Streetview

Een van de leukste navigatie-apps op het Internet vind ik persoonlijk Google Streetview. Met deze app kun je een bepaalde plek op de wereld opzoeken en als je dan daarop inzoomt kun je beelden zien die gemaakt zijn met een 360-graden camera die bovenop een auto is gemonteerd. Zulke auto’s rijden zowat overal op aarde rond en vrijwel alle toegankelijke plekken zijn dan ook gefilmd. Het geeft je het idee dat je zelf door de straten rijdt, en je bepaald de plak door te klikken waar je naar toe wilt gaan. En op iedere plek kun je 360 graden in het rond kijken.

Ik heb al heel wat plekken bekeken waar ik vroeger geweest ben om te zien hoe het er nu uitziet en dat is altijd leuk. Zo heb ik kunnen constateren dat bijvoorbeeld Kuala Lumpur rond het appartement waar we hebben gewoond sterk is veranderd door heel veel nieuwbouw, en hetzelfde geldt voor de weg van het vliegveld van Yuzhno-Sakhalinsk op Sachalin naar de compound waar we hebben gewoond.

De Bankijkerweg stond er op een gegeven moment ook op maar wel met alle huizen van het deel waar wij nu wonen nog in aanbouw. Uiteraard keek ik regelmatig of dat al was veranderd, en jawel, dat is nu gebeurd. En het was vrij recent ook want behalve de Mitsubishi Spacestar staat ook de RAV4 er al op. Dat betekent dat de opname niet ouder kan zijn dan hooguit twee jaar oud, maar ik kan zien dat de foto niet ouder is dan een paar maanden want naast de voordeur is een lege plek waar de buitenlamp heeft gehangen. Die was een maand of vier geleden kapot gegaan en is op de beelden nog niet vervangen.

Update van de overkant (6)

Nu het donker is om zeven uur ’s morgens baadt de bouwplaats aan de overkant bij aanvang van de werkzaamheden in het licht. En het moet gezegd, dat geeft er wel een mooi sfeertje aan.

Er is de laatste tijd nogal wat te doen geweest over de bouwplaats aan de overkant. Zo had ik al gemeld dat we een behoorlijke overlast hebben van een rondrijdende vorkheftruck die als hij achteruit rijdt een enorm irritante en doordringende piep laat horen die binnenshuis zelfs met alle ramen dicht is te horen. Er zijn verscheidene klachten van omwonenden richting de aannemer gegaan (zelfs Riet heeft er een mailtje aan gewaagd) en er kwam zowaar zelfs antwoord dat er naar gekeken zou worden.

Het leek er drie weken geleden op alsof er naar de klachten was geluisterd want opeens reed er een andere vorkheftruck rond die niet die irritante piep had. Ik had zelfs bijna een bedankmailtje gestuurd naar de aannemer maar zover kwam het niet want na anderhalve week was het weer uit met de pret: het vermaledijde ding met de piep was weer terug en sindsdien worden we weer iedere dag geteisterd door dat gekmakende gepiep.

Wat blijkbaar wel heeft geholpen waren de klachten over het tijdstip waarop er werd begonnen met de werkzaamheden. Alhoewel er niet voor zeven uur ’s ochtends begonnen mag worden werd de hele buurt regelmatig soms al om kwart over zes wakker door lawaai van de bouwplaats waarbij de belangrijkste rustverstoorder alweer die duivelse vorkheftruck was. De klachten gingen deze keer niet alleen naar de aannemer maar ook naar de Gemeente aangezien het hier om overtreding van de bouwvergunning ging.

En zowaar, het gaat de laatste weken redelijk goed, alhoewel we nog steeds regelmatig het gekmakende gepiep al om kwart voor zeven horen. Gelukkig is dat nog maar incidenteel en niet meer structureel, net als het werken op zaterdag wat de laatste weken ook niet meer is voorgekomen. Misschien heeft de gemeente deze keer iemand gestuurd die Pools sprak…

Stofzuiger

Een week of wat geleden merkte Riet dat er iets mis was met onze draadloze steel-stofzuiger. Na het volledig opladen kon je netaan tien minuten stofzuigen waarna de accu nog maar 50% aangaf en kapte de stofzuiger ermee. Normaal gesproken kon je tot wel een uur stofzuigen met een volle accu, dus er was duidelijk iets mis. We hadden het apparaat vorig jaar in april gekocht bij Bol.com, dus het viel nog ruim binnen de geldende twee jaar garantie en we besloten dan ook om het ding bij Bol.com ter reparatie aan te bieden.

Dat bleek op zich een heel makkelijk proces: je meldt de reparatie aan bij Bol.com en dan hoef je het kapotte apparaat alleen nog maar in een doos te doen en gratis te laten opsturen via post.nl. Via e-mail wordt je dan op de hoogte gehouden van de gang van zaken, en het leek er dan ook op dat het enige ongemak zou zijn dat we een week of wat onze oude stofzuiger zouden moeten gebruiken.

Na ongeveer een week kregen we echter een vervelend e-mailtje: de reparatie-afdeling van Philips, de fabrikant van het apparaat, had geconstateerd dat de reparatie buiten de garantie viel. We kregen een aantal opties, betalen voor de reparatie, het apparaat zonder reparatie terug te laten sturen tegen betaling van iets van twintig euro onkosten, of helemaal af te zien van het appraat waarna het “duurzaam afgevoerd” zou worden.

Riet besloot het er niet bij te laten zitten en belde met de klantenservice van Bol.com met de vraag waarom de reparatie niet onder de garantie viel. De vriendelijke juffrouw van de klantenservice snapte het ook niet en beloofde het uit te zoeken. Dat gebeurde inderdaad en daarbij kwam iets merkwaardigs aan het licht. Philips meldde dat de ingeleverde stofzuiger niet hetzelfde model was als wat op de aankoopbon van Bol.com stond en daarom kon er van garantie geen sprake zijn.

Daar snapte ik niks van en ik haalde er het bestelformulier en de aankoopbon bij. Op allebei stond een fotootje van wat we hadden besteld en wat bleek, bij het uitvergroten van het fotootje kwam er inderdaad een ander model tevoorschijn. Wat er was gebeurd was dat Bol.com ons blijkbaar een ander model had geleverd dan wat we hadden besteld, maar dat hadden we helemaal niet gemerkt. Riet herinnerde zich nog wel dat ze verbaasd was over de kleur want de bestelde stofzuiger was blauw en de geleverde was rood. Maar voor ons was het eenzelfde model dus we hebben daar verder geen aandacht aan besteed.

Uiteraard reageerden we wel naar de klantenservice van Bol.com dat we blijkbaar een ander model geleverd hadden gekregen maar dat dat buiten onze schuld was. We hadden het simpelweg niet opgemerkt, behalve dan dat van de kleur. Vandaag kwam gelukkig het bericht dat we daarom alsnog de reparatie vergoed krijgen want Bol.com neemt de schuld op zich van de verkeerde levering.

Gunstig voor ons, en al helemaal omdat we achteraf zagen dat de geleverde stofzuiger honderdvijftig euro duurder is dan het model wat we oorspronkelijk hadden besteld…

40 jaar getrouwd!

Het was voor Riet en mij een gedenkwaardige dag vandaag want we zijn veertig jaar getrouwd! We hadden dat graag ook vandaag willen vieren met vrienden en familie maar we hebben dat een weekje moeten uitstellen, die viering komt volgende week zaterdag. Op de dag zelf was uiteraard leuker geweest maar we wilden het om verschillende redenen liever niet thuis vieren en het vinden van een locatie was niet eenvoudig omdat iedereen op dit moment de vanwege Corona uitgestelde feestjes aan het inhalen is. Toch lukte het nog om in ieder geval op korte termijn iets te vinden en nog in Rijnsburg ook, dus we zien onze familie en vrienden volgende week in restaurant H2O bij de Rijnsburgse jachthaven.

Terugdenken aan onze trouwdag zelf doe ik niet graag want het was in veel opzichten een dag met veel tegenslagen. Ik noem alleen even het feit dat we eigenlijk helemaal blut waren (al ons geld was in de verbouwing van ons huis gaan zitten), het weer, de puinhoop die de leden van de filmclub veroorzaakten terwijl ze alles filmden (grote stukken bleken later helemaal niet op de film te staan), het sjacherijnige bandje ’s avonds wat onderweg hun bus in de soep had gedraaid, de bedorven saté aan het eind van de avond, en zo kan ik nog wel even doorgaan…

De veertig jaar daarna waren daarbij vergeleken een makkie. We kregen twee geweldige zoons waar we ontzettend trots op zijn en natuurlijk zijn er nog genoeg andere hoogtepunten, zoals onze vakanties en onze jaren in het buitenland. Riet en ik hebben vandaag heerlijk over onze herinneringen zitten kibbelen omdat we veel dingen toch anders herinneren, maar waar het om gaat uiteraard dat we heel veel mooie herinneringen kunnen delen.

Vanavond hebben we onze trouwdag klein gevierd met onze zoons, schoondochters en kleinkinderen. En waarachtig, daarbij hadden we toch ook weer een kleine tegenslag. We wilden graag een Indische maaltijd op tafel zetten van onze favoriete toko “Tjik Tjak” uit Oegstgeest. En wat denk je, die toko bestaat opeens niet meer! Gelukkig vond Riet snel een ander (en zo bleek) prima alternatief in Noordwijk en werd het dus alsnog een gezellige Indische maaltijd…

Goedgekeurd…

Riet houdt niet echt van dure dingen die ook praktisch moeten zijn. Zo heeft ze bijvoorbeeld, ondanks dat ze altijd een handtas bij zich heeft, totaal geen interesse in dure merk-handtassen. Ze zou dan, zoals ze zelf zegt, de hele tijd op die tas moeten letten en er zuinig op zijn, en daar heeft ze gewoon geen zin in. Daarom kocht ze in Kuala Lumpur en Manila een hele voorraad goedkope nep-merktassen en die gebruikt ze allemaal nog steeds regelmatig.

Hetzelfde geldt voor kussens voor op de bank. Riet vindt het onzin om dure kussens te kopen want zegt ze, die slijten vaak net zo hard als goedkope. En mochten de goedkope kussens sneller slijten dan kun je nog een heleboel goedkope kussens kopen voor de prijs van een enkele dure. En dus komen de kussens op onze bank al jaren bij de Action vandaan…

Een paar dagen geleden kwam Riet weer thuis met nieuwe kussens van de Action want de kussens die we hadden waren behoorlijk versleten. En zoals je ziet, ze werden meteen getest en goedgekeurd:

Katten op dieet

Vorige week zijn we met onze beide katten Abby en Monster naar de dierenarts geweest voor hun jaarlijkse medische check-up. Ze krijgen dan hun jaarlijkse spuiten en ze worden helemaal nagekeken, en last but not least, ze worden gewogen. Met name dat laatste is altijd een dingetje want zeker de laatste drie jaar krijgen we voortdurend te horen dat ze toch wel wat te dik zijn. Zeker Abby is echt een dikke kat met een gewicht van meer dan zes en een halve kilo, maar ook Monster (die in het begin aan de magere kant was) ging al richting de vijf kilo.

Vorig jaar kregen we dan ook het advies om toch eens te kijken of daar wat aan te doen was door middel van een dieet, en dat kwam er in feite op neer dat we ze simpelweg minder eten moeten geven. Dat was het afgelopen jaar maar ten dele gelukt omdat de dames voortdurend liepen te zeuren als hun bak met brokjes leeg was.We probeerden wel om ze een maximale hoeveelheid per dag te geven maar af en toe werd met name Riet het gezeur zat en stortte ze de brokjesbak vol met daarbij de nijdige opmerking “Voor mijn part wegen jullie straks honderd kilo”…

Desondanks waren we benieuwd of onze pogingen iets hadden opgeleverd, en dat viel bij Abby flink tegen, want die was zelfs weer een ons gegroeid. Monster daarentegen verraste ons want die was maar liefst twee en een half ons afgevallen, wat niet veel lijkt maar je moet bedenken dat ze nu vier en een halve kilo weegt. Gedeeltelijk succes dus en we bespraken met de dierenarts wat er eventueel nog aan te doen was om de dames (en natuurlijk met name Abby) wat slanker te krijgen.

Het advies was om brokjes in een speciaal balletje te doen, wat als het rolt de brokjes er een voor een uitgooit. Grappig genoeg hadden we al zo’n balletje in huis maar daar waren we mee gestopt omdat de dames het wel zagen liggen maar geen aanleiding zagen om het te laten rollen voor het gewenste effect. Thuis gekomen deden we een nieuwe poging, en waarachtig, na twee dagen had Abby het door. Het positieve effect is hopelijk dat we zo het geven van brokjes beter kunnen doseren en de dames moeten in beweging komen om de brokjes te bemachtigen.

Inmiddels heeft Monster het ook door na het voorbeeld van Abby te hebben gevolgd. We zijn nu al benieuwd naar het effect op lange termijn…

Regenbogen

Het lijkt weer afgelopen met de mooie nazomer sinds vandaag want het water valt weer met bakken uit de hemel. Het is gisteravond gaan regenen, en toen waren het nog buien maar inmiddels regent het vrijwel onophoudelijk en nog hard ook. Afgelopen zondag stonden we nog in twijfel of we de pomp niet moesten uitrollen om het gras te besproeien, daar hoeven we ons nu even geen zorgen meer om te maken…

De weersverwachting geeft aan dat het voorlopig nog een paar dagen flink blijft regenen maar er is toch ook wel goed nieuws want we schijnen in het weekend toch mooi weer met veel zon te gaan krijgen. Er wordt zelfs voorzichtig gemeld dat de temperatuur wel weer eens tot boven de twintig graden zou kunnen oplopen. Dat zou me verbazen, want het koelt de laatste dagen ’s nachts al weer flink af, tot ver onder de tien graden zelfs en dat is al te merken in de vroege avond als het zonnetje onder gaat.

Gisteravond na de eerste korte maar hevige stortbui was er wel een prachtig uitzicht, want noet alleen was er een ongewoon fel gekleurde regenboog te zien, er was zelfs een tweede regenboog ernaast te zien en dat leverde het volgende mooie plaatje op:

Donker…

Het was al bijna twee weken schemerig als ik ’s morgens even voor zevenen opstond maar vanmorgen was het nog helemaal donker. En dat betekent dat de voor mij vervelendste tijd van het jaar aan is gebroken, want ik vind (behalve die eeuwige wind) niks zo erg als het donkere jaargetijde. Het betekent vanaf nu opstaan in het donker tot ergens in februari, en over niet al te lange tijd is het ook ’s middags al vroeg donker. En ik heb gewoon een probleem met die korte dagen, ik word daar simpelweg niet vrolijk van.

Het kan ook anders, zoals ik in Zuid-Oost Azië heb meegemaakt in de vijf jaar dat we daar hebben gewoond. Zowel in Kuala Lumpur als in Manila is het verschil in daglicht tussen zomer en winter maar iets van twintig minuten en daar merk je dus nauwelijks iets van. Dat heeft uiteraard te maken met het feit dat beide plaatsen veel dichter bij de evenaar liggen dan Nederland. In Manila kwam de zon ’s zomers op om tien voor zes en in de winter om tien over zes. Per saldo werd ik daar dus iedere dag wakker terwijl de zon al in de slaapkamer scheen en er is niets zo lekker om wakker mee te worden als een stralende zon. 

Dat doet wonderen voor je humeur, in ieder geval voor mij. Wat daar ook wel meewerkte natuurlijk was dat het op het moment van opstaan steevast al een graad of zevenentwintig was, maar dat terzijde. Nadeel in die contreien was wel dat de zon vrij vroeg onder ging: ’s zomers om half zeven en ’s winters om even over zessen, en dat betekende dat de avonden per saldo altijd donker waren. Maar wat mij betreft woog dat nadeel ruimschoots op tegen de voordelen van een constante vroege zonsopgang.

Hier ligt dat dus allemaal anders en zijn we inmiddels begonnen aan “de Donkere Dagen voor Kerst”. Als we eenmaal bij Kerst zijn aangeland wordt mijn humeur altijd weer ietsje beter want ik weet dat we vanaf dat moment weer de goeie kant op gaan…

Platanen

We hebben rond het terras aan het kanaal op de vier hoeken platanen staan. Deze kleine bomen zijn zo geplant dat de takken, die over een speciaal daarvoor aangebracht rooster zijn gevlochten, op den duur een natuurlijk dak boven het terras zijn gaan vormen. Het heeft een paar jaar geduurd voordat de bomen zodanig waren gegroeid dat ze het hele terras overdekken maar sinds vorig jaar hebben we ’s zomers dus een echt bladerdak wat voor schaduw op het terras zorgt.

De afgelopen jaren hebben we twee keer per jaar een tuinbedrijf laten komen om de bomen te snoeien. Dat liep wel flink in de papieren want hoewel er het gemak aan zit van niet alleen snoeien maar ook het afvoeren van al het gesnoeide groen kunnen ze aardig rekenen. Vandaar dat ik dit jaar besloot om het klusje voortaan zelf maar op te gaan knappen. En dat werd hoognodig ook want vanwege de overvloedige regenval van de afgelopen maanden groeiden de platanen, net als al het andere groen, bijna letterlijk de hemel in. En dat moet natuurlijk niet want de bedoeling is dat het bladerdak vlak blijft om zo een mooi “dak” te vormen.

Twee maanden geleden kocht ik een snoeischaar en leende ik de trap van onze buurman zodat ik de klus kon gaan klaren. En dat was nodig ook want overal staken inmiddels hoge sprieten boven het bladerdak uit en het geheel zag er uit als een slecht verzorgd kapsel. Maar ik liep al op mijn eerste snoeidag tegen twee problemen aan. Het eerste was dat mijn net gekochte snoeischaar te kort was, ik kon vanaf de trap niet ver genoeg reiken om de sprieten verder dan pakweg een meter vanaf de rand te kortwieken. Daarnaast kwam er ook nog eens zoveel gesnoeid groen af dat al snel onze groenbak vol zat en ik noodgedwongen moest stoppen. Er was nauwelijks te zien dat ik überhaupt wat gedaan had…

Ik schafte een andere snoeischaar aan, eentje met een steel van anderhalve meter die ik ook nog eens makkelijker van onder af door de takken kon steken om zo de wat moeilijker bereikbare sprieten toch te kunnen knippen. Wel moest ik, noodgedwongen door de beperkte capaciteit van onze groenbak, het snoeien over meerdere zaterdagen verdelen want de groenbak wordt maar om de twee weken geleegd. Al met al kostte me het dus vier zaterdagochtenden verspreid over twee maanden om het werk af te krijgen, maar het resultaat mag er zijn. Zeker als je onze platanen (links onderaan op de foto) vergelijkt met die in de tuinen van de buren…

Toch nog nazomer

We kunnen er kort over zijn, de zomer van dit jaar was om te huilen en daar deed de hemel ruimschoots aan mee want er is heel wat water uit gevallen. Naast de vele regen was er ook de vaak koude wind en de temperaturen bleven meestal net rond de twintig graden cirkelen en dan ook nog eens meer eronder dan erboven. Het aantal keren dat we op ons terras aan het fietspad naast het kanaal hebben gezeten dit jaar zijn tot nu toe oude vingers van één hand te tellen. En ik ben maar drie of vier keer zonder jas of vest op de fiets naar Katwijk gereden, terwijl ik dat toch een keer of drie per week doe.

Maar er is eindelijk goed nieuws want we schijnen toch nog iets van een nazomer te krijgen met hogere temperaturen en meer zon. Dat was de afgelopen dagen al te merken want het werd inderdaad wat warmer en er viel aanzienlijk minder regen. Wel blijft nog steeds de wind stevig en dat maakt dat het nog steeds niet echt zomers aanvoelt. Ook maakt dat zitten op het terras bij het kanaal nog steeds vrijwel onmogelijk omdat je daar bijna letterlijk uit je hemd waait…

Hopelijk krijgen we toch nog wat mooie dagen want zoals gezegd, veel hebben we er daarvan nog niet gehad. Jammer alleen dat de dagen al weer korter worden en het is ’s avonds dan ook al vroeg donker, op dit moment rond een uur of half negen.Nou ja, van lang buiten zitten komt toch niet veel want uiteraard daalt deze tijd van het jaar de temperatuur ’s avonds snel af, en dat is echt goed te merken als het zonnetje achter de horizon is gezakt. Feit is wel dat de tuin er met alle lichtjes er in het donker best wel gezellig uit ziet…

Update van de overkant (5)

Tijd weer voor een update over het werk aan de overkant, want de bouwvakvakantie is al weer een paar weken geleden en het werk is dus weer hervat. Het gaat gestaag voort, wat met name aan de appartementen want daar is inmiddels al het eerste deel van de tweede verdieping geplaatst:

De foto hierboven kun je trouwens in groter formaat zien door erop te klikken.

Veel geluidsoverlast hebben we van de bouw niet behalve van één vorkheftruck die bij het achteruit rijden een vreselijk doordringende piep laat horen die zelfs met alle ramen en deuren dicht binnenshuis duidelijk is te horen. Tot overmaat van ramp lijkt het wel alsof dat ding alleen maar achteruit kan rijden want het gaat de hele dag door. En dat niet alleen, de figuur die op dit ding rijdt houdt blijkbaar ook nog eens van vroeg opstaan want het gepiep begint al om half zeven ’s ochtends en op sommige dagen zelfs al om kwart over zes.

Verscheidene buren hebben daarover al geklaagd bij bouwmaatschappij Van Rhijn Bouw, want officieel mag het werk pas om zeven uur ‘morgens beginnen. Dat was overigens ook pas is ingesteld na vele klachten van omwonenden toen de heimachines een paar maanden geleden al om zes uur ’s morgens begonnen. Er wonen hier best veel gezinnen met jonge kinderen dus je kunt wel nagaan hoe blij die waren…

Zelfs Riet heeft inmiddels al een mailtje gestuurd om te klagen over die vorkheftruck en er zijn inmiddels ook bij de Gemeente Katwijk op de klachtensite ook al verscheidene aangiftes gedaan. Of het iets gaat helpen moeten we nog maar afwachten…

Langs de kanaalkant

Achter onze tuin loopt langs het kanaal een pad waar veel gebruik van gemaakt wordt door fietsers en wandelaars. En hoewel het geen doorgaande weg is rijdt er af en toe zelfs wel eens een auto of een bedrijfsbusje omdat soms handiger kan zijn voor werkzaamheden aan de tuin of om iets aan de achterkant te laden of te lossen. Tussen het pad en het kanaal ligt de walkant, die technisch gesproken ook nog hoort bij de door ons van het Hoogheemraadschap gepachte grond tussen het gedeelte van onze tuin wat eigendom is en het kanaal.

Sommige van onze buren gebruiken hun stukje walkant als aanlegplaats voor een boot, en dat recht hebben wij ook maar dat moeten we wel een boot hebben. Die hebben wij niet dus we doen eigenlijk niets met dat stukje grond, ook niet voor wat betreft onderhoud. Het heeft geen zin er iets te poten en dat zou sowieso nutteloos zijn omdat minstens twee keer per jaar het Hoogheemraadschap de walkanten laat maaien.

Dit jaar was de maaier nog niet geweest, en dat heeft mede dankzij het groeizame weer in het voorjaar en de zomer geleid tot een enorme wildgroei. Het onkruid stond de afgelopen weken bijna een meter hoog langs het kanaal en we hadden ook al plannen gemaakt om zelf maar eens te gaan maaien. Buurman Peter had dat drie weken terug al gedaan op zijn stukje met een kastenmaaier. Wij hebben ook zo’n ding maar volgens Riet werkt die niet omdat het draadje iedere keer breekt. En de grasmaaier had geen nut want daarvoor stond het onkruid al veel te hoog.

We besloten het te proberen met de heggenschaar, maar dat moest even wachten want die had Martin net in gebruik om de struiken in zijn voortuin te snoeien. Afgelopen week kwam de heggenschaar terug maar we waren er nog niet aan toe gekomen een poging tot kortwieken te wagen vanwege de regen van de afgelopen dagen. En nu hoeft het niet meer, want ik keek vanmorgen vroeg uit het raam en wat zag ik, de grasmaaier was bezig om alle walkanten waar dat nog nodig was (de mensen met een boot houden het uiteraard wel zelf netjes bij) te maaien.

Het grove werk is nu dus gedaan, we gaan nog wel even kijken of we het zelf met de heggenschaar of de grasmaaier nog wat netter kunnen krijgen. Maar voorlopig ziet het er nu al een stuk netter uit..

Spinnen…

Meteen al toen we aan de Bankijkerweg kwamen wonen werden we geconfronteerd met een enorme hoeveelheid spinnen in en rond het huis. Dat zal mede te maken hebben met het feit dat het land waarop ons huis is gebouwd vlakbij het water ligt maar ook nog eens landbouwgrond is geweest, maar hoe het ook zei, het is hier bezaaid met spinnen.

Nou is dat niet perse negatief want spinnen eten muggen en dat is heel nuttig, maar teveel spinnen in huis werd toch al snel een dingetje, want er renden regelmatig exemplaren over de vloer op klaarlichte dag waar zelfs onze katten argwanend naar keken. Riet ging op zoek naar een oplossing en vond iets waar we nog nooit van hadden gehoord maar wat de moeite waard leek om te proberen. Het ging om een bedrijf wat een vloeistof aanbracht op kozijnen en deurposten van het huis waar spinnen niet blij van werden. Ze gaan er niet dood van maar het irriteert ze zodanig dat ze erbij uit de buurt blijven.

Het eerste jaar merkten we meteen het resultaat: we hadden veel minder spinnen binnen terwijl onze buren nog steeds steen en been klaagden. Het middeltje leek dus te werken dus het jaar daarop lieten we het bedrijf weer komen in het voorjaar om ons huis te behandelen. Weer waren we tevreden over het resultaat, maar omdat de kosten toch wel aan de hoge kant waren besloot Riet vorig jaar om eens te kijken of het nog steeds veel verschil maakte. Al snel werden we weer overspoeld met spinnen…

Dit jaar is het bedrijf dus weer langs geweest, maar toch zitten we op dit moment weer met een groot aantal spinnen in huis. De meest logische verklaring is het onevenredig grote hoeveelheid regen die we hebben gehad in vergelijking met de vorige veel drogere zomers. Waarschijnlijk heeft dat een negatief effect gehad op de aangebrachte vloeistof en misschien is het wel helemaal weggespoeld. Riet overweegt nu zelfs om het bedrijf maar een tweede keer te laten komen.

De meeste spinnen zitten overigens nog steeds in de tuin. Maar ook daar is het nu zo erg dat we niet eens meer door de tuin kunnen lopen zonder tegen een spinnenweb aan te lopen. En het zijn joekels van kruisspinnen, maar zolang ze in de tuin blijven zitten vinden we het prima. en hopelijk vliegen alle muggen ook in zo’n web in de tuin voordat ze ons huis binnen komen vliegen…

Muziek…

Al sinds mijn tienerjaren ben ik bezig met muziek en behalve dat ik iedere dag uren naar muziek luister speel ik ook al sinds mijn tienerjaren gitaar. Hoewel ik lichtjaren verwijderd ben van echte talenten zoals Steve Vai en Paul Gilbert of zelfs maar mijn jeugdidool Mick Box van Uriah Heep heb ik er altijd veel plezier in gehad. De laatste jaren worden de vingers strammer en gaat het niet meer zo soepel als ik zou willen maar ik speel nog steeds vrijwel iedere dag nog wel even op een van mijn gitaren.

Ik zeg gitaren want ik heb er in de loop van de jaren vijf verzameld, drie akoestische waarvan een twaalf-snarig en twee elektrische. Mijn elektrische Framus heb ik al ruim vijfenveertig jaar, die heb ik nog overgenomen van ene Leo waar ik toen mee in een band speelde. Mijn akoestische Ibanez Concord (een imitatie van de Gibson Hummingbird) heb ik ook al bijna vijfenveertig jaar, die heb ik nog in Rijnsburg gekocht in muziekwinkel Sikking die toen nog in winkelcentrum De Hoftuin zat. Ruim dertig jaar later, we woonden toen op het Russische eiland Sakhalin, vond ik dat ik wel eens wat nieuws had verdiend en dat resulteerde in eerste instantie in de aankoop van een akoestische Yamaha CPX900 uit de Compass serie.

Mijn tweede elektrische gitaar vond ik bij toeval in Tokio tijdens onze vakantie in Japan in 2007. In een van de talloze muziekwinkels vond ik een gitaar die ik vanaf het moment dat ik hem in een advertentie in een muziekblad had gezien wilde hebben. De Nederlandse prijs was alleen zodanig dat daar geen kijk op was, maar toen ik de gitaar in mijn handen had in die muziekwinkel was ik alsnog verkocht, mede omdat hij in Japan een stuk goedkoper bleek te zijn. Het hele verhaal van de aankoop kun je lezen in mijn boek over ons verblijf op Sakhalin.

De laatste gitaar die ik kocht was de twaalf-snarige Lag Tramontane die ik tijdens ons verblijf op de Filipijnen in een muziekwinkel tegenkwam. Hij was in de aanbieding en ik mocht hem meenemen voor de halve prijs, iets wat ik natuurlijk niet kon afslaan. Ik had trouwens in een andere muziekwinkel in Manila ook al een mooi buizenversterkertje gekocht van het merk Laney omdat ik daar ook een aantal jaren in een band heb gespeeld.

Mijn grote wens was altijd dat een van mijn kinderen mijn interesse in muziek zou delen, en dan met name natuurlijk voor wat betreft het spelen van de gitaar zodat ik mijn verzameling te zijner tijd met een gerust hart kan overdragen. Maar helaas, ze hadden geen van beiden het geduld om te leren spelen en hielden het allebei al na vijf minuten proberen voor gezien. Mijn hoop is nu gevestigd op mijn kleinkinderen en gezien de foto van Gijsje die ik vandaag toegestuurd kreeg ziet het er vooralsnog hoopvol uit…

Max is te gast

Ans, de zus van Riet heeft een Terrier genaamd Max, een hartstikke leuk en onvermoeibaar beestje. Vooral achter een weggegooide tennisbal aanrennen gaat hem nooit vervelen en daarmee kun je hem uren bezig houden. En zoals met alle huisdieren is het lastigste probleem wat te doen als je op vakantie gaat of een weekendje weg, daar weten wij met onze twee katten alles van

In dit geval was Ans een weekendje weg en was Max ondergebracht bij Nicole, de dochter van Ans. Probleem daarbij was dat die vandaag ook een middagje weg moest en er moest dus snel kortstondige oplossing gevonden worden voor het onderbrengen van Max. Riet werd gebeld en die vond het uiteraard meteen goed om even op Max te passen.

Van Max heb je totaal geen last, het punt is dat onze twee katten hem als een indringer zien en Abby heeft Max al een keer de stuipen op het lijf gejaagd door bovenop hem te springen en hem een paar flinke halen te bezorgen met haar vlijmscherpe klauwen. Sindsdien zorgt Max ervoor dat als hij een keer bij ons is hij uit de buurt van de katten blijft. Die reageren overigens niet agressief meer naar hem (ze hebben blijkbaar geconstateerd dat ze hem wek kunnen hebben) maar ze blijven hem wel voortdurend in de gaten houden en daar wordt Max stikzenuwachtig van. 

Het werd vanmiddag simpelweg opgelost door de katten binnen te houden en Max lekker in de tuin te laten rennen, iets wat hij toch al graag doet. Het was bovendien nog eens mooi weer voor de verandering dus had Max het helemaal naar zijn zin. Zijn verblijf werd overigens wat langer dan verwacht want Nicole haalde hem in plaats van rond vijf uur pas tegen half zeven op. Ze was de arme Max vergeten…

Volgende mini-Lego project

Het is alweer een tijdje geleden dat Riet en ik samen aan de tafel zaten om huisjes van mini-Lego (de merknaam is eigenlijk LOZ) in elkaar te zetten. Daarom ben ik anderhalve week geleden weer eens gaan bladeren op de site van de webshop AliExpress om te zien of er nog interessant aanbod was en jawel, er was een straatje met Japanse huisjes wat we nog niet hebben. De bestelling was snel gedaan en in tegenstelling tot de vorige keren, waarbij we soms weken moesten wachten, viel vandaag de bestelling al in de bus.

We gaan alleen niet meteen beginnen want daar heeft Riet een veto over uitgesproken. Ze vindt dit typisch een activiteit voor de komende donkere maanden en daarom liggen de pakketjes nu op de plank, te wachten tot het ’s avonds weer vroeg donker wordt…

Pimmetje

Gisteravond verscheen er op de buurt-App een berichtje van buren verderop die een kat in hun tuin hadden en ze vroegen dan ook of iemand wist waar het beestje thuis hoorde.

Ze hadden er wat foto’s bij geplaatst van de kat die voor de ramen zat. Blijkbaar waren het geen “kastenmensen” want bij ons was het arme beestje in ieder geval even naar binnen gehaald want het was nogal regenachtig weer en het was overduidelijk geen zwervertje.

Vanmorgen vroeg was er bij ons in de buurt duidelijk het klaaglijke ge-miauw te horen van een katje, en toen Riet naar het hek liep kwam het katje wat we herkenden van de foto meteen aanlopen met de staart in de hoogte. Het beestje was duidelijk blij met het menselijke medelijden en liet zich gewillig door Riet oppakken die haar meenam de tuin in. Het katje zag er verzorgd uit, was beslist niet mager en had zelfs geen honger want de brokjes die we haar voorzetten hoefde ze niet.

Onze eigen katten keken verbaasd en achterdochtig naar de nieuwkomer, die al snel de serre in kwam en pontificaal in de mand van Abby en Monster ging liggen. Die verkasten naar de woonkamer waar ze duidelijk op hun hoede naar het rooie katertje gingen zitten kijken. Vreemd genoeg was er geen echt vijandige houding te bespeuren, geen dikke staarten of blazen naar de “indringer”, zoals ze altijd deden tegen onze overleden poes Paula.

De vraag was natuurlijk wat te doen met het katje, want ze hoorde duidelijk ergens thuis. Riet plaatste allereerst een bericht op alle buurt-Apps en daar kwam al snel een reactie op van iemand die in de buurt woonde. Ze kwam zelfs kijken maar het bleek ook weliswaar om een rooie kat te gaan maar niet die bij ons was komen aanlopen. De volgende actie was het bellen naar de dierenambulance voor advies. Die hadden op dat moment weinig te doen zeiden ze dus ze kwamen gelijk even langs om de chip van het katje uit te lezen.

En wat bleek, ze hoorde thuis aan de Bankijkerweg maar helemaal aan het begin op nummer 21. Het gezin wat daar woonde was op vakantie, zo bleek toen Riet naar het bij de chip horende telefoonnummer belde. De mensen die op het huis pasten waren het katje blijkbaar op een gegeven moment kwijt geraakt, ze was meegelopen toen ze gingen wandelen en ze dachten dat ze ook weer mee terug was gelopen. Dat bleek dus niet het geval, en Pimmetje, want zo heette het katertje, had dus de weg terug naar huis niet kunnen vinden.

Nu is hij weer thuis, en gelukkig maar want anders hadden wij nu waarschijnlijk toch drie katten gehad in plaats van twee…

En weer een nieuwe fiets…

Als het gaat om het verwennen van haar kleindochter is Riet niet te houden. De schrik slaat me al om het hart als ze aankondigt weer een naar de Action te gaan want dan komt er steevast een wagonlading aan speelgoed-prullaria mee.

Gijsje heeft dan ook al haar eigen “kast” in de kamer, in de voorraadkast breek je je nek over speelgoed maxicosi’s en kinderwagens  (allemaal met poppen natuurlijk) en in de schuur in de tuin is vrijwel geen plekje meer vrij door kinderstoelen, kinderfietsjes en ander kinderspeelgoed.

En daar is dus nu weer een kinderfietsje bijgekomen, deze keer een echt fietsje met zijwieltjes dat Riet op Marktplaats heeft opgedoken. Thuis heeft Gijsje ook zo’n fiets maar (en nu komt de rechtvaardiging van Riet voor deze aankoop) nu hoeft ze niet iedere keer als ze naar ons toe komt die fiets mee te slepen want ze heeft hier ook zo’n fiets. Handig wel, al is nu zo’n beetje het laatste vrije plekje in de schuur ook bezet…

Maar ja, alles voor vrolijke kindersnoetjes, toch?

Update van de overkant (4)

Het is vanaf volgende week bouwvakvakantie dus veel zal er aan het huidige uitzicht de komende weken niet veranderen. De bouw van de rij woningen schuin tegenover ons is inmiddels zover gevorderd dat we een redelijke indruk krijgen van hoe het eruit zal gaan zien als het klaar is, tenminste voor wat betreft hoe hoog het wordt en in hoeverre het ons uitzicht gaat beïnvloeden.

De foto is gisteravond gemaakt in de vroege avond toen er een flinke regenbui in aantocht was en dat gaf dit bijzondere plaatje.

Update van de overkant (3)

Zoals verwacht gaat het werk aan het appartementengebouw nu ook de hoogte in, er is een begin gemaakt met de eerste verdieping. We zijn gevraagd door een vriendin van Riet om af en toe een fotootje te sturen van de voortgang omdat zij en haar man een van de appartementen hebben gekocht, en vandaar dus deze foto:

Er is inmiddels al het nodige gespeculeerd over dit appartementengebouw want er waren geruchten dat er behalve koopwoningen ook een gedeelte gereserveerd zou zijn voor sociale huurwoningen. Dat is niet erg aannemelijk en hoogtstwaarschijnlijk wordt er bedoeld dat er huurwoningen komen voor de vrije sector, want dat er een gedeelte verhuurd gaat worden is wel zeker. Het zou erg merkwaardig zijn als tamelijk prijzige appartementen (we praten over pakweg vier en een halve ton) in hetzelfde pand zouden komen met een groot aantal sociale huurwoningen. Dat gaat gewoon praktische problemen opleveren, niet alleen omdat er twee compleet verschillende groepen mensen zouden komen te wonen maar de vraag is ook wie voor zo’n koopappartement dan nog zoveel geld over heeft.

Ja, ik weet het, misschien erg om dat zo direct te stellen maar het zijn mijn optiek gewoon simpele feiten…

Update van de overkant (2)

De bouw aan de overkant vordert gestaag en de contouren van de nieuwe wijk, voor wat betreft het laagbouwgedeelte links van ons, zijn nu al vrijwel helemaal zichtbaar. Schuin tegenover onze tuin staat het rijtje huizen inmiddels helemaal overeind, zij het nog zonder dak, maar het is nu goed te zien wat het effect zal zijn op ons uitzicht.

Wat tegenvalt is hoe dichtbij de huizen uiteindelijk nog blijken te staan, ondanks dat het kanaal er tussen ligt. Dat komt omdat aan onze kant de huizen tamelijk ver van het kanaal af staan omdat de tuinen er nog tussen liggen, terwijl aan de overkant de huizen vrijwel direct tegen de weg aan staan die daar langs de kanaaloever is aangelegd. Die huizen hebben dan wel de voordeur en dus waarschijnlijk ook de keuken aan de kanaalkant, maar het hoekhuis wat het meest zichtbaar is voor ons nou net weer niet want daar zit de deur aan de zijkant. Hoe dat huis aan de kanaalkant eruit gaat zien weten we nog niet want daar zit nu nog een groot gapend gat zoals op de onderstaande foto goed is te zien. Riet denkt dat het mogelijk een garage wordt, mij lijkt dat onwaarschijnlijk en ik houd het voorlopig op grote ramen.

De werkzaamheden aan het appartementengebouw zijn vooralsnog allemaal op grondniveau maar gezien de vorderingen lijkt het erop dat ze ook daar de komende paar dagen wel de hoogte in zullen gaan. We zijn heel benieuwd hoe dat gaat uitpakken voor ons uitzicht…

 

Kattenfoto

Riet spendeert de meeste tijd in de serre, en zeker nu het daar vrijwel de hele dag aangenaam warm is is ze daar niet weg te slaan. Ze krijgt dan meestal gezelschap van onze twee katten die vrijwel ieder plekje in de serre waar maar een kussen of een kleedje ligt wel benutten voor een dutje. Vandaag lagen ze gezamenlijk bij Riet op de bank en dat leverde dit fraaie (al zeg ik het zelf) plaatje op, te mooi om niet te delen:

Eerste bezoek van onze kleinzoon

Vrijdagavond is bij ons traditioneel patat-avond en Riet stuurt altijd in de loop van de dag een sms-je rond aan Martin en Robin om te vragen of ze mee komen eten. Daar wordt niet altijd maar wel regelmatig gebruik van gemaakt, en vandaag antwoordden Martin en Sandra dat ze present zouden zijn. Dat werd een bijzonder bezoek omdat het de eerste keer was dat we onze kleinzoon Maas bij ons thuis mochten verwelkomen.

Maas was in een goed humeur, hij had zelfs af en toe zijn ogen open om eens rond te kijken in deze voor hem nog onbekende omgeving, en zo kon ik voor het eerst in anderhalve week zijn ogen eens zien want bij de vorige gelegenheden had hij zijn ogen nog dicht gehad. We hadden vanmiddag de box weer in elkaar gezet en omdat het heerlijk weer was kon deze in de serre staan. Voordat we Maas in de box konden leggen moesten we wel verscheidene keren de katten uit de box jagen want die hadden het idee dat die speciaal voor hen was neergezet en ze keken dan ook behoorlijk verontwaardigd toen ze werden verwijderd.

Maas vond het allemaal prima en lag rustig in de box rond te kijken en geluidjes te maken terwijl wij aan de patat zaten. Voor Maas was er uiteraard nog geen patat, hij krijgt voorlopig alleen nog borstvoeding…

Groei en bloei

Ik heb het al eerder gemeld, de overvloedige regenval van de afgelopen maanden heeft dan hier en daar wel voor narigheid en slecht humeur gezorgd maar voor alles wat groeit en bloeit is het een zegen geweest. De planten en struiken in onze tuin groeien dan ook tegen de klippen op en Riet heeft er bijna een dagtaak aan om te zorgen dat alles er verzorgd bij blijft staan en dat we niet helemaal worden overwoekerd. Eer van haar werk heeft ze zeker, want de tuin staat er op dit moment werkelijk schitterend bij.

Er staan verscheidene struiken in bloei en met name de hortensia’s staan op het punt van uitkomen. Ze zitten al vol bloemen, al is Riet niet helemaal tevreden. Blijkbaar had de struik die naast de schuur staat en nu rood bloeit wit moeten bloeien. Mij maakt het niks uit, ik vind het prachtig om te zien, al die kleuren rood en paars en wit… 

Slaapkoppen

Onze twee katten zijn net als de meeste andere katten echte slaapkoppen. Ik heb wel eens ergens gelezen dat een gemiddelde kat per dag zo’n twintig uur slaapt. Dat geldt vrijwel zeker voor Abby die alleen actief lijkt te worden als het tijd wordt om te eten, en ’s avonds will ze nog wel eens een poosje door de tuin schooieren. De kleine Monster is veel actiever, die loopt overdag ook nog wel regelmatig rond door het huis en door de tuin. Zeker ’s avonds moet Monster altijd energie kwijt en dat resulteert meestal in een potje stoeien met Abby die daar dan toch ook vaak genoeg wel voor te porren is.

Het grootste gedeelte van de dag ligt Abby op de logeerkamer op de tweede verdieping. Daar verhuist ze vrijwel meteen na het ontbijt naar toe en blijft daar dan het grootste gedeelte van de dag liggen. Monster kruipt er af en toe bij en dan liggen ze samen te knorren. Vandaag lagen ze er ook weer balletwee, waarbij Monster zich helemaal tussen Abby en het opgerolde dekbed had geworsteld tot ze een lekker kuiltje voor zichzelf had gemaakt.

Het leven als kat is zo slecht nog niet. Bij ons in huis niet tenminste…

Wisselvallig weer

Het was wisselvallig weer de laatste dagen maar de temperaturen waren aanzienlijk beter dan wat we tot een paar dagen geleden gewend waren en er was ook veel zon. Riet moest dan ook zelfs een aantal keren de tuin weer sproeien terwijl dat in de voorliggende periode vanwege de overvloedige regenval nauwelijks nodig was geweest.

Nadeel van de droogte was wel dat er weer tekenen in het nieuwe gras verschenen van emelten in de bodem, de larven van de langpootmuggen die al we ze hun gang laten gaan de wortels van het gras weer zullen aanvreten met als gevolg bruine en kale plekken. Dat is iets wat we in de gaten zullen moeten gaan houden want we willen te allen tijde voorkomen dat we weer met zo’n pokdalige grasmat komen te zitten, zeker omdat ew net in het voorjaar nieuw gras hebben laten leggen.

Het warmere weer heeft wel de kans vergroot op onweersbuien in de avond en vanavond was het dan zo ver. Er barstte een flinke wolkbreuk los die ervoor zorgde dat zelfs de straat een tijdje met water kwam te staan omdat de riolering zoveel water niet kon verwerken. Wel goed voor het groen, wat er toch allemaal al prachtig bij staat in onze tuin !

En Gijsje had er ook lol in, die ging met haar paraplu de tuin in tijdens de plensbui…

Vaderdag

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit jaar was het een bijzondere Vaderdag omdat er een bijzonder maar toch ook triest jubileum te vieren was. Dit was namelijk de tiende vaderdag zonder mijn vader die in november 2010 overleed en tegelijk ook de vijfde vaderdag zonder de vader van Riet die in oktober 2015 overleed. Vandaar vandaag het bovenstaande eerbetoon aan onze beide vaders, die er weliswaar niet meer bij kunnen zijn maar die we uiteraard op deze dag zullen blijven eren.

Verder was het een min of meer gebruikelijke vaderdag met cadeautjes voor mij, met als speciaal presentje Eem zakje met misdadig lekkere koekjes die Astrid had gebakken. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik zo langzamerhand bij iedere viering al rekening ga houden met een heerlijk baksel van Astrid, maar de koekjes smaakten er daarom niet minder lekker om! We hadden het bovendien wat het weer betreft bijzonder getroffen en we konden dus lekker buiten zitten. Gijsje vermaakte zich met een bellenblaas-machientje wat Riet bij de Action had aangeschaft en dat betekent altijd veel plezier voor weinig geld.

Toen de visite naar huis was hebben Riet en ik de rest van de middag doorgebracht op het terras bij het kanaal, genietend van het mooie weer en zoals altijd kijkend naar de optocht van bootjes die langs kwam…

De scouting vaart voorbij…

Een regelmatig terugkerend tafereeltje op het kanaal is het langsvaren van de bootjes van de scouting uit Katwijk. Dat is altijd een leuk gezicht want de bootjes varen in optocht, voorop een boot met een motor die daarachter alle andere bootjes die onderling verbonden zijn met touwen meesleept:

Normaal gesproken varen ze in de ochtend voorbij richting de Kagerplassen en aan het eind van de middag zien we het hele gezelschap weer langsvaren op de terugweg naar Katwijk.

Update van de overkant (1)

Het gaat hard met de bouw van de huizen aan de overkant. Blok na blik begint te verrijzen van de rijtjeshuizen links van ons huis uit gezien, en ook de bouw van het appartementencomplex begint nu te vorderen, zij het dat dat zich tot nu toe nog heeft beperkt tot de fundamenten.

Vandaag was er een speciaal gezicht want in plaats van één grote bouwkraan stonden er vandaag twee naast elkaar:

Een ochtendje oppassen

Om Sandra, die inmiddels in de laatste dagen van haar zwangerschap zit, een beetje te ontlasten had Riet aangeboden om af en toe op Gijsje te passen zodat Sandra wat rust kon nemen. Vanmorgen was Gijsje dus bij ons en omdat het prachtig weer was en heel warm kon er lekker in de tuin worden gespeeld. Omdat schoonzus Ans vandaag op haar kleindochter Zoë paste kwam die ook even langs zodat de beide meisjes, die inmiddels dikke vriendinnen zijn, samen konden spelen.

Het leverde deze leuke plaatjes op, waarbij de laatste laat zien hoe onze serre eruit ziet als onze kleindochter is wezen spelen…

Moestuintjes

Een regelmatig terugkerende actie van supermarktketen Albert Heijn is gratis moestuintjes bij een bepaald bedrag aan boodschappen. Voor degenen die nu geen idee hebben wat dit precies is, moestuintjes zijn kleine potjes met een kluitje aarde en daarin zaadjes van groenten en plantjes. Ze komen deze keer in een nuttige combinatie, een groente met daarbij een plantje wat de groente zou moeten beschermen tegen bepaalde insecten. Je ziet, hier is over nagedacht.

Deze actie heeft in de afgelopen jaren bij ons thuis weinig succes gehad. Riet ging meestal wel enthousiast (min of meer) aan de slag met het opkweken van de potjes maar meestal eindigde het met een droevig resultaat waar beslist geen groente uit te herkennen viel. Eén keer heeft ze een minuscuul meloentje opgekweekt wat bij het opensnijden helemaal wit van binnen was en dus niet te eten…

Ik was dan ook redelijk sceptisch toen een paar weken geleden de keuken weer vol stond met de kartonnen doosjes met daarin de nieuwe moestuintjes, maar tot mijn verbazing pakte Riet het deze keer veel voortvarender aan. Er moet wel bij worden gezegd dat het enthousiasme van kleindochter Gijsje voor de groeiende plantjes daar zeker aan heeft bijgedragen. De opgekweekte groente werd goed onderhouden en regelmatig verpot wanneer het plantje te groot werd voor de behuizing.

Het resultaat begint inmiddels al ergens op te lijken en het wachten is nu op de courgettes, de wortelen, de boontjes, en wie weet wat er nog meer zal verschijnen want we weten van veel potten niet eens meer wat er in groeit…

Gijsje komt logeren

Dit weekend hadden we een bijzondere logee, onze kleindochter Gijsje. Haar ouders waren een weekendje weg en Gijsje kwam daarom bij ons logeren. Gistermiddag werd ze rond het middaguur bij ons afgezet en vandaag werd ze rond dezelfde tijd weer opgehaald. Ze was wat onwennig in het begin maar uiteindelijk is alles prima gegaan, ze heeft goed geslapen en ze sloeg vanmorgen een dijk van een ontbijt naar binnen (dit laatste tot grote verbazing van haar ouders toen ze dit hoorden). Gistermiddag heeft Gijsje Oma geholpen in de tuin en Opa heeft haar hoofdzakelijk bezig gehouden met voorlezen. Dat is een dankbaar klusje want Gijsje is dol op voorlezen.

Het weer was zowel gisteren als vandaag schitterend en toen Gijsje door haar ouders was opgehaald hebben Riet en ik de rest van de middag in de tuin doorgebracht. We hebben heerlijk gezeten op het terras bij het kanaal, en dat was pas voor het eerst dit jaar! het was dan ook bijna niet voor te stellen dat het vorige week nog schrikbarend koud was en we alleen met dikke jassen aan naar buiten gingen…

Extra boekenplank

Er hangt boven mijn bureau al een boekenplank (een Lack van Ikea, als je het precies wilt weten) maar er is nog best wel ruimte voor een extra plank. Die ruimte heb ik tot nu toe nog niet echt nodig gehad maar omdat ik steeds meer dingetjes krijg die ik wel wil uitstallen was ik al aan het zoeken naar een extra plank. Tenslotte moet ik al die huisjes van mini-Lego ergens kwijt, nietwaar.

Nou ja, zoeken is het woord natuurlijk niet want het voordeel van het kopen van attributen bij Ikea is dat je exact hetzelfde attribuut daar nog jaren kunt verkrijgen. Dat wilde ik nu ook doen maar er was een probleem omdat tot voor kort de winkels, en dus ook Ikea, gesloten waren. Het gewenste artikel kon weliswaar worden thuisbezorgd maar daarvoor rekent Ikea dus de hoofdprijs: zelfs voor een artikel wat amper twee tientjes kost rekenen ze niet minder dan 48 euro bezorgkosten.

Inmiddels zijn de winkels weer open en eigenlijk wilde ik gewoon een keer naar Ikea om de gewenste plank ter plekke aan te schaffen. Maar ik had al gehoord dat de Nederlanders zich als uitgehongerde roofdieren bij Ikea naar binnen persten (“want nu mag het weer!”) en het idee om daar tussen te lopen trok me niet erg aan. Een alternatieve plank leek me ook geen goed plan omdat ik wel twee dezelfde planken boven mijn bureau wil hebben, dus ik koos voor het enige nog openstaande alternatief: bij Ikea online bestellen en zelf afhalen.

Op die manier hoef je niet de winkel in maar kun je je gewoon melden bij een afhaalbalie. Hoewel ook dat om niet helemaal duidelijk redenen ook extra geld kost is het bedrag daarvoor (iets van drie euro) nog te overzien dus toog ik afgelopen donderdag naar de Ikea vestiging in Haarlem en haalde daar mijn tweede Lack op. Het parkeerterrein stond overigens inderdaad bomvol en mijn keuze was dus toch wel de beste geweest…

Gistermiddag heb ik de plank opgehangen en het voorlopig resultaat (er gaat nog wel wat met objecten geschoven worden denk ik) ziet er zo uit:

In groei en bloei

Het eerste wat ik vanmorgen heb gedaan nadat ik mijn werk-laptop had opgestart was inloggen in het systeem van Personeelszaken waar zoals het mailtje van gisteren al had aangekondigd de aanbieding stond voor mijn nieuwe baan. Er werd nog wel de mogelijkheid geboden om via een button de aanbieding af te wijzen maar uiteraard heb ik op de andere button geklikt waarmee ik het aanbod nu officieel heb geaccepteerd.

Nu kon ik ook eindelijk een paar collega’s op de hoogte brengen van mijn nieuwe situatie, en met name natuurlijk mijn huidige baas. Mogelijk zal ik nu eerder dan gepland stoppen met de tijdelijke job die ik nu vervul, dus het lijkt me niet meer dan netjes dat ik dat even meld. Tenslotte was ik heel blij met het aanbod voor de tijdelijke job en ik weet dat mijn huidige baas me ook graag had willen houden maar dat gaat dus niet door. Desalniettemin feliciteerde hij me van harte, en ik heb beloofd dat ik de resterende tijd in ieder geval nog zoveel mogelijk nuttig werk voor hem zal proberen te doen.

De vele regen van de laatste tijd is dan voor ons wel vervelend, de bloemen en planten (en zeker niet in de laatste plaats het gras) in onze tuin denken daar heel anders over. Het gevolg van al dat hemelwater is ook duidelijk zichtbaar want alles groeit tegen de klippen op. Riet is erg druk met de tuin tussen de regenbuien door maar kijkt toch vol trots naar het resultaat wat er zeker zijn mag: alles staat er prachtig bij.

Ook in de serre staat het op dit moment vol met plantenbakken met van alles wat groeit en bloeit, mede dankzij de “moestuintjes” van Albert Heijn. Alles lijkt het prima te doen en het schiet de potgrond uit.

Zelfs de sinaasappelplant doet mee in de feestvreugde want die bloeit en zit dus tot onze verbazing vol met bloemetjes. Het enige wat eigenlijk een beetje achter blijft zijn de platanen bij het terras aan de kanaalkant, daar beginnen nu pas voorzichtig de eerste knoppen in te komen.

Dat werd tijd, want mocht het dan toch nog zomer worden (en daar ziet het met de huidige temperaturen en de voorspellingen nog steeds niet naar uit) dan willen we wel in de schaduw kunnen zitten…

Ondergaande zon

In het gesprek wat ik vorige week heb gehad met mijn toekomstige baas heb ik verbaal het aanbod voor de nieuwe job geaccepteerd en dat betekent dat de boel in beweging is gezet om het aanbod te formaliseren. Vandaag kreeg ik een mailtje van Personeelszaken met daarin de mededeling dat ik het aanbod formeel kon gaan accepteren in het geautomatiseerde systeem. Vandaag is het Tweede Pinksterdag en weer ik dus niet, maar het eerste wat ik morgenochtend uiteraard ga doen is het aanbod accepteren.

Na de overvloedige regenval van de laatste dagen of zeg maar gerust weken, was er vandaag aan het eind van de dag een opklaring die zorgde voor een mooie zonsondergang. Riet kwam me speciaal attenderen op de mooie lichtval van de ondergaande zon op de in aanbouw zijnde huizen aan de overkant, en dat leverde de volgende plaatjes op:

Het heien is klaar

Nadat de heimachine aan de overkant woensdag van zeven uur ’s morgens tot vijf uur ’s middags aan het stampen is geweest was de klus daarmee blijkbaar geklaard. Gisteren was het Hemelvaartsdag en gebeurde er dus niets maar vanmorgen vroeg werd de heimachine voor zover nodig ontmanteld en op een vrachtwagen weggereden.

Wij, en waarschijnlijk vele van onze medebewoners aan de Bankijkerweg, slaakten een zucht van verlichting…

Clematis over de schutting

Ondanks mijn eerdere bericht over de treurige weersvoorspellingen hebben we tussen de vele buien door af en toe nog wel wat zon en dan is het gelijk een stuk aangenamer, zij het dat het door de vaak straffe wind toch nog wel behoorlijk koud blijft. Uit de wind en in onze serre is het met een zonnetje prima uit te houden en met name in de serre is het zelfs vaak al heel aangenaam.

De vele regen is natuurlijk wel goed voor onze tuin en dat is te merken aan de nieuwe grasmat die er prachtig bij ligt. Het gras groeit zo goed dat het al een paar keer is gemaaid, en het ziet er dus naar uit dat het goed is geworteld. Een ander voordeel van de vele regen is natuurlijk dat we het nieuwe gras nauwelijks meer hoeven te sproeien, alleen de eerste paar dagen was dat nodig.

Riet is ook al begonnen met het herplanten van wat plekken in de tuin waar dooie planten zijn verwijderd. Er moet nog wel wat meer gebeuren, zoals het verwijderen van de paar kleine buxus-struikjes die we hebben want daarin zitten rupsen van de buxus-mot en die zijn helaas niet uit te roeien. Wel erg mooi is de clematis van de buren, die inmiddels in bloei staat en over onze schutting groeit. Dat leverde het bovenstaande mooie plaatje op.

Eerst vaccinatie voor Riet

Het heien aan de overkant ging tot twee dagen geleden met behoorlijke tussenposes en meestal alleen ’s morgens, maar sinds eergisteren wordt er flink de vaart in gezet. De linkerzijde van de bouwput waar het appartementen-complex moet verrijzen heeft alleen rondom heipalen en daartussen is een flink gat gegraven, waarschijnlijk voor een souterrain met schuurtjes. Het middengedeelte is een smalle strook maar daar gingen de palen er zo’n beetje één per vierkante meter in, en datzelfde zijn ze nu op het grote stuk aan de rechterzijde ook aan het doen.

We hadden misschien de verkeerde verwachting want wij dachten dat ze daar ook een souterrain zouden maken maar dat komt aan die kant blijkbaar niet. En dat merken we dus want sinds eergisteren gaat het hersenloze gedreun van de heimachine de hele dag door, van een paar seconden over zevenen tot een uur of half vijf. Zoals het er nu uitziet zijn ze nog pas op de helft van het rechterstuk dus dat wordt nog wel twee of drie dagen constant gedreun. Gelukkig is het morgen Hemelvaartsdag, hebben we tenminste een dagje rust…

Beter nieuws is er van het vaccinatie-front want Riet heeft vanmorgen haar eerste spuit gekregen. Zij kreeg het vaccin van Pfizer en ze moest daarvoor naar de Leeuwenhorst in Noordwijkerhout. Deze locatie had ze zelf gekozen want het alternatief was eerder maar dan helemaal in Zoetermeer of net als ik in Holiday Inn in Leiden (wat de dichtstbijzijnde priklocatie is) maar dan werd het weer een stuk later.

Net als ik heeft ze tot op dit moment geen enkele last, nog niet eens een zere arm. Over drie weken krijgt ze haar vervolgprik al maar dat komt omdat ze het vaccin van Pfizer heeft gekregen. Ik krijg mijn volgende prik pas begin juli maar dat komt omdat er bij Astra-Zeneca langer tijd tussen mag zitten. In ieder geval betekent dit goed nieuws want er werd gisteren al aangekondigd dat er voor gevaccineerden op korte termijn waarschijnlijk meer mogelijk zal zijn, met name op het gebied van reizen.

Regen, regen, regen…

Van lente-weer is nog niet veel te merken. De temperaturen liggen nog steeds structureel een paar graden lager dan normaal (vorige week was er in het oosten zelfs nog zowat nachtvorst) en het regent heel erg veel. We hebben dus nog niet veel gebruik kunnen maken van ons terras langs het kanaal en het ziet er als we de weersvoorspellingen mogen geloven niet naar uit dat dat binnenkort zal gaan gebeuren. De berichten geven  tenminste aan dat er nog steeds heel veel regen in aantocht is en het blijft koud voor de tijd van het jaar.

Af en toe levert zo’n regenlucht wel mooie beelden op zoals vandaag aan het begin van de avond:

Eerste huizen aan de overkant

Het gaat nu opeens hard met de bouw aan de overkant, dat wil zeggen het stuk aan de linkerkant van ons huis uit gezien. Gisteren werden de eerste kant en klare panelen afgeleverd en vandaag werden de contouren zichtbaar van de eerste huizen die daar gaan verrijzen.

Toch gaat het nog wel geruime tijd duren voordat het klaar is want we hebben via-via gehoord van iemand die er een huis heeft gekocht en die krijgt pas eind van dit jaar de sleutel. En dat is uiteraard als alles volgens plan verloopt en zoals wij uit ervaring weten valt dat nog wel eens tegen…

Met het appartementen-complex schuin tegenover ons aan de andere kant schiet het veel minder hard op. Het heien is nog steeds niet klaar en het lijkt erop alsof er verder alleen nog maar met grote hopen grond heen en weer wordt geschoven. Ook daarvan hebben we gehoord van iemand die er een appartement heeft gekocht, die krijgt de sleutel pas halverwege volgend jaar.

Hek aan de overkant

Het uitzicht van de overkant van het kanaal is sinds vandaag nogal veranderd. De bouwplaats was er natuurlijk al een poosje maar sinds vandaag is er langs de waterkant een kamerbreed knalrood hek neergezet. Deze barrière loopt vanaf de rand van het parkje rechts tot vlakbij het punt waar het kanaal en de Vliet samenkomen.

Het leek mij in eerste instantie nogal overdreven want het kanaal zelf is breed genoeg om een behoorlijke begrenzing van het bouwterrein te vormen maar zoals Riet opmerkte, de bouw komt nu in een stadium waarin er bouwmaterialen worden aangevoerd en geslagen die voor veel mensen heel bruikbaar zijn. En jawel, we leven nu eenmaal in een tijd dat sommige lieden alles kunnen gebruiken en daarvoor zijn dergelijke maatregelen nu eenmaal nodig.

We zullen het dus een poosje met dit uitzicht moeten doen. Overigens, als je op de foto klikt dan krijg je die op groter formaat te zien.

Raam geverfd

Een klusje wat ik nog steeds had liggen was het verven van het keukenraam wat vorige maand is geplaatst. Het raam was afgewerkt met grondverf maar het moest nog wel worden afgelakt. Dat was tot nu toe nog vrijwel onmogelijk geweest vanwege het slechte weer en de aanhoudende koude temperaturen maar vandaag waagde ik het er toch maar op.

Alle benodigde spullen had ik gelukkig al een week of wat in huis. Verf in de juiste kleur had ik nog staan van het verven van de naast ons huis aangebouwde schuur dus ik hoefde, zoals nog steeds vereist is vanwege de Corona-maatregelen, geen winkel-afspraak te maken bij de Gamma. Schuurpapier had ik zelf niet meer maar dat kreeg ik van Martin, die ook zijn kwasten ter beschikking stelde (die waarschijnlijk toch al van mij waren). Last but not least, schilderstape werd geregeld door Robin die voor zichzelf een afspraak bij de Gamma had en dat dus mooi als extra boodschap voor mij kon meenemen.

Het schilderen viel niet mee, mede door de barre weersomstandigheden. Weliswaar scheen de zon en was het droog, maar er stond een strakke ijskoude wind uit het noordoosten en dus pal op het raam. Daarnaast was het maar een graad of zeven en dat is eigenlijk te koud om te verven. Als de temperatuur zo laag is wil de verf niet vloeien en dat zie je in het resultaat. Het ging me echter meer om het aanbrengen van een verflaag over de grondverf, en voor de rest was het God Zegene de greep.

Aan het begin van de avond bleek gelukkig bij inspectie dat het resultaat helemaal niet tegenviel, en daarmee is dit klusje geklaard. Dat wil zeggen, voor de helft, want de binnenkant moet nog worden gedaan. Daarvoor moet nog wel de verf worden aangeschaft want die kleur heb ik niet staan. Maakt niet uit, want ik ben toch niet van plan dit te gaan doen voordat de temperaturen weer een beetje op fatsoenlijk niveau zijn…

Ergernis van het heien

De hei-werkzaamheden aan de overkant gaan gestaag door maar tot onze grote ergernis gaat het erg langzaam.

Het gedeelte links van ons huis gezien waar de woningen komen is klaar en daar wordt op dit moment al een begin gemaakt met het storten van de funderingen. Rechts van ons aan de overkant, waar het appartementen-complex moet gaan verrijzen, wordt er nog steeds volop geheid maar het gaat zoals gezegd erg langzaam met veel onderbrekingen.

Het lijkt erop of de machine per dag een paar palen de grond in boort en er dan mee stopt. Soms gebeurt er een hele dag niks en dan gaat het de volgende dag weer verder met een paar palen.

Ik ben natuurlijk geen specialist, en het zal ongetwijfeld ook een volledig logische reden hebben, maar wij hebben zoiets van, schiet op en ram al die palen de grond in want dan zijn we af van dat lawaai. Dat gebeurt dus niet en als het in dit tempo doorgaat verwacht ik dat we nog minstens twee weken in de herrie zitten…

 

Nieuwe lantaarnpalen

Op de foto zie je onderaan twee lantaarnpalen die aan het fietspad langs het kanaal staan. Je ziet recht in het midden een van de oude traditionele lantaarnpalen die inmiddels uitgeschakeld zijn omdat ze zijn vervangen door nieuwe exemplaren die op zonde-energie werken. De rechter lantaarnpaal is zo’n nieuw model wat behalve milieu-vriendelijk ook nog eens “vleermuis-vriendelijk” zou moeten zijn.

Er is nogal wat te doen over die nieuwe lantaarnpalen want ze geven veel minder licht dan de oude en dat maakt het fietspad na zonsondergang een stuk donkerder. Veel bewoners hebben daar toch wel problemen mee, en ze hebben misschien wel een punt want soms geven die nieuwe palen, waarschijnlijk door een geringe opbrengst van de zonnecellen, nauwelijks licht. Maar ja, ze zijn dus milieu-vriendelijk en goed voor de vleermuizen, en die lichtopbrengst is blijkbaar van secundair belang…

De werkzaamheden aan de overkant beginnen een behoorlijk effect te krijgen op mijn werkdag. Mijn “kantoor” is aan de achterkant van ons huis op de tweede verdieping en ik heb dus in principe een mooi uitzicht over het kanaal en de bouwwerkzaamheden aan de overkant, maar nu de hei-werkzaamheden in volle gang zijn begint het lawaai toch wel een probleem te worden. Probeer maar eens aan een telefoon-conferentie deel te nemen als er recht aan de overkant twee hei-machines palen in de grond staan te rammen. Gelukkig is de overlast te overzien want hopelijk gaat dit niet langer dan nog een week of twee, drie duren.

Je ziet op de bovenstaande foto de beide hei-machines aan weerskanten van wat de toegangsweg naar de nieuwe wijk moet worden die recht tegenover ons huis komt te liggen. Dat betekent dat we vanuit onze woonkamer geen bebouwing recht aan de overkant zullen hebben. De hei-machine links is bezig voor de huizen die aan die kant van de weg gebouwd gaan worden, de hei-machine rechts werkt aan de fundering voor het appartementengebouw wat aan die kant van de weg zal komen en wat dus het uitzicht vanuit mijn werkkamer grotendeels zal gaan bepalen.

Eerste vaccinatie

Het is nog steeds ongewoon koud voor de tijd van het jaar en mooi zacht lenteweer zit er volgens de weerberichten op korte termijn niet in. Vanmorgen toen ik uit het raam keek zag ik zelfs dat er vannacht weer wat sneeuw was gevallen, en dat terwijl we al bijna halverwege april zijn. Nou ja, er is een oud-Hollands gezegde dat zegt, “Aprilletje zoet geeft nog wel eens een witte hoed”. Dat leek in deze tijden van opwarming van de aarde een achterhaald gezegde maar het blijkt dus nog wel degelijk op te kunnen gaan.

Ondanks dat het dus vrij koud is met temperaturen die ’s nachts nog steeds richting het vriespunt gaan en overdag niet boven de zeven of acht graden uit komen schijnt wel veelvuldig de zon. Op zich is dat voor ons weer geen goed nieuws want juist nu hebben we regen nodig voor onze nieuwe grasmat. Het ziet er dus naar uit dat we de komende tijd zullen moeten gaan sproeien in de tuin…

Verder was het vandaag een bijzondere dag voor mij want vanavond heb ik mijn eerste vaccinatie tegen het Corona-virus gehad. Daarvoor moest ik om drie minuten over acht vanavond in het vaccinatie-centrum zijn wat is gevestigd in een gebouw bij de Holiday Inn in Leiden.

Het was er vrij rustig, de formaliteiten vooraf werden snel en zonder veel poespas afgehandeld. Ik kon overal gelijk doorlopen en hoefde maar een paar minuten op mijn beurt te wachten. Na mijn vaccinatie met het Astra-Zeneca vaccin moest ik nog een kwartiertje wachten in een wachtruimte bij de uitgang om te zien of er nog bijverschijnselen op korte termijn zouden optreden, maar omdat dat niet het geval was kon ik na amper een half uur al weer naar huis.

Wat me opviel was dat hoewel alle vaccinatie-hokjes continue vol waren er vrijwel geen wachtenden waren. Ook nam het vaccineren van sommigen, als ik mezelf even als maatstaf neem (ik was met twee minuten klaar), best veel tijd in beslag voor het zetten van een spuitje. Anders gezegd, het ging er voor mijn gevoel nogal gezapig aan toe. Voor ieder vaccinatie-hok was er een rij van vijf of zes stoelen voor wachtenden (keurig met anderhalve meter tussenruimte) maar ik heb behalve de eerste stoel geen andere stoelen bezet gezien. Ik ben natuurlijkbaar een leek maar gezien de ernst van de hele Corona-situatie en de urgentie om te vaccineren zou je toch zeggen dat het tempo wel wat omhoog zou moeten kunnen.

Zondagmiddag wandeling

Het lukte vanmiddag zowaar om Riet over te halen om een eind te gaan wandelen, want hoewel het eigenlijk best nog wel koud was met een straffe wind uit het noordwesten scheen de zon volop en was het verder een prachtige dag.

We wandelden langs het kanaal richting dorp en gingen over de brug meteen linksaf het pad aan de andere kant van het kanaal op. Even verderop ligt een nieuw bruggetje naar het recent aangelegde parkje en vandaar liepen we door de nog relatief nieuwe wijk “De Horn”. Aan de andere kant van de wijk vervolgden we onze wandeling langs de dijk richting Oegstgeest waar we de volgende brug over het kanaal overstaken en vandaar terug wandelden richting ons huis.

Vanaf het pad konden we de werkzaamheden aan de overkant bekijken, want de landtong tussen de Vliet en het Oegstgeester Kanaal die tot voor kort nog helemaal begroeid was is nu een bouwterrein. Op die punt komen een paar luxe villa’s te staan en de hei-werkzaamheden daarvoor zijn inmiddels in volle gang, zoals we iedere werkdag luidruchtig horen. Op de foto zie je die landtong, met links de monding van de Vliet die Rijnsburg in loopt en rechts het Oegstgeester Kanaal waarlangs even verderop ons huis ligt, ruwweg recht tegenover de achterste hei-machine.

Nieuw gras

Het gras in onze tuin was al een paar jaar een bron van ergernis. Het is door een tuinbedrijf nieuw aangelegd in april van 2017 nadat we hier zijn komen wonen maar het is eigenlijk al vanaf het begin mis gegaan.

Nadat het was aangelegd moest het iedere dag flink besproeid worden, zoals gewoonlijk met nieuw gelegde grasrollen, want dan kan het gras gaan wortelen. Maar toevallig waren we net een dag na het leggen van de nieuwe grasmat een weekendje weg en bovendien werd het dat weekend ook nog eens bloedje-heet. Toen we na het weekend weer thuis kwamen zagen we dat de grasrollen helemaal waren uitgedroogd, ze waren aan de randen opgekruld en hele stukken waren al helemaal geel. Uiteraard zijn we gelijk aan het sproeien gegaan maar het kwaad was al geschied.

De jaren daarna kwam het gras mogelijk als gevolg van deze slechte start moeizaam op, met de nodige kale plekken wat we probeerden optie lossen door het zaaien van graszaad. Dat mislukte niet alleen maar het zaad bracht ook nog eens veel onkruid met zich mee, en bovendien bleken we nu opgescheept te zitten met verschillende soorten gras. Vorig jaar kwam de doodsteek voor ons grasveldje toen wij (en trouwens ook de meeste van onze buren) geconfronteerd werden met emelten, de larven van langpootmuggen, die onder het gras zich tegoed deden aan de wortels met als gevolg hele kale plekken.

We besloten dan ook dat we in het voorjaar nieuw gras zouden laten aanleggen en twee weken geleden heeft Riet daarvoor een advertentie geplaatst op zo’n website waar je klussen kunt aanbieden en bedrijven daarop kunnen reageren. Een bedrijf uit Noordwijkerhout reageerde en een jonge tuinman kwam polshoogte nemen. Hij bevestigde wat wij eigenlijk al wisten, dat de grasmat niet meer te redden was en dat opnieuw gras leggen de enige oplossing was.

We gingen akkoord met de offerte en nadat gisteren de vader van de tuinman ook nog eens was komen kijken om afspraken te maken werd er vanmorgen om zeven uur al begonnen met de werkzaamheden. Eerst vier en later zes man groeven de tuin leeg, voerden het uitgegraven gras en de grond af met twee busjes met aanhanger en legden daarna een nieuwe grasmat aan. Het hele karwei was om half elf vanmorgen geklaard en we hebben nu weer een grasmat van stadion-kwaliteit.

Voor hoelang dat zo blijft is maar de vraag want we hebben dat maar gedeeltelijk zelf in de hand. We gaan de komende dagen overvloedig sproeien zodat het gras goed kan wortelen, maar tijdens het afgraven vonden de tuinmannen toch nog emelten. Weliswaar waren ze zo te zien dood maar of ze ze allemaal gevonden hebben weten we natuurlijk niet. We zullen moeten afwachten en ondertussen onze best doen om het gras zo mooi mogelijk te houden.

 

 

 

 

 

 

 

Nog meer sneeuw

De winterse buien van gisteren hadden niet tot gevolg dat de sneeuw bleef liggen maar omdat de temperatuur vannacht tot het vriespunt zakte was het vanmorgen vanwege de vannacht gevallen sneeuw en hagel toch redelijk wit. De tuin zag er vanmorgen zo uit:

In de loop van de dag verdween de sneeuw maar het lijkt erop dat het vooralsnog winterweer blijft in plaats van lenteweer. Het is in ieder geval bitter koud…

Aprilletje zoet…

Er is een oud-Hollands gezegde, “Aprilletje zoet geeft nog wel eens een witte hoed”, en dat dit inderdaad af en toe het geval is bleek dit Paasweekend. Het weerbericht had al winters weer voorspeld voor de Paasdagen en dat hebben we gekregen ook. Gisteravond begon het te sneeuwen, niet hard maar wel genoeg om vanmorgen wakker te worden in een redelijk witte wereld.

Omdat de temperaturen weliswaar erg laag waren voor de tijd van het jaar maar nog wel boven nul bleef de sneeuw niet liggen maar in de loop van de dag bleven er winterse buien vallen met sneeuw en hagel. Voor de komende dagen wordt er geen weersverbetering verwacht dus het lijkt erop dat de lente vooralsnog op zich laat wachten…

Nieuws van de overburen

Aan de overkant van de Bankijkerweg ligt recht tegenover ons huis het bedrijf van Heemskerk Fresh & Easy, een enorm bedrijf wat gesneden groente levert aan onder andere supermarkten en hotelketens in binnen- en buitenland. Dit mag denk ik wel tot een van de succesvolste bedrijven in Rijnsburg en omstreken worden genoemd, en de zaken gaan zo goed dat er al een tijdje wordt gezocht naar de mogelijkheid van uitbreiding.

Toen we pas naar de Bankijkerweg waren verhuisd kregen wij en alle andere buren van Heemskerk een uitnodiging om het bedrijf eens te komen bekijken, wat we uiteraard maar wat graag hebben gedaan. We hoorden toen al dat er gezocht werd naar een tweede locatie die niet alleen de bedrijfscapaciteit zou verhogen maar die ook om een backup te hebben voor het geval er zich een calamiteit zou voordoen op een van beide locaties.

Waar er eerst nog gezocht werd naar een locatie elders in het land deed zich opeens een unieke mogelijkheid voor toen het naastgelegen perceel, waar een bedrijf in verpakkingsmaterialen was gevestigd, beschikbaar kwam. Heemskerk heeft daar de afgelopen maanden een nieuwe fabriekshal laten bouwen en beschikt nu dus over negenduizend vierkante meter extra capaciteit.

Als een goeie buur informeerde Heemskerk ons als naaste buren voortdurend over de voortgang van de bouw en over mogelijk overlast gedurende perioden van de bouw, en dat werd in ieder geval door ons zeer gewaardeerd. Gisteren viel er een kaart in de bus met een luchtfoto van de nieuwe situatie die aangeeft dat dit prachtige bedrijf klaar is voor een nog grotere toekomst.

Alleen moet ik toch wel even een kleine opmerking plaatsen, want op het dak staat een kleine tikfout. Er staat een grote rode pijl in de richting van Schiphol met de melding “Schiphol 15 Mile”. Het moet in correct Engels “Miles” zijn, dus met een “s” aan het eind omdat het meervoud is. Een kleinigheid, maar ja, ik ben nou eenmaal een pietje precies in dat soort dingen…