Het was een bijzondere dag vandaag want een van mijn vrienden viel de eer te beurt om de respectabele leeftijd van zestig jaar te bereiken. Nu had Wessel tijdens ons etentje in juni aangegeven dat hij er niet zoveel aan wilde doen en zeker geen groot feest wilde maar daar had zijn vriendin Sylvia geen boodschap aan, zij organiseerde voor vanavond toch een verrassingsfeest in het multifunctionele centrum “Ons Huis” in Zoeterwoude Dorp.
Als extra bijzonderheid had Sylvia contact opgenomen met mij en met mijn vriend Gijs met de vraag of we met de leden van de voormalige Bokkumband op het feest zouden willen spelen. Het was niet de bedoeling om een heel optreden te verzorgen maar gewoon effe “één nummertje” te spelen met Wessel op drums. Het moest alleen wel een volslagen verrassing zijn voor Wessel.
Gijs en ik besloten al gauw dat het regelen een complete installatie voor de hele band wel wat veel van het goeie zou zijn voor “één nummertje”, maar we kwamen overeen dat we met onze akoestische gitaren zonder installatie wel wat eenvoudigs zouden kunnen doen. Gijs wist de overige bandleden, waar ikzelf weinig of geen contact meer mee had, op te sporen en onze ouwe basis Willem was ook graag bereid om mee te werken aan het verrassingsoptreden.
Vandaag werd Wessel door een andere vriend bezig gehouden terwijl ondertussen Sylvia en Wessel’s zus Ada zijn drumstel van de zolder haalden en naar de feestzaal brachten. Waar ze evenwel geen rekening mee hadden gehouden was dat het drumstel nog wel in elkaar gezet moest worden en ze hadden geen idee hoe dat moest, maar via het bekijken van Youtube filmpjes lukte het ze toch.
Ondanks de problemen om in Zoeterwoude Dorp te komen door wegwerkzaamheden op de weg er naar toe waren alle drie de bandleden wat later op het feest dan we hadden gepland. Wessel, die al verrast was door het feest, had op dat moment nog geen idee wat er stond te gebeuren en terwijl de aanwezigen genoten van hapjes en drankjes probeerden Gijs, Willem en ik ongemerkt achter het gordijn waar het drumstel al klaar stond om de door ons meegebrachte spullen opt te stellen zonder dat Wessel iets merkte. We hadden toch elk een klein versterkertje meegenomen en Willem had zelfs een microfoon dus we konden toch nog enigszins versterkt spelen. Nadat alles was opgesteld moesten we toch onze instrumenten aansluiten en afstellen, en dat gaat nu eenmaal niet zonder geluid te maken en dat was dan ook het moment dat Wessel iets begon te vermoeden.
Nadat het doek openging en Gijs een introductie-praatje hield speelden we, zonder de drums van Wessel nog, het Rock ’n Roll nummer “Japie” maar met een speciaal door mij geschreven en door Gijs ge-edite tekst voor deze speciale gelegenheid. Ik had kopietjes geprint die vooraf waren uitgedeeld dus iedereen brulde gezellig mee. Een succesvol begin dus, waarna Wessel dan toch achter de drums plaats nam.
We speelden met Wessel nog “Goh, wat ben jij vervelend” (wat niet helemaal uit de verf kwam omdat Gijs de tekst niet meer wist) en onze door Willem gezongen klassieker “Mona Lisa”. Het ging er bij de aanwezigen in als koek en het korte optreden was dan ook geslaagd. En het ging niet eens zo slecht, in aanmerking genomen dat we vooraf niet hadden geoefend en dat het bijna negen jaar geleden was dat we samen hadden gespeeld.
We kregen de nodige complimentjes en werden door Sylvia uitvoerig bedankt voor alle moeite die we hadden gedaan. En dat laatste was echt niet nodig want het was ons een waar genoegen.