Gisteren was het een prachtige dag waarbij de temperatuur opliep tot bijna dertig graden. Omdat in de loop van de namiddag de wind vrijwel helemaal ging liggen was het in de tuin bijzonder aangenaam en Riet en ik hebben tot heel erg laat op het terras aan de kanaalkant gezeten. We hebben daar al meer gezeten deze zomer maar nog niet zo laat omdat het tot deze week toch best wel behoorlijk afkoelde in de loop van de avond.

Vandaag was het nog een stuk warmer dan gisteren, en de temperatuur liep in de loop van de middag zelfs op tot vijfendertig graden, iets wat we in deze contreien toch niet vaak meemaken. Het was landelijk zelfs een recorddag met in het zuiden van Limburg zelfs net geen veertig graden, het kwik bleef steken op 39,6 graden!

Toch blijft dit niet zo want de verwachting is dat de temperatuur morgen al weer flink gaat zakken tot halverwege de twintig graden hier in het westen en overmorgen wordt mogelijk zelfs de twintig graden al niet meer gehaald. Dat is in twee dagen dus een halvering van de temperatuur.

Typisch Nederlands zomerweer dus met hele warme dagen die afgewisseld worden met koelere perioden. En uiteraard wordt er weer heel wat afgeklaagd over die hoge temperaturen, want nu het warm is is het uiteraard meteen weer te warm. Nou zijn Nederlanders weliswaar zo’n beetje de grootste zeikerds van de wereld aan het worden, maar geklaagd over het weer wordt er al sinds mensenheugenis. Daar doe ikzelf ook aan mee maar mij zul je nooit horen zeggen dat het te warm is. Ik heb het nou eenmaal liever warm dan koud, en daarbij, ik ben na die jaren Zuid-Oost Azië en Irak wel wat gewend…

Even tussendoor weer een update van de bouw aan de overkant. Hoewel het tempo in onze ogen nog steeds niet bepaald hoog is begint er nu schot in te komen. De oplevering van huizen is al een tijdje aan de gang en nu zijn ook de eerste huizen van het blok schuin tegenover ons opgeleverd. Vandaag hingen zelfs de vlaggen aan de laatste twee nog op te leveren huizen van het blok buiten ten teken dat de oplevering daarvan gaat plaatsvinden.

De huizen worden, zoals gebruikelijk tegenwoordig, opgeleverd zonder keuken en met een minimale badkamer, dus we zien iedere morgen een optocht van busjes aan de overkant van keuken- en badkamerbedrijven bij de opgeleverde huizen. Helaas rijdt ook die verrekte heftruck met die irritante achteruitrij-piep ook nog steeds rond, hopelijk is dat nu gauw afgelopen want dan kan bij ons ook de vlag uit (figuurlijk gesproken natuurlijk).

Het appartementen-gebouw lijkt ook zo goed als klaar te zijn maar toch gebeurt daar nog van alles. Gisteren nog is er langs de benedenverdieping opeens weer een afzetting geplaatst waarvan het doel voor ons niet helemaal duidelijk is. Het lijkt erop of er nog stucwerk aan de buitenkant gaat plaatsvinden, tenminste zo ziet het er op de impressies van het gebouw uit. De oplevering daarvan schijnt pas eind augustus te gaan plaatsvinden, dus waarschijnlijk moet er aan de binnenkant ook nog het nodige worden gedaan.

Langs de kanaalkant worden er zo te zien een voetpad en een fietspad aangelegd. Ook daarvoor zijn de werkzaamheden al gestart, maar behalve egaliseren is er nog niet veel gedaan. Het lijkt over het algemeen nog een zootje met de bestrating aan de overkant, ook nu er al mensen wonen. Dat heeft tegenwoordig zeker geen prioriteit, en dat is trouwens al een tijdje zo. Ik herinner me tenminste dat toen wij in ons nieuwe huis aan de Kamperfoelie trokken in 1987 dat de verhuiswagen niet voor de deur kon komen omdat ook daar toen nog helemaal geen bestrating lag…

Het weer is heel erg wisselvallig op het moment, mooie zonnige dagen worden afgewisseld met winderige en bewolkte dagen. Vandaag was zo’n mindere dag en er werd ook nog eens veel regen verwacht. En dat kwam, in de vorm van een paar hevige stortbuien die plaatselijk maar ook landelijk heel erg veel overlast bezorgden.

Martin stuurde een foto die hij had gemaakt rijdend over de Sandtlaan in Rijnsburg, en dat had meer weg dan varen dan van rijden: de weg stond compleet blank. Er kwamen meerdere berichten van blank staande straten in Rijnsburg, en op de foto hierboven is te zien dat het bij ons voor de deur ook niet veel scheelde.

Vergeleken met sommige delen van het land viel het hier op zich nog mee, er werden complete overstromingen gemeld en in Zierikzee kregen ze zelfs te maken met een heuse tornado. Tornado’s verwacht je in het zuid-oosten van de Verenigde Staten maar niet in Zeeland, maar het gebeurde toch. De schade was enorm, daken waren afgerukt, huizen vernield en er zijn tientallen gezinnen dakloos.

Blijkbaar moeten we rekening gaan houden met dergelijk extreem weer de komende jaren, als gevolg van het veranderende klimaat. Zijn we mooi klaar mee…

Sinds de zomertijd jaren geleden werd ingevoerd hebben we in Nederland met name in juni en juli avonden met extreem lang daglicht. We zijn nog niet eens op de langste dag en het is op dit moment ’s avonds nog steeds licht om kwart voor elf, zoals je op de bovenstaande foto kunt zien.

We zijn daar inmiddels wel aan gewend maar Riet en ik weten dat dit niet overal op de wereld hetzelfde is. In onze tijd in Zuid-Oost Azië was dat heel anders, mede omdat ze daar niet doen aan zomertijd (of “Daylight Saving Time” zoals het in Engels-talige landen heet. Maar omdat die landen veel dichter bij de evenaar liggen dan Nederland is daar het verschil tussen de dagen in de zomer en de winter ook bijna verwaarloosbaar.

In Kuala Lumpur was het iedere ochtend rond zeven uur licht. In de zomer kwam de zon om tien voor zeven op en ’s winters om tien over zeven, een verschil dus van amper twintig minuten. In Manila was het vrijwel hetzelfde beeld, zij het dat beide tijdstippen door de meer oostelijke ligging van de Filipijnen ten opzichte van Maleisië een uur eerder waren. Ik werd daar altijd om zes uur wakker met het zonnetje al in de slaapkamer en iedere avond werd het tussen zes en half zeven al donker. Veel constantere dagen dus dan in Nederland, en in de herfst dus geen depressies als de dagen veel korter begonnen te worden…

Ikzelf heb altijd moeite met de “donkere dagen voor Kerst” en ik kan dan ook ieder jaar weer niet wachten tot de dagen weer langer worden in het voorjaar. En deze tijd van het jaar is voor mij beslist de beste tijd van het jaar wat dat aangaat, ’s morgens al heel vroeg licht en ’s avonds nog daglicht tot heel laat in de avond.

Ik vraag met wel eens af hoe het is om ver noordelijk te wonen, zoals in Noorwegen of Alaska, waar de zon zes maanden niet ondergaat maar het de zes daaropvolgende maanden donker blijft omdat de zon niet opkomt. Maar eigenlijk wil ik dat helemaal niet weten, geef mij maar de constante dagen van Zuid-Oost Azië…

Toen we naar de Bankijkerweg verhuisden eind januari 2017 was er achter ons huis een woestenij, met in eerste instantie zelfs nog ruim anderhalve maand bouwketen van de aannemer. Toen de bouwketen werden weggehaald konden we plannen gaan maken voor het aanleggen van een tuin op de plek van de woestenij. We hadden al meteen besloten dat we dat niet zelf gingen doen, dat leek ons onbegonnen werk. We namen een tuinbedrijf in de arm en Rob van der Burg, onze voormalige buurjongen uit de Brouwerstraat die inmiddels het bedrijf van zijn vader Piet had overgenomen, kwam langs om samen met ons een plan op te stellen.

Tijdens het maken van het plan werd de beplanting besproken en ik zei voor de gein dat ik wel een palmboom in de tuin wilde. Tenslotte hadden we die in Manila ook in de tuin gehad en zo lang waren we op dat moment nog niet terug (voor ons gevoel tenminste). Uiteraard verwachtte ik niet dat dat mogelijk zou zijn in ons barre klimaat, maar tot mijn verbazing vertelde Rob dat dat toch mogelijk was want er zijn wel degelijk palmbomen die tegen het Nederlandse klimaat bestand zijn.

Het werd een Trachycarpus fortunei, oftewel de Chinese henneppalm. Geen goedkoop boompje (eigenlijk een behoorlijk dure grap) en de vraag was ook nog eens of de boom het wel zou doen in onze nieuw aangelegde tuin. We zijn inmiddels ruim vijf jaar verder en we kunnen zonder meer stellen dat de boom het fantastisch doet. Ondanks de regelmatige geselingen van de heersende westenwind, waarbij we ons regelmatig afvragen of de boom het wel zal overleven, staat de boom er op dit moment weer bijzonder mooi bij.

De kruin zit vol met nieuw blad en de boom zit weer vol met enorm grote zaadlobben. We kunnen dus wel stellen dat het goed gaat met onze Chinese henneppalm..

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een update heb gegeven van de vorderingen van het bouwproject aan de overkant van het kanaal. Inmiddels is het al zover dat de eerste huizen zijn opgeleverd en de eerste mensen wonen er dus al, met name in het tweede blok huizen links op de foto.

Maar het gaat blijkbaar niet overal even hard want het blok links van het midden naast het appartementencomplex is zo te zien verre van af. Er zitten op de onderste verdieping nog steeds niet overal al deuren en ramen in en ook het witte schilderwerk lijkt nog steeds maar half af. Het appartementencomplex zelf gaat nu wel snel, daar is het afgelopen weekend al een begin gemaakt met het afbreken van de steigers (raar trouwens dat dat in het weekend wordt gedaan). De oplevering daarvan schijnt eind mei te gaan plaatsvinden.

We hebben inmiddels ook weer wat nieuws gehoord ten aanzien van de voortdurende discussie of er nu wel of niet sociale huurwoningen komen in het appartementencomplex. Het leek ons erg vreemd om appartementen in een hoger segment (vanaf vier en een halve ton) en sociale woningbouw in hetzelfde gebouw onder te brengen maar er was al wel duidelijk dat het gebouw half verhuur en half verkoop zou gaan worden. Nu zijn inmiddels de huurprijzen bekend en die liggen rond de zeshonderd euro per maand, en dat moet wel betekenen dat het toch om sociale huurwoningen zou gaan.

Dan zal ik wel een enorme snob zijn, maar goedkope sociale huurwoningen in hetzelfde gebouw als die peperdure appartementen zou voor mij toch een showstopper zijn. Ik ben zelf opgegroeid in een flat met huurwoningen in Katwijk en daar was niks mis mee totdat er in de loop van de jaren een paar “probleemgevallen” kwamen te wonen. Neem maar aan dat het woonplezier dan toch vrij snel en drastisch kan afnemen, vooral omdat er meestal geen verhaal te halen is bij misstanden die dat met zich mee kan brengen.

Dit gezegd hebbende, je hebt het natuurlijk ook bij koopwoningen niet voor het zeggen wie je buren worden en hoe ze zich in de omgang gedragen. Je kunt buren hebben die het huis op zaterdag gebruiken als een soort supportershome voor plaatselijke voetbal-hooligans die tot diep in de nacht lallend in de tuin hangen en pissen in de tuinen van de buren. Of ze hebben een kinderrijk gezin waarvan de krijsende kinderen ervoor zorgen dat je met mooi weer geen moment rustig in je eigen tuin kunt zitten. En dan kunnen het nog doe-het-zelvers zijn die geen moment stil kunnen zitten in hun vrije tijd, waardoor je in het weekend continue het lawaai hoort van schuurmachines, hamers en klopboren.

Uiteraard zijn dit hypothetische gevallen en is iedere overeenkomst met de werkelijkheid puur toeval.

Riet is vandaag gaan bellen omtrent de lekkage, en het eerste telefoontje leverde mogelijk goed nieuws op. Ze belde met het bedrijf wat de badkamer ruim vijf jaar geleden heeft geplaatst en heeft het probleem doorgegeven. Ze hadden al snel alle gegevens uit hun systeem opgehaald en konden dus op basis van de beschrijving van het probleem een voorzichtige analyse maken.

Het goede nieuws is dat het erop lijkt dat de lekkage zit in de afvoer onder het bad. Als dat zo is dan is de reparatie waarschijnlijk eenvoudig en niet al te ingrijpend, het bad moet dan wel los worden gemaakt maar omdat dat op de vloer staat en niet is ingebouwd is dat niet zo’n groot probleem. Het wordt een stuk minder als het probleem daar niet zit, want dan moet er waarschijnlijk gebroken gaan worden en wordt de reparatie een heel stuk ingrijpender.

Via de telefoon kon er geen uitsluitsel worden gegeven en aanstaande woensdag komt er daarom iemand om te kijken. Dan horen we meer, tot dan is het afwachten en het bad niet gebruiken…

Het was vandaag een sombere dag met een felle, koude wind en heel veel buien. Soms waren de buien zelfs behoorlijk heftig, maar de wateroverlast waar we vanavond mee te maken kregen had niets met de regen van doen. Riet was aan het begin van de avond in bad gegaan en had dat na een uurtje dobberen weer leeg laten lopen. Toen ik ongeveer een uur later toevallig naar boven ging zag ik dat de hele badkamer blank stond!

Het water kwam al tot de drempel, en ik moet er dan ook niet aan denken wat er had kunnen gebeuren als ik het wat later had ontdekt, want mogelijk was het dan zelfs de overloop opgestroomd en misschien zelfs wel via het trapgat naar beneden gedropen. Zover was het gelukkig nog niet gekomen en konden Riet en ik met behulp van een trekker het water via de afvoer van de douche afvoeren.

De vraag was nu waar de lekkage vandaan kwam. Het leek erop dat Riet een kraan van de douche aan het bad misschien niet helemaal goed had dichtgedraaid, wat tot gevolg kon hebben dat het water langzaam via de naast het bad hangende slang op de vloer was gedropen. Een aannemelijke theorie omdat de kraan inderdaad niet helemaal dichtgedraaid was, maar er waren toch twijfels omdat er dan wel heel erg veel water op de vloer terecht was gekomen.

Feit is dat we na het opdweilen niet met zekerheid konden constateren waar het water vandaan kwam. Het wordt dus de boel in de gaten houden en afwachten wat er de komende uren gebeurt.

Toen ik net terug bladerde door de blogs van mijn website om te zien wanneer ik voor het laatst iets had geschreven over de bouw aan de overkant van het kanaal zag ik dat dat op 12 november van het afgelopen jaar was. Ik had niet gedacht dat het al zo lang terug was du hoog tijd voor de huidige stand van zaken.

het begint al op te schieten al verbaas ik me er nog steeds over dat alles zo lang duurt. Zo nam het leggen van de dakpannen op het blok schuin tegenover ons meer dan twee maanden in beslag, na levering van de pannen, en nog is het niet helemaal klaar. Tijdens de stormen van twee weken geleden hielden we zelfs ons hart vast vanwege de stapels met losse dakpannen op de daken, maar gelukkig viel dat alles mee. Behalve wat steigerdelen is er door de stormen sowieso weinig schade aangericht.

Zoals de foto laat zien staat het flatgebouw nu helemaal overeind, inclusief de het torentje rechts en het puntdak in het midden. Het bleek dat het gebouw toch aan onze kant wel degelijk uit vijf verdiepingen bestaat, het misverstand dat het maar vier verdiepingen zouden worden was ontstaan door de impressies van de andere kant waar er inderdaad maar sprake is van vier verdiepingen. Aan de kanaalkant staat er echter nog twee penthouses bovenop maar die beslaan niet de hele verdieping.

Al het metselwerk is inmiddels vrijwel klaar, het afbouwen van de binnenkant is overal al in volle gang, en de laatste berichten zijn dat de eerste huizen al in april zullen worden opgeleverd. Blij toe, want met tuinen en wat bomen zal het er beter uitzien dan met die groene tanks…

Afgelopen dinsdag vond er een merkwaardig incident plaats op het fietspad wat achter ons huis langs het kanaal loopt. Vlak voor rijksweg A44 buigt dat fietspad af naar links en een meter of tien verder kun je dan rechtsaf onder de A44 door richting Oegstgeest, maar het fietspad loopt ook vandaar rechtdoor richting de Vinkenweg die vandaar richting Sassenheim gaat. Vlak na Sassenheim, bij de verffabriek van Sikkens (tegenwoordig Akzo Nobel), is een afslag van de A44 waar je rechtsaf naar Noordwijk kunt, maar je kunt ook rechtdoor oversteken en dan rijdt je de Vinkenweg op een tijdje parallel aan de A44 loopt en verderop een bocht maakt richting Rijnsburg.

En in die bocht komt ook dat fietspad uit, en daar zit blijkbaar toch een probleem. Het is namelijk al de tweede keer dat een buitenlandse vrachtwagen, rijdend op de navigatie, dat fietspad blijkbaar interpreteert als een afslag naar Rijnsburg en vervolgens verderop vast komt te staan als net voorbij het fietstunneltje onder de A44 het fietspad versmalt. Blijkbaar moeten die vrachtwagens naar het bedrijf van Heemskerk wat een ingang heeft aan de Vinkenweg, en mogelijk worden ze in de war gebracht door de navigatie.

De eerste keer dat zoiets gebeurde was twee jaar geleden en ook toevallig in februari. Deze keer was het vrachtwagen uit Spanje, en die kwam ook nog eens muurvast in de zachte berm te zitten. Waarschijnlijk had de chauffeur na het constateren van zijn fout geprobeerd om achteruit te steken en te keren via het stukje fietspad voor het tunneltje maar die bocht was daarvoor duidelijk te krap.

Het gevolg was grote consternatie want omdat de combinatie nu het hele pad blokkeerde konden sleepwagens er niet van de kant van Sassenheim bijkomen maar moesten ze omrijden via het fietspad langs het kanaal. Dat is op zich breed genoeg maar vlak voor de bocht is er een barrière aangebracht, juist om ervoor te zorgen dat autoverkeer het pad niet als sluiproute kan gebruiken. Die barrière moest dus gedeeltelijk gesloopt worden zodat de sleepwagens erlangs konden komen, en het heeft daarna nog vrijwel de hele dag gekost om de gestrande vrachtwagencombinatie er weg te krijgen.

We hebben er uiteraard zelf weinig van gezien omdat het op ruim een kilometer van ons huis gebeurde, maar wel zagen we regelmatig grote sleepwagens over het fietspad langs onze tuin rijden. En zoals gezegd, dit is dus al de tweede keer dat zoiets merkwaardigs gebeurt. Mogelijk komt het zelfs wel vaker voor maar merken sommige vrachtwagenchauffeurs hun fout tijdig genoeg op om nog achteruit te kunnen rijden.

Misschien moeten toch die navigatiesystemen eens worden aangepast? De verkeersborden zijn blijkbaar toch niet duidelijk genoeg, ik zie op de foto hieronder van de plek waar de vrachtwagen de verkeerde afslag nam twee borden met verboden voor autoverkeer en een bord wat aangeeft dat het een doodlopende weg is, maar dat is toch blijkbaar niet duidelijk genoeg…

Het is zolangzamerhand een jaarlijkse traditie aan het worden dat Riet voor Oud en Nieuw een pan met erwtensoep maakt. Ze heeft in de afgelopen jaren zelfs een flinke fanbase in de familie opgebouwd met haar snert, en ze heeft zelfs al vragen gekregen of het ook dit jaar weer ging gebeuren. Ze had gisteren alle benodigdheden binnen, en geloof me, dat is nog een heel karwei geweest. Dit jaar gaat er, in tegenstelling tot vorig jaar toen ze er geeneen kon bemachtigen, een hele knie van een varken in naast al het andere vlees, en het aanrecht ligt vol met alle groenten die erin gaan. Gisteren zijn de erwten al in de week gezet en vanmorgen is het echte werk begonnen.

Ik mocht deze keer ook meehelpen en ik kreeg de schone taak om de knolselderij te snijden. Iedereen die dat wel eens heeft gedaan weet wat een taaie klus dat is, de helaas te vroeg overleden Amerikaanse komiek John Pinette heeft knolselderij wel eens vermeld in een sketch. Hij zei dat je knolselderij, of turnips zoals ze in het Engels heten, alleen klaar kan maken door ze eerst een uur tegen beton te meppen om ze zachter te krijgen en ze vervolgens minstens acht uur te koken. Zijn conclusie was dat als het zo moeilijk was om het te bereiden, het simpelweg geen voedsel wilde zijn.

Hoe dan ook, ik slaagde erin om de knolselderij in blokjes te snijden en die zitten inmiddels in de soep die op dit moment op het gas staat te pruttelen. En ik heb nog een foutje gemaakt, want de hier geplaatste foto had ik ook in de familie-App gezet. Riet wilde gezien de Corona-maatregelen Nieuwjaarsdag bij ons in kleine kring vieren, maar of dat na het plaatsen van de foto nog gaat lukken…

Het was al weer een hele tijd geleden maar vandaag was er dan weer eens een oppasdag. Omdat Sandra vanwege haar zwangerschapsverlof de laatste maanden veelal thuis is geweest was er voor ons geen “oppasdienst” maar Riet keek al geruime tijd uit naar dit moment, vooral omdat er nu niet alleen op Gijsje maar ook op Maas moest worden gepast. We hadden natuurlijk tussendoor wel af en toe een paar uurtjes opgepast maar vandaag was weer een hele oppasdag van acht tot vijf.

Donderdagochtend is de laatste tijd ook steevast de ochtend waarop Riet met Gijsje naar Ans gaat want die past op donderdag op haar kleinkinderen, en haar huis heeft op donderdagochtend dan ook meer weg van een kindercrèche. En gelukkig voor Gijsje is er altijd wel een tante aanwezig die haar haar kan vlechten want dat is iets waar Oma nog steeds geen kaas van heeft gegeten…

En het was dus de eerste keer dat we een hele dag Maas voor onszelf hadden. Het is natuurlijk mijn eigen kleinzoon dus ik ben een beetje (of heel veel) bevooroordeeld, maar wat is het toch een heerlijk kereltje.

En met lachen naar Opa scoor je natuurlijk altijd punten…

Het werk aan de overkant gaat gestaag door maar voor ons gevoel wel erg langzaam. Er gaan dagen voorbij dat we nauwelijks verandering zien, en dan met name aan de rijtjeswoningen links op de foto. Het metselwerk lijkt wel gebeurd te zijn maar er zitten nog steeds geen daken op en dat geeft waarschijnlijk de indruk dat het werk niet echt snel opschiet. De huizenblokken erachter zijn wel inmiddels allemaal van daken voorzien en op de meeste daarvan liggen de dakpannen ook al. We hebben al verscheidene keren een twee kraan zien staan bij de huizen en iedere keer denken we dan dat de daken geplaatst gaan worden maar dat is tot op heden dus nog steeds niet gebeurd.

Het appartementengebouw vordert wel gestaag en daar zijn ze nu bezig met de vierde verdieping. Dat geeft meteen een indruk van hoe hoog het gebouw gaat worden want er komen weliswaar op de hoeken nog torentjes met een puntdak maar er komt, in tegenstelling tot wat Riet beweert, geen hele vijfde verdieping op. Ik moet wel zeggen dat ik daarbij afga op de geplaatste foto-impressies en ik ga er toch maar vanuit dat die goed weergeven hoe het eruit gaat zien.

We hebben de afgelopen weken geen werkzaamheden meer gehoord voor de klok van zeven uur ’s morgens. Nou ja, het mag eens een keer vijf voor zeven zijn dat we de eerste werkgeluiden horen van de overkant maar de klachten over vroege overlast die soms al om kwart over zes begon zijn blijkbaar toch eindelijk serieus genomen. Het enige wat wel gewoon door is gegaan is dat duivelse gepiep de hele dag van die vorkheftruck…

Een van de leukste navigatie-apps op het Internet vind ik persoonlijk Google Streetview. Met deze app kun je een bepaalde plek op de wereld opzoeken en als je dan daarop inzoomt kun je beelden zien die gemaakt zijn met een 360-graden camera die bovenop een auto is gemonteerd. Zulke auto’s rijden zowat overal op aarde rond en vrijwel alle toegankelijke plekken zijn dan ook gefilmd. Het geeft je het idee dat je zelf door de straten rijdt, en je bepaald de plak door te klikken waar je naar toe wilt gaan. En op iedere plek kun je 360 graden in het rond kijken.

Ik heb al heel wat plekken bekeken waar ik vroeger geweest ben om te zien hoe het er nu uitziet en dat is altijd leuk. Zo heb ik kunnen constateren dat bijvoorbeeld Kuala Lumpur rond het appartement waar we hebben gewoond sterk is veranderd door heel veel nieuwbouw, en hetzelfde geldt voor de weg van het vliegveld van Yuzhno-Sakhalinsk op Sachalin naar de compound waar we hebben gewoond.

De Bankijkerweg stond er op een gegeven moment ook op maar wel met alle huizen van het deel waar wij nu wonen nog in aanbouw. Uiteraard keek ik regelmatig of dat al was veranderd, en jawel, dat is nu gebeurd. En het was vrij recent ook want behalve de Mitsubishi Spacestar staat ook de RAV4 er al op. Dat betekent dat de opname niet ouder kan zijn dan hooguit twee jaar oud, maar ik kan zien dat de foto niet ouder is dan een paar maanden want naast de voordeur is een lege plek waar de buitenlamp heeft gehangen. Die was een maand of vier geleden kapot gegaan en is op de beelden nog niet vervangen.