In het gesprek wat ik vorige week heb gehad met mijn toekomstige baas heb ik verbaal het aanbod voor de nieuwe job geaccepteerd en dat betekent dat de boel in beweging is gezet om het aanbod te formaliseren. Vandaag kreeg ik een mailtje van Personeelszaken met daarin de mededeling dat ik het aanbod formeel kon gaan accepteren in het geautomatiseerde systeem. Vandaag is het Tweede Pinksterdag en weer ik dus niet, maar het eerste wat ik morgenochtend uiteraard ga doen is het aanbod accepteren.

Na de overvloedige regenval van de laatste dagen of zeg maar gerust weken, was er vandaag aan het eind van de dag een opklaring die zorgde voor een mooie zonsondergang. Riet kwam me speciaal attenderen op de mooie lichtval van de ondergaande zon op de in aanbouw zijnde huizen aan de overkant, en dat leverde de volgende plaatjes op:

Ondanks mijn eerdere bericht over de treurige weersvoorspellingen hebben we tussen de vele buien door af en toe nog wel wat zon en dan is het gelijk een stuk aangenamer, zij het dat het door de vaak straffe wind toch nog wel behoorlijk koud blijft. Uit de wind en in onze serre is het met een zonnetje prima uit te houden en met name in de serre is het zelfs vaak al heel aangenaam.

De vele regen is natuurlijk wel goed voor onze tuin en dat is te merken aan de nieuwe grasmat die er prachtig bij ligt. Het gras groeit zo goed dat het al een paar keer is gemaaid, en het ziet er dus naar uit dat het goed is geworteld. Een ander voordeel van de vele regen is natuurlijk dat we het nieuwe gras nauwelijks meer hoeven te sproeien, alleen de eerste paar dagen was dat nodig.

Riet is ook al begonnen met het herplanten van wat plekken in de tuin waar dooie planten zijn verwijderd. Er moet nog wel wat meer gebeuren, zoals het verwijderen van de paar kleine buxus-struikjes die we hebben want daarin zitten rupsen van de buxus-mot en die zijn helaas niet uit te roeien. Wel erg mooi is de clematis van de buren, die inmiddels in bloei staat en over onze schutting groeit. Dat leverde het bovenstaande mooie plaatje op.

Van lente-weer is nog niet veel te merken. De temperaturen liggen nog steeds structureel een paar graden lager dan normaal (vorige week was er in het oosten zelfs nog zowat nachtvorst) en het regent heel erg veel. We hebben dus nog niet veel gebruik kunnen maken van ons terras langs het kanaal en het ziet er als we de weersvoorspellingen mogen geloven niet naar uit dat dat binnenkort zal gaan gebeuren. De berichten geven  tenminste aan dat er nog steeds heel veel regen in aantocht is en het blijft koud voor de tijd van het jaar.

Af en toe levert zo’n regenlucht wel mooie beelden op zoals vandaag aan het begin van de avond:

Het uitzicht van de overkant van het kanaal is sinds vandaag nogal veranderd. De bouwplaats was er natuurlijk al een poosje maar sinds vandaag is er langs de waterkant een kamerbreed knalrood hek neergezet. Deze barrière loopt vanaf de rand van het parkje rechts tot vlakbij het punt waar het kanaal en de Vliet samenkomen.

Het leek mij in eerste instantie nogal overdreven want het kanaal zelf is breed genoeg om een behoorlijke begrenzing van het bouwterrein te vormen maar zoals Riet opmerkte, de bouw komt nu in een stadium waarin er bouwmaterialen worden aangevoerd en geslagen die voor veel mensen heel bruikbaar zijn. En jawel, we leven nu eenmaal in een tijd dat sommige lieden alles kunnen gebruiken en daarvoor zijn dergelijke maatregelen nu eenmaal nodig.

We zullen het dus een poosje met dit uitzicht moeten doen. Overigens, als je op de foto klikt dan krijg je die op groter formaat te zien.

De hei-werkzaamheden aan de overkant gaan gestaag door maar tot onze grote ergernis gaat het erg langzaam.

Het gedeelte links van ons huis gezien waar de woningen komen is klaar en daar wordt op dit moment al een begin gemaakt met het storten van de funderingen. Rechts van ons aan de overkant, waar het appartementen-complex moet gaan verrijzen, wordt er nog steeds volop geheid maar het gaat zoals gezegd erg langzaam met veel onderbrekingen.

Het lijkt erop of de machine per dag een paar palen de grond in boort en er dan mee stopt. Soms gebeurt er een hele dag niks en dan gaat het de volgende dag weer verder met een paar palen.

Ik ben natuurlijk geen specialist, en het zal ongetwijfeld ook een volledig logische reden hebben, maar wij hebben zoiets van, schiet op en ram al die palen de grond in want dan zijn we af van dat lawaai. Dat gebeurt dus niet en als het in dit tempo doorgaat verwacht ik dat we nog minstens twee weken in de herrie zitten…

Het is nog steeds ongewoon koud voor de tijd van het jaar en mooi zacht lenteweer zit er volgens de weerberichten op korte termijn niet in. Vanmorgen toen ik uit het raam keek zag ik zelfs dat er vannacht weer wat sneeuw was gevallen, en dat terwijl we al bijna halverwege april zijn. Nou ja, er is een oud-Hollands gezegde dat zegt, “Aprilletje zoet geeft nog wel eens een witte hoed”. Dat leek in deze tijden van opwarming van de aarde een achterhaald gezegde maar het blijkt dus nog wel degelijk op te kunnen gaan.

Ondanks dat het dus vrij koud is met temperaturen die ’s nachts nog steeds richting het vriespunt gaan en overdag niet boven de zeven of acht graden uit komen schijnt wel veelvuldig de zon. Op zich is dat voor ons weer geen goed nieuws want juist nu hebben we regen nodig voor onze nieuwe grasmat. Het ziet er dus naar uit dat we de komende tijd zullen moeten gaan sproeien in de tuin…

Verder was het vandaag een bijzondere dag voor mij want vanavond heb ik mijn eerste vaccinatie tegen het Corona-virus gehad. Daarvoor moest ik om drie minuten over acht vanavond in het vaccinatie-centrum zijn wat is gevestigd in een gebouw bij de Holiday Inn in Leiden.

Het was er vrij rustig, de formaliteiten vooraf werden snel en zonder veel poespas afgehandeld. Ik kon overal gelijk doorlopen en hoefde maar een paar minuten op mijn beurt te wachten. Na mijn vaccinatie met het Astra-Zeneca vaccin moest ik nog een kwartiertje wachten in een wachtruimte bij de uitgang om te zien of er nog bijverschijnselen op korte termijn zouden optreden, maar omdat dat niet het geval was kon ik na amper een half uur al weer naar huis.

Wat me opviel was dat hoewel alle vaccinatie-hokjes continue vol waren er vrijwel geen wachtenden waren. Ook nam het vaccineren van sommigen, als ik mezelf even als maatstaf neem (ik was met twee minuten klaar), best veel tijd in beslag voor het zetten van een spuitje. Anders gezegd, het ging er voor mijn gevoel nogal gezapig aan toe. Voor ieder vaccinatie-hok was er een rij van vijf of zes stoelen voor wachtenden (keurig met anderhalve meter tussenruimte) maar ik heb behalve de eerste stoel geen andere stoelen bezet gezien. Ik ben natuurlijkbaar een leek maar gezien de ernst van de hele Corona-situatie en de urgentie om te vaccineren zou je toch zeggen dat het tempo wel wat omhoog zou moeten kunnen.

De werkzaamheden aan de overkant van het kanaal likken nu in volle gang. De hei-werkzaamheden zijn inmiddels begonnen en dat is geen onverdeeld genoegen want het begint ’s morgens klokslag om zeven uur. Het gaat met name in de ochtend constant door en dat heb ik in zoverre last van dat mijn werkkamer aan de achterkant van ons huis is en het heien vindt dus daar vrijwel recht tegenover plaats.

Een raam open zetten is er dus even niet bij want dan vergaat horen en zien en dat is met name lastig als ik in een telefonische vergadering zit. Ik heb me zelfs met gesloten raam al een paar keer moeten verontschuldigen voor de achtergrondgeluiden. Gelukkig gaat het niet de hele dag door, ’s middags valt het over het algemeen wel mee, en het heien duurt gelukkig maar een paar weken.

Afgezien daarvan zullen we nog wel geruime tijd overlast hebben van de bouwwerkzaamheden want een kennisje van Riet die er een huis heeft gekocht heeft verteld dat de verwachte oplevering pas halverwege volgend jaar is en een ander kennisje die er een appartement heeft gekocht heeft te horen gekregen dat de oplevering pas december volgend jaar zal zijn. En aan die appartementen zijn ze nog niet eens begonnen, sterker nog, de grond daarvoor is nog niet eens bouwrijp gemaakt.

Het meest benieuwd zijn we toch wel wat de bebouwing aan de overkant voor effect zal hebben voor ons uitzicht. Op zich zal het voor ons wel meevallen want de huizen komen toch wel een flink eind weg te staan en direct tegenover ons huis ligt die toegangsweg naar de nieuwe wijk en dat betekent dat er recht tegenover ons geen bebouwing komt.

Het appartementen-complex zal wel degelijk een flink stuk uitzicht weg gaan nemen want dat komt dicht tegen het kanaal aan te staan. Voor ons is het even afwachten waar het precies komt te staan en in hoeverre wij er “last” van gaan krijgen. Zoals het er nu naar uitziet komt het van ons huis uit gezien een stuk naar rechts te staan en dus achter ons schuurtje. We raken dus waarschijnlijk alleen vanaf onze bovenverdiepingen het uitzicht op het dorp kwijt. Alhoewel, we zien nu eigenlijk ook al alleen de huizen van de wijk “De Horn”…

Een merkwaardig aspect aan ons huis is dat onze keuken, gelegen aan de voorkant van ons huis, geen raam had wat open kon. Eigenlijk was de reden daarvoor het merkwaardige, het was namelijk een eis van onze overbuurman dat de huizen recht tegenover zijn bedrijf geen keukenraam zouden krijgen wat open kon in verband met mogelijke klachten over geluidsoverlast. Dit moet ik waarschijnlijk even uitleggen, het zit als volgt.

Recht tegenover ons huis ligt aan de overkant van de Bankijkerweg een groot bedrijf wat gesneden groente en fruit levert aan bedrijven en instellingen. Dit bedrijf heeft een enorme fabriekshal aan de overkant waar op zich vrijwel geen geluid vandaan komt maar er is wel heel veel verkeer van af en aan rijdende grote vrachtwagens die de producten van het bedrijf leveren door heel Nederland en ook het buitenland. Dat gaat de hele dag en nacht door, ook in het weekend, maar door de prima geluidsisolatie van de huizen waar ook wij wonen levert dat nauwelijks geluidshinder op.

Dat zou natuurlijk anders kunnen zijn als, volgens het bedrijf, de huizen aan de overkant openslaande ramen zouden hebben aan de kant van de weg, want dan zou het geluid uiteraard wel tot in de woningen doordringen. En aangezien er altijd wel mensen zullen zijn die daar dan over gaan klagen (denk maar aan mensen die vlak bij Schiphol gaan wonen en vervolgens gaan klagen over geluidsoverlast van de vliegtuigen), heeft het bedrijf voor de bouw van de woningen bedongen dat er in de koopcontracten een clausule zou komen dat er niet geklaagd mocht worden over het geluid van de vrachtwagens en dat de huizen gebouwd zouden worden met keukenramen die niet open konden.

Het staat de bewoners wel vrij om dat na de oplevering op eigen verantwoordelijkheid te veranderen, en wij liepen net als sommige buren al een tijdje rond met plannen om het dichte keukenraam te vervangen door een raam wat wel open gezet kan worden. Onze buurman Peter heeft connecties in de bouw en die vertelde ons een maand of wat geleden dat hij offertes had aangevraagd voor een openslaand keukenraam en vroeg of wij ook geïnteresseerd waren. Dat waren we zeker, en dankzij Peter werd een betrouwbare timmerman gevonden die de klus tegen een redelijke prijs wilde doen.

De voorgeschiedenis is veel langer dan de klus zelf want vanmiddag zette de timmerman het nieuwe raam er in amper anderhalf uur in. En daarmee is een grote wens van Riet, die al zo lang als we hier wonen van mening is dat de keuken fatsoenlijk gelucht moet kunnen worden door een raam open te zetten, in vervulling gegaan.

Voor mij levert het nog wat werk op want het raam is afgeleverd in de grondverf. Een schilderklusje voor mij dus het komende weekend…

In de week nadat de dooi inzette is het weerbeeld totaal veranderd. In plaats van vorst en sneeuw hebben we al een paar dagen prachtig mooi weer met veel zon en met hoge temperaturen, in sommige delen van het land oplopend tot rond de twintig graden. Zelf hadden we vandaag temperaturen oplopend tot achttien graden en dat betekent dat we in een week tijd een temperatuurverschil hebben van bijna dertig graden!

Het prachtige weer zorgt er uiteraard voor dat veel mensen erop uit trekken, en Riet en ik maakten vanmiddag een mooie wandeling waarbij we terug naar huis lopend over de brug over het Oegstgeester Kanaal liepen waar ik deze foto maakte:

Het is bijna niet voor te stellen dat amper een week geleden dit kanaal nog dichtgevroren lag en er volop op geschaatst werd. 

Jammer van het mooie weer is wel dat vanwege de Corona-maatregelen alles nog steeds dicht is, ook de terrassen. De horeca had met dit prachtige weer goed geld kunnen verdienen en een beetje kunnen compenseren voor het dramatische jaar wat ze achter de rug hebben, maar de regering heeft vooralsnog besloten om geen versoepelingen van de strenge maatregelen toe te staan. Het aantal besmettingen neemt maar niet af, maar gezien het feit dat de horeca al weer maanden dicht is zou je dus kunnen zeggen dat het sluiten van de horeca geen enkel effect heeft gehad.

Iedereen weet dat de grote boosdoener het feit is dat mensen elkaar toch blijven opzoeken ondanks een verbod op meer dan één bezoeker per dag (wie stoort zich daar nou eigenlijk aan?) en een avondklok van negen uur ’s avonds tot half vijf ’s ochtends. Het is dus geen wonder dat met name de horeca steeds meer moeite krijgt met het warrige regeringsbeleid…

Aan de overkant van het kanaal begint de activiteit toe te nemen. Wel iets anders dan we hadden verwacht, want op de plek schuin tegenover ons huis richting het dorp waar het blok appartementen moet komen te staan gebeurt nog steeds weinig tot niets, ondanks dat er al een tijdje grondwerkzaamheden zijn verricht. Het werk concentreert zich vooralsnog op de punt tussen de Vliet en het Oegstgeester Kanaal waarvan de grens vrijwel recht tegenover ons huis ligt.

Hoe het er precies uit gaat zien hebben we al kunnen bekijken op beschikbare plattegronden en daarop blijkt dat er een toegangsweg vanaf de Dijk langs de Vliet komt die recht tegenover onze tuin komt te liggen. Die weg loopt vanaf de Dijk tot aan het kanaal en buigt dan van ons uit gezien linksaf richting de punt waar de Vliet en het kanaal samenkomen. Zoals we nu kunnen zien komen er ook waterpartijen tussen de huizen, maar de eigenlijke bebouwing zit van onze woonkamer uit bezien dus links van ons, terwijl rechts het blok appartementen zal verrijzen.

Op dit moment wordt er nog hoofdzakelijk gewerkt aan het bouwrijp maken van de grond en dat houdt in dat we heel veel vrachtwagens zand zien lossen aan de overkant en langs de oever van het kanaal is inmiddels een lange rij grote witte zakken met zand geplaatst. Het ziet er op dit moment een beetje zo uit:

Af en toe kijk ik wel eens op Google Street View en dan zoek ik naar bekende plekken omdat ik het leuk vind om te kijken hoe het er op staat. Voor degenen die het niet weten, Google Street View laat je drie-dimensionaal de plek zien die je op de wereldkaart uitzoekt. De opnamen daarvoor zijn gemaakt met rondrijdende auto’s die een camera op het dak hebben die 360 graden overzichtsbeelden maakt, en daarmee lijkt het dus alsof je zelf door de straten beweegt die je hebt opgezocht.

Als je de Kamperfoelie in Rijnsburg opzocht, de straat waar we hiervoor hebben gewoond, dan zag je naast de rij huizen waarvan ons huis het laatste was op de parkeerplaatsen Riet’s rode Mitsubishi staan. De Bankijkerweg was gefotografeerd toen de huizen waar we nu wonen nog in aanbouw waren en hoewel ons huis er al wel herkenbaar opstond was het nog één grote bouwput.

Pas geleden keek ik voor de gein weer eens en toen zag ik dat de foto’s van Rijnsburg waren vernieuwd, maar wanneer dat kan ik niet precies nagaan. Ons huidige huis aan de Bankijkerweg staat er nu wel voltooid op maar voor de deur staat op onze parkeerplekken alleen weer de rode Mitsubishi van Riet. Omdat de andere plek leeg is kan ik niet zien of de foto’s gemaakt zijn voor of na juni 2018.

Had er nog een zwarte Mitsubishi Outlander voor de deur gestaan dan had ik geweten dat de foto dateert van voor die datum, was het een rode Toyota RAV4 geweest dan moet de foto van een recentere datum zijn.

Toch is er wel een hint als je een beetje verder puzzelt. Op de foto is namelijk te zien dat de airco van de buurman al is aangelegd. Dat is gedaan in de zomer van 2019, dus dat betekent dat de foto’s hooguit anderhalf jaar oud zijn.

Riet vond het trouwens wel grappig dat haar auto weer op de foto staat en ze dacht dat die dus nu op twee foto’s stond op twee verschillende plekken. Jammer voor haar, de foto’s van de Kamperfoelie zijn ook vernieuwd en daar is haar auto dus verdwenen…

Gistermorgen om even over tienen was het ineens een drukte van belang op het parkeerterrein van de firma Heemskerk bij ons aan de overkant. Behalve de altijd aanwezige vrachtwagens was er nu ook politie en een ambulance, en dat er iets serieus aan de hand was bleek even later toen de Trauma Helicopter op het parkeerterrein landde.

Heemskerk is een enorm bedrijf wat gespecialiseerd is in het leveren van gesneden groente aan horeca, verpleeghuizen en winkelketens. Voor de productie wordt gebruik gemaakt van productielijnen voorzien van vele was- en snijmachines, zoals we bij een bezoek aan het bedrijf kort nadat we hier waren komen wonen zelf hebben kunnen zien. Blijkbaar was er ondanks de vele beveiligingssystemen toch iets flink misgegaan want er was bij de noodlijn melding gemaakt van een levensbedreigende situatie, wat ook verklaard waarom de Trauma Helicopter er was.

Wat er nu precies is gebeurd is nog steeds niet duidelijk. De reden dat ik dit bericht nu post en niet gisteren is hoofdzakelijk omdat ik de krant van vandaag wilde afwachten om te zien of er iets over het ongeluk in zou staan maar dat bleek niet het geval. Wel weten we dat de ziekenwagen de gewonde of gewonden snel heeft afgevoerd, dat konden we vanuit ons raam zien. Nadat de ziekenwagen was vertrokken steeg even later de Trauma Helicopter ook weer op richting het zuiden en kwam daarbij rakelings over ons dak.

Het weer is omgeslagen, van regenachtig en winderig is het veranderd in koud en dat leverde vanmorgen vroeg een fraai beeld op. Omdat het de afgelopen dagen, of eigenlijk moet ik zeggen weken, zo vochtig is geweest zorgt de daling in temperatuur ervoor dat ’s morgens het land is bedekt met een dichte mist.

Op de foto is te zien dat de overkant van het kanaal nog maar net zichtbaar is en dat betekent dat het zicht niet meer is dan misschien honderd meter. Voor het verkeer dus iets om rekening mee te houden, maar als het goed is is er weinig verkeer want tenslotte is het advies nog steeds dat iedereen zoveel mogelijk thuis zou moeten werken. Of dat ook werkelijk wordt nageleefd…

Overigens, als je de foto in groter formaat wilt zien dan kan dat door erop te klikken.