Afgelopen dinsdag vond er een merkwaardig incident plaats op het fietspad wat achter ons huis langs het kanaal loopt. Vlak voor rijksweg A44 buigt dat fietspad af naar links en een meter of tien verder kun je dan rechtsaf onder de A44 door richting Oegstgeest, maar het fietspad loopt ook vandaar rechtdoor richting de Vinkenweg die vandaar richting Sassenheim gaat. Vlak na Sassenheim, bij de verffabriek van Sikkens (tegenwoordig Akzo Nobel), is een afslag van de A44 waar je rechtsaf naar Noordwijk kunt, maar je kunt ook rechtdoor oversteken en dan rijdt je de Vinkenweg op een tijdje parallel aan de A44 loopt en verderop een bocht maakt richting Rijnsburg.
En in die bocht komt ook dat fietspad uit, en daar zit blijkbaar toch een probleem. Het is namelijk al de tweede keer dat een buitenlandse vrachtwagen, rijdend op de navigatie, dat fietspad blijkbaar interpreteert als een afslag naar Rijnsburg en vervolgens verderop vast komt te staan als net voorbij het fietstunneltje onder de A44 het fietspad versmalt. Blijkbaar moeten die vrachtwagens naar het bedrijf van Heemskerk wat een ingang heeft aan de Vinkenweg, en mogelijk worden ze in de war gebracht door de navigatie.
De eerste keer dat zoiets gebeurde was twee jaar geleden en ook toevallig in februari. Deze keer was het vrachtwagen uit Spanje, en die kwam ook nog eens muurvast in de zachte berm te zitten. Waarschijnlijk had de chauffeur na het constateren van zijn fout geprobeerd om achteruit te steken en te keren via het stukje fietspad voor het tunneltje maar die bocht was daarvoor duidelijk te krap.
Het gevolg was grote consternatie want omdat de combinatie nu het hele pad blokkeerde konden sleepwagens er niet van de kant van Sassenheim bijkomen maar moesten ze omrijden via het fietspad langs het kanaal. Dat is op zich breed genoeg maar vlak voor de bocht is er een barrière aangebracht, juist om ervoor te zorgen dat autoverkeer het pad niet als sluiproute kan gebruiken. Die barrière moest dus gedeeltelijk gesloopt worden zodat de sleepwagens erlangs konden komen, en het heeft daarna nog vrijwel de hele dag gekost om de gestrande vrachtwagencombinatie er weg te krijgen.
We hebben er uiteraard zelf weinig van gezien omdat het op ruim een kilometer van ons huis gebeurde, maar wel zagen we regelmatig grote sleepwagens over het fietspad langs onze tuin rijden. En zoals gezegd, dit is dus al de tweede keer dat zoiets merkwaardigs gebeurt. Mogelijk komt het zelfs wel vaker voor maar merken sommige vrachtwagenchauffeurs hun fout tijdig genoeg op om nog achteruit te kunnen rijden.
Misschien moeten toch die navigatiesystemen eens worden aangepast? De verkeersborden zijn blijkbaar toch niet duidelijk genoeg, ik zie op de foto hieronder van de plek waar de vrachtwagen de verkeerde afslag nam twee borden met verboden voor autoverkeer en een bord wat aangeeft dat het een doodlopende weg is, maar dat is toch blijkbaar niet duidelijk genoeg…
Het is weer donderdag en dat betekent oppassen op onze kleinkinderen. Daar krijg ikzelf niet zoveel van mee want ik ben het grootste gedeelte van de dag op mijn kamer aan het werk, maar af en toe als ik beneden kom dan kan ik toch wel wat momentjes met mijn kleindochter en kleinzoon meepikken.
Er was nogal wat op te ruimen want er was heel erg veel eten over van wat we hadden meegenomen en wat er over was van de afhaalmaaltijd van zaterdagavond. De onaangebroken doos met Astrid’s vegetarische maaltijd kwam uit de koelkast, samen met nog een paar amper aangebroken dozen. Jammer, maar het was niet de moeite om dat allemaal mee te nemen dus moest er het nodige worden weggegooid. Gelukkig kon er ook heel veel meegenomen worden en dat paste allemaal maar net in de krat waar alles in moest.
Vandaag was donderdag en dat is voorlopig onze oppasdag want onze kleinkinderen Gijsje en Maas zijn dan de hele dag bij ons.
Ik mocht deze keer ook meehelpen en ik kreeg de schone taak om de knolselderij te snijden. Iedereen die dat wel eens heeft gedaan weet wat een taaie klus dat is, de helaas te vroeg overleden Amerikaanse komiek John Pinette heeft knolselderij wel eens vermeld in een sketch. Hij zei dat je knolselderij, of turnips zoals ze in het Engels heten, alleen klaar kan maken door ze eerst een uur tegen beton te meppen om ze zachter te krijgen en ze vervolgens minstens acht uur te koken. Zijn conclusie was dat als het zo moeilijk was om het te bereiden, het simpelweg geen voedsel wilde zijn.
En dat is dus gebeurd, en erger nog dan we allemaal hadden verwacht want met weer een lockdown had eigenlijk niemand meer rekening gehouden. Toen de geruchten van die lockdown afgelopen vrijdag de kop opstaken leidde dat afgelopen zaterdag tot een stormloop op de winkels. Logisch, want een van de geruchten was dat alle niet-essentiële winkels dicht zouden moeten en heel veel mensen wilden nog Kerstinkopen doen. En de geruchten werden bewaarheid want de winkels moesten inderdaad met ingang van deze week dicht. daar gingen de plannen voor mijn dagtripjes naar Haarlem, Den Haag en de Mall of The Netherlands…
Maar goed, die aanbieding dus. Het ging om gratis gebruik van twee SmartWiFi pods waarmee je je thuisnetwerk flink kunt verbeteren op plaatsen waar er slechte WiFi is. Normaal kun je die dingen bij Ziggo huren voor twee en een halve euro per stuk per maand, en dat ga je ook betalen als je ze na een jaar houdt, maar het geeft wel de kans om te kijken of er voordeel mee te behalen valt. Ik betwijfelde de dat, want ik dacht dat er overal in huis wel een redelijke WiFi verbinding was.
Het was al weer een hele tijd geleden maar vandaag was er dan weer eens een oppasdag. Omdat Sandra vanwege haar zwangerschapsverlof de laatste maanden veelal thuis is geweest was er voor ons geen “oppasdienst” maar Riet keek al geruime tijd uit naar dit moment, vooral omdat er nu niet alleen op Gijsje maar ook op Maas moest worden gepast. We hadden natuurlijk tussendoor wel af en toe een paar uurtjes opgepast maar vandaag was weer een hele oppasdag van acht tot vijf.
Het werd allemaal later dan gepland, uiteraard weer vanwege de onvermijdelijke Corona-crisis, maar kort geleden hoorden we dat er in oktober begonnen zou worden met de werkzaamheden. En jawel, vorige week zagen we aan het eind van de Bankijkerweg dat de werkzaamheden inderdaad waren begonnen en vandaag waren wij aan de beurt.
Het advies was om brokjes in een speciaal balletje te doen, wat als het rolt de brokjes er een voor een uitgooit. Grappig genoeg hadden we al zo’n balletje in huis maar daar waren we mee gestopt omdat de dames het wel zagen liggen maar geen aanleiding zagen om het te laten rollen voor het gewenste effect. Thuis gekomen deden we een nieuwe poging, en waarachtig, na twee dagen had Abby het door. Het positieve effect is hopelijk dat we zo het geven van brokjes beter kunnen doseren en de dames moeten in beweging komen om de brokjes te bemachtigen.
Maar er is eindelijk goed nieuws want we schijnen toch nog iets van een nazomer te krijgen met hogere temperaturen en meer zon. Dat was de afgelopen dagen al te merken want het werd inderdaad wat warmer en er viel aanzienlijk minder regen. Wel blijft nog steeds de wind stevig en dat maakt dat het nog steeds niet echt zomers aanvoelt. Ook maakt dat zitten op het terras bij het kanaal nog steeds vrijwel onmogelijk omdat je daar bijna letterlijk uit je hemd waait…
Het eerste jaar merkten we meteen het resultaat: we hadden veel minder spinnen binnen terwijl onze buren nog steeds steen en been klaagden. Het middeltje leek dus te werken dus het jaar daarop lieten we het bedrijf weer komen in het voorjaar om ons huis te behandelen. Weer waren we tevreden over het resultaat, maar omdat de kosten toch wel aan de hoge kant waren besloot Riet vorig jaar om eens te kijken of het nog steeds veel verschil maakte. Al snel werden we weer overspoeld met spinnen…
Ik zeg gitaren want ik heb er in de loop van de jaren vijf verzameld, drie akoestische waarvan een twaalf-snarig en twee elektrische. Mijn elektrische Framus heb ik al ruim vijfenveertig jaar, die heb ik nog overgenomen van ene Leo waar ik toen mee in een band speelde. Mijn akoestische Ibanez Concord (een imitatie van de Gibson Hummingbird) heb ik ook al bijna vijfenveertig jaar, die heb ik nog in Rijnsburg gekocht in muziekwinkel Sikking die toen nog in winkelcentrum De Hoftuin zat. Ruim dertig jaar later, we woonden toen op het Russische eiland Sakhalin, vond ik dat ik wel eens wat nieuws had verdiend en dat resulteerde in eerste instantie in de aankoop van een akoestische Yamaha CPX900 uit de Compass serie.
De laatste gitaar die ik kocht was de twaalf-snarige Lag Tramontane die ik tijdens ons verblijf op de Filipijnen in een muziekwinkel tegenkwam. Hij was in de aanbieding en ik mocht hem meenemen voor de halve prijs, iets wat ik natuurlijk niet kon afslaan. Ik had trouwens in een andere muziekwinkel in Manila ook al een mooi buizenversterkertje gekocht van het merk Laney omdat ik daar ook een aantal jaren in een band heb gespeeld.
Ans, de zus van Riet heeft een Terrier genaamd Max, een hartstikke leuk en onvermoeibaar beestje. Vooral achter een weggegooide tennisbal aanrennen gaat hem nooit vervelen en daarmee kun je hem uren bezig houden. En zoals met alle huisdieren is het lastigste probleem wat te doen als je op vakantie gaat of een weekendje weg, daar weten wij met onze twee katten alles van
Gisteravond verscheen er op de buurt-App een berichtje van buren verderop die een kat in hun tuin hadden en ze vroegen dan ook of iemand wist waar het beestje thuis hoorde.
De vraag was natuurlijk wat te doen met het katje, want ze hoorde duidelijk ergens thuis. Riet plaatste allereerst een bericht op alle buurt-Apps en daar kwam al snel een reactie op van iemand die in de buurt woonde. Ze kwam zelfs kijken maar het bleek ook weliswaar om een rooie kat te gaan maar niet die bij ons was komen aanlopen. De volgende actie was het bellen naar de dierenambulance voor advies. Die hadden op dat moment weinig te doen zeiden ze dus ze kwamen gelijk even langs om de chip van het katje uit te lezen.
Als het gaat om het verwennen van haar kleindochter is Riet niet te houden. De schrik slaat me al om het hart als ze aankondigt weer een naar de Action te gaan want dan komt er steevast een wagonlading aan speelgoed-prullaria mee.
Deze actie heeft in de afgelopen jaren bij ons thuis weinig succes gehad. Riet ging meestal wel enthousiast (min of meer) aan de slag met het opkweken van de potjes maar meestal eindigde het met een droevig resultaat waar beslist geen groente uit te herkennen viel. Eén keer heeft ze een minuscuul meloentje opgekweekt wat bij het opensnijden helemaal wit van binnen was en dus niet te eten…
Dit weekend hadden we een bijzondere logee, onze kleindochter Gijsje. Haar ouders waren een weekendje weg en Gijsje kwam daarom bij ons logeren. Gistermiddag werd ze rond het middaguur bij ons afgezet en vandaag werd ze rond dezelfde tijd weer opgehaald. Ze was wat onwennig in het begin maar uiteindelijk is alles prima gegaan, ze heeft goed geslapen en ze sloeg vanmorgen een dijk van een ontbijt naar binnen (dit laatste tot grote verbazing van haar ouders toen ze dit hoorden). Gistermiddag heeft Gijsje Oma geholpen in de tuin en Opa heeft haar hoofdzakelijk bezig gehouden met voorlezen. Dat is een dankbaar klusje want Gijsje is dol op voorlezen.