Het pad van de schuur naar het kanaalpad is aangelegd, maar toen ik vandaag thuis kwam zag ik dat er iets niet klopte. Volgens mij tenminste, want volgens Riet was er niks aan de hand. Wat ik namelijk zag was dat het pad volgens mij te ver naar links was gelegd, vanuit het huis gezien. Dat zag ik omdat me opviel dat het terras aan de kanaalkant erg klein uitviel, hoogstens twee meter breed en dat had volgens mij drie meter moeten zijn.

Op de foto is goed te zien wat ik bedoel, het terras aan de kanaalkant zou bijna net zo breed moeten worden als het terras bij de schuur en er is duidelijk te zien dat dat niet klopt. Voor alle zekerheid belde ik toch het hoveniersbedrijf maar even op, en Rob van der Burg beloofde er binnen twee minuten te zijn. Dat was hij ook, en meteen toen hij op het kanaalpad uit het busje stapte zei hij, “Dat pad klopt niet!”.

Het pad ligt dus inderdaad een meter te ver opgeschoven, en de oorzaak was al snel gevonden. De stratenmakers waren uitgegaan van het midden van onze schuur, maar hadden daarbij geen rekening gehouden met het feit dat onze schuur een meter breder is dan andere schuren. Dat klopte overigens niet op de tekening dus de fout was begrijpelijk, en aanstaande maandag wordt dit verholpen door het pad een meter opzij opnieuw aan te leggen.

Verder is er meer gedaan in de tuin. de ruimte tussen het terras aan de woonkamer en de schuur is opgevuld, aan de ene kant met aarde voor een border waarin mijn palmboom komt te staan, en aan de andere kant een verhoogde bak waar ook een of twee bomen in komen te staan.

Deze bak is overigens een stuk kleiner dan gepland omdat ook hiervoor de tekening niet helemaal klopte. De ruimte tussen de twee terrassen is daar wel erg groot om helemaal op te vullen met een bak en daarom is besloten de bak kleiner te maken en de rest van de ruimte op te vullen met gras. We krijgen dus wat extra gras rond het terras voor de schuur, en eerlijk gezegd lijkt ons dat eigenlijk wel zo mooi.

Het werk aan de tuin gaat niet zo hard als we hadden gehoopt. De schuttingen zijn inmiddels wel geplaatst en dat betekent dat we nu tenminste een zekere mate van privacy hebben, maar verder is er nog niet zo heel veel werk gedaan.

Wel zijn er al stapels met tegels gebracht en we verwachten dat morgen het leggen van de terrassen gaat beginnen. Als met name het terras bij de woonkamer klaar is zal dat een hele verbetering zijn want dan kunnen we de tuinmeubelen daar neer gaan zetten zodat we met mooi weer buiten kunnen zitten. Nou zal dat zelfs als ze morgen beginnen met het leggen van het terras nog wel een paar dagen duren want we willen dat de terrassen gevoegd worden zodat we niet voortdurend met tussen de naden groeiend onkruid worden geconfronteerd. En dat zal wel betekenen dat we er een dag of twee nog niet op mogen lopen…

Maar aan mooi weer hebben we op dit moment geen gebrek want de zon schijnt de laatste dagen volop en de temperaturen beginnen langzaamaan hoger te worden, richting de vijftien graden zelfs! Riet kan dan ook niet wachten tot ze buiten kan gaan zitten…

Nadat het ruim een week rustig is geweest bij ons wat betreft het werk in de tuin was er vandaag weer activiteit. Het is niet dat de tuinmannen niks hebben gedaan maar het hoveniersbedrijf heeft een heleboel klanten in onze straat en ze waren de afgelopen dagen dan ook verderop bezig. Op dit moment worden overal de schuttingen geplaatst en ze zijn al gevorderd tot de tuin van onze buren. Bij ons liggen de schuttingdelen al klaar in de tuin om te worden geplaatst en dat gaat als het goed is morgen gebeuren.

We gaan ook al langzaamaan richting het voorjaar en dat betekent in deze tijd van het jaar dat we weer meer zon krijgen en die gaat ook pas aan het begin van de avond pas onder. Dat levert af en toe een mooie zonsondergang op met mooi licht om foto’s te maken, waarvan akte…

Het werk aan de tuinen is inmiddels ook begonnen. Dat bestaat eigenlijk uit twee gedeelten, een deel wat we gezamenlijk met alle buren laten doen en een deel wat we zelf daarna nog laten doen.

Dat deel wat samen met de buren wordt gedaan is het afgraven van de vervuilde bouwgrond, het opvullen met nieuwe grond en het plaatsen van schuttingen. Daarna laten wij onze eigen tuin ook helemaal inrichten door hetzelfde hoveniersbedrijf.

Er is in onze tuin gisteren alvast een enorme hoop zand gestort waarmee het afgegraven deel moet gaan worden opgevuld, maar het graafwerk is nog niet helemaal klaar. Tot mijn verbazing was de graafmachine vanmorgen toen ik om even over half zeven naar beneden kwam daar in het stikdonker al druk mee bezig. Een forse lamp op de graafmachine verlichtte het graafwerk.

Het is in ieder geval al goed te zien op de foto dat het gedeelte tot en met de schuur al is uitgegraven en dat ze nu bezig zijn met het gedeelte tussen de schuur en het fietspad langs het kanaal.

Mijn eerste eigen kamer was in mijn ouderlijk huis waar toen ik ging studeren een hok voor me werd gebouwd in onze tamelijk grote kelder. Daarvoor moest ik een slaapkamer delen met eerst een en later twee broers. Qua ruimte was dat hok in de kelder prima maar gezien de locatie, in het souterrain van de flat, niet zo erg want het was er ’s winters bitter koud en het was vanwege de nabijheid van de buren niet geschikt voor activiteiten met lawaai zoals feestjes, gitaar spelen of draaien van muziek.

In ons allereerste huis aan de Brouwerstraat had ik geen eigen kamer nodig want ga maar na, mijn stereo stond gewoon in de huiskamer en een PC in huis was toen nog een utopie. Vlak na de geboorte van Robin deed toch onze allereerste PC de intrede en die kwam te staan in een klein kamertje waar met moeite een klein bureautje in paste. Niet echt een “eigen kamer” overigens want Riet bracht net zoveel tijd achter de PC door als ik (King’s Quest!)

Toen we verhuisden naar de Kamperfoelie was er weer ruimte voor een “man cave” en dat werd de zolderverdieping. Dat ging een tijd goed maar toen Martin en Robin op een gegeven moment te groot werden om met z’n tweeën op een kamer te slapen (ja, de tijden waren veranderd) kregen ze elk een eigen kamer. Martin kreeg de zolder en ik verhuisde naar de kleinste slaapkamer op de eerste verdieping. Dat was op zich lastig voor Riet want die had ook ruimte nodig en in het algemeen zaten we krap in de opbergruimte, dus werd dat slaapkamertje op een gegeven moment verbouwd tot inloopkast. Voor de PC kwam er een mooi bureau in de woonkamer en dat was dat.

Ruimtegebrek is iets wat we in ons nieuwe huis beslist niet hebben, en ik verheugde me dus al maanden op het weer hebben van een eigen kamer. En deze keer een kamer die groot genoeg is voor een flink bureau met genoeg ruimte voor mijn laptop en patserige 27 inch beeldscherm, wat boekenkasten en zelfs voor al mijn gitaren en toebehoren.

Inmiddels ben ik helemaal geïnstalleerd in mijn eigen hok op de tweede verdieping, en ik mag wel zeggen, ik kijk af en toe tevreden rond…

Hoewel er nog wat kleine dingetjes moeten worden afgerond was ons nieuwe huis vandaag gereed voor bewoning en kon de geplande verhuizing dus gewoon doorgaan. Vanmorgen om negen uur stonden de verhuizers op de stoep met onze spullen en tegen een uur of drie vanmiddag stond alles in en rond ons huis.

Er deed zich maar één probleem voor en dat hadden we al verwacht, het logeerbed wat we vanuit de Filipijnen hadden meegebracht en wat in de opslag had gestaan zou met geen mogelijkheid de trap op kunnen en dat hebben we dan ook niet geprobeerd. Het staat nu in de woestenij achter ons huis die binnenkort omgetoverd gaat worden tot een tuin en dan gaan we kijken of het daar een plekje kan krijgen. Verder verliep alles voorspoedig, zelfs onze matras ging vrijwel zonder problemen de trap op en de slaapkamer in. Daarbij moest er wel geïmproviseerd worden want de verhuizers hadden geen spanbanden tot hun beschikking. In plaats daarvan werd de matras opgerold in plastic folie en ook dat bleek te werken.

Aan Riet en mij nu de taak om de komende dagen alle dozen uit te pakken, alles een plekje te geven en zo van ons nieuwe huis een thuis te maken.

Het tijdstip van de verhuizing begint nu te naderen en het werk aan ons huis begint nu gelukkig heel erg op te schieten. De keuken en het toilet beneden zijn helemaal af, er is nu overal behangen en de laminaatvloeren op de twee bovenverdiepingen zijn gelegd en de gordijnen hangen bijna overal.

En vandaag was er weer een mijlpaal want de badkamer is nu voor zover mogelijk ook helemaal gereed. Het enige wat er nog moet gebeuren is het plaatsen van de douchedeur maar dat kan pas over een week of drie. Die glazen deur moet namelijk op maat worden gesneden en die maat kon pas genomen worden nadat de badkamer helemaal klaar was. Dat is uiteraard geen beletsel om de badkamer te kunnen gebruiken, we moeten het alleen even zonder deur in de douche doen.

Verder ziet alles er geweldig uit, Johan van de firma Bouwton heeft echt goed werk geleverd. En dat niet alleen, hij heeft ook nog een aantal prima wijzigingen voorgesteld en aangebracht die het resultaat nog praktischer en mooier hebben gemaakt. Zo heeft hij de douchekranen op een handiger plaats aangebracht en hij heeft de oorspronkelijke vensterbanken eruit gesloopt. In plaats daarvan heeft hij nieuwe vensterbanken gemaakt van de tegels die gebruikt zijn voor de vloer, wat er veel beter uitziet.

Al met al zijn we heel erg blij met het eindresultaat want je moet toch altijd maar afwachten of het er in de praktijk net zo uit gaat zien als in het ontwerp. Missie geslaagd durf ik rustig te zeggen!

Het werk aan de keuken is in volle gang en het begint al op te schieten. Ome Piet is bezig met wat misschien wel een van zijn laatste klussen voor Karli’s Kitchens zal zijn want Karli gaat er mee stoppen. De zaak in de Hoftuin van waaruit hij zijn keukens verkoopt gaat dicht omdat een forse verhoging van de huur niet meer op te brengen is. Mochten we ooit nog eens een andere keuken willen dan zullen we dus ergens anders naar toe moeten, en dat zal dan meteen ook de eerste keer zijn dat we van leverancier veranderen want dit is de derde keuken die we bij Karli en Ome Piet hebben gekocht.

Voor onze nieuwe keuken maakt het gelukkig allemaal niet uit, die wordt keurig geleverd met slechts twee probleempjes die snel opgelost konden worden. Het eerste probleem was dat de door ons gewenste inbouw-koffiemachine van Boretti niet meer geleverd kon worden, en aangezien het voor de garantie een stuk voordeliger is om alle keukenapparatuur van dezelfde leverancier te betrekken adviseerde Karli ons om over te stappen op apparaten van Siemens. Wel een stuk duurder maar dat werd geregeld doordat het verschil werd gedeeld door Karli en onszelf.

Het tweede probleem deed zich vorige week voor en dat was het boren van een gat in de buitenmuur voor de afvoer van de afzuigkap. Precies op de geplande plaats in de muur zit een dertig centimeter dikke stalen balk waar de hele voorgevel op rust.

Het gat moest dus ergens anders en uit verscheidene alternatieven besloten we te kiezen voor de eenvoudigste oplossing, het gat twintig centimeter lager boren. Dat houdt dan wel in dat de koof waar de afvoer door loopt ook twintig centimeter langer wordt maar dat moet dan maar.