde leeftijd naar schatting rond de vijftig maar (en dat heeft er zeker ook mee te maken) alles gaat er veel relaxter aan toe. Was er vroeger de nodige opwinding en het nodige gedrang om toch maar zo snel mogelijk binnen te komen, nu ging alles veel bezadigder. Zo bezadigd zelfs dat we in de bar onze koffie (…) kregen in kopjes in plaats van plastic bekertjes…

Het optreden van de band was in veel opzichten een complete verrassing. De band heeft pas geleden hun nieuwste album “The Astonishing” uitgebracht en het hele optreden bestond uit het vrijwel zonder onderbreking spelen van dat hele album, alleen onderbroken door een korte pauze halverwege. Gedurende het hele optreden bleef het publiek zitten en het was ten strengste verboden om foto’s te maken, wat door de zaalwachten ook streng werd gecontroleerd.

De show zelf was voorzien van grote beeldschermen op het podium waarop beelden het muzikale verhaal van concept-album ondersteunden, dus niet alleen muzikaal maar ook visueel viel er het nodige te genieten. In totaal duurde het optreden ruim twee uur, wat voor een Dream Theater concert eigenlijk best kort is maar dat heeft waarschijnlijk ook te maken met het feit dat er tussen de verschillende nummers vrijwel geen onderbrekingen zaten voor aankondigingen en zo. Een echte theatershow dus, en de keuze voor Carré was dus achteraf niet zo gek.

Een beetje een tegenvaller was toch wel het compleet ontbreken van andere nummers dan die van het nieuwste album, zelfs tijdens de toegift. Dat gaf na afloop toch een beetje een onbestemd gevoel, maar al met al was dit weer een heel plezierige “Evening with Dream Theater”.

Terugblik op Boracay

Boracay_2015-02-26_035Toen foto’s nog gewoon gemaakt werden op een filmpje en moesten worden afgedrukt om ze te bekijken besteedde ik altijd veel tijd aan het maken van fotoalbums. Ik was van mening dat een mooi verzorgd album de beste manier was om je foto’s te bewaren, iets is waar je nog wel eens naar grijpt in tegenstelling tot bijvoorbeeld een ouwe schoenendoos waarin alle foto’s door elkaar liggen. Ik pak mijn fotoalbums dan ook nog steeds regelmatig uit de kast om ze weer eens door te bladeren.

De komst van de digitale fotografie heeft veel gemak gebracht maar heeft in mijn geval ook tot gevolg gehad dat het maken van foto albums tot het verleden behoort. Er zijn op je pc nu eenmaal vele mogelijkheden om je foto’s al dan niet georganiseerd te bekijken, individueel of als een diaserie, en ik gebruik tegenwoordig zelfs de screensaver-stand van onze televisie voor het automatisch vertonen van gemaakte foto’s.

Totdat er vorige week uit de krant een kortingsbon viel van een website waar je via een online service fotoalbums kunt laten van je digitale foto’s. Je kunt het album via het internet of op je pc samenstellen, je bestelt het vervolgens online en het wordt bij je voordeur afgeleverd. Je hebt allerlei mogelijkheden voor formaat, papiersoort, achtergronden en nog veel meer, en hoewel de prijs aardig kan oplopen naarmate je duurdere opties kiest is het nog steeds vele malen goedkoper dan wat ik vroeger kwijt was aan afdrukken, vergrotingen en het album zelf. En dan heb ik het nog niet eens over de vele uren die ik kwijt was aan rangschikken, knippen, plakken en schrijven…

Die kortingsbon heeft een paar dagen op het tafeltje naast mijn stoel gelegen, maar nieuwsgierig geworden ging ik toch eens kijken of ik iets moois kon maken. Het onderwerp wat ik koos was ons korte verblijf in februari vorig jaar op het paradijselijke eiland Boracay, samen met Ans, Joelle, Martin en Sandra die toen bij ons op de Filipijnen op bezoek waren. Het album komt nog via de post maar als bonus werd er ook een online versie gemaakt en die is te bekijken door op deze link te klikken: Fotoalbum Boracay, 25-28 februari 2015.

Veel plezier met het bekijken van mijn eerste poging tot het maken van een digitaal fotoalbum…

Kopersavond

Voor en tijdens de bouw van ons nieuwe huis worden er verscheidene informatieavonden georganiseerd en vanavond was de eerste. De bijeenkomst vond plaats in Valkenburg, in het kantoor van bouwonderneming Ouwehand wat toevallig ook de bouwer is van het huis waar we nu wonen. Deze eerste informatieavond was een kennismaking met de bouwer, de andere kopers en de leverancier van het sanitair.

Ondanks dat we ruim op tijd aankwamen waren er al heel wat mensen aanwezig in het zaaltje. In tegenstelling tot wat wij verwachten, een algemene introductie, werden we min of meer geacht zelf onze weg te vinden en dus besloten we eerst maar eens een bakje koffie te nemen.

Daarna liepen we wat rond waarbij we werden aangesproken door een van de dames van het sanitairbedrijf, een gesprek wat niet helemaal bevredigend verliep voor ons omdat we vrijwel niets van de standaard opties mooi vonden. Het gesprek met Cees Ouwehand van het bouwbedrijf zelf verliep een stuk beter. We hadden de nodige vragen zoals over het aanleggen van extra loze leidingen, het verplaatsen van wat dingen, het dichtmaken van de keuken, andere deuren en nog veel meer, en we kregen overal een redelijk bevredigend antwoord op. We moeten natuurlijk wel nog even de offerte van al dat meerwerk afwachten maar daarover maken we ons weinig illusies, dat zal wel niet meevallen want dat doet het nooit.

Zo kregen we bijvoorbeeld van een andere sanitairmevrouw te horen dat het betegelen van het stukje muur boven de toiletpot bijna vijfhonderd euro zou gaan kosten. Voor Riet was dat na het bekijken van alle standaard opties de druppel en ze besloot ter plekke dat we zelf wel een badkamer en een toilet zullen gaan regelen.

Want laten we eerlijk zijn, waarom zouden we nou een mooi huis gaan kopen en dat dan niet meteen zo inrichten zoals we zelfs willen. Ja toch?

Huis gaat in de verkoop

Kamperfoelie_11Nu we een nieuw huis hebben gekocht moeten we ons huidige huis gaan verkopen en we hebben besloten om daarvoor maar gebruik te maken van dezelfde makelaar als waar we ons nieuwe huis hebben gekocht. Eind december is er al iemand van die makelaar langs geweest om een eerste inventarisatie te doen en we hebben toen afgesproken dat het huis ergens rond eind februari in de verkoop zou gaan, een beetje afhankelijk van hoe het zou staan met de aanvang van bouw van ons nieuwe huis.

Vandaag is de mevrouw van de makelaar opnieuw langs geweest om alles te bespreken en er is in overleg een vraagprijs afgesproken. Riet wilde die, gezien het feit dat we ruim de tijd hebben, redelijk scherp hebben want lager gaan kan altijd nog, en daar heeft ze natuurlijk gelijk in.

We moeten nu allerlei formulieren gaan invullen met gegevens over ons huis en een van de dingen waar we achteraan moeten is iets waar we tot vandaag nog eerder van hadden gehoord, we moeten een energielabel gaan aanvragen. Nu krijgen alle huizen bij oplevering een energielabel mee waarmee wordt aangegeven hoe energie-zuinig het huis is, maar ons huidige huis is nog gebouwd in de tijd dat dat nog niet bestond en wij hebben dat dan ook niet.

Ik heb al gekeken op het Internet, het ziet er naar uit dat het op zich een makkie wordt, ik snap alleen niet waarom de prijs die je voor zo’n aanvraag moet betalen varieert van acht tot soms wel over de tachtig euro. Weer zo’n mooi staaltje van geldklopperij die wordt voorgeschreven door de overheid…

Hoge bloeddruk, alweer…

hoge-bloeddrukHoge bloeddruk zit in de familie dus dat ik daar een aantal jaren geleden ook last van kreeg was niet helemaal onverwacht. De Nederlandse artsen waren van mening dat een dieet het allemaal nog wel binnen de perken zou kunnen houden maar de bedrijfsarts in Manila vond dat geen oplossing en schreef me een pilletje voor. En dankzij dat pilletje bleef mijn bloeddruk gedurende de jaren op de Filipijnen heel aardig onder controle.

Bij terugkomst in Nederland werd ik tijdens het kennismakingsgesprek met de nieuwe huisarts meteen onder regelmatige controle gezet want mijn bloeddruk bleek opeens weer te hoog. Bij de eerste controle was dat nog steeds zo, maar er waren verzachtende omstandigheden.

Blijkbaar verandert de samenstelling van je bloed toch iets bij zo’n drastische verandering van omgeving als van de tropische Filipijnen naar het koude en natte Nederland, en er werd besloten dat ik wat respijt kreeg en ik kreeg een vervolgafspraak voor over drie maanden.

En die vervolgafspraak was vanmorgen vroeg en het was weer niet best. Waar ik eigenlijk had verwacht dat mijn bloeddruk wel weer enigszins gedaald zou zijn ten opzichte van de vorige keer bleek dat niet het geval. Nou is mijn bloeddruk bij de dokter altijd hoger en dat heeft zelfs een naam, dat wordt het “wittejassen-effect” genoemd, en er worden bij mij dan ook meestal meerdere metingen gedaan. En ook vandaag zag je mijn bloeddruk per meting omlaag gaan, maar toch niet zo laag als ik had verwacht.

Omdat er geen duidelijke verbetering zichtbaar was wilde de dokter toch eens een vierentwintig-uur’s meeting doen. Ik krijg dan een bloeddrukmeter omgesjord die overdag om het half uur en ’s nachts om het uur mijn  bloeddruk meet, om zo een beter beeld te krijgen van wat mijn bloeddruk gemiddeld is op een dag. Volgende week donderdag mag ik dus terugkomen, dan wordt het apparaat bevestigd en mag ik een hele dag met dat ding gaan rondlopen.

Het idee staat me niet aan maar het is voor mijn eigen bestwil. Schijnt.

Kapotte iPhone

Mijn iPhone 6 is kaduuk, en dat is helemaal mijn eigen schuld. Tijdens een van de stormachtige dagen tussen Kerst en Nieuw was in de tuin het zeil waaronder ons tuinstel staat losgeraakt en ik wilde dat weer vast gaan maken. Ik deed even snel mijn jas aan zonder me te realiseren dat mijn iPhone in een van de binnenzakken zat en terwijl ik bukte om het zeil vast te maken gleed het toestel eruit en kletterde op de gewassen grindtegels. Hij viel precies op een van de punten aan de onderkant, stuiterde weer op en viel na een salto op een van de punten aan de bovenkant.

Het resultaat zag er niet best uit, een deukje in het frame aan de onderkant en een beschadiging aan het glas, en aan de bovenkant een paar barsten in het glas. Een geluk bij een ongeluk was dat het toestel op zich nog goed functioneerde, en hoewel het er nu niet meer uitzag leek reparatie niet perse noodzakelijk.

Ik moet er wel even bij vermelden dat ik mijn iPhone nooit had voorzien van beschermende hoesjes want dat vind ik eigenlijk zonde. Er wordt bij Apple heel veel aandacht besteed aan het design van hun apparaten (een van hun verkooppunten) en door je iPhone in een beschermhoes te doen zie je eigenlijk van dat fraaie ontwerp weinig terug. Feit is wel dat dat me nu dus lelijk is opgebroken want met een beschermhoesje was de schade waarschijnlijk lang zo erg niet geweest en misschien was er zelfs wel helemaal geen schade aan het toestel geweest. Maar ja, daar heb ik nou niks meer aan.

Riet had een heel goed idee, volgens haar zou schade aan iPhones en iPads gedekt zijn door onze inboedelverzekering, op voorwaarde dat de schade thuis veroorzaakt zou zijn. De tuin valt daar ook onder dus het leek de moeite van het proberen waard. En inderdaad, van de week kwam het bericht dat de schade vergoed zou worden tot een maximum bedrag van driehonderd euro, met een eigen risico van vijftig euro. Het vervangen van het glas zou volgens naspeuring op het internet iets van honderdvijftig euro kosten dus een bezoek aan het Apple Service Center lag voor de hand.

iPhone-6Vanmiddag had ik een afspraak bij de Apple Store in Den Haag en daar werd de schade aan mijn iPhone bekeken. Helaas, vervanging van alleen het glas bleek onmogelijk omdat het frame enigszins was vervormd en een nieuw glas onherroepelijk weer zou gaan barsten. De enige oplossing was vervanging van het hele toestel wat me 308 Euro zou gaan kosten.

Per saldo betekende dat voor mij dus een schadepost van achtenvijftig euro maar ik besloot het toch maar te doen en die kosten te accepteren als de prijs voor mijn stommiteit.

Ik heb nu dus sinds vanmiddag een hele nieuwe iPhone, maar zit nu wel met alle rompslomp van het overzetten van al mijn instellingen en informatie. De enige mazzel is in feite dat ik ervoor verzekerd bleek te zijn, en hierbij dus de aanrader voor iedereen om de kleine lettertjes van je inboedelverzekering eens goed na te lezen…

Het begin is er

De afgelopen weken hadden Riet en ik de tijd gehad om na te denken over de aanschaf van Bouwnummer 30 van het nieuwbouwproject “Waterviolier”. Voor ons was die tijd eigenlijk overbodig want ons besluit was allang genomen, en vandaar dat we vanmorgen naar Makelaardij De Leeuw gingen om het voorlopig koopcontract te tekenen. Dat betekent dat we er nu aan vast zitten want alleen onder bijzondere omstandigheden zou de koop alsnog niet door kunnen gaan.

In feite had met name Riet de afgelopen weken meer besteed aan het nadenken over hoe ze het huis wil gaan inrichten, waarbij alle mogelijke opties voor de bouw zelf een belangrijke rol speelden. Er is al gesproken over de indeling van de kamers, inbouwkasten, deurposten, badkamers en keukens, en nog veel meer. Een beetje voorbarig nog misschien maar wel leuk.

Wat op dit moment veel belangrijker is is wanneer er begonnen gaat worden met de bouw. De verwachting is nog steeds dat dat ergens eind maart zal zijn en de meest optimistische schatting van de tijd dat het duurt voor de oplevering is vijf maanden. Dat lijkt wel erg vlug maar zolang duurde het om het eerste blok te realiseren van het al in aanbouw zijnde project naast “Waterviolier”. Wij zouden zelf voorzichtig rekening met eind van het jaar waarbij we hopen op november.

Nog een kleinigheid waar we ons in de tussentijd bezig mee moeten gaan houden is de verkoop van onze huidige woning. Daarvoor is de makelaar ook al langs geweest en die gaf een voor ons erg gunstige schatting van het bedrag wat ons huis kan gaan opleveren. Het is alleen nog wat aan de vroege kant om het bordje “Te Koop” al in de tuin te gaan zetten, dat gaat over een paar weken pas gebeuren als er wat meer zicht is op de start van de bouw van het project “Waterviolier”.

Spannend is het allemaal wel nu de eerste stappen zijn gezet!

Een nieuw jaar in Nederland

VuurwerkDe feestdagen zitten er weer op en het leven gaat vanaf vandaag weer zijn gewone gangetje. De afgelopen weken met Kerst en Oud en Nieuw stonden hoofdzakelijk in het teken van familie, net als ieder jaar, want met uitzondering van 2012 hebben we alle jaren dat we in het buitenland hebben gewoond de feestdagen in Nederland doorgebracht.

Maar het voelde toch een beetje vreemd om vanmorgen “gewoon” naar mijn werk in Rijswijk te gaan.

De afgelopen vijf jaar was die werkplek aan de andere kant van de wereld en hadden we (op 2013 na) een lange reis achter de rug. Net als in Nederland was de eerste werkdag altijd een weerzien met collega’s die net terug waren van vakantie, al dan niet in eigen land, maar de verhalen waren toch heel anders. In Maleisië en op de Filipijnen was iedereen voor de feestdagen naar alle hoeken van de hele wereld gereisd en dat leverde altijd mooie verhalen op. Nu had eigenlijk iedereen hetzelfde gedaan, de feestdagen in Nederland doorgebracht met familie en hoe gezellig dat ook is, veel spannende verhalen levert het niet op…

Riet en ik hebben desondanks een spannend jaar voor de boeg want ons nieuwe huis gaat worden gebouwd en wordt als alles goed gaat voor het eind van het jaar nog opgeleverd. Hopelijk begint het volgende jaar dan ook in een nieuw huis!

Einde van het jaar 2015

Het is vandaag al weer de laatste dag van het jaar 2015. Het was een jaar waarin er voor ons heel veel is gebeurd en ook heel veel is veranderd, en vandaar vandaag een terugblik op het jaar 2015.

In januari kregen we onze eerste bezoekers van dit jaar, Leo en Marco die we hadden ontmoet tijdens onze vakantie in China vorig jaar hadden de Filipijnen uitgekozen voor een vakantie en dat begon met een paar dagen Manila waarbij ze bij ons logeerden. Gedurende die paar dagen organiseerden ze de rest van hun verblijf op de Filipijnen, waarbij wij ze behulpzaam waren met het boeken van vluchten en hotels. NA twee weken rondgereisd te hebben brachten ze ook de laatste dagen van hun vakantie bij ons door.

In februari gebeurde dan eindelijk wat Riet al zo lang zo graag wilde. Haar zus Ans kwam voor ruim twee weken over, samen met haar dochter Joelle en onze zoon Martin en schoondochter Sandra. Het hoogtepunt van hun verblijf waren de paar dagen die we doorbrachten op het paradijselijke eiland Boracay, waarbij we deze keer verbleven in het Boracay Beach Resort & Spa. Zo moeilijk als het was om haar over te halen om te komen, zo moeilijk had Ans het toen ze weer naar huis moest en dat was voor ons het teken dat ze het heel erg naar zin heeft gehad. Riet reisde overigens met ze mee terug voor een bezoek van twee weekjes aan Nederland.

Het project waarvoor ik werkte zou dit jaar vrijwel op tijd opgeleverd zou worden en dus werd de einddatum voor mijn contract volgens verwachting definitief werd vastgesteld op eind augustus. Concreet betekende dat voor mij dat ik kon beginnen met solliciteren naar een nieuwe baan, waarbij al snel duidelijk werd dat wat die baan ook zou worden mijn nieuwe werklocatie in ieder geval in Nederland zou zijn.

Vanaf april konden we dus al voorzichtig beginnen met het plannen van onze terugkeer naar Nederland. In het kader van die voorbereiding gingen Riet en ik in juni naar Nederland om daar het nodige te regelen. Terwijl we daar waren kreeg ik een heel goed bericht en dat was dat ik op een van de banen waarop ik had gesolliciteerd was aangenomen en dat betekende dat ik bij terugkeer in Nederland gelijk in mijn nieuwe baan in Rijswijk zou kunnen beginnen.

Terug in Manila begon nu het zenuwslopende proces van alle voorbereidingen voor de verhuizing. Met name het gedoe rond het intrekken van onze visa en het op tijd terug krijgen van onze paspoorten zorgde weer voor de nodige spanning, maar het meest gecompliceerd was toch wel het oversturen van onze beide katten Abby en Monster naar Nederland. Uiteindelijk ging ook dat goed en arriveerden ze twee weken voor onze aankomst al in hun nieuwe huis.

Tussen de bedrijven door besloten Riet en ik om nog een laatste keer naar Boracay te gaan, mede omdat we dit jaar niet aan een “gewone” vakantie zouden toekomen maar ook omdat we hier met alle drukte wel aan toe waren. We verbleven voor deze laatste keer weer in het inmiddels vertrouwde Discovery Shores en we hadden ook deze keer weer een suite gereserveerd met een dakterras met jacuzzi. Het afscheid was moeilijk want we zullen er aan moeten wennen dat binnenkort een weekendje Boracay niet meer tot de mogelijkheden behoort…

Op 22 augustus begon onze eigen verhuizing met het inpakken en verzenden van al onze spullen door het verhuisbedrijf Asian Tigers. Met het begin van onze verhuizing was ook het moment gekomen waarop we afscheid moesten nemen van onze maid Estela en onze chauffeur Lito, waarbij vooral het afscheid van Estela met de nodige emoties gepaard ging.

De laatste paar dagen voor ons vertrek verbleven Riet en ik in het Acacia Hotel in Alabang, en op 26 augustus was dan onze laatste dag op de Filipijnen aangebroken. We namen afscheid van iedereen en laat in de avond vertrokken we vanaf de luchthaven NAIA naar Nederland na vier fantastische jaren in een land waar we ondanks alles van waren gaan houden.

Boracay_20150802

Terug in Nederland vervielen we eigenlijk al meteen weer in de vertrouwde dagelijkse routine en het was al snel of we niet weg waren geweest. Alhoewel, we hadden niet alleen de herinneringen aan de vijf mooie jaren dat we weg waren geweest maar als tastbare herinnering liepen er nu twee Filipijnse katten rond in Rijnsburg. Die het overigens niet zo goed konden vinden met onze Nederlandse kat Paula, een conflict wat in ieder geval in dit jaar niet vredelievend kon worden opgelost.

Midden oktober werden we toch nog onverwacht opgeschrikt door het overlijden van Vader Nic. Hij liet een enorme leegte na die de rest van het jaar voelbaar bleef en waarschijnlijk nog wel geruime tijd daarna. Met name met verjaardagen en de feestdagen aan het eind van het jaar was het gemis voelbaar.

Tenslotte was daar aan het eind van het jaar dan het onverwachte bericht dat we waren ingeloot voor een bouwproject net buiten Rijnsburg en de mogelijkheid kregen om een nieuw huis te kopen. Een mogelijkheid die we met beide handen hebben aangegrepen en dat betekent dat mogelijk volgend jaar al de volgende verhuizing op stapel staat. Deze keer gaan we alleen niet zo heel ver weg…

Naar de makelaar

Vanmorgen hadden we onze eerste afspraak bij het makelaarskantoor om te praten over de ons toegewezen woning in project “Waterviolier”. Hoewel er vandaag nog niks getekend zou worden gingen nu wel officieel de drie weken bedenktijd in die we zouden krijgen om een beslissing te nemen.

Voor ons was het belangrijkste dat we te horen zouden krijgen wat de mogelijkheden zouden zijn om wijzigingen aan te brengen naar onze eigen wensen, zoals bijvoorbeeld de mogelijkheid voor een uitbouw, aanpassingen op de indeling en extra leidingen voor netwerkkabels, dat soort dingen. Riet had een flinke waslijst en eigenlijk bleek tijdens het gesprek dat aan alles wat ze wilde kon worden voldaan.

Waterviolier achtergevel-blok3 (1024x655)We waren er dan ook snel uit. We kregen een heel pakket papieren mee met daaronder een voorbeeld van het voorlopig koopcontract en een map met plattegronden, zodat we thuis alles nog eens op ons gemak konden nalezen en bekijken of het was wat we ervan verwachten. En omdat we al zo’n beetje hadden gezien dat er geen ernstige belemmeringen voor ons waren besloten we tijdens het gesprek om maar meteen een datum vast te leggen waarop we het voorlopig koopcontract zouden gaan ondertekenen.

We hebben nu tot 12 januari de tijd om definitief te besluiten of we tot de aankoop van het huis zullen overgaan, en dat betekent dat we tijdens de komende feestdagen de tijd hebben om hier over na te denken. Dat nadenken zal waarschijnlijk meer gaan over hoe we het huis willen hebben dan over de vraag of we het willen hebben…

Financiële inventarisatie

Het is allemaal wel heel mooi, een huis toegewezen krijgen in een mooi gelegen nieuwbouw project, maar het moet ook nog wel even financieel haalbaar zijn. We wilden er geen gras over laten groeien dus zelfs voordat we naar de makelaar gaan voor het eerste gesprek hadden we een afspraak gemaakt om onze financiële situatie te laten doorlichten. De afspraak was vanavond, met een hypotheek adviseur van Nationale Nederlanden want daar loopt onze huidige hypotheek en we dachten dat dat misschien wel wat voordeel zou kunnen opleveren.

Het werd een eenvoudig gesprek want al snel bleek dat het financieel voor ons geen enkel probleem zou zijn. Er werden verscheidene constructies doorgesproken en er werd door de adviseur alvast een voorstel gedaan wat voor ons het beste zou passen.

Er is weliswaar nog niks concreets afgesproken want we hebben tenslotte ons eerste gesprek met de makelaar nog niet eens gehad, maar we gaan nu wel met een goed gevoel naar de makelaar toe. Het hangt eigenlijk alleen nog af of het eisenpakket van Riet bespreekbaar is en wat die extra’s gaan kosten, maar als dat binnen ons plaatje past dan ligt ons besluit eigenlijk al vast, dan gaan we ervoor.

Meubel reparatie

De schade aan onze meubels die is veroorzaakt tijdens het transport van de Filipijnen naar Nederland is gelukkig verzekerd en we hebben dan ook een schadeclaim ingediend. Afgelopen woensdag kregen we bericht van de verzekeringsmaatschappij met een verzoek om alle documenten die ze nodig hebben voor de claim op te sturen, samen met de van de beschadigingen gemaakte foto’s.

Cruciaal is de vraag of de beide tafels nog gerepareerd kunnen worden. Als dat niet het geval is dan krijgen we ze weliswaar vergoed door de verzekering maar dan hebben wij wel een probleem. De tafels zijn gemaakt als onderdeel van een complete set met de bij de eettafel behorende stoelen, een theetafel en een side table, en daarom willen we graag dat de tafels gerepareerd kunnen worden en niet vervangen want het zal onmogelijk zijn om dezelfde of zelfs maar soortgelijke tafels hier in Nederland te vinden.

Riet en ik zijn dus rond gaan kijken op het internet om te zien of we bedrijven konden vinden die dergelijke schade aan meubels kan repareren. En dat viel nog niet mee! Uiteindelijk vonden we een bedrijfje in Leiden die wel genegen waren om even te komen kijken om te zien of reparatie mogelijk zou zijn.

Inmiddels is er iemand langs geweest en het nieuws was voor ons toch wel positief. De meubelmaker was onder de indruk van de kwaliteit van de meubels maar gaf wel aan dat er geen onderdelen vervangen konden worden omdat Filipijns mahonie in Nederland niet of nauwelijks te krijgen is. De enige mogelijkheid was daarom de randen van de tafels bij te slijpen en opnieuw te lakken, waarbij de mogelijkheid ontstaat dat er enig kleurverschil met de originele laklaag ontstaat. Een betere oplossing krijgen we waarschijnlijk niet dus we gingen hiermee akkoord.

Nu nog even de offerte doorgeven aan de verzekeringsmaatschappij en dan afwachten of die er ook mee akkoord gaan.

Dining Table 3 (Small)

Dining Table 4 (Small)

Onverwacht bericht

Het begon eigenlijk afgelopen zomer toen we tijdens het familie-boottochtje de nieuwe huizen zagen aan de overkant van het Oegstgeesterkanaal. Hoewel we tot op dat moment eigenlijk niet echt aan verhuizen hadden gedacht begon er toch wat te kriebelen en Riet besloot om eens nader te gaan informeren. Het liep op niks uit want alle huizen die op dat moment werden gebouwd waren al onder optie en we lieten het er dus bij.

Eenmaal terug verhuisd naar Rijnsburg werd al snel duidelijk dat Riet toch de kriebels had gekregen. Opeens vond ze het benauwd in ons huis, een gevoel wat ikzelf al vanaf de eerste dag heb gehad omdat we in feite aan alle kanten zijn ingebouwd. Op zich is dat niets bijzonders in een doorsnee woonwijk maar wat we hadden gezien van de zomer, huizen langs het water met een vrij uitzicht en bovendien net wat groter als wat we nu hebben, had ons allebei op bepaalde gedachten gebracht.

Het eerste wat we deden was eens rondkijken naar soortgelijke nieuwbouw in de buurt, en daarbij kwamen we uit bij hetzelfde project in Rijnsburg en een ander in Valkenburg, maar helaas, overal was alles al onder optie. We keken nog even naar bestaande huizen maar konden niets vinden waar we heel erg enthousiast over waren. De enige optie leek een nieuw deel van het project langs het Oegstgeesterkanaal, genaamd “Waterviolier”, maar daarvoor was de inschrijving nog niet gestart.

Twee weken geleden verscheen het bericht op de website van het project dat de inschrijving ging openen en na de plannen voor het project nog eens te hebben bekeken besloten we in te schrijven. Riet zorgde ervoor dat ze meteen de eerste dag van de inschrijving op de stoep stond bij de makelaar en daarna was het afwachten.

Waterviolier Blok 1 (1024x768)

We rekenden eigenlijk nergens op want we hadden ondertussen wel gemerkt dat het aantal inschrijvingen voor dergelijke projecten erg hoog is en de toewijzing van de beschikbare huizen gaat via een soort van loting. Maar het onverwachte gebeurde toch, want vandaag ging tegen het middaguur mijn telefoon. Een vriendelijke dame van Makelaardij De Leeuw feliciteerde me met het feit dat we een huis van het project “Waterviolier” hadden toegewezen gekregen, en dat niet alleen, het ons toegewezen huis was ook nog eens het huis wat we als eerste keuze hadden opgegeven!

We hebben een afspraak staan voor 22 december, dan gaan we langs bij de makelaar voor het eerste gesprek.

De container is er!

Container_3Om half acht vanmorgen stond de vrachtwagen met de container met onze spullen al voor de deur. Nadat met enige vertraging de rest van het verhuis-team was gearriveerd werd er begonnen met het uitladen van onze spullen. Uiteraard wisten we precies hoeveel dozen en pakken er uit de container zouden komen maar wat we niet hadden kunnen voorzien was hoe we het allemaal in onze naar verhouding kleine Rijnsburgse huis moesten verstouwen.

We probeerden voor de voordeur al een onderscheid te maken tussen wat er kon worden uitgepakt en wat er naar de opslag zou worden gebracht. Het resultaat was een groeiende stapel dozen in de voortuin en een steeds groter wordende puinhoop van dozen, uitgepakte spullen en verpakkingsmateriaal in huis.

Container_1-2 En er waren natuurlijk problemen, zoals met de matras van ons bed, die weliswaar heel erg comfortabel is maar ook twee bij twee meter en dertig centimeter dik. Na een fikse discussie met de verhuizers of het eigenlijk wel mogelijk was om het ding naar binnen en vervolgens naar boven te krijgen en de mogelijk schade die daarbij zou worden veroorzaakt werd op ons aandringen besloten om het toch te proberen. Er waren vijf man nodig om de matras dubbel te vouwen en van spanbanden te voorzien, waarna met enig geweld (waarbij overigens totaal geen schade werd veroorzaakt door het zachte materiaal van de matras) het hele ding door het trapgat werd geperst en vervolgens de slaapkamer in. Nadat de matras op het bed was gelegd bleek er geen enkele zichtbare schade of vervorming, dus al met al een geslaagde actie.

De rest was allemaal minder problematisch en rond elf uur was de container al helemaal leeg. Tijdens het uitpakken bleek wel dat niet alles onbeschadigd was overgekomen. tot onze grote schrik bleken de randen van de eettafel en de salontafel lelijk beschadigd te zijn, iets wat tijdens het inpakken of het transport gebeurd moet zijn want voor ons vertrek hadden we alles geïnspecteerd en was alles nog onbeschadigd. Dat wordt werk voor de verzekering, en we hopen maar dat de schade gerepareerd kan worden want we hebben deze meubels naar onze smaak laten maken op de Filipijnen en in feite zijn ze dus onvervangbaar.

Riet was ondertussen de verhuizers zat, ze wilde verder uitpakken zonder hun hulp en maakte ze dat met zachte aandrang duidelijk. Na het aftekenen van alle papieren vertrok het verhuis-team en konden wij aan de slag. De rest van de dag ging op aan uitpakken, plaatsen en weer verplaatsen, en verscheidene ritjes naar de opslag.

Maar vanavond slapen we wel weer voor het eerst sinds ruim drie maanden in ons eigen bed!

Leeg huis (nou ja, bijna…)

Na iets meer dan een maand geen bericht is er nu dan eindelijk weer iets te melden. De container met onze spullen uit de Filipijnen die een paar weken geleden aangekomen was in Nederland gaat morgen bij ons thuis afgeleverd worden. We mochten in principe alles drie maanden in opslag laten staan en dat kwam best uit want we hadden toch wel wat tijd nodig om de aankomst te organiseren. Er komt tenslotte bijna een volledige huisraad aan in een huis wat al van huisraad is voorzien en het probleem is dus met name ruimte.

Om dat ruimteprobleem op te lossen hebben we twee dingen gedaan. Allereerst hebben we wat meubilair wat we door onze op de Filipijnen aangeschafte meubels willen vervangen te koop gezet op het Internet. Daar hebben we wat reacties op gekregen en een paar kasten en de salontafel zijn inmiddels verkocht. Ook voor onze eettafel, het tv-kastje en de tv zelf is er ook een gegadigde maar dat is een Filipijnse collega die nu in Rijswijk werkt en die kan alles pas ontvangen als hij een appartement heeft gevonden. En dat betekent dat we die spullen tijdelijk uit de weg moeten zien te krijgen.

Opslag_Ruimte

Om ruimte in ons huis te maken hebben we voor alle spullen die we niet kwijt willen of kunnen een opslagruimte gehuurd bij een bedrijf op een industrie-terrein net buiten Rijnsburg. Riet heeft dat eigenlijk anderhalve maand geleden geregeld maar we hebben de huur pas op 1 december laten ingaan omdat we er eerder toch weinig nut voor hadden.

Maar omdat morgen onze container arriveert zijn we vandaag en gisteren al begonnen met het verplaatsen van spullen naar de opslag. Dat waren in eerste instantie dozen met boeken, onze voorraad koffers die de laatste jaren flink is gegroeid en mijn gitaarkoffers. Allemaal dingen die flink wat ruimte innemen en die we toch eigenlijk maar heel weinig gebruiken.

Er is dus ruimte gecreëerd voor onze spullen, al weten we nu al dat veel van wat aankomt morgen direct door zal gaan naar de opslag. Sterker nog, we beginnen ons al af te vragen of de opslag wel ruimte genoeg zal hebben voor al die spullen…

Leeg_Huis

TIjd voor een andere benadering

Ik ben eigenlijk begonnen met deze website toen Riet en ik voor het eerst naar het buitenland gingen. Dat was in 2006 naar het Russische eiland Sakhalin en ik had al voor ons vertrek het idee opgevat om op deze manier onze familie en vrienden op de hoogte te houden van ons wel en wee in het buitenland. Het bleek niet alleen leuk om te doen maar ook nog eens een makkie, want er gebeurde iedere dag wel iets wat het vermelden waard was en de bijgeplaatste foto’s voegden daar iets extra’s aan toe.

Ik kreeg leuke reacties, zelfs van mensen die ik niet kende maar die via bijvoorbeeld Google mijn site hadden gevonden, maar toen we in juni 2008 terugkeerden naar Nederland leek er geen reden meer om de website nog langer bij te houden en ben ik er dus mee gestopt. Totdat er zich ergens in juni 2010 een nieuwe kans voordeed om naar het buitenland te gaan en vanaf dat moment ben ik weer begonnen met het plaatsen van berichtjes. Eerst nog maar af en toe omdat er niet dagelijks nieuws te melden viel maar vanaf de dag van ons vertrek naar Maleisië is het me gelukt om vijf jaar lang vrijwel dagelijks een stukje te plaatsen.

Tijdens ons verblijf in het buitenland heb ik me regelmatig afgevraagd of het de moeite wel loonde maar het programmaatje wat ik gebruik om het bezoekersaantal op mijn website bij te houden gaf aan dat ik dagelijks bezoekers had, en het gemiddelde aantal lag zelfs boven de tien. Reden genoeg dus om me gaande te houden en ook deze keer was het eigenlijk een makkie omdat er vrijwel iedere dag wel iets te vermelden was. En als dat niet zo was kon ik altijd nog een berichtje plaatsen met wat leuke of leerzame informatie over het land waar we woonden, zoals over de cultuur of de politiek.

En nu zijn we al weer twee maanden terug in Nederland. Eigenlijk wilde ik meteen naar aankomst al gaan stoppen met mijn dagelijkse berichtjes, of in ieder geval de frequentie omlaag brengen tot een berichtje om de paar dagen of eens per week, maar omdat de nasleep van onze verhuizing nog in volle gang was kon ik nog steeds met weinig moeite dagelijks iets schrijven en dat heb ik tot de dag van vandaag dan ook vol kunnen houden.

Maar schrijven is alleen maar leuk als wat je schrijft wordt gelezen, en daar zit nu net de kneep. Toen ik eergisteren via het programmaatje wat de bezoekersaantallen registreert keek hoe het er mee stond viel me meteen op dat er aan het begin van de maand oktober een enorme terugval was in de bezoekersaantallen op mijn website. De meeste dagen hadden zelfs helemaal geen bezoekers en het totaal van de hele maand was extreem laag vergeleken met de voorgaande maanden. Als je dit plaatje bekijkt zie je meteen de verschillen:

Statcounter_20151101

Ik heb dan ook besloten om een punt te zetten achter het schrijven van een dagelijks bericht. Het was ontzettend leuk om te doen maar zonder lezers heeft het weinig zin om dat te blijven doen. En het is logisch ook, berichtjes uit vreemde landen zijn nu eenmaal veel leuker om te lezen en bovendien zien we de mensen voor wie die berichtjes bedoeld zijn nu weer heel regelmatig en soms zelfs dagelijks.

Tijd dus voor een andere benadering. Ik zal af en toe nog wel een berichtje plaatsen maar niet meer dagelijks, alleen als er weer eens iets te melden is waarvan ik denk dat het de moeite waard is. Dank aan mijn trouwe lezers van de afgelopen jaren en ik zou zeggen, kom af en toe nog eens langs…

Nog even over de katten

Onze beide Filipijnse katten zijn nu ruim een maand samen met onze Nederlandse kat Paula en het lijkt er op dat ze nooit goeie vriendjes gaan worden. Er zijn maar sporadisch echte conflicten maar van toenadering is beslist geen sprake en met name niet tussen Monster en Paula.

Ons huis is nog steeds verdeeld in twee territoria, de begane grond en de rest. Paula huist op de begane grond, wat voor haar het voordeel biedt dat ze vrijelijk van het kattenluik gebruik kan maken om naar buiten te gaan, en de beide andere katten houden de verdiepingen bezet.

Abby_en_Monster_20151028_001

Monster komt beslist niet naar beneden en bij pogingen om haar daar naar toe te brengen als Paula buiten is mislukten tot nu toe allemaal. Ze begint al te blazen en met haar nagels te klauwen zo gauw ze de woonkamer wordt binnengebracht en snel zo gauw ze de kans krijgt weer naar boven. Paula Waagt zich na een enkele nachtelijke poging, waarbij Monster als een politiesirene te keer ging, niet meer naar boven.

De enige die heen en weer loopt is Abby, en het moet gezegd, ze heeft haar best gedaan om toenadering te zoeken maar Paula snapt het gewoon niet. Abby kwam zelfs met speeltjes naar Paula toe om aan te geven dat ze wel in was voor een dolletje maar Paula is blijkbaar compleet sociaal gestoord ten aanzien van andere katten want ze begrijpt de signalen niet en begint afwijzend te brommen.

Katten hebben verscheidene manieren om te laten merken dat ze geen kwaad in de zin hebben als ze andere katten benaderen, zoals bijvoorbeeld komen aanlopen met hun staart in de hoogte. Willen ze spelen dat beginnen ze met hun staart te zwiepen, en dat gedrag heeft Abby bij Paula al verscheidene keren laten zien maar Paula reageert helemaal verkeerd. Waarschijnlijk komt dat omdat Paula als heel jong katje op straat heeft gezworven en daarbij heeft ze blijkbaar geen sociaal gedrag ten opzichte van andere katten geleerd. En dat kan kloppen als ze door haar moeder al jong is verlaten want het is de moederkat die dat gedrag aan haar jongen leert.

Het lijkt er dus op dat we met de situatie zoals die nu is moeten leren leven…

Naar de film

In de vijf jaren dat we in Zuid-Oost Azië hebben gewoond is het aantal keren dat ik daar naar de bioscoop ben geweest letterlijk op de vingers van één hand te tellen. En die keren (ik geloof niet meer dan drie) waren ook nog eens allemaal in Kuala Lumpur, in bioscopen met van die speciale luxe zalen waar je in fauteuils zat onder een dekentje en je tijdens de film hapjes en drankjes kon bestellen. Dat ik als bioscoop-fanaat daar zo weinig naar de film ging had twee redenen, met als belangrijkste dat Aziaten hun kop niet kunnen houden tijdens een film en mobieltjes gewoon aan laten staan, en als goeie tweede dat we in Manila vier filmnetten in HD op de kabel hadden.

In Nederland zal ik zeker niet meer zo fanatiek zijn als voordat we vertrokken, toen ik zelfs een abonnement had en ik soms wel twee keer in de week naar de bioscoop ging, maar af en toe naar een goeie film zal zeker weer een regelmatig terugkerend uitje zijn.

MartianVanavond stond de film “The Martian” op het programma in de bioscoop in Scheveningen, samen met Martin en Robin. En zoals altijd betekent een bioscoopbezoek met mijn zoons niet alleen naar de film maar ook naar McDonalds of de Burger King en in Scheveningen is het altijd die laatste.

De film was prachtig met mooie beelden, al discussieerden we na afloop wel over de geloofwaardigheid van het verhaal en wat er technisch gezien allemaal twijfelachtig was.

En er was nog een voorval wat achteraf wel grappig was maar wat ook anders had kunnen aflopen. De bioscoop in Scheveningen biedt ter overlegging van je filmkaartje parkeerkaartjes aan voor een vast bedrag wat vrijwel altijd lager is dan wat je normaal moet betalen in de parkeergarage, en van die optie hadden Robin en ik (Martin reed met mij mee) gebruik gemaakt. Aangekomen bij de parkeergarage wilden we direct naar de auto’s lopen maar Martin maakte ons er op attent dat de procedure gewijzigd was, je moest je oorspronkelijke parkeerkaartje eerst in de automaat stoppen en daarna dat van de bioscoop om een geldig uitrij-kaartje te krijgen. En dat was voor Robin een beetje lastig want die had zijn oorspronkelijke kaartje buiten bij de bioscoop in een vuilnisbak gegooid…

Er zat dus niets anders op dan teruglopen om te kijken of het kaartje nog uit de vuilnisbak gehaald kon worden want anders zou het wel eens een duur grapje kunnen worden aangezien een verloren kaartje vijftig euro zou gaan kosten. Gelukkig kwam het kaartje na wat gerommel in de vuilnisbak weer boven, zij het een beetje gekreukeld en voorzien van wat smurrie van het andere afval. Terug bij de automaat bleek het kaartje gelukkig nog te werken, maar er was blijkbaar met de verwerking toch iets mis gegaan want bij de slagboom werkte het niet. Gelukkig werd het probleem na een babbeltje met de parkeerwacht via de intercom snel opgelost en konden we alsnog vertrekken.

En over dure grapjes gesproken, de garage heeft naar het probleem van mijn auto gekeken en er is inderdaad een onderdeel kapot in de stuurkolom. Een of andere veer moet vervangen worden, en dat gaat meer dan driehonderd euro kosten…

Autoproblemen en sneetjes brood

Het zag er goed uit vanochtend, letterlijk gesproken want omdat de zomertijd weer is veranderd in wintertijd is het ’s morgens vroeg al weer bijna licht als ik naar mijn werk ga en dat leverde vanmorgen dit mooie plaatje op.

Kamperfoelie_Ochtend_Eind_Oktober

Voor zowel de lunch als het diner had ik vandaag afspraken en het leek dus een gezellige dag te worden met lekker eten. Tussen de middag zou ik met twee ouwe makkers, waarvan de een net als ik bij Shell werkt (hij zit zelfs op dezelfde verdieping als ik) en de andere hier ergens vlakbij, een hapje gaan eten en voor vanavond stond een bezoek met twee collega’s aan een restaurant in Scheveningen op het programma.

Het liep anders. Tussen de middag ging het mis omdat een van de collega’s op het laatste moment afzegde. Jammer genoeg hoorde ik dat pas toen ik door een uitgelopen vergadering veel te laat in het restaurant arriveerde. Toen ik daar niemand aantrof en wilde bellen waar iedereen zat zag ik pas het tekstbericht op mijn telefoon…

Vanavond reed ik naar Scheveningen om daar mijn twee collega’s te ontmoeten in een restaurant bij de haven, maar daar aangekomen merkte ik bij het inparkeren dat er iets mis was met de auto. Ik hoorde bij het draaien aan mijn stuur rare klikkende geluiden en die kwamen uit de buurt van de stuurkolom. Omdat ik bang was dat er mogelijk iets mis was met de stuurinrichting verontschuldigde ik me bij mijn collega’s om naar huis te rijden.

Volgens Riet had ik net zo goed kunnen blijven eten maar dan had ik beslist niet op mijn gemak gezeten. De auto is vanavond nog bij de garage neergezet zodat ze er morgenochtend gelijk naar kunnen kijken. Aan het rijden is op zich niks te merken, dus ik ben benieuwd wat de schade nu precies is en belangrijker nog, wat dit grapje weer gaat kosten.

En zo kreeg ik dus in plaats van een dag met lekker eten een dag met problemen en sneetjes brood…

Bezoek uit de Filipijnen

Afgelopen zondag kregen we een berichtje van Meneer Santiago, onze huisbaas in Manila, dat hij en zijn vrouw naar Nederland zouden komen voor een kort bezoek. Toen we afscheid van ze hadden genomen bij ons vertrek van de Filipijnen hadden ze al verteld dat ze deze tijd naar Europa zouden komen en we hadden afgesproken elkaar dan te ontmoeten. Vanavond gingen Riet en ik dan ook naar het Sheraton Hotel op Schiphol waar de Santiago’s logeren.

Tijdens het diner in het hotel vertelden ze over hun rondreis door Europa waarbij ze in ruim een maand tijd verschillende landen hebben bezocht. Ze waren eind vorige maand aangekomen in Brussel en hebben daarna onder andere Barcelona, Lourdes en Parijs bezocht, met ook nog uitstapjes naar Zwitserland en Nederland. Morgen vliegen ze vanaf Schiphol weer terug naar de Filipijnen.

Dit is niet de eerste keer dat de Santiago’s dit doen, ze zijn al vele keren in Europa geweest en ook Nederland hebben ze al een paar keer bezocht. Ze zijn nu allebei tegen de tachtig maar nog zo vitaal dat ze al weer uitkijken naar het volgende bezoek aan Europa in het voorjaar van volgend jaar. Wie ver reist kan veel verhalen is het gezegde en dat gaat zeker op voor de Santiago’s die dankzij het feit dat ze bepaald niet onbemiddeld zijn al hun hele leven over de hele wereld reizen.

Het was in ieder geval een erg leuk weerzien en we hebben als we besluiten nog eens naar Manila terug te keren alvast een adres waar we kunnen logeren.

Leuke dag…

In de auto onderweg naar mijn werk luister ik ’s morgens altijd naar de nieuwszender NPO 1 voor het nieuws en de actualiteiten. Vanmorgen was er een item over het feit dat ons eten veel te zout is en dat dat een ernstige bedreiging is voor de volksgezondheid. Kijk, dat we waarschijnlijk iets te veel zout binnen krijgen dat dacht ik wel maar ik had toch verwacht dat de grote klappen wel zouden vallen in de hoek van de kant-en-klaar maaltijden en voorverpakt voedsel. Dat viel dus tegen want wat blijkt, ook in brood en kaas zit veel te veel zout. De boodschap was dat er duizenden mensen minder zouden overlijden in de komende jaren als de hoeveelheid zout die we binnen krijgen met de helft verminderd zou worden.

Met andere woorden, nu is de kans op een vroegtijdig verscheiden door teveel zout heel groot. Een opwekkend bericht, en de dag was nog maar net begonnen.

Maestro BurgerEn het werd nog erger! Zit ik op weg naar huis ’s middags weer naar NPO 1 te luisteren, is er het nieuws dat voorbewerkt vlees, en dan met name rood vlees, kankerverwekkend is. En dat zijn dus bijvoorbeeld een balletje gehakt, een broodje hamburger en een Unox rookworst. En dat zijn allemaal dingen die ik lekker vind!

Zo worden er in een dag tijd weer heel wat plezierige dingen in het leven vergald. Met dank aan die onderzoekers die wat mij betreft beter een geneeswijze kunnen proberen te vinden voor ernstige ziekten dan uitzoeken hoe je het allemaal krijgt, want het draait daarbij uiteindelijk allemaal om woorden als “waarschijnlijk” en “mogelijk”.

En voor de goede orde, ik had vandaag kaas op mijn brood en ik ga deze week op zeker een broodje hamburger eten…

Parkeren aan zee

Gisteren moest ik voor een boodschap naar Katwijk en dat betekende een parkeerplaats zoeken voor mijn auto. Ik ga daar nooit moeilijk over doen aangezien het toch overal betaald parkeren is, dus ik rijdt altijd direct naar de meest gunstig gelegen parkeergarage. Omdat ik in het centrum moest zijn was dat de nieuwe parkeergarage aan de Boulevard.

Over het algemeen is betaald parkeren in Nederland een heel duur grapje, zeker als je dat vergelijkt met parkeren bij de grote Malls in Manila. Daar ben je voor vier uur parkeren hooguit omgerekend zeventig cent kwijt (en dat is dan de allerduurste), in bijvoorbeeld Amsterdam kost een zelfde periode je het lieve sommetje van twintig Euro. Een bezoekje aan de bioscoop in Den Haag betekent meestal dat ik meer aan parkeergeld kwijt ben dan aan mijn bioscoopkaartje.

De enige gunstige uitzonderingen die ik ken zijn Leidschenhage in Leidschendam waar het parkeren helemaal gratis is, en Katwijk. Daar is het weliswaar niet helemaal gratis maar de tarieven zijn daar in ieder geval nog fatsoenlijk te noemen. Zo was moest ik na het doen van mijn boodschappen gisterochtend 34 eurocent afrekenen, en dat noem ik een koopje voor dik een half uur in een prachtige parkeergarage.

Parkeergarage_Boulevard

En vanmorgen bij een bezoekje aan mijn moeder betaalde ik in Katwijk helemaal niets, want op zondag hoeft er daar niet te worden betaald voor het parkeren. En dat is iets wat zelfs in Gorkum bekend is weet ik inmiddels…