Onze vertrekdag was er een met stralend zonnig weer na een ongestoorde nachtrust, en dat was voor allebei pas de tweede keer deze vakantie. Gelukkig stond ons vertrek uit het resort gepland voor kwart over drie in de middag dus konden we nog lekker een paar uurtjes naar het strand. Er was nog wel een verontrustend bericht van Robin die op de Schiphol App had gezien dat ons vliegtuig vertraging zou hebben, maar omdat we van TUI nog niets hadden gehoord namen we dat vooralsnog maar voor kennisgeving aan.

Zoals gewoonlijk werden we geacht om elf uur onze kamer verlaten te hebben, en ik had de receptie gevraagd om assistentie met onze koffers. We verwachtten daarvoor het gebruikelijke golfkarretje wat zowel onze koffers als onszelf naar de receptie zou brengen, maar er kwam niemand opdagen. Nog maar eens naar de receptie gebeld en even later kwam er een jonge gozer, lopend zonder golfkarretje, want dat was blijkbaar kapot. Ik wilde hem ondanks zijn aanbod niet alleen met twee zware koffers laten sjouwen dus we namen er allebei een en liepen vervolgens met z’n drieën naar de receptie waar we de openstaande rekening betaalden en uitcheckten.

Op het strand bestelden we een lunch (“Dutch Treat”, oftewel broodjes kroket) en wachtten rustig af tot het half drie zou zijn, want op dat tijdstip hadden we de douches bij de receptie gereserveerd om ons op te frissen en om te kleden voor de reis. Maar voordat het zover was kreeg Riet een sms-bericht van TUI dat onze vlucht drie en een half uur was vertraagd en dat we daarom ook drie en een half uur later zouden worden opgehaald bij het resort.

Bij de receptie wisten ze nog van niks maar ik veranderde in ieder geval onze douche-reservering maar alvast naar zes uur. Er kwam de rest van de middag geen enkel bericht meer van TUI en ook de TUI App gaf geen nieuws, ook al omdat de vereiste pagina voortdurend laadproblemen gaf (“Probeer het later nog eens”…). Herhaalde bezoeken aan de receptie leverden ook geen nieuws op aangezien zij ook geen contact met TUI konden krijgen, dus meldden we ons om zes uur maar bij de douches en wachtten we, opgefrist en omgekleed, op het vervoer naar de luchthaven wat we dus om kwart voor zeven verwachtten.

En jawel, de bus was precies op tijd. Wel moest er nog een hele rondgang langs diverse andere hotels worden gemaakt voor het oppikken van andere mede-reizigers, maar om kwart voor acht waren we dan toch op de luchthaven waar we te horen kregen dat onze vlucht nu stond gepland voor vertrek om tien over tien over tien. We konden via een App het vliegtuig volgen en zagen dat vlucht OR505 nog steeds onderweg was naar Curaçao:

We hadden ter compensatie van de vertraging bonnen gekregen van tien dollar om eten of drinken te kopen op de luchthaven, wat we deden (lekkere koffie bij Juan Valdez). We kochten (uiteraard!) twee sloffen sigaretten voor Riet en een cadeautje voor Gijsje, waarna het afwachten was tot we zouden gaan boarden. Om half tien kregen we te horen dat onze vlucht nog later zou worden, de gate was veranderd en de nieuwe vertrektijd was nu tien over half twaalf. Daarvan baalden we behoorlijk maar er is aan dat soort dingen nou eenmaal niks te doen.

Gelukkig gingen we bijtijds boarden en vertrokken we precies op de laatste geplande tijd, tien over half twaalf. We zijn dus eindelijk onderweg…

Eindelijk een keer een ongestoorde nachtrust, en om eerlijk te zijn vind ik het te bezopen voor woorden dat ik dat als een bijzonderheid moet vermelden tijdens een vakantie. Desondanks, of misschien wel dankzij, waren we vanmorgen toch vroeg op, en ikzelf zat weer voor zevenen al lekker buiten op ons terras waar het zonnetje al scheen. Het leek een mooie dag te worden en dat werd het ook, weliswaar nog steeds met veel bewolking maar ook met veel zon.

Na het ontbijt gingen we naar het strand waar we tot vroeg in de middag bleven. Daarna verkasten we naar het zwembad achter ons appartement waar we de rest van de middag doorbrachten op de daar aanwezige ligstoelen en een paar van de in het supermarktje gekochte biertjes dronken.

En wat doen jullie nou verder zo de hele dag, zul je misschien vragen. Het antwoord is simpel: lezen. Riet heeft vier dikke boeken in haar koffer meegenomen en daarvan heeft ze er inmiddels drie van uit. Ikzelf lees liever op mijn iPad, ik ben bezig met een soort misdaadverhalen met in de hoofdrol de figuur van Jack Reacher, een succesvolle reeks van de schrijver Lee Child. Daar is al een film van gemaakt (met een slecht gecaste Tom Cruise in de hoofdrol) en er is nu ook een serie op Netflix.

We zijn allebei dol op lezen, altijd al geweest ook, en er is voor ons dan ook geen betere combinatie denkbaar dan een strandbed, een lekker warm zonnetje en een goed boek. En natuurlijk af en toe een frisse smoothie, netjes bij je ligplek besteld en afgeleverd door het attente personeel van het resort…

Het eten vanavond was bij de Italiaan aan het eind van de Mambo Boulevard en dat was weer prima. Op de terugweg zagen we dat er in het restaurantgedeelte van het resort voorbereidingen werden getroffen voor een “dansavond”. Een blik op de opgestelde geluidsapparatuur deed ons al weer vrezen voor onze nachtrust want de vraag is wat voor muziek er zal zijn en hoe lang dat zal doorgaan. Het lawaai in de avond was alvast erger dan de vorige keren dus we verwachten ook vannacht weer niet veel goeds…

Hadden we twee dagen geleden een bizarre avond met dreunende “muziek” waardoor we pas om half drie ‘s nachts de slaap konden vatten, vannacht hadden we weer zo’n feest. Weliswaar was het geluid niet zo hard als twee dagen geleden maar het effect was wel hetzelfde. Gelukkig sliep Riet er grotendeels doorheen, zelf was ik minder gelukkig en werd ik om de haverklap wakker van het gedreun. Ook deze keer hield het pas na tweeën vannacht op.

Alweer geen beste nachtrust dus, maar gelukkig was het weer bij het opstaan een stuk beter dan gistermorgen. Weliswaar was het nog steeds bewolkt maar niet meer zo erg als gisteren en de zon was regelmatig te zien. En het was uiteraard gewoon weer achtentwintig graden dus lagen we om even over negen na het ontbijt al op het strand. In de loop van de middag verkasten we naar ons eigen terras waar we lekker hebben zitten lezen.

Voor vanavond had ik gereserveerd in het restaurant “Mood”, wat ook bij het resort hoort en wat ligt pal naast het strand van het resort. Dit restaurant bestaat uit twee gedeeltes, aan het water is het een sushi-restaurant (waar ook de bar is waar we iedere avond tot nu toe hebben gezeten) en “landinwaarts” is er een á la carte restaurant. We hadden vier jaar geleden al een keer gegeten in het á la carte restaurant en dat was toen erg goed bevallen. En het beviel vanavond net zo goed als de vorige keer: niet goedkoop, maar heel erg lekker (en ook bijzonder) eten, en een uitstekende, goedlachse bediening.

Al met al een heel wat betere dag dan gisteren gelukkig, we hopen dan ook dat die sombere dag een uitzondering blijft. Aan de positieve kant, we hebben in tegenstelling tot de vorige twee keer dat we hier waren tot nu toe weinig last van muggen. Alleen op de eerste dag liepen zowel Riet als ikzelf een paar beten op maar daarna hebben we eigenlijk genaast meer gehad. In onze kamer hebben we wel een paar keer een enkele mug gezien maar we zijn daar niet gebeten, ook niet op het terras. En dat is dan wel weer een prettige meevaller.

We lagen allebei vroeg gisteravond, maar van een ongestoorde nachtrust kwam niet veel terecht en dat had nou eens niks te maken met de jetlag. We sliepen allebei al toen we om een uur of half tien werden gewekt door de geluiden van een evenement op het strand. Blijkbaar was er een house-party aan de gang, met een oorverdovende eentonige bonk, een continue bas-loopje van drie noten en daaroverheen een schreeuwende DJ. Het klonk zo hard door in onze kamer (die aan de strand-kant van het resort ligt) dat slapen er zeker voor mij niet meer in zat. Vertwijfeld vroegen we ons af hoe lang dit zou doorgaan, en het antwoord bleek te zijn tot half drie…

ik heb uiteindelijk nog wel wat geslapen dankzij mijn koptelefoon die omgevingsgeluiden kan uitschakelen. Daarmee had ik wel de stilte maar erg comfortabel slaapt het natuurlijk niet met zo’n ding op je kop. Riet had gelukkig meer geslapen, alhoewel die er later in de nacht ook nog wakker van werd en zelfs een tijdje buiten op ons terras is gaan zitten. En vanwege de jetlag waren we ondanks de verstoorde nachtrust toch ook weer allebei vroeg wakker.

Geen lekker begin van de dag dus, en ook het weer werkte niet mee. De temperatuur was prima, dik achtentwintig graden, maar het was ‘s morgens zwaar bewolkt en er stond erg veel wind. We besloten daarom niet naar het strand te gaan maar naar het op anderhalve kilometer afstand gelegen supermarktje te wandelen voor wat inkopen (hoofdzakelijk snacks en drank). Dat supermarktje kenden we van onze vorige bezoeken, en we gingen er ook nu weer naar toe omdat het simpelweg het dichtstbij gelegen supermarktje is.

Terug in het resort met onze inkopen was het zonnetje weer verschenen en gingen we alsnog naar het strand. Aan het eind van de middag deden we eerst een drankje bij de sportsbar van het resort maar daar was het zo ongezellig dat we besloten om maar eens ergens anders te gaan kijken. Die bar voorziet de strandbezoekers van hun natje en droogje, maar er zit bijna nooit iemand aan de bar. Gelukkig vonden we aan de Mambo Boulevard de bar Bonita, ook op het strand, en daar was het een stuk gezelliger. Na het menu bekeken te hebben besloten we er gelijk maar te eten ook, en dat was een goed besluit want de hamburger en de chicken wings waren voortreffelijk.

We eindigden net als de vorige twee avonden weer in de Mood bar op het strand naast ons resort waar we weer aan de cocktails gingen. Ik had twee keer dezelfde, een Espresso Martini, die Riet even proefde en spontaan besloot dat dit haar cocktail voor morgenavond gaat worden. Wordt dus vervolgd…

Vanmorgen vroeg stond alles gepakt voor onze vakantie op Curaçao die zou beginnen met vlucht OR361 van Tui Fly, van Schiphol naar de luchthaven HATO op Curaçao. Vanwege de Corona-perikelen waren we al gewaarschuwd niet te laat naar Schiphol te vertrekken en daarom stond Robin al om kwart voor zeven voor de deur om ons weg te brengen.

Op Schiphol was het inderdaad erg druk en het was ook nog eens lastig om de hele check-in te voltooien omdat je allemaal extra documenten nodig had die gecontroleerd moesten worden. Al met al duurde het hele proces meer dan een uur, maar om kwart over acht zaten we dan eindelijk in de lounge aan een bakkie en een licht ontbijt. Om kwart over negenen wandelden we naar gate G5 waar we nog een minuut of tien moesten wachten voordat het board en begon.

Voor vertrek hadden we nog een kwartiertje vertraging omdat er extra brandstof moest worden geladen, het toestel was zwaarder beladen dan gepland. De vlucht was lang, negen en een half uur, maar alles verliep heel soepeltjes en we hadden ook weer gekozen voor de DeLuxe tickets (een soort van minimale business-class maar redelijk comfortabel). Het filmaanbod was matig maar over eten en drinken hadden we geen klagen. Er werd vrijwel ieder half uur gevraagd of we nog wat wilden drinken, er waren twee maaltijden en daar tussendoor kregen we ook om de haverklap snacks aangeboden. We grapten nog tegen de stewardess dat we nu snapten waarom het vliegtuig te zwaar beladen was…

Aangekomen op HATO om half drie ‘s middags was het met onze mazzel wel op vandaag. Het begon met lang wachten voordat onze bus naar het hotel vertrok, waarbij de chauffeur onze namen in eerste instantie niet kon vinden op zijn lijst. De busrit duurde langer dan verwacht maar om even over vier in de middag arriveerden we eindelijk in het Kontiki Beach Resort. We kregen een kamer die niet op een erg gunstige plaats ligt, weliswaar aan de strand kant maar ook naast de grote parkeerplaats, en aan de schaduwkant waardoor ons terras geen zon heeft. We wilden tijdens het inchecken een rekening openen met onze creditcards voor onze verblijfskosten, maar zowel de kaart van Riet als die van mij gaf aan dat de pincode niet klopte. Gelukkig kon dat met een handtekening worden rechtgezet zodat als het goed is de betaling geregeld is.

We wilden toch maar geld gaan pinnen voor het geval dat die creditcards meer problemen zouden geven, maar wat denk je: alle pinautomaten weigerden mijn kaart! We wilden wat gaan drinken en iets eten, maar bij drie bars kregen we te horen dat de keuken al dicht was. En het was pas zes uur! Bij een restaurant wilden we niet gaan zitten want we wilden na het vele eten op de vlucht niet een volledige maaltijd, en bovendien wisten we niet of we wel konden betalen want voor hetzelfde geld werkte mijn pinpas daar ook niet…

Uiteindelijk vonden we een bar op het strand naast dat van ons hotel (wat overigens ook bij hetzelfde complex hoort), en daar konden we behalve wat drinken ook nog kiezen uit diverse snacks, en het werd een portie mini-frikadellen. Laat werd het niet, want het tijdsverschil tussen Curaçao en Nederland is zes uur. Om acht uur ‘s avonds  voelde het dus voor ons nog aan als twee uur ‘s nachts, dus om half negen lagen we allebei op bed…

We begonnen ons al zorgen te maken want hoewel we aanstaande dinsdag al naar Curaçao hopen te vertrekken hadden we tot vandaag onze reispapieren nog niet ontvangen. Tijd dus voor een telefoontje naar onze reisagent vanmorgen, die ons verzekerde dat de papieren via de post onderweg waren maar dat ze ook online al beschikbaar waren waar we ze konden inzien en eventueel downloaden.

Dat klopte, maar er moest toch nog wel even wat nagecheckt worden. Er was een apart document voor de vliegtuigstoel voor Gijsje maar op die ticket stond een geboortedatum van 21 februari 1980. Grappig, want niet alleen klopt dat natuurlijk niet maar zo zou ze ook nog eens ouder zijn dan haar beide ouders. Het bleek bij navraag te kloppen want het was een fictieve geboortedatum die gebruikt werd om de stoel te kunnen reserveren. Een stoel reserveren voor een kleintje van twee jaar bleek namelijk anders niet mogelijk. Ook de foute voorletter “E” op Gijsje’s ticket bleek te kloppen, dat was gewoon de “E” van “Extra Stoel”.

We zijn gerustgesteld, we hoeven nu alleen nog maar te pakken en te wachten tot we worden opgehaald. Is het nog geen dinsdagochtend?