Riet houdt wel van een beetje verandering af en toe voor wat betreft de inrichting van onze woonkamer en een van haar wensen was al een hele tijd om de meubels in het zitgedeelte eens “andersom” te zetten. Haar bedoeling was de televisie tegen de tegenoverliggende muur te plaatsen zodat het bankstel anders gerangschikt zou kunnen worden.
De belangrijkste vereiste daarvoor was om een tv-kabel aansluiting te maken in de betreffende muur. Alle voorzieningen daarvoor, zoals leidingen en aansluitpunten, waren al aanwezig dus het enige wat nog diende te gebeuren was het trekken van een coax-kabel van de meterkast naar het aansluitpunt. Ik had al een hele tijd geleden een keer een poging daartoe gedaan met hulp van Martin maar dat liep spaak omdat de kabeltrekker die ik had niet lang genoeg was.
Zoals zo vaak met dat soort activiteiten duurde het een eeuwigheid (een jaar of twee) voordat het pas weer werd opgepakt toen Riet het oorspronkelijke plan weer ter sprake bracht. Zelfs na de aanschaf van een nieuwe draadtrekker van vijfentwintig meter (dat moest dik genoeg zijn) duurde het nog even maar een paar dagen geleden kwam het er dan toch eindelijk van. En wonderwel lukte het allemaal met de eerste poging: de kabel kon nu wel en zelfs redelijk snel worden getrokken ondanks de wat stroef geworden leiding, en bij de eerste test bleek dat de aansluiting al meteen perfect werkte.
Riet ging meteen aan de slag met de meubels en nadat ik alle tv-apparatuur weer had aangesloten en de draden had weggewerkt was ze tevreden met het resultaat. De twee zitbanken staan nu wat dichter op elkaar waardoor er achter een van de banken een doorloop is naar de tuin, waar we eerst nog dwars door de zithoek moesten banjeren om daar te komen.
Het resultaat is wat knusser en Riet is dan ook dik tevreden met het resultaat. Ikzelf wat minder want mijn lekkere leunstoel staat nu zodanig dat de beeldhoek ten opzichte van de televisie te groot is en om tv te kijken moet ik dus noodgedwongen op de bank gaan zitten…
Slapen doen ze natuurlijk heel erg veel, zoals het goeie katten betaamd. Ik heb weleens ergens gelezen dat zelfs actieve katten tot wel twintig uur per dag kunnen slapen. Abby en Monster hebben de nodige vaste plekken in en om het huis om te gaan slapen, en dat zijn meestal wel voorspelbare plekken. Abby heeft een duidelijke voorkeur voor het voeteneind van ons bed terwijl Monster als ze de kans krijgt in het ledikantje van Gijs duikt.
De regering heeft aangekondigd dat de maatregelen tegen de verspreiding van het Corona-virus met betrekking tot de horeca zijn versoepeld. Met inachtneming van restricties zoals anderhalve meter afstand houden en een beperkt aantal gasten mogen kroegen en restaurants weer open, en daar hebben we vandaag voor het eerst weer gebruik van gemaakt.
Dat houdt in dat ik dus niet alleen de buitenkant schilder maar ook de binnenkant en dan ook helemaal als in de opgegeven specificaties. En ik weet het wel, het meeste van dat schilderwerk zie je na het in elkaar zetten nauwelijks meer maar dat interesseert me niet, ik weet dat het er zit en dat geeft mij nou eenmaal voldoening.
Thuis werken voorlopig dus, en dat valt op dit moment helemaal niet mee door de extreme hitte waar Nederland op dit moment mee heeft te kampen. Mijn kamer op de tweede verdieping heeft weliswaar een raam wat open kan maar omdat de kamer zich op het zuiden en dus aan de zonkant bevindt is het er verschrikkelijk warm.
Oma zorgde (uiteraard) vanavond bij het eten voor iets wat Gijsje heel erg lekker vindt en dat was pannenkoeken. Nou zit daar wel een kleine voorgeschiedenis aan vast want de vorige keer dat Gijsje bij ons had overnacht hadden we ook pannenkoeken gegeten en dat liep niet zo best af.
Vandaag was het weer een “oppasdag” dus Gijsje werd vanmorgen vroeg door Martin gebracht. Ze had nog geen ontbijt gehad omdat ze aan de late kant wakker was geworden maar dat was uiteraard voor Oma geen probleem. Riet maakte een paar beschuitjes klaar met bosbessenjam en dat die gewaardeerd werden is wel te zien op de bijgaande foto…
Voor alle resterende expats is er voorlopig nog geen zicht op een terugkeer naar Irak. Sterker nog, er is al aangekondigd dat er vrijwel zeker voor volgend jaar Oktober niemand gaat terugkeren naar Irak, behalve een kleine selecte groep die cruciale functies vervullen voor het draaiend houden van de fabrieken. En die mensen zijn ook niet echt blij want terugkeer naar KAZ betekent minstens een week quarantaine in je kamer en als je weer naar je werkplek mag dan valt daar ook niet veel te beleven want er is niemand. Vrijwel alle faciliteiten, zoals het zwembad en de sportzaal, zijn gesloten dus het enige wat je daar hebt is werk en Netflix….
Ondanks dat het al eind oktober is hebben we de afgelopen dagen mooi weer gehad met veel zon en heel aardige temperaturen. Dat maakte dat het in onze nieuwe serre af en toe heel aangenaam vertoeven was.
Maandag vandaag en dat is inmiddels al zo’n beetje onze vaste oppasdag voor Gijsje. Ze wordt ’s morgens gebracht door haar vader of haar moeder en ze wordt, afhankelijk van het schema van haar ouders, dan ergens in de loop van de middag weer opgehaald. En omdat ik inmiddels al weer een paar dagen in mijn verlofperiode zit kan ik me eindelijk weer eens wijden aan mijn plicht als voorlees-opa.
Dat laatste gebeurt trouwens vaak pas op een moment dat er weer iets in de koelkast moet worden gezet en er geen ruimte meer blijkt te zijn. Dan worden alle plastic doosjes nog eens bekeken en vrijwel altijd verdwijnt de inhoud van die doosjes dan alsnog in de GFT-bak.
De pret zit hem behalve in het lekkere eten ook in het proberen van nieuwe dingen. Zo hadden we vandaag een recept voor een gehaktbrood, of zoals het in de Amerikaanse films en series altijd wordt genoemd, een “meatloaf”. Dit gerecht is door die Amerikaanse invloeden op de televisie tamelijk bekend, maar gek genoeg hadden we het geen van beiden ooit gegeten.
Tijd dus voor een nieuwe telefoon en ik heb de aanschaf daarvan bewust uitgesteld totdat de nieuwe iPhone 12 op de markt kwam. Dat was een week of wat geleden dus na een inventarisatie welk model voor mij het meest geschikt zou zijn werd het uiteindelijk de iPhone 12 Pro (vanwege de grotere hoeveelheid standaard opslag en de betere camera mogelijkheden). Het bestellen ging vlot via de Apple website maar de levering zou vanwege de grote vraag wel een week of drie kunnen duren.
Blijkbaar heeft de Gemeente Katwijk dus één persoon voor dit soort taken en als die er niet is dan ligt alles stil. Ik weet niet wat deze persoon nog meer voor verantwoordelijkheden heeft maar het ziet er naar uit dat niemand die taken dus overneemt. Het kwam erop neer dat we gewoon geduld moesten hebben.