Maas is ziek

Zoals gewoonlijk hadden we vandaag Maas om op te passen, maar het ging vandaag toch wat anders dan we gewend zijn. Ons mannetje is namelijk ziek, hij heeft lichte koorts en is duidelijk niet in zijn gewone vrolijke doen.

Hij was de hele dag hangerig, sliep veel, en was maar moeizaam tot een lachje te verleiden. En zo kennen we Maas eigenlijk helemaal niet, want normaal gesproken is hij vrolijk en druk. Hij heeft waarschijnlijk een griepje te pakken, net als zijn vader en moeder die ook al niet helemaal prut zijn. Gijsje is vooralsnog de enige die nog nergens last van heeft en die is dus vandaag ook gewoon naar school gegaan. 

Op de foto zit Maas bij opa maar er is wel duidelijk te zien aan de snotterige neus dat hij niet in goeie doen was vandaag. Hopelijk is hij gauw weer de oude want opa en oma vinden dit ook maar niks…

Koud weer

Het is opeens behoorlijk koud! De temperatuur komt op dit moment zelfs overdag amper boven nul en ’s nachts vriest het enkele graden. Mij zul je niet horen mopperen want met de komst van de vorst zijn de regen en de wind verdwenen en schijnt overdag de zon. Kou kun je je op kleden en van een zonnetje wordt iedereen nu eenmaal vrolijk. Het leverde ook nog eens een mooie aanblik op vanuit mijn werkkamer, zo’n mooie witte laag op alle platte daken en de ruiten van onze serre.

Of de vorstperiode lang gaat duren is nog maar de vraag, feit is wel dat er op het kanaal ’s morgens al hier en daar plekken met een ijslaag te zien zijn. Jammer genoeg verdwijnen die overdag grotendeels, wat betekent dat we nog de nodige vorstdagen nodig zullen hebben voor we kunnen schaatsen. in ieder geval liggen mijn schaatsen geslepen in de schuur klaar voor het geval het zover mocht komen.

Erg waarschijnlijk is dat niet want er wordt voor volgende week al weer ander weer voorspeld met hogere temperaturen, waarbij al is aangegeven dat de regen en de wind weer terug zullen komen. Een echte winter zit er dus, ondanks deze korte vorstperiode, vooralsnog niet in…

Verrassingsfeestje voor Niels

Neef Niels werkt al sinds jaar en dag als chef-kok in de horeca, en na jaren in restaurants in de omgeving (de laatste tijd voornamelijk in Katwijk) te hebben gewerkt heeft hij recent een prachtige aanbieding gekregen om een bestaand restaurant in Rijnsburg nieuw leven in te blazen. Dit restaurant aan het Noordeinde stond de laatste jaren bekend als het “Eetcafé” maar het is inmiddels al een tijdje gesloten. Het pand is opgekocht door een Rijnsburgse onroerend goed “magnaat” die het restaurant helemaal wil verbouwen om het vervolgens te verhuren aan iemand die het restaurant moet gaan runnen, en daarvoor heeft hij neef Niels gevraagd.

Riet en ik zijn al een keertje met Niels binnen geweest om eens rond te kijken en om te horen van de verbouwingsplannen, en inmiddels is die verbouwing al in volle gang. Het is de bedoeling dat het nieuwe restaurant met daaraan gekoppeld een sport-café begin maart open gaan.

Hoewel het dus nog niet klaar is zijn er stukken van het oude restaurant waaraan weinig hoeft te gebeuren omdat die in de nieuwe plannen passen, en dat zijn met name de oude eetzaal en het overdekte buitengedeelte daarachter. Deze twee ruimtes kwamen gisteravond prima van pas want zijn moeder en zus hadden voor Neils een surprise-party georganiseerd voor zijn verjaardag. De hele familie en de nodige vrienden waren uitgenodigd en dus hadden we gisteravond met zijn allen een feestje in de nieuwe horeca-gelegenheid.

We konden gelijk een kijkje nemen hoe het er inmiddels voor staat met de verbouwing en dat zag er in principe goed uit. En gezellig werd het ook, wat hopelijk voor Niels een voorproefje is van wat er komen gaat als de zaak eenmaal open is.

Mooie avond

Niks bijzonders vandaag, alleen dat het een mooi en rustige dag was en dat bleek vanavond ook wel. Ik kon het dan ook niet laten om een foto te maken van de invallende avond.

Opmerkelijk aan de foto is dat aan de overkant nog een paar huizen te zien zijn waar nog steeds de Kerstverlichting hangt…

Vreemde kat in de tuin

We hadden vandaag een ongenode gast in de tuin in de vorm van een vreemde kat. Ik keek naar buiten en zag een kat rond de serre scharrelen, maar in eerste instantie dacht ik dat het Abby was. Toen ik nog eens goed keek zag ik dat het Abby helemaal niet was maar een mij onbekende kat. en het beest gedroeg zich volkomen op zijn gemak, alsof hij bij ons thuis hoorde.

We horen Abby regelmatig miauwen terwijl ze door het ruitje van de voordeur kijkt, en meestal loopt er dan een vreemde kat voorbij. Vaak is het een grijs gestreepte kater die verderop woont, waarvan de vrouw des huizes al eens tegen Riet had opgemerkt dat dat beest simpelweg niet in huis is te houden. Ze loopt altijd buiten, loopt met iedereen mee, en komt ook niet zelden even bij ons langs de voordeur want wij hebben tenslotte twee vrouwtjes in huis.

Toen Abby de onbekende bezoeker in de tuin zag werd ze helemaal gek en vloog blazend en met een dikke staart naar buiten. Op Abby’s gehuil ging de indringer toch maar achteruit, zij het langzaam alsof het beest wilde kijken of ze Abby eventueel wel zou kunnen hebben als het op knokken aan kwam. De twee maakten zo’n lawaai dat ik maar besloot om me ermee te bemoeien en op mijn verschijning ging de indringer er toch maar vandoor. Maar aan het einde van de tuin waande ze zich zeker veilig want ze draaide zich daar weer om naar Abby, die uiteraard weer meteen op haar af vloog. Nadat ik op de vreemde kat toeliep en Abby achteruit probeerde te duwen ging de kat er dan toch maar vandoor, zij het dat ze zich op de stoep naast de tuin van de buren weer omdraaide en me pontificaal aan gin zitten kijken met zo’n blik van, “Pak me dan als je kan”.

Riet had de kat ook gezien en volgens haar ging het om de kat van Welkoop, de winkel in tuinartikelen aan de overkant van de Bankijkerweg. We hadden het beest wel eens aan de voorkant gezien maar nog niet eerder bij ons achter. Niet iets wat we vaker willen zien overigens, gezien de reactie van Abby…

Laatste stukje straat

Deze blog zou eigenlijk de zoveelste aflevering moeten zijn van de updates over de bouw aan de overkant van het kanaal maar omdat alles daar in principe klaar is beschouw ik die reeks maar als afgesloten. Maar helemaal klaar is alles nog niet want er is nog steeds een klein stukje wat nog niet af is, en dat is niet het minste stukje want het gaat om de straat die een van de twee toegangswegen tot de nieuwe wijk vormt.

De toegang vanaf de dijk, aan de andere kant van de wijk van ons uit gezien, is een brug over de Vliet en een weg die de wijk in gaat. De meeste straten liggen er al maar juist het stukje wat de meeste wegen verbindt met de toegangsbrug is nog steeds niet klaar. Er is de afgelopen dagen bijzonder weinig gebeurd, maar vandaag leek het erop dat er toch weer wat activiteiten plaatsvonden. Er waren wat graafmachientjes en een bulldozer aan het werk, dus misschien dat de nieuwe bewoners eindelijk hun toegangsweg krijgen.

Hard gaat het overigens allemaal net, net als bij de bouw van de wijk. Ik ben natuurlijk geen expert, maar zo langzaam als het werk aan de overkant ging komt op mij erg merkwaardig over. En sommige van de nieuwe bewoners (die wij toevallig kennen) denken er net zo over want de oplevering van hun huizen was vele maanden later dan gepland. en dat laatste stukje is dus nog steeds niet af…

Weersomslag

Zoals de weerberichten hadden voorspeld is het weer de afgelopen dagen omgeslagen en veranderd in winters weer. De temperaturen zijn omlaag gegaan naar net boven nul overdag en iets onder het vriespunt ’s nachts. Af en toe hebben we winterse buien en er ligt ’s morgens hier en daar al een vliesje ijs op het kanaal achter ons huis.

Niet dat ik mijn schaatsen meteen tevoorschijn moet halen (die liggen al een jaar vers geslepen in de schuur) want dit winterse weer gaat niet lang stand houden is al weer voorspeld, maar het is (afgezien van de buien met natte sneeuw) beter uit te houden dan de afgelopen weken. We zien de zon meer, en het is weliswaar koud maar daar kun je je op kleden.

De invloed van het verkeer valt in onze contreien wel mee, afgezien van wat gladheid hier en daar, maar in het oosten en het zuiden van het land schijnt het bar en boos te zijn…

Met de bus…

Het was gistermorgen koud maar droog en dus liep ik om even voor half zeven op de Bankijkerweg, richting de bushalte aan het Noordeinde. Ik was van plan de bus van twaalf voor zeven te nemen maar omdat ik redelijk vroeg was bedacht ik dat ik misschien nog een bus eerder zou kunnen halen, maar helaas: met nog twintig meter tot de bushalte reed de bus voorbij en hij stopte niet bij de halte omdat er daar op dat moment niemand stond.

Geen best begin dus, maar uiteindelijk nam ik dus toch maar de bus die ik had gepland. Aangekomen op het station moest ik ruim tien minuten wachten op de Intercity naar Den Haag Centraal en ik besloot dan ook meteen om de volgende keer toch maar te proberen die eerdere bus te halen want die sluit beter aan op de eerdere Intercity.

Ook gisteravond nam ik de bus, vanaf Leiden Centraal. Ook nu zag ik de bus wegrijden op het moment dat ik het station uit kwam lopen, maar gelukkig rijden er twee lijnen door Rijnsburg richting Noordwijk dus hoefde ik maar een paar minuten te wachten op de volgende bus. Weer had ik een zitplaats, maar omdat de bus nu midden in de avondspits zat deden we inplaats van het kwartiertje in de ochtend nu een half uur over het stukje naar Rijnsburg.

Desondanks viel het hele traject zowel heen als terug met het openbaar vervoer me niet eens tegen: ik kon op alle onderdelen van het traject zitten en alles ging, behalve dan die avondbus, erg vlot. De Intercity doet er net iets meer dan tien minuten over en de tram is ook maar vier haltes. Prima te doen dus, en zolang ik nog niks heb gehoord op mijn aanvraag voor de parkeergarage een redelijk alternatief.

Ach, ik ben tenslotte opgegroeid met het openbaar vervoer, je went er zo weer aan…

Lekkage

Al vanaf dat we hier zijn komen wonen hebben bij hevige regenval en een bepaalde windrichting last van lekkage in de woonkamer. Dat merkten we al vrij snel, er hingen druppels aan het plafond precies ter hoogte van de uitbouw, en we hebben dat probleem toentertijd gelijk bij de bouwmaatschappij gemeld. Er is toen naar gekeken en in eerste instantie leek het geholpen te hebben (er waren wat reparaties aan loodslabben gedaan) maar het kwam toch nog een paar keer terug, zij het veel minder.

De laatste keer dat we druppels aan het plafond hebben gezien was alweer minstens twee jaar geleden dus we dachten van het probleem af te zijn. Totdat we gisteren een bericht in de buurtgroep op Whatsapp zagen van buren die hetzelfde probleem meldden. En dat leverde meerdere berichten op, we zijn blijkbaar niet de enige bewoners met deze klachten. Omdat we dachten dat wij van het probleem af waren controleerden we ons plafond nog maar eens en hoewel we ondanks de hevige regenval van de afgelopen dagen geen druppels hadden gezien zagen we nu toch wat schade aan de sierrand langs de muur. 

Er waren duidelijk sporen van lekkage, al weten we eigenlijk niet of dat nieuw is of nog van de laatste keer dat we lekkage hadden. Desondanks lijkt de lekkage iets structureels als meerdere buren last hebben van exact hetzelfde probleem, dus hebben we het in navolging van de andere buren weer bij de bouwmaatschappij gemeld.

En nu is het afwachten wat er gaat gebeuren. Op zich is het bij ons nog te overzien, wat plekken aan de sierrand waar het stucwerk hersteld moet worden. Maar vergeleken met wat ik heb gezien op foto’s van sommige buren valt dit nog heel erg mee…

Troosteloos weer…

De foto zegt waarschijnlijk alles, het is al dagenlang (of eigenlijk zelfs wekenlang) behoorlijk slecht weer: harde wind en heel veel regen. Zoveel regen zelfs dat het inmiddels overal in het land voor overlast begint te zorgen. Rivieren beginnen vol te lopen en hier en daar zijn er zelfs al overstromingen, maar gelukkig zijn de vooruitzichten beter want het gaat kouder worden. De temperaturen liggen al sinds het begin van het jaar boven het gemiddelde en dat verteld zich altijd jammer genoeg in slecht weer zoals wat we nu hebben.

De verwachting is dat de temperatuur deze week nog flink omlaag zal gaan en er wordt zelfs al gesproken over nachtvorst. Hopelijk krijgen we dan ook weer eens een blauwe lucht te zien met wat zon, want dat doet veel meer voor een goed humeur dan het weer van dit moment. Als je nu ’s morgens uit het raam kijkt en je ziet wat je op de foto ziet dan is je dag eigenlijk al verpest.

Hopelijk is het morgen al droog want ik ben nog steeds van plan om morgenvroeg naar de bushalte te lopen en met de bus naar het station te gaan…

Nieuwe lampen

Zo’n vijf maanden geleden weigerde de lamp boven de eettafel plotseling dienst. In eerste instantie vermoedde ik dat de dimschakelaar kapot was, en omdat dat ook de eenvoudigste reparatie was bestelde ik bij de zaak waar we de lamp hadden gekocht exact zo’n exemplaar als we hadden. Toen die arriveerde en ik de oude ermee had vervangen bleek dat het geen enkel verschil maakte, de lamp deed nog steeds niks. Ook met het aansluitpunt in het plafond bleek niks mis dus zat er niks anders op dan de lamp zelf van het plafond te halen en naar de lampenwinkel in Cruquius bij Heemskerk terug te brengen voor reparatie.

Gelukkig hadden we een prijsopgave gevraagd van de geschatte reparatiekosten want dat bleek na inspectie in de fabriek niet minder dan driehonderdzestig euro te zijn! Daar schrokken we behoorlijk van en besloten dat we dan net zo goed een nieuwe lamp konden kopen. De zaak in Cruquius bleek niks van onze gading te hebben (tenminste, niet in onze prijsklasse), maar we zagen dat er daar nog een andere lampenwinkel was en daar slaagden we wel. Het enige probleem was dat de levering en installatie (er moest natuurlijk wel een monteur beschikbaar zijn) bij elkaar meer dan een maand zouden duren en al die tijd zaten we dus zonder lamp boven de eettafel, uitgerekend in het donkerste deel van het jaar.

Vandaag kon er dan eindelijk geïnstalleerd worden, en hoewel we dus lang hebben moeten wachten bleek het resultaat de moeite waard. Behalve de lamp boven de tafel hebben we ook gelijk een bijpassende staande schemerlamp en een tafellamp gekocht, en daarmee ziet onze woonkamer er opeens een stuk sfeervoller uit.

Jaarlijkse controle

Zoals gebruikelijk ieder jaar kreeg ik in November weer een mailtje van mijn huisarts met daarin een afspraak voor mijn jaarlijkse controle. Dat is iets waar ik niet meer aan ontkom sinds ik ben gediagnostiseerd met hoge bloeddruk en hoge cholesterol, twee kwalen die in mijn familie veelvuldig voorkomen en waarvoor ik, net als allebei mijn ouders, dagelijks een pilletje slik om het onder controle te houden.

Hoewel zowel bloeddruk als cholesterol redelijk onder controle zijn dankzij het pilletje wordt er dus jaarlijks naar gekeken, iets waar ik trouwens helemaal geen probleem mee heb. Aan zo’n onderzoek gaat altijd een bloedafname vooraf, dus het mailtje gaf aan dat ik vooraf daarvoor een afspraak moest maken. Nou was de controle-afspraak in december, en daar had ik met alle rompslomp van die maand effe geen zin in, dus ik verplaatste d afspraak naar het nieuwe jaar.

Afgelopen donderdag heb ik bloed laten prikken en vanmorgen was mijn jaarlijkse onderhoud met Marjorie van huisartsenpraktijk De Zaaier. Alles was prima in orde, zelfs mijn nierfunctie en daar was ik toch nog een beetje benauwd voor geweest in verband met mijn fietsongeluk van vorig jaar. En er was nog een onverwachte verrassing, want toen ik op de weegschaal moest gaan staan bleek mijn gewicht 87 kilo en dat is drie kilo minder dan vorig jaar. Ik weeg mezelf vrijwel nooit en zeker met de feestdagen achter de rug had ik eigenlijk het tegenovergestelde verwacht.

Alles goed weer dus en ik krijg volgend jaar weer automatisch een oproep.

Update van de overkant (14)

Ik heb de laatste weken niet veel gemeld ten aanzien van de nieuwbouw aan de overkant van het kanaal maar dat komt hoofdzakelijk omdat er niet zoveel meer te melden valt. De huizen en appartementen zijn al een maandje of wat bewoond en wat de bouwactiviteiten betreft gebeurt er dus niet zoveel meer. De overburen in de nieuwe huizen hebben met de Kerst hun huizen uitbundig verlicht (op een paar dissidenten na) en dat zorgde voor een feestelijk licht, wat overigens goed van pas kwam want hoewel er al lantaarnpalen zijn gezet branden die nog niet.

Het enige wat zo te zien nog moet gebeuren, en wat blijkbaar niet zo erg opschiet, is de toegangsweg naar de wijk vanaf de Dijk, op de foto zichtbaar tussen de huizen en de appartementen. Hoewel all andere wegen in de nieuwe wijk al een tijd bestraat zijn is dit stuk nog steeds onverhard en dus bij regen een modderpoel. Veel gebeurt er zo te zien ook niet, en dat lijkt vreemd omdat dit toch een belangrijk stukje infrastructuur is zou je zeggen.

We kunnen al wel zien nu hoe het gaat worden, er komen zo te zien ook de nodige parkeerplaatsen op het nu nog braak liggende stuk, en er lijkt ook een stuk naast de appartementen gereserveerd voor een plantsoen of zoiets. De bewoners die dit stuk weg gebruiken moeten het vooralsnog met dit modderpad doen…

Nieuwjaarsdag met snert

De viering van Nieuwjaarsdag met de hele schoonfamilie was dit jaar bij ons maar we hadden diverse afzeggingen. Er waren verscheidene familieleden met dezelfde verschijnselen als ik gisteravond die zich ziek meldden, en uiteindelijk waren we dus met een kleinere koppel dan gebruikelijk op Nieuwjaarsdag.

Desondanks werd het gezellig, en ook voor mij want ik voelde me vanmorgen al een stuk beter dan gisteravond. Ik had ook redelijk goed geslapen zonder onderbrekingen en vanmorgen ik zelfs voorzichtig wat droge beschuit gegeten waarna ik me nog beter voelde. Zo goed zelfs dat ik tot mijn eigen grote genoegen tegen het middaguur mee kon doen met de snert-ronde.

De snert was overigens een groot succes, zo mogelijk nog lekkerder dan het vorige jaar, wat waarschijnlijk kwam doordat Riet deze keer wat minder fanatiek was geweest met de blender (op mijn verzoek trouwens). Het resultaat was beslist restaurant-waardig en ze kreeg dan ook heel wat complimenten.

Al met al dus toch nog een geslaagd begin van het nieuwe jaar!

Grieperige Oudejaarsavond

En weer is het de laatste dag van het jaar en er stonden voor Riet twee belangrijke punten op het programma van deze Oudejaarsdag: het afmaken van de snert voor Nieuwjaarsdag en het halen van oliebollen. Het eerste had ze helemaal onder controle en dat is dan ook helemaal goed gegaan, het tweede had wat meer voeten in aarde.

De oliebollenkraam stond zoals ieder jaar op het Burgemeester Coomansplein, voor het voormalige Gemeentehuis van Rijnsburg. En net als iedere Oudejaarsdag was het er een compleet gekkenhuis. Terwijl Riet in de rij stond waren de oliebollen op maar kon er wel besteld worden, waarbij je dan op een bepaald tijdstip je oliebollen kon afhalen. In feite ging het dus makkelijker dan in voorgaande jaren waarbij je in rij moest blijven staan en wachten, nu kon Riet vanmiddag om drie uur haar bestelling afhalen.

De afgelopen jaren gingen we in de namiddag altijd voor een afzakkertje naar de schuur van de buren waar buurman Peet dan oliebollen stond te bakken, maar dit jaar zijn we niet geweest want we hadden niets van ze gehoord. Er was ook niet de gebruikelijke geur van oliebollen en we zagen of hoorden niets, dus gingen we ervan uit dat er dit jaar geen borrel was. Het was dan ook bar slecht weer met heel veel regen en harde wind, waardoor we zelf eigenlijk amper de deur uit zijn geweest.

In de avond kwamen Nico en Anja op visite om met ons het jaar uit te luiden, maar voor mij verliep dat niet helemaal zoals gepland. Ik had Robin naar vrienden in Sassenheim gebracht waar hij Oud en Nieuw zou vieren, en op de terugweg voelde ik in de auto al dat er in mijn maag wat problemen aan het ontstaan waren. Ik zat thuis nog maar amper aan mijn eerste biertje begonnen toen ik met spoed een toiletpot moest gaan zoeken om mijn maaginhoud nog een keer de slokdarm te laten passeren. En dat herhaalde zich wat later nog een keer, en ook nog een keer toen ik naar mijn bed ging.

Gelukkig was het niet zo erg dat ik het hele Oud en Nieuw aan me voorbij moest laten gaan maar ik had me de overgang naar het nieuwe jaar toch anders voorgesteld…

De jaarlijkse snert

Het is zo langzamerhand een traditie aan het worden dat Riet voor Nieuwjaarsdag een pan met snert maakt. Daarvoor gebruikt ze de enorme pan die ze van haar oma van Nieuwkoop heeft geërfd, en bij de pan hoort ook de traditie. Riet heeft lang geleden een keer een recept gevonden wat een daverend succes is gebleken de afgelopen jaren en dat gaat dit jaar weer gebruikt worden. Riet krijgt ook al een paar weken van diverse kanten de vraag, “Je gaat toch wel weer snert maken?”. Je zou zeggen dat er dus eigenlijk geen ontkomen aan is maar Riet vindt het zelf niet erg.

Dit jaar is de Nieuwjaarsdag viering bij ons thuis en de hele familie rekent dus op snert. De afgelopen week kwamen de ingrediënten binnen en het aanrecht lag dus gisteren al voor met diverse groenten en de koelkast vol met grote hoeveelheden vlees, waaronder een hele varkensknie. Vanmorgen is ze begonnen met het maken van de soep en het ruikt dus al sinds vanmorgen in het hele huis heerlijk naar verse snert. 

De verwachtingen zijn dan ook weer hooggespannen…

Nasleep fietsongeluk

De nasleep van mijn fietsongeluk op 30 mei duurt nog steeds voort. In september had ik mijn laatste afspraak in het ziekenhuis ter controle van mijn beschadigde nier en dat zag er allemaal goed uit. Op 29 november had ik mijn laatste afspraak bij de fysiotherapeut en daarbij werd geconstateerd dat er dankzij de oefeningen die ik dagelijks doe zoveel progressie zit in het gebruik van mijn rechterhand dat het nu een kwestie is van blijven oefenen, en dan zien op termijn hoeveel functie ik verder nog terug krijg in die twee stijve middelste vingers. De fysiotherapeut was positief al zei ze dat het wel eens lang kon gaan duren.

Medisch gezien ben ik dus klaar en niet meer onder behandeling, maar de verzekeringskwestie loopt blijkbaar nog steeds gezien het bericht dat ik vorige week kreeg van de verzekering van de tegenpartij. Mijn eigen ziektekostenverzekering zou alle kosten verbonden aan de medische behandelingen terug vorderen van de verzekering van de tegenpartij, en ik dacht dat zij het verder zouden afhandelen. De afgelopen maanden heb ik niets meer van ze gehoord en verkeerde dus in de veronderstelling dat alles was afgehandeld.

Ik was dan ook verbaasd over het bericht en besloot eerst mijn eigen verzekering te bellen. Zij vertelden me dat het bericht uitsluitend was ter afhandeling door de verzekering van de tegenpartij en dat ik dus verwacht werd op het bericht te reageren. Het bericht bevatte een heel uitgebreid formulier waarin niet zozeer informatie met betrekking tot de toedracht als wel de geleden schade werd gevraagd. Behalve de lichamelijke schade werd er ook gevraagd naar andere schade en er werd me meegedeeld dat ik recht had op een schadevergoeding.

Vandaag heb ik het ingevulde formulier teruggestuurd, en daarin heb ik deze keer toch ook maar de lichte schade aan mijn fiets (gescheurd handvat en krassen op het computerschermpje) en de schade aan mijn iWatch (krassen op het scherm). Ik had die schade in eerste instantie weggewuifd omdat ik niks heb vervangen of laten repareren (want zo ernstig was het niet vond ik) maar ik ben nu toch benieuwd of ik nog iets vergoed krijg.

Kerst met cadeautjes

Hoewel we Sinterklaas zoals gewoonlijk hebben gevierd met cadeautjes is Riet toch ook bezweken voor de uit Amerika overgewaaide trend om ook met de Kerst cadeautjes onder de kerstboom te leggen. In ons geval niet letterlijk onder de kerstboom, want die staat in de serre, maar in een hoekje van de kamer. Nadat de beide oma’s waren opgehaald en alle kinderen en kleinkinderen waren gearriveerd begon de Kerstviering dan ook met het uitdelen van cadeautjes, waarbij Gijsje uiteraard de taak had gekregen om alle cadeau’s te overhandigen. Met wat hulp van oma, want ze kan nog niet alle namen goed lezen.

Daarna gingen we aan het Kerstdiner waarmee Riet met af en toe wat hulp van mij de hele ochtend bezig was geweest. En haar moeite werd ruimschoots beloond want alles was heerlijk. Het voorgerecht was zalm-carpaccio voor de vleeseters en een heerlijk salade met voor degenen die voor de vegetarische optie kozen, daarna de aardperensoep (die verrassend lekker bleek), en als hoofdgerecht was er een beenham-schotel en een schotel met vegetarische gehakt in bladerdeeg (die ook bij de vleeseters behoorlijk in de smaak viel). Het toetje was pavlova met passievrucht en bosbessenjam, bereid door Astrid. En uiteraard waren er nog bijgerechten, zoals salade, boontjes en aardappel-gratin.

 

 

 

 

 

 

 

Het diner was dus een groot succes, maar Riet verzuchtte al tijdens het diner dat ze dit toch volgend jaar waarschijnlijk niet meer gaat doen..

(Voor)bereiding Kerstdiner

Gisteren was alles binnen voor het Kerstdiner dus zijn we vandaag begonnen met de voorbereidingen. Er zijn de nodige dingen die vooraf al gedaan kunnen worden, zodat we morgen wat meer tijd hebben voor de rest. En ik ze “we” want hoewel Riet natuurlijk het leeuwendeel van het werk doet help ik zoveel mogelijk waar nodig. Dat komt veelal neer op hak- en snijwerk, maar zo komen we samen sneller vooruit.

Het diner gaat vier gangen omvatten, en hoewel we een vegetarisch menu hebben en een menu met vlees zijn beide menu’s door de leverancier zodanig samengesteld dat zo op veel punten overeenkomen en dat scheelt een heleboel voor de bereiding. Zo is een van de voorgerechten een aardperensoep die voor beide menu’s hetzelfde is, en dat is ook nog eens een verrassend gerecht want de meeste van ons hadden tot vandaag zelfs geen idee wat aardperen zijn. Het zijn dus een soort knolletjes, je ziet ze gesneden op de plank op de foto.

Al met al zijn we vandaag toch al een paar uur bezig geweest in de keuken en met het klaarzetten van de tafels. Onze eigen eettafel biedt maar plaats aan zes personen en met de beide oma’s en de kleinkinderen erbij zijn we met zijn tienen. Daarom heeft Riet bij een cateringbedrijf een extra tafel met vier stoelen gehuurd zodat we allemaal ruim kunnen zitten.

Er is dus vandaag al het nodige voorbereidende werk gedaan maar we zijn nog lang niet klaar, het meeste kookwerk moet morgen nog worden gedaan…

Kerstdiner van Hello Fresh

We bestellen al geruime tijd regelmatig raketten van Hello Fresh. Voor degenen die niet weten hoe dat werkt, je kunt online kiezen uit een vooraf op jouw voorkeuren geselecteerde ligt van menu’s en als je hebt gekozen worden alle ingrediënten inclusief menu’s en alle benodigde instructies voor de bereiding bij je thuis afgeleverd. Onze ervaring is dat het geleverde vrijwel altijd van prima kwaliteit is en de maaltijden zijn erg lekker. Een aanrader als je eens wat anders wilt en toch niet al te moeilijk wilt doen, zoals wij dus.

Ieder jaar heeft Hello Fresh een speciaal Kerstmenu en Riet besloot om dat dit jaar te gaan bestellen. Eigenlijk bestelden we twee menu’s want er was een apart vegetarisch menu waardoor er voor ieders gading wat zou zijn. En ook van de optie om de speciale wijnselectie die was samengesteld voor het Kerstdiner erbij te bestellen maakten we gebruik. Zoals gewoonlijk zou alles aan huis worden geleverd en alles wat wij hoefden te doen was alles klaar te maken.

Een paar dagen geleden kreeg Riet zoals gewoonlijk bericht van Hello Fresh over de levering van het bestelde, alleen werd er merkwaardig genoeg gemeld dat de vegetarische doos op een ander tijdstip zou worden geleverd dan de “gewone” doos. Om twee keer een bestelbus naar hetzelfde adres te laten rijden en ook nog met maar een paar uur tijdsverschil vond Riet wat te gortig en ze belde met Hello Fresh om dat door te geven. Geen probleem, ze zouden de beide zendingen combineren.

Vanmiddag kwam de levering van Hello Fresh, maar tot onze verbazing werd alleen de vegetarische doos afgeleverd. Riet ging dus maar eens bellen, want veel tijd tot de Kerst is er niet meer en we wilden wel zeker weten dat niet de helft van ons Kerstdiner in het water zou vallen. Ze kreeg te horen dat er toch twee aparte zendingen waren verzonden en de rest zou ook vandaag worden afgeleverd.

En gelukkig was dat zo, vroeg in de avond kwam er weer een Hello Fresh bezorger aan de deur met de tweede doos en de doos met de wijn.

Alles is binnen, op een kleinigheid na bleek alles te kloppen (er was alleen een klein zakje aardappelen te kort maar aardappelen hebben we gelukkig zat) en er kan dus morgen een begin worden gemaakt met de (voor)bereiding) van alles.

Ontplofte Cola

Omdat zowel het Kerstdiner voor onze eigen familie als de “nieuwjaarsreceptie” voor de hele familie bij ons zouden zijn was Riet vandaag begonnen met het treffen van de nodige voorbereidingen. Het Kerstdiner (of liever gezegd de recepten en alle ingrediënten ervoor) waren al online besteld bij leverancier Hello Fresh maar er moest ruimte gemaakt worden in de koelkast om alles op te slaan.

We hebben nog een tweede koelkast in de schuur in de tuin staan, een oud exemplaar wat we nog hebben meegenomen uit de Filipijnen en daarin bewaren we normaal gesproken reservevoorraden bier, wijn en frisdrank. Riet wilde met name kijken of er nog blikjes Cola in lagen, maar ze kreeg een onaangename verrassing toen ze de deur van die koelkast opendeed. Er kwam een enorme golf Cola uit die een flinke puinhoop veroorzaakte op de vloer van de schuur, om nog maar te zwijgen over hoe het interieur van de koelkast zelf eruit zag.

Blijkbaar waren vrijwel alle blikjes Cola in de afgelopen vorstperiode bevroren. ondanks dat ze in de koelkast lagen, en het gevolg was dat er een heleboel waren opgezwollen en opengebarsten. Sommige blikjes waren letterlijk geëxplodeerd en het gevolg was die enorme puinhoop. Gek genoeg was de rest van de dranken in de koelkast niet aangetast, alleen de blikjes Cola, maar dat waren wel twee bijna volle pakken van twaalf stuks…

Riet heeft flink wat tijd nodig gehad om de puinhoop op te ruimen en uiteraard moest ook de hele koelkast leeg gehaald worden. De blikjes waren op twee of drie na niet meer te redden: het merendeel was opengebarsten maar van de rest waren de meeste zodanig opgezwollen dat ze niet meer te gebruiken waren. En zo zag het eruit…

Sinterklaasavond

We vierden vanavond bij ons thuis Sinterklaas met kinderen en kleinkinderen. En met name voor de kleinkinderen natuurlijk, al had Riet ook voor alle kinderen een cadeautje geregeld. De kleinkinderen werden schandalig verwend (laat dat maar aan Riet over), en ze weten nog niet eens dat de Kerst er ook nog zit aan te komen…

Maas is natuurlijk nog niet oud genoeg om te beseffen wat er allemaal speelt maar dat werd ruimschoots goed gemaakt door Gijsje die vanavond de cadeautjes uitdeelde uit de zak die op mysterieuze wijze door de Sint voor onze voordeur was gezet. Ze kan inmiddels haar eigen naam lezen en ook de naam van Maas herkend ze, en met de rest werd ze door Oma en Mama geholpen. Haar favoriete cadeau was een roze balletjurk die ze uiteraard meteen aan moest.

Riet had het eten geregeld bij onze favoriete toko Tjik Tjak en dat was als vanouds, zij het ook nu weer veel te veel. Ze had de bestellingslijst van de vorige keer nog bewaard en ze had ook. nog onthouden wat er snel op was zodat daarvan extra was besteld deze keer. Alleen doe meegeleverde porties bami en nasi waren kleiner dan verwacht, dus dat wordt een puntje van aandacht bij de volgende keer.

Maas was overigens nog steeds niet helemaal prut. Behalve een loopneus had hij nu ook last van een ontstoken oog waardoor het wel leek of hij had gevochten.

Hopelijk wordt hij gauw weer de oude want dat dreinerige en hangerige is helemaal niks voor Maas…

Oude foto van Rijnsburg

Deze foto kreeg ik toegestuurd van Robin. Te zien is de oostkant van Rijnsburg maar we weten niet precies wanneer. Duidelijk is wel dat de wijk De Horn nog niet eens in het beginstadium is en aan de overkant van het kanaal is nog niets te zien van de bedrijven die daar nu staan. Alles is nog tuinbouwgebied op beide plekken waar nu dus huizen en bedrijven staan.

Wel is duidelijk de vier huizenblokken in de Collegiantenstraat al te zien waar Robin en Astrid nu wonen, midden op de foto. Hun huis is het derde van links van het meest linkse huizenblok. Er zijn nog geen dakkapellen, laat staan zonnepanelen te zien. Iets daarvoor staat een rijtje kassen, en die grensden aan de achtertuin van ons eerste huis in de Brouwerstraat. Duidelijk te zien zijn het oranje dak van de Hervormde Kerk die inmiddels is gesloopt en iets links daarvan het oude huis van Blaase. Ons huis was daar recht tegenover en waarschijnlijk is het dat huis waar het zonnescherm uit is geklapt.

Aan de overkant van het kanaal is nog niets te zien van de Bankijkerweg die er toen nog helemaal niet lag. Het is allemaal nog tuinbouwgebied en het is dus lastig te oriënteren waar ons huidige huis precies zou moeten staan, Maar het zal ongeveer zijn opa de plek waar de schuren staan tussen de kassen.

Toch eens kijken of we nog wat meer te weten kunnen komen over het tijdstip waarop deze foto is gemaakt.

Kriebelhoest

Sinds afgelopen zaterdag heb ik last van keelpijn en een heel vervelende kriebelhoest. Met name dat laatste is erg irritant want die kriebel veroorzaakt enorme hoestbuien waarvan mijn keel nog zeerder gaat doen. Het probleem met die kriebelhoest is dat het hoesten de kriebel niet wegneemt en er dus een soort kettingreactie optreed die niet is te stoppen.

Vanmorgen had ik een aantal lange vergaderingen waarbij ik ook regelmatig het woord moest voeren en dat ging vanwege die hoestbuien met horten en stoten. Ik had bij het begin van beide vergaderingen al aangegeven dat ik last had van flinke hoestbuien en me vooraf alvast verontschuldigd voor het uitzetten van mijn microfoon. Dat was inderdaad een paar keer nodig maar gelukkig niet op voor mij cruciale momenten zodat de gevolgen voor de beide vergaderingen beperkt bleven.

Lastig is het dus wel en Riet bracht vanmiddag een hoestdrank en hoesttabletten mee van de drogist. Die tabletten zijn ronduit smerig en of ze helpen is nog maar de vraag want op de verpakking staat dat de werking gebaseerd is op een “huismiddeltje” en niet op wetenschappelijk bewijs. De hoestdrank smaakt een stuk beter en is een soort siroop met een vertrouwde smaak die ik nog ken van hoestdrankjes uit mijn jeugd.

Of het helpt is een tweede, want ze werken weliswaar volgens de verpakking ook tegen kriebelhoest maar ik moet het eerst nog zien. 

Maar op dit moment ben ik bereid alles te proberen, als ik maar van die irritante kriebelhoest af kom…

Niet helemaal prut

Gisteravond voelde ik al een flinke keelpijn opkomen en vanmorgen was het raak. Ik voelde me verder weliswaar niet echt ziek maar omdat ik vanmiddag een bezoek aan mijn moeder in Katwijk had gepland en omdat vanavond mijn oudste broer en schoonzus op visite zouden komen leek het me verstandig om toch maar een zelfrestje te doen om te zien of het niet toch mijn tweede gevalletje Corona was wat ik onder de leden had.

We hebben nog steeds een stapeltje van die zelftests in een la liggen, en hoewel ik in eerste instantie sceptisch was over de aanschaf van die hele stapel door Riet moet ik inmiddels toegeven dat ze hun praktisch nut al een paar keer hebben bewezen.

Deze keer ook weer, want gelukkig bleek ik negatief en hoefde ik niets af te zeggen. De test liet maar één streepje zien en eigenlijk had ik na vier vaccinaties en de besmetting in februari niet anders verwacht…

Wat ik dus onder de leden heb zal wel weer een fikse verkoudheid zijn en ik weet denk ik al wel waar die vandaan komt. Kleinzoon Maas was de afgelopen dagen een paar keer bij ons en die is ook al een paar dagen niet helemaal prut. Hij kan natuurlijk nog niet zeggen wat er aan de hand was met hem, maar de symptomen leken veel op wat ik nu ook heb. En voor mij betekent dat dat de loopneus er nog aan zit te komen.

Het is misschien verstandiger om bij je kleinkinderen uit de buurt te blijven als ze kwaaltjes hebben, maar dat gaan we natuurlijk niet doen. Dan maar een paar dagen een loopneus…

Winterplekje

Vanmorgen zag ik een tafereeltje wat ik ieder jaar rond deze tijd zie terugkeren: onze katten die tegen elkaar aangekropen zijn in de mand die in een hoek van onze slaapkamer staat. Rond deze tijd van het jaar, als het kouder begint te worden, dan wordt deze mand weer in gebruik genomen nadat ze er vrijwel de hele zomer niet naar hebben omgekeken. Het is dus echt een “winterplekje” voor de katten, op zich begrijpelijk omdat de mand vrijwel tegen de verwarming aan staat.

Als het gaat zoals de afgelopen jaren dan zullen ze tot aan het voorjaar weer het grootste gedeelte van de dag in deze mand liggen te slapen, helemaal opgerold tegen elkaar aan. En geef ze eens ongelijk…

Maas in Oranje

Eergisteren is het Wereldkampioenschap Voetbal 2022 in Qatar officieel begonnen met de eerste wedstrijden maar voor Nederland begon het gisteren met de eerste wedstrijd tegen Senegal. Hoewel Senegal de kampioen is van Afrika werden er voor het Nederlands elftal geen grote problemen verwacht want zoals gewoonlijk waren de verwachtingen weer torenhoog.

Waar dat deze keer op gebaseerd was is me een raadsel, want zo goed ging het in de voorbereiding allemaal niet. En dat kwam ook wel uit tijdens de wedstrijd want hoewel er met 2-0 Weerd gewonnen ging het allemaal moeizaam en was er geen sprake van sprankelend voetbal.

Het wordt afwachten of het elftal van de zoals gewoonlijk weer ongelofelijk arrogant optredende Louis van Gaal (de enige die het wel snapt) in het toernooi gaat groeien. Aanstaande vrijdag gaan we het zien in de tweede wedstrijd tegen Ecuador. De eerste verrassing was vandaag al wel te noteren want Argentinië, toch een van de grote favorieten, verloor volkomen onverwacht van Saoedie-Arabië.

Riet had ervoor gezorgd dat Maas de wedstrijden in gepast tenue kan meebeleven, hij keek toe bij de wedstrijd van Nederland in een oranje shirt met zijn naam erop…

Mist

De kou is letterlijk weer uit de lucht want na een paar koude dagen is de temperatuur opeens weer omhoog gegaan met een paar graden. Dat leverde vanmorgen een mooi beeld op toen er in de ochtend in een paar minuten tijd een dichte mist kwam opzetten toen het zonnetje probeerde door te breken.

Grappig is dat de foto een beter zicht laat zien dan met het menselijk oog waarneembaar was, want het zag er veel mistiger uit met minder details. Het gebouw op de achtergrond in het midden en zelfs de achterkant van de flat waren voor mij niet zichtbaar toen ik de foto maakte. Blijkbaar is de lens van mijn iPhone gevoeliger dan mijn ogen of de software doet automatisch correcties die een duidelijker beeld laten zien.

Nadeel van de hogere temperaturen is overigens wel dat het nu de komende dagen flink zal gaan regenen. Ach ja, typisch Hollands herfstweer zullen we maar zeggen…

De tuin is klaar

Het zat niet altijd mee vanwege het weer maar de werkzaamheden om onze tuin te verbouwen zijn klaar. De eerste twee dagen kon er redelijk vlot worden doorgewerkt maar vanwege regen liep het werk aan de border en de bestrating vertraging op. Logisch, want er moest worden gelijmd en gevoegd en dat gaat nou eenmaal niet als het regent.

Maar goed, het is nu klaar en het resultaat zie er goed uit. We hebben nu een border die nog maar half zo breed is als dat die oorspronkelijk was en de vrijgekomen ruimte naast de serre is nu bestraat zodat we weer een terras hebben voor de serre. Handig van de zomer op verjaardagen en zondagen als we visite hebben want dan kunnen de sta-tafels daar mooi staan…

Groene bakken

Toen ik dinsdagmiddag mijn fiets pakte om naar de sportschool te gaan stonden Riet en onze buurvrouw Lies net te praten over het probleem met de afvalbakken, en met name over de groene afvalbakken die nog steeds niet vervangen waren. Net op dat moment zagen we verderop in de straat een vrachtwagentje komen wat volgeladen was met afvalbakken met een groen deksel dus de verwachting was dat het probleem nu opgelost was.

Helaas, te vroeg gejuicht, want nadat er nieuwe groene bakken geplaatst waren bij het huizenblokken verderop vertrok het vrachtwagentje weer. Bij het blok huizen naast ons en in de rest van de straat werden geen groene bakken geplaatst, ondanks dat er nog genoeg op het vrachtwagentje stonden. Waarschijnlijk einde van de dienst of zoiets, of het stond niet op de werkbon, maar wij hadden dus nog steeds geen vervangende groene afvalbakken.

De verwachting was dat het uitdelen van de nieuwe groene bakken dan gisteren wel verder zou gaan bleek niet uit te komen, al wat er kwam, geen nieuwe bakken. Riet besloot vanmiddag maar eens naar de Gemeente Katwijk te bellen om te vragen hoe dat nou precies zat, maar ze had de telefoon nog niet neergelegd of ze hoorde gerammel van bakken bij de voordeur. En jawel, de nieuwe groene bakken waren eindelijk geleverd, en in ons geval nog twee ook zoals we hadden gevraagd.

Het heeft even geduurd maar we kunnen ons GFT afval nu weer op fatsoenlijke wijze afvoeren. Al moet ik zeggen dat ik van de hele werkwijze waarop het is gaan nog steeds geen moer begrijp…

Tuin upgrade

Het werk aan de tuin vorderde ook vandaag gestaag en het snoeiwerk is zo goed als klaar. De mannen zijn vandaag begonnen met het sloopwerk aan de borderbak en inmiddels is het vrijgemaakte gedeelte al gereed gemaakt voor het betegelen. Op de foto is ook goed te zien hoeveel er van de bak is afgehaald, alhoewel de lens van de camera wel een beetje vertekent want op de foto lijkt het heel wat meer dan de helft.

Het is gelukkig goed weer geweest de afgelopen twee dagen dus de mannen hebben mooi door kunnen werken. Er wordt voor het komende weekend weer veel regen verwacht dus hopelijk kunnen ze aanstaande maandag verder.

Riet’s verjaardagscadeau

Afgelopen maandag was Riet’s verjaardag, ze is 61 jaar geworden. De dag ervoor hebben we het gevierd waarbij het een tegenvaller was dat het weer zo verschrikkelijk slecht was want de temperatuur was best nog wel aangenaam en met droog weer en een beetje zon hadden we misschien nog wel in de serre en de tuin kunnen zitten. Nu was het weer ouderwets Nederlands, allemaal in een kring rond de salontafel in de woonkamer…

Tot een jaar of wat geleden was het voor mij altijd een probleem wat ik Riet voor haar verjaardag moet geven maar sinds een jaar of drie is dat eigenlijk heel eenvoudig: Riet wil altijd de tuin op laten knappen voor de winter en aangezien dat nogal een prijzige aangelegenheid is zegt ze dat ze het dan als verjaardagscadeau wil hebben. Zelf vind ik dat eigenlijk niks maar ze is er waarschijnlijk blijer mee dan met iets wat ze niet nodig heeft of sieraden die ze nooit draagt.

Deze keer wordt de tuin niet alleen winterklaar gemaakt maar er gaat ook een fikse verbouwing plaatsvinden. Toen onze tuin werd aangelegd nadat we hier waren komen wonen stond onze serre er nog niet, en nu die er inmiddels twee jaar staat merken we toch dat er wel wat dingen zouden kunnen veranderen. Met name de grote borderbak die nu vlak voor de serre staat wilde Riet eigenlijk wat opgeschoven hebben richting de schuur, maar onze tuinman raadde aan om de bak simpelweg te halveren en het vrij gekomen stuk voor de serre dan te betegelen. Er kwam gelijk een heel renovatieplan op tafel voor de tuin en daarmee was gelijk het cadeau voor Riet geregeld.

Vandaag zijn de mannen van de firma Van der Burg (de zoon van een ouwe buurman uit de Brouwerstraat) begonnen met de werkzaamheden die wel een dag of drie, vier in beslag zullen gaan nemen. Het eerste wat ze aanpakten was het snoeiwerk en hoewel het er nu allemaal keurig uitziet gaat het me toch wel aan mijn hart om de platanen aan het terras bij het kanaal zo kaal te zien:

De Klucht van de Afvalbakken

Toen we nog in Manila op de Filipijnen woonden schreef ik regelmatig blogs naar aanleiding van voor ons Nederlanders onbegrijpelijke gebeurtenissen. Veel van die gebeurtenissen waren vanuit ons Westerse perspectief komisch en daarom noemde ik die blogs ook altijd “Kluchten”.

Eenmaal terug in Nederland realiseerden we ons al snel dat gebeurtenissen die op de Filipijnen leidden tot het schrijven van een Klucht ook hier af en toe heel goed mogelijk was, en niet zelden heeft dat te maken met de Overheid. De bureaucratie in Nederland is inmiddels legendarisch en de halsstarrigheid waarmee daaraan vast wordt gehouden en de komische situaties die dat soms oplevert zorgen ervoor dat ik ook hier zulke blogs kan schrijven.

Vandaag bijvoorbeeld was er weer zo’n geval, en deze is gerelateerd aan de nieuwe afvalbakken waarover ik gisteren schreef. Zoals gewoonlijk hadden we onze groene afvalbakken gisteravond buiten geplaatst om vanmorgen vroeg geleegd te worden, maar zoals gezegd waren ze deze keer van een sticker voorzien want ze zouden worden opgehaald om te worden vervangen. Het legen is gebeurd maar het ophalen niet, om de een of andere reden staan op de hele Bankijkerweg nog verschillende parkeerplekken vol met groene bakken.

En wat betreft de nieuwe bakken, die zijn wel vandaag bezorgd. Alleen, niet de nieuwe groene GFT bakken maar een vervangende (kleinere) restafval bak en een bak met een oranje deksel voor het plastic afval. Maar we hebben allemaal onze huidige restafval bakken nog, want die zijn nog niet ingezameld.

We hebben nu dus twee restafval bakken maar geen GFT bak meer. Waar we nu met ons GFT afval naar toe moeten is niet duidelijk, maar de algehele consensus is dat we dat dan voorlopig maar gewoon in de restafval bak gooien, dus daar gaat de goede gewoonte om het afval beter te scheiden…

En die plastic-afval bak met het oranje deksel? Riet heeft gezien dat die pas vanaf 1 januari gaan worden geleegd, dus die is voorlopig helemaal nutteloos. Goeie actie, Gemeente Katwijk!

Nieuwe afvalbakken

De gemeente Katwijk, waar Rijnsburg tegenwoordig ook bij hoort, is bezig met allerlei herzieningen ten aanzien van het ophalen van huisafval. Vorig jaar kregen we al een bericht dat er een nieuwe afvalbak bij zou komen naast de bakken voor tuin- en restafval die we al hebben, en we kregen zelfs enige inspraak in het kiezen wat voor soort bak dat dan zou worden. De meerderheid had blijkbaar gekozen voor een bak voor plastic afval dus dat was wat we zouden krijgen. Daarnaast worden onze bestaande bakken vervangen en krijgen we in ieder geval voor het restafval een kleinere bak en moeten we voor het gen daarvan gaan betalen.

Blij zijn we niet, want behalve betalen voor wat ik een taak van de gemeente vind waar we al voor betalen via de gemeentelijke belastingen krijgen we dus nu drie bakken voor de deur. Of eigenlijk zelfs vier, want we hebben al twee groenbakken voor het GFT afval want zeker ’s zomers hebben we best veel tuinafval door snoei- en maaiwerk. We weten nog niet zeker of we in de nieuwe situatie ook weer een extra groenbak kunnen aanvragen maar als dat mogelijk is gaan we dat zeker doen, en dan hebben we dus vier bakken voor de schuur staan.

Een paar weken geleden kregen we een brief van de gemeente met twee stickers, een voor een restafvalbak en een voor een groenbak (voor ons één groenbak-sticker te weinig dus). Op de stickers en in de brief stond wanneer we de bakken inclusief de sticker op het deksel buiten moesten zetten, zodat ze geleegd konden worden en daarna opgehaald. Tegelijkertijd zouden we dan vervangende bakken krijgen.

Vanavond hebben we onze twee groenbakken op de “afwerkplek” gezet (ik heb zelf maar een sticker geprint voor de tweede bak) en als het goed is worden alle bakken dus na het reguliere legen morgenochtend opgehaald. En dan maar afwachten wat voor bak of bakken we terugkrijgen.

Zaterdagochtend ritueel

Iedere zaterdagochtend ben ik van plan om uit te slapen maar het komt er nooit van: ondanks dat de wekker niet afloopt word ik gewoon voor zeven uur wakker en dan ben ik ook klaarwakker. De katten vinden dat uiteraard geen probleem want als ik zou uitslapen moeten ze langer op hun ontbijt wachten.

Als ik mijn dagelijkse plichten heb gedaan (katten eten geven en medicijnen innemen) maak ik een bakkie koffie voor mezelf, ga in mijn makkelijke stoel zitten met mijn iPad en besteed de eerste uren van de dag aan leven van een boek. Lekker dat ik dat ongestoord kan doen tegenwoordig, alhoewel…

Niet lang nadat ik ben gaan zitten komt vrijwel altijd eerst Abby die op schoot springt en zich daar nestelt, en even later volgt ook Monster die zich er op de een of andere manier ook bij wurmt. Het lezen gaat daarna niet meer zo heel makkelijk maar och, wat doe je eraan…

Afstamming van Vikingen…

Voor het probleem met mijn twee middelste vingers aan mijn rechterhand werd ik twee maanden geleden door een traumachirurg doorverwezen naar een fysiotherapeut. De diagnose was dat de stijfheid veroorzaakt werd door littekenweefsel, ontstaan door wat waarschijnlijk interne kneuzingen aan beide vingers waren, opgelopen als gevolg van mijn fietsongeluk eind mei. Ik had al twee bezoeken achter de rug waarbij me oefeningen met de rechterhand werden opgedragen, en vandaag was het derde bezoek om te kijken of er vooruitgang is.

Gelukkig bleek dat inderdaad het geval. Zelf had ik al gemerkt dat de pijn bij bepaalde buigingen van de gewrichten vrijwel helemaal weg is en ik kan nu ook beide vingers verder buigen dan twee maanden geleden. De oefeningen lijken dus wel te helpen, maar ik werd weer gewaarschuwd dat hoewel er nog wel ruimte is voor verbetering dat ik er rekening mee moet houden dat de functionaliteit in beide vingers nooit meer helemaal terug komt. Ook zal de verbetering een langzaam proces zijn, maar ook daar was ik al voor gewaarschuwd.

Daarnaast constateerde de fysiotherapeut een bepaalde verdikking in de palmen van mijn beide handen. Het verschijnsel is bekend onder de naam Dupuytren en dat is een verdikking van bindweefsel in de handpalmen die er op den duur voor kan zorgen dat je je vingers minder ver kunt strekken. Het komt blijkbaar redelijk veel voor en het hoeft lang niet altijd voor problemen te zorgen, dus daar hou ik me maar aan vast.

Wel een interessant detail is dat dit verschijnsel erfelijk schijnt te zijn en veel voorkomt bij mensen die afstammen van Vikingen, en blijkbaar stam ik daar dus van af…

Onverwachte bezoeker

Afgelopen weekend werden we verrast met een cadeautje van Robin. Hij had een Ring deurbel met camera gekregen maar omdat hij er al een had kregen wij het tweede exemplaar. Zo’n deurbel werkt in combinatie met je telefoon via Wifi en daardoor kun je ook zonder naar de deur te lopen of als je niet thuis bent zien wie er voor de deur staat. Je kunt dan ook via een ingebouwd geluidssysteem met de persoon in kwestie praten, wat erg handig kan zijn. Het werkt met bewegingssensoren dus er kan in principe niemand meer ongemerkt voor  je deur rondscharrelen.

Het kostte wat tijd om de juiste instellingen te vinden en in te stellen, met name voor wat betreft het gebied waarbinnen wordt gereageerd. In eerste instantie reageerde de bel bijvoorbeeld al als er een vrachtwagen over de weg voorbij kwam rijden of wanneer de buren op hun eigen erf liepen, maar na wat “fine-tuning” is dat nu opgelost. De instellingen zijn nu zodanig dat er zelfs een pakketje in de handen van een pakketbezorger wordt herkend en dat levert dan op je telefoon de specifieke boodschap op dat er iemand met een pakketje voor de deur staat.

Maar vandaag werden we verrast met een wel hele merkwaardige bezoeker. Mijn telefoon ging af en toen ik op het scherm keek zag ik op het schermpje deze bezoeker zitten en vervolgens wegvliegen…

Update van de overkant (13)

Het bouwproject aan de overkant begint zijn voltooiing te naderen. De huizen en de appartementen zijn klaar en in de meeste gevallen heeft de oplevering al plaatsgevonden. Wat alleen nog steeds niet klaar is is de infrastructuur rond de huizen.

Met name aan de overkant ligt er voor de huizen nog steeds geen straat, en dat betekent dat de huiseigenaren hun auto’s ergens anders in de wijk moeten parkeren en dat geeft veel overlast voor alle bewoners. Er is niet veel begrip voor de situatie want er lijkt met name voor wat betreft het werk aan die straat niet zoveel te gebeuren. In de week voordat wij naar Lissabon gingen is er niet veel meer gedaan dan wat egaliseringswerk en de stenen werden aangeleverd. We dachten dan ook dat het werk wel klaar zou zijn als we zouden terugkomen na ons weekje vakantie, maar dat bleek zoals uit de foto blijkt niet het geval.

Het fietspad voor het appartementengebouw is inmiddels wel doorgetrokken vanaf het al bestaande pad tot aan het bruggetje verderop, maar ook dat houdt abrupt op achter de blauwe containers die op de foto iets rechts van het midden te zien zijn. Of er nou vanwege de herfstvakantie niet gewerkt wordt is niet helemaal duidelijk maar dat het allemaal erg traag gaat is wel duidelijk…

Toch wat kwijt

Gisteravond toen ik naar bed ging was ik opeens mijn leesbril kwijt, en het was ook nog eens het dure exemplaar wat ik pas een paar weken heb. Samen met Riet zocht ik alle plekken af waar ik was geweest maar we vonden de bril niet, en de logische vraag van Riet was dan ook, “Weet je zeker dat je die bril niet ergens verloren bent onderweg?”. Ik twijfelde nu zelf ook maar ik wist twee dingen vrijwel zeker, ten eerste dat ik mijn brillenkoker had gecontroleerd voordat ik het vliegtuig op Schiphol verliet (de bril zat er in) en ten tweede dat ik de bril na thuiskomst nog had gebruikt.

Het enige wat ik me kon voorstellen was dat de bril onderweg op de trap naar boven van mijn iPad was afgegleden en op de trap was gevallen, maar gisteravond heb ik de trap nagezocht maar niks gevonden. Toen ik vanmorgen de trap af liep zag ik op een traptrede iets glinsteren waar het daglicht op viel, en jawel, daar lag mijn bril in het verst mogelijke hoekje op een van de middelste traptreden.

Daarmee lijkt alles eind goed, al goed, maar er was vanmorgen meer. Op het moment dat we ’s middags in de auto wilden stappen om naar Martin, Sandra en de kleinkinderen te gaan kon ik mijn kaarthouder niet vinden. Dat ding is in feite mijn portemonnee: mijn bankpas, credit card en rijbewijs zitten er in, samen met wat lidmaatschapskaarten en mijn zorgpas, en wat contant geld. Ook nu zochten we na thuiskomst het hele huis weer af, controleerden mijn rugzak en koffer, maar geen kaarthouder te vinden.

Toen begon het me langzaam te dagen en ik realiseerde me wat er was gebeurd. Ik had zoals ik gisteren al vertelde weinig overstaptijd op de luchthaven van Dubai, en na het kopen van de sigaretten van Riet stond ik met twee handen vol met bonnetjes, een credit card, een plastic tas met de sigaretten en mijn rugzak. Snel probeerde ik alles te reorganiseren waarbij ik als eerste mijn credit card terug stak in de kaarthouder. Die legde ik vervolgens op mijn stoel naast me om vervolgens de rest in mijn rugzak te proppen.

En daar is het misgegaan want ik ben snel naar de business lounge gelopen om nog gauw een bakje koffie te drinken voordat het borden voor mijn vlucht naar Schiphol begon, en ik weet vrijwel zeker dat ik toen mijn kaarthouder vergeten ben in mijn rugzak terug te doen.

Het is gelukkig niet een groot drama want alles is vervangbaar en bovendien ben ik ervoor verzekerd, maar het betekent wel het aanvragen van allemaal vervangende passen, en als klap op de vuurpijl zal ik een nieuw rijbewijs moeten aanvragen. Een hoop rompslomp waar ik niet op zit te wachten, maar ja, dan had ik maar beter op moeten letten. Wel hebben we nog contact opgenomen met de afdeling “Lost & Found” van Dubai International Airport en alles doorgegeven. Ik wacht dus nog een of twee dagen met alles aan te vragen want misschien is er wel een eerlijke vinder geweest…

Egels

Zelf hebben wij ze nog niet gezien maar onze buurvrouw zei afgelopen week al dat er bij hun in de tuin regelmatig egels zaten. Misschien hebben onze katten er wat mee te maken dat wij ze in onze tuin nog niet hebben gezien, maar er beginnen nu op de WhatsApp group van de buurt ook berichten door te komen dat er egels in tuinen zijn gesignaleerd.

De foto hieronder is gemaakt door een van onze buren die een egel in zijn tuin te hulp moest schieten want het arme beest zat vast in het gaas wat tussen de heg zit:

Fysiotherapeut

Vandaag werkte ik weer vanuit het kantoor in Rijswijk zoals vrijwel iedere dinsdag en zowaar was ik deze keer niet alleen, mijn collega Sebas was er zowaar ook. Het werkt toch een stuk gezelliger op kantoor als je een beetje aanspraak hebt, en eerlijk gezegd is dat ook de enige reden voor mij om naar kantoor te gaan want voor mijn werk kan ik net zo goed van thuis uit doen aangezien alle mensen waarmee ik op dagelijkse basis contact heb in het buitenland zitten.

Vroeg in de middag vertrok ik alweer uit Rijswijk want ik had vandaag mijn eerste afspraak met een fysiotherapeut in het Paramedisch Centrum in Rijnsburg. Ik was nog niet eerder in dat Centrum geweest en het viel me meteen op hoe groot het was, veel groter dan ik vanaf de weg had ingeschat.

Mijn behandelende fysiotherapeut was gelukkig wat positiever dan de trauma-chirurg maar gaf ook wel aan dat verbetering een langdurig proces zou worden. Dat had ik al wel verwacht want met de trauma-chirurg heb ik een afspraak staan dat hij me in november zal bellen om te horen of er verbetering is maar hij ziei daarbij dat ik niet al te veel moest verwachten op die termijn. Er werden me een paar oefeningetjes opgedragen die ik iedere dag zoveel mogelijk moest doen en er werd een soort zwachteltje gemaakt voor mijn middelvinger wat ik ’s nachts moet dragen. En over twee weken moet ik weer terug komen voor de volgende afspraak.

Van de Credit Card nog steeds geen bericht, en morgen loopt mijn deadline af. Het lijkt er dus op dat ik zal moeten afzeggen voor de cursus, tenzij we morgen alsnog kunnen besluiten tot uitstel. 

Eindelijk Internet

Gisteravond kreeg ik een ingeving met betrekking tot mijn nieuwe netwerk-apparaat wat maar niet wil werken. Tot nu toe had ik eigenlijk alleen maar geprobeerd om het ding aan de praat te krijgen via de aansluiting op mijn werkkamer, er vanuit gaande dat de kabelaansluiting goed was. De reden daarvoor was simpelweg dat mijn Mac-laptop wel goed werkte op dezelfde kabel en dat het daarom dus niet aan de kabel kon liggen.

Om dat toch definitief uit te sluiten voordat ik het apparaat naar de leverancier terug zou sturen besloot ik nog een enkele poging te wagen door het ding direct aan de KPN router in de meterkast aan te sluiten via een kabel waarvan ik zeker was die die goed werkte. En wat denk je, alles werkte meteen goed, zonder handmatige installatie maar direct via de automatische installatie-procedure. Internet, WiFi, alles deed het perfect.

En daarmee werd mijn veronderstelling dat het niet aan de kabel kon liggen keihard onderuit gehaald. Ik belde Martin om zijn hulp te vragen (hij is veel beter met het aansluiten van kabels dan ik) en die kwam vanmorgen met zijn complete set spullen voor het doormeten en aansluiten van netwerkkabels. En jawel hoor, de metingen leverden op dat er niet alleen een probleem was met de kabel in de muur van mijn werkkamer naar de meterkast maar ook met de verlengkabel die ik had gebruikt tussen het modem en het aansluitpunt in mijn werkkamer!

Die laatste kabel was het minste probleem, die gooide ik gelijk weg want die was simpel te vervangen, maar de kabel in de muur was een ander verhaal. Gelukkig bleek ook dat simpeler dan ik had verwacht want het bleek te liggen aan de aansluiting in de meterkast. Martin prikte de draad die het probleem veroorzaakte opnieuw vast in de meterkast en toen bleek bij doormeting dat het probleem verholpen zou moeten zijn.

Op mijn werkkamer sloot ik het nieuwe apparaat weer aan en nu bleek alles meteen goed te werken. Goed nieuws dus, ik heb weer Internet boven, en daarbij heb ik weer een heleboel nieuwe dingen erbij geleerd. Was het toch nog ergens goed voor…

Er was ook nog minder goed nieuws vandaag en dat was ten aanzien van de wedstrijd van Quick Boys tegen VV Katwijk, onze plaatselijke derby der derbies. De wedstrijd zou na de ongeregeldheden bij vorige gelegenheden uitsluitend bezocht worden door supporters van de thuisploeg, en dus gingen mijn broer Alex en ik vanmiddag op weg naar een zonnig Nieuw-Zuid. En het was maar goed dat het zonnetje scheen want dat was het enige positieve van de hele wedstrijd.

Onze verwachtingen waren hoger gespannen dan anders gezien het resultaat van de wedstrijd tegen Rijnsburgse Boys van twee weken geleden die eindigde in een klinkende 4-0 overwinning. De sfeer vooraf was dan ook optimistisch bij eigenlijk alle supporters van de thuisploeg, maar we werden met zijn allen lelijk in ons hemd gezet. De bijzonder slap ogende thuisploeg werd het eerste half uur aan alle kanten voorbij gelopen door een veel fanatieker Katwijk dat dan ook een dik verdiende 3-0 voorsprong had bij de rust, en dat was nog een magere afspiegeling van het vertoonde spel ook.

Dat het uiteindelijk toch nog 3-1 werd was hoofdzakelijk te danken aan het feit dat Katwijk het de tweede helft wel geloofde en moeiteloos de wedstrijd uit kon spelen, met van hun kant als enige schoonheidsfoutje het tegendoelpunt van Quick Boys vlak voor tijd. Wat overigens gescoord werd door de hardwerkende Youssof El Kachati, de enige speler van Quick Boys die wel vanaf het begin doorhad waar het in zulke wedstrijden om gaat…

Nog steeds geen Internet

Gisteren arriveerde het pakketje met mijn nieuwe netwerkapparaat, een Netgear WAX204 die het kapotte Apple-apparaat moet gaan vervangen. Installatie moest volgens de beschrijving een fluitje van een cent zijn, maar dat bleek niet bepaald het geval.

Toen ik het apparaat aan de netwerkaansluiting op mijn werkkamer had gekoppeld begon ik met de automatische installatie-procedure die zelf probeerde aan mijn netwerk te koppelen. Dat lukte niet want er werd geen Internet gevonden, wat ik raar vond, en dus moest ik over naar de handmatige instellingsprocedure. Maar wat ik ook probeerde, het instellen van de WiFi ging vlekkeloos maar het apparaat bleef volhouden dat ik geen Internet had.

Ik vroeg Martin om advies en die gaf wat dingen aan waarvan ik de meeste al had geprobeerd. Wel gaf hij een uitstekend alternatief waarvan ik niet eens wist dat het kon, het instellen van mijn eigen Mac-laptop als Hot Spot waaraan ik dan mijn werk-laptop kon koppelen. Zo kon ik in ieder geval weer van thuis uit werken en kon ik tegelijk proberen om een oplossing te vinden voor het probleem met mijn nieuwe Netgear apparaat.

Voor de liefhebbers:

Het blijft raar dat de netwerkkabel aan mijn eigen laptop dus wel werkt maar niet als ik hem aan mijn nieuwe apparaat koppel. Het lijkt er dus op dat er iets mis is met het nieuwe apparaat, misschien niet de hardware zelf maar dan toch met de instellingen. Wat ik ook probeer, het apparaat krijgt simpelweg geen goed IP adres van de KPN router in de meterkast en dat is ook de reden dat er geen koppeling met het Internet mogelijk is. Op diverse Internet forums vind ik mensen met soortgelijke problemen maar een echte eenduidige oplossing wordt er niet geboden. Morgen verder zoeken dus maar, en als dat niks oplevert zit er niks anders op dan het apparaat te retourneren.

Geen Internet op mijn werkkamer

Vanmorgen ging ik zoals gebruikelijk rond een uur of kwart over zeven achter mijn werklaptop zitten op mijn werkkamer en wat denk je: geen Internet. In eerste instantie dacht ik natuurlijk dat het aan de laptop lag maar al snel kwam ik erachter dat ook mijn eigen laptop geen verbinding had met het Internet, ondanks dat de Wifi wel werkte.

De korte conclusie was dat mijn Apple Time Capsule, het apparaat wat mijn netwerk- en Internetverbinding op de tweede verdieping verzorgd, kapot was. Helemaal verbazend was dat niet want een paar weken geleden had de harde schijf van het apparaat het al begeven en blijkbaar werkte nu ook het netwerkgedeelte niet meer. Het apparaat moet dus zo snel mogelijk vervangen worden maar daar had ik op dat moment natuurlijk niks aan, en er zat maar één ding op: naar het kantoor in Rijswijk om vandaag van daaruit te werken.

Vanavond speurde ik naar een oplossing voor het netwerkprobleem waarbij ik kon vaststellen dat als ik de netwerk-kabel direct in mijn eigen laptop prikte, ik gewoon verbinding had. Dat wees ook weer naar het Apple-apparaat als de boosdoener van het probleem, maar aan alleen die kabel had ik niks want mijn werklaptop is zodanig beveiligd dat WiFi wel werkt maat ik kan de laptop niet via de kabel aan een ander netwerk koppelen dan aan het Shell-netwerk.

Er moet dus vervanging komen voor het Apple-apparaat, waarbij ik niet simpelweg een ander Apple-apparaat kan kopen want Apple maakt dergelijke apparaten al een tijdje niet meer. Ik moet dus morgen maar eens verder zoeken naar een goeie oplossing.

Update van de overkant (12)

De bouw aan de overkant nadert zijn voltooiing, al wordt er nog steeds volop gewerkt. Het huizenblok schuin tegenover ons is nu helemaal opgeleverd maar nog steeds is daar overdag een parade van busjes die aangeeft dat er in de huizen nog steeds van alles moet gebeuren. Aan het aantal geparkeerde auto’s te zien zijn de meeste huizen overigens al wel bewoond, waarbij Riet en ik ons verbaasd hebben over het feit dat er helemaal nog geen straatverlichting is aangebracht.

Het appartementencomplex is nog wel steeds werk in uitvoering, want hoewel de buitenkant nu helemaal voltooid lijkt kunnen we zien dat er binnen nog van alles gebeurt. We hebben ook gehoord van diverse mensen die er gaan wonen dat ze de sleutel pas in oktober krijgen, dus het is binnen blijkbaar nog lang niet af. De steigers zijn nu wel allemaal weg en inderdaad kunnen we nu zien dat de onderkant van het gebouw lichtgrijs is gestuukt. Erg mooi kan ik dat niet vinden en Riet is het met mij eens, maar wie zijn wij…

Nasleep van fietsongeluk

Hoewel mijn ongeluk met de fiets al weer bijna drie maanden geleden is heb ik nog steeds last van mijn rechterhand, of meer specifiek met de middelvinger en ringvinger van mijn rechterhand. Bij het ongeluk had ik wat snijwonden opgelopen aan deze vingers en mijn hand was helemaal stijf, en terwijl de wondjes na een paar dagen al volledig genezen waren bleef de stijfheid van mijn hand en met name in de twee genoemde vingers. Van mijn beschadigde nier heb ik eigenlijk helemaal geen last meer gehad na de operatie en ook van mijn gekneusde ribben had ik na een week of vier geen last meer, en hoewel ook de stijfheid in mijn hand geleidelijk verdween bleven die twee vingers dik en stijf.

Omdat de vingers na bijna drie maanden nog steeds dik waren en ik ze nog steeds niet helemaal kon buigen besloot ik de huisarts maar eens te bellen. Ik kon gistermorgen meteen terecht en stond ook snel weer buiten met een doorverwijzing voor het ziekenhuis om foto’s te laten maken van mijn rechterhand. Die foto’s zouden moeten uitwijzen of er mogelijk toch ergens een breuk zat wat de problemen zou kunnen veroorzaken. De huisarts had me doorverwezen naar het LUMC want, zo zei ze, als er meer moet gebeuren zit je daar gelijk goed.

Ik belde naar het LUMC en kon tot mijn verbazing nog dezelfde middag terecht. En zo was ik vroeg in de middag weer in het LUMC bij de afdeling Radiologie waar ik ook de operatie aan mijn nier had ondergaan. Ik was op de fiets gegaan maar desondanks was ik ruim twintig minuten voor mijn afspraak al op de juiste afdeling. Gelukkig kon ik eerder geholpen worden, de foto’s waren snel gemaakt en ik moest alleen nog even wachten totdat de radioloog de foto’s had bekeken.

De radioloog kwam me al snel in de wachtruimte opzoeken om me te vertellen dat ik weer naar huis mocht want op de foto’s was geen breuk of andere schade aan de botten te zien. Dat is op zich goed nieuws natuurlijk, al is nu de vraag wat het probleem dan wel is. Morgen mag ik de huisarts bellen over de officiële uitslag en dan hoor ik wat de plannen verder zijn. 

Voor het eerst naar de “echte” school

Gisteren was voor Gijsje een belangrijke dag, ze ging voor het eerst naar de basisschool. Het was niet helemaal voor het eerst dat ze naar school ging want al vanaf haar verjaardag ging ze naar de peuterschool dat was een andere school dan die waar ze nu op zit. Sandra had wat moeite gedaan om haar op de Juliana-school te krijgen omdat die wat makkelijker te bereiken is, en ook niet onbelangrijk, omdat een paar van Gijsje’s vriendjes en vriendinnetjes daar ook naar toe zouden gaan.

Zo zit Gijsje nu samen met nichtje en hartsvriendin Zoë op dezelfde school, en ook haar vriendje Wester en nog een paar vriendinnetjes van de peuterschool zitten nu bij haar op de Juliana-school. Het was uiteraard allemaal best spannend, zo’n nieuwe school en dan ook nog eens de basisschool, maar ze had het toch erg naar haar zin gehad. Ze vond het leuk, en dat is maar goed ook want ze heeft tenslotte nog heel wat schooljaartjes voor de boeg.

Ze moet wel iedere dag gebracht en gehaald worden want de nieuwe school ligt aan de andere kant van de drukke Sandtlaan. Gisteren kwam ze voor deur van de school Zoë al tegen en konden de beide nichtjes samen worden vereeuwigd op hun eerste echte schooldag…

Overlast van katten…

Als ik thuis werk, en dat doe ik minstens vier dagen per week, dan zit ik in mijn eigen kamer op de tweede verdieping. Daarbij heb ik altijd de deur van mijn kamer dicht, en dat heeft niks te maken met dat ik niet gestoord wil worden, of tocht of zo. De redenen zijn enerzijds omdat ik veel online zit te vergaderen en dan liever mijn medebewoner(s) geen overlast bezorg met mijn geklep, maar anderzijds omdat ik op die manier ongewenste bezoekers buiten houd.

Die ongewenste bezoekers zijn onze twee harige, vierpotige medebewoners, die als ze in mijn kamer rondlopen maling hebben aan het feit dat ik aan het werk ben. Zo heeft de een ontdekt dat een draaiende laptop heerlijk warm is en dus een uitstekend plekje om op te gaan liggen, de ander interesseert dat niet en gaat gewoon pontificaal midden op mijn bureau liggen.

Vandaag was ik even vergeten om de deur achter me dicht te doen en jawel hoor, nog geen vijf minuten later komt Abby aangeslopen en springt recht voor mijn neus op mijn bureau om lekker te gaan liggen pal voor mijn toetsenbord en beeldscherm. Het is aandoenlijk, ik weet het, maar erg lastig om je werk te doen. Voortaan is mijn deur dus gewoon weer dicht…

Platanen snoeien

Aan het eind van onze tuin aan de kant van het kanaal hebben we een terras waaromheen we vier platanen hebben staan. Toen onze tuin werd aangelegd hebben we hiervoor gekozen omdat we graag wilden dat de platanen een natuurlijke beschutting tegen de zon zouden vormen. Het heeft een paar jaar geduurd maar sinds twee jaar vormen de platanen dankzij gestructureerd snoeiwerk ’s zomers als het ware een dak boven het terras. Deze zomer is het bladerdak voor het eerst echt helemaal dicht en zitten we er dus met het hete en zonnige weer van de laatste weken lekker in de schaduw.

Om de platanen zodanig te laten groeien dat ze een dicht bladerdak vormen moeten ze regelmatig gesnoeid worden. Met name takken die in de hoogte groeien moeten worden gesnoeid, ten eerste om de groei in de breedte te bevorderen maar ook omdat het er simpelweg niet uitziet als de bomen ook in de hoogte groeien. Het voorbeeld daarvan kunnen we bij verscheidene buren zien, daar groeien de platanen wild uit en ziet het er niet meer uit als een prieel met een dak van bladeren.

Dat snoeien is best veel werk omdat de bomen erg hard groeien (wat natuurlijk op zich een goed teken is), en het is soms ook lastig omdat je er zelfs met het speciale gereedschap wat ik ervoor heb aangeschaft niet altijd makkelijk bij kunt. Zo heb ik een speciale bomen-snoeischaar van bijna twee meter lang en een hogere trap aangeschaft, en nog kan ik niet overal bij. Kon ik vorig jaar nog van onderaf door de takken heen met die snoeischaar de hoge toppen eruit knippen, dit jaar is het bladerdak zo dicht dat ik dat vrijwel niet meer voor elkaar krijg.

Toch snoei ik iedere week de bomen zo goed mogelijk, met als enige beperking de capaciteit van onze groene afvalbak, want er komt heel wat groen vanaf. Vandaag was het na het snoeien eindelijk zover dat ik met tevredenheid kon kijken naar het resultaat: een mooi egaal bladerdak. Hoelang dat zo blijft is maar de vraag want hoewel we al aan het eind van de zomer zitten groeien de bomen nog steeds volop. Dit wekelijkse snoei-klusje blijft dus nog wel even…

Vuurwerk sluit de Feestweek af

De jaarlijkse Feestweek in Rijnsburg wordt traditioneel afgesloten op de zaterdag met het Rijnsburgse Bloemencorso. Eigenlijk heet het tegenwoordig anders, de nieuwe naam is Flower Parade, maar iedere rechtgeaarde Rijnsburger (en iedereen in de omstreken) heeft niets met die naam en blijft er simpelweg aan refereren als “het Corso”.

Vandaag was er door vrijwel iedereen extra naar uitgekeken want dit was de eerste keer in drie jaar dat het Corso ging uitrijden. De afgelopen twee jaar was de traditionele optocht niet doorgegaan (het eerste jaar helemaal niet en vorig jaar werd het vervangen door een indoor bezichtiging in de Bloemenveiling), maar ook het jaar daarvoor was er geen Corso geweest. Toen was het vanwege het slechte weer met harde wind afgelast, en dat was de eerste keer geweest dat dat gebeurde in het bestaan van het Corso.

Maar vandaag was er dus weer een “echt” Corso, al heb ik daar zie weinig van gezien. Ik snap dat er mensen van heinde en verre komen om het Bloemencorso in al zijn glorie te zien, maar ik ben er ongeveer mee opgegroeid en voor mij is het nieuwtje er wel af. Hoewel het in Rijnsburg vloeken in de kerk is vind ik dat het ieder jaar alleen maar meer is van hetzelfde. Maar goed, zoals gezegd, voor mensen die het nog nooit hebben gezien is het ongetwijfeld een prachtig schouwspel.

De laatste dag van de feestweek wordt ook traditioneel afgesloten met een vuurwerk. Dat wordt altijd afgeschoten vanaf de overkant van het kanaal net naast de brug aan de Noordijkerweg, en dat was ook dit jaar het geval. wel waren er extra voorzorgsmaatregelen genomen door de brandweer omdat het de afgelopen weken erg droog is geweest en er dus een reëel gevaar was voor branden. Vanaf ’s middags stond er dan ook langs het kanaal al een brandweerwagen de omgeving waar het vuurwerk zou worden afgestoken nat te maken.

Robin en Astrid kwamen over omdat je vanuit onze tuin het vuurwerk prima kan zien. Tenminste, dat dachten we, maar door de overdadige bomengroei in tuinen van buren waren we toch genoodzaakt om een stukje over het kanaalpad te lopen om een beter zicht te hebben. Naast het vuurwerk was er nog een extraatje vanavond want toen het donker was zagen we de maan opkomen in het oosten. En dan is er sprake van een “bloedmaan” vanwege de rood-oranje kleur die veroorzaakt wordt door het zonlicht wat op de maan schijnt. Goed dat we niet bijgelovig zijn want in het verleden werd er heel wat rampspoed toegeschreven aan een bloedmaan…