Toen we gisteravond op weg wilden gaan om een hapje te gaan eten keken we zoals de laatste dagen gebruikelijk is eerst even naar de lucht. “Wat denk jij?”, vroeg Riet. Omdat het al aardig donker was konden we niet goed zien of het nu erg bewolkt was of niet, maar wel zagen we dat de lucht om de paar seconden oplichtte door bliksemflitsen.
Maar dat was de afgelopen week eigenlijk iedere avond het geval geweest maar het bleef toch droog, en als er al regen viel dan was dat heel laat in de avond of ’s nachts. We besloten dus het er maar weer op te wagen zonder paraplu’s, met het idee dat we tot nu toe iedere keer nog droog over waren gekomen. En eerlijk gezegd zag het er naar uit dat de heenweg geen probleem zou worden, en voor de terugweg moesten we dan maar zien.
En jawel hoor, we zaten net lekker te eten bij een restaurant in Molito waar we nog niet eerder waren geweest, de “BBQ Chicken & Beer”, of we zagen door het raam dat er een enorme stortbui losbarstte. We besloten om de bui af te wachten en daarom liepen we nadat we waren uitgegeten naar het naastgelegen overdekte terras van café “Draft” om dat daar onder het genot van een biertje te doen.
Het regende zo hard dat we op het terras zelfs nog moesten verkassen omdat de aan de straatkant gelegen tafels kletsnat spetterden , maar op een geven moment werd het toch weer droog. Omdat we net een tweede biertje hadden besteld vertrokken we niet gelijk richting huis en dat was niet zo slim want het bleef misschien tien minuten droog waarna het weer in alle hevigheid losbarstte .
Omdat het er niet naar uit zag dat het nog droog zou worden wachtten we af tot het wat minder werd om toen snel naar huis te gaan. Tenslotte maakte het niet zoveel uit als we zeiknat zouden worden, bedachten we, want thuis konden we ons toch verschonen. En zowaar, het viel onderweg zelfs nog mee want de regen was veranderd in een motregentje waarvan we weliswaar nat werden maar niet echt doorweekt.
Het zat er natuurlijk in dat onze mazzel een keer op zou zijn en dat was dus vanavond. Daarnaast was het maar goed dat we niet hebben gewacht tot het droog was want het is de rest van de avond en de hele nacht door blijven regenen.
Het stopte pas vanmorgen tegen negenen, en ook dat was maar voor even want na een uur begon het weer. Het heeft daarna zo’n beetje de hele verdere dag geregend…
Nou ja, eigenlijk hoort dat ook bij Manila, want als er geen demonstratie is dan is het wel wat anders wat voor een puinhoop in het verkeer zorgt. En wat die demonstranten betreft, waarom ze nou perse voor de Amerikaanse ambassade gaan demonstreren voor het milieu is me een raadsel. Want als ze echt zo begaan zijn met het milieu dan moeten ze eerst maar eens gaan protesteren tegen de Jeepneys en de andere bussen die voor het overgrote deel verantwoordelijk zijn voor de enorme luchtverontreiniging boven Manila…
Afgelopen maandag had ik mijn paspoort ingeleverd bij het bedrijf wat alles regelt wat onze visa betreft want mijn visum moet worden overgezet van mijn oude naar mijn nieuwe paspoort. Ik heb de komende weken geen reisplannen naar het buitenland en dat is beslist een voorwaarde want hoewel het proces officieel acht tot tien werkdagen duurt is zes tot tien weken doorgaans een veel betere schatting.
We passeren deze Kerstman dus iedere keer als we naar het Alabang Town Center wandelen en altijd staat hij op zijn vertrouwde plekje, net buiten het hek van het huis tussen de struiken. Totdat iemand hem een paar weken geleden iets heeft verplaatst. Mogelijk de tuinman, maar het gevolg was voor de arme Kerstman desastreus.
