Toen we naar de Bankijkerweg verhuisden eind januari 2017 was er achter ons huis een woestenij, met in eerste instantie zelfs nog ruim anderhalve maand bouwketen van de aannemer. Toen de bouwketen werden weggehaald konden we plannen gaan maken voor het aanleggen van een tuin op de plek van de woestenij. We hadden al meteen besloten dat we dat niet zelf gingen doen, dat leek ons onbegonnen werk. We namen een tuinbedrijf in de arm en Rob van der Burg, onze voormalige buurjongen uit de Brouwerstraat die inmiddels het bedrijf van zijn vader Piet had overgenomen, kwam langs om samen met ons een plan op te stellen.
Tijdens het maken van het plan werd de beplanting besproken en ik zei voor de gein dat ik wel een palmboom in de tuin wilde. Tenslotte hadden we die in Manila ook in de tuin gehad en zo lang waren we op dat moment nog niet terug (voor ons gevoel tenminste). Uiteraard verwachtte ik niet dat dat mogelijk zou zijn in ons barre klimaat, maar tot mijn verbazing vertelde Rob dat dat toch mogelijk was want er zijn wel degelijk palmbomen die tegen het Nederlandse klimaat bestand zijn.
Het werd een Trachycarpus fortunei, oftewel de Chinese henneppalm. Geen goedkoop boompje (eigenlijk een behoorlijk dure grap) en de vraag was ook nog eens of de boom het wel zou doen in onze nieuw aangelegde tuin. We zijn inmiddels ruim vijf jaar verder en we kunnen zonder meer stellen dat de boom het fantastisch doet. Ondanks de regelmatige geselingen van de heersende westenwind, waarbij we ons regelmatig afvragen of de boom het wel zal overleven, staat de boom er op dit moment weer bijzonder mooi bij.
De kruin zit vol met nieuw blad en de boom zit weer vol met enorm grote zaadlobben. We kunnen dus wel stellen dat het goed gaat met onze Chinese henneppalm..
Ik ben dan wel een overtuigde Republikein maar de vrije dag met Koningsdag is me toch welkom. En zeker vandaag want dit is de eerste werkweek na onze korte vakantie en het maakt toch die eerste week wat makkelijker om door te komen.
Toevallig hadden we vandaag ook Maas om op te passen, en die ging dus maar mee naar de katten opvang. Hij vermaakte zich in eerste instantie door onze piepende katten, die we samen in een grote katten kooi hadden gezet, antwoord te geven door terug te piepen, maar al snel viel hij achterin de auto in slaap. De katten leverden we af bij Kat & Ko, waar Leny en nog een oudere dame ons garandeerden dat er goed voor ze gezorgd zou gaan worden.
Ik werd nu wel behoorlijk nieuwsgierig, want mijn zoons komen altijd wel met iets verrassends. Zo kwamen ze twee jaar geleden met een groot Lego-model van de Millennium Falcon uit de Startars-serie. Ik had geen idee wat ik nu kon verwachten maar het was iets wat boven mijn verwachting ging: weer een prachtig Lego-model maar deze keer van een gitaar! Een Fender Stratocaster om precies te zijn, met bijbehorende versterker (ook van Lego uiteraard).
Maas is inmiddels al weer bijna negen maanden en hij groeit als kool. Het is een vrolijk ventje maar wel met een duidelijk totaal ander karakter dan Gijsje. Waar Gijsje de wereld om zich heen bedaard en bedachtzaam opnam, daar is Maas veel drukker en ondernemender. Hij wil van alles wat hij nog niet kan, en raakt daar niet gefrustreerd over als het niet lukt maar blijft het stug proberen.
Onze kleindochter Gijsje is vier jaar en dat betekent naar de “Grote School”. Gisteren was haar eerste dag op basisschool De Schakel en we waren benieuwd gistermiddag hoe ze het had gevonden. Het was ook niet niks want ze gaat tot in de middag naar school, niet naar huis dus tussen de middag. Sandra bracht haar gistermorgen weg, voorzien van haar rugzak (met haar naam erop) met daarin een lunchtrommeltje, een trommeltje met fruit en een fles met drinken.
Het is al een paar dagen zonnig enne beginnen de temperaturen ook op te lopen. We halen overdag zelfs de dubbele cijfers al en het zonnetje zorgt ervoor dat het bij ons in de serre zelfs behoorlijk warm wordt in de loop van de dag. Dit tot groot genoegen van onze twee katten die hun tropische roots niet verloochenen en veelvuldig het zonnetje opzoeken op diverse plekjes in de serre. Op dit moment is hun favoriete plekje het (sier-)tuinstelletje dat in een hoek van de serre staat en de dames claimen daar ieder hun eigen stoel…
De vensterbank van mijn kamer staat vol met planten die de naam “Drakenbloedboom” hebben, de Latijnse naam daarvan is Dracaena Marginata. Dat heb ik uiteraard op moeten zoeken want zo’n plantendeskundige ben ik niet, maar het bijzondere is dat alle planten afkomstig zijn van een enkele plant. En aan die eerste plant waar dit allemaal mee begon heeft een aardig verhaal en dat gaat zo.
Vanaf dat moment heb ik de plant overal mee naar toe gesleept, in eerste instantie naar het kantoor in Leidschendam toen dat onze nieuwe thuishaven werd eind jaren negentig. Daar kwam
Hoewel ze eigenlijk pas maandag jarig is werd vandaag Gijsje’s verjaardag al groots gevierd. Het huis was versierd en Gijsje zelf had een prachtige Rapunzel-jurk aan , met de bijbehorende lange vlecht. In de loop van de ochtend liep het huis vol visite en werd Gijsje verschrikkelijk verwend met heel veel cadeau’s. Het mooiste cadeau had ze natuurlijk van haar papa en mama gekregen, een sprookjeskasteel van Playmobil.
Vanmorgen kreeg ik de uitslag van mijn Corona-test van gistermiddag binnen en jawel, ik ben ook positief. Niet echt onverwacht, en eigenlijk ben ik blij toe want we zouden thuis een merkwaardige situatie hebben gehad als Riet wel en ik niet positief was geweest.
Tot vanmorgen tenminste, want toen belde Martin op dat hij en Sandra positief hadden getest op Corona. Het was dus zonder meer verstandig dat Riet en ik ook onszelf zouden testen en dat deden we met de zelf-tests die we in huis hebben voor het geval dat.
Het is weer donderdag en dat betekent oppassen op onze kleinkinderen. Daar krijg ikzelf niet zoveel van mee want ik ben het grootste gedeelte van de dag op mijn kamer aan het werk, maar af en toe als ik beneden kom dan kan ik toch wel wat momentjes met mijn kleindochter en kleinzoon meepikken.
Er was nogal wat op te ruimen want er was heel erg veel eten over van wat we hadden meegenomen en wat er over was van de afhaalmaaltijd van zaterdagavond. De onaangebroken doos met Astrid’s vegetarische maaltijd kwam uit de koelkast, samen met nog een paar amper aangebroken dozen. Jammer, maar het was niet de moeite om dat allemaal mee te nemen dus moest er het nodige worden weggegooid. Gelukkig kon er ook heel veel meegenomen worden en dat paste allemaal maar net in de krat waar alles in moest.
Vandaag was donderdag en dat is voorlopig onze oppasdag want onze kleinkinderen Gijsje en Maas zijn dan de hele dag bij ons.
Zelfs het aanbod van onze buurman Peter, die ieder jaar zelf oliebollen bakt in zijn schuur, om ons van oliebollen te voorzien kon Riet niet weerhouden om toch in de rij te gaan staan voor de kraam van Melle de Vries. Na een eerste blik op de lange rij besloot ze eerst maar een bakje te gaan doen bij haar vriendin Jo die daar om de hoek woont, en pakweg een uurtje later besloten ze om samen toch maar in de rij te gaan staan. Ze moesten aansluiten vlak voor de deur van de Grote Kerk, op flinke afstand van de gebakkraam.
Ik mocht deze keer ook meehelpen en ik kreeg de schone taak om de knolselderij te snijden. Iedereen die dat wel eens heeft gedaan weet wat een taaie klus dat is, de helaas te vroeg overleden Amerikaanse komiek John Pinette heeft knolselderij wel eens vermeld in een sketch. Hij zei dat je knolselderij, of turnips zoals ze in het Engels heten, alleen klaar kan maken door ze eerst een uur tegen beton te meppen om ze zachter te krijgen en ze vervolgens minstens acht uur te koken. Zijn conclusie was dat als het zo moeilijk was om het te bereiden, het simpelweg geen voedsel wilde zijn.
En dat is dus gebeurd, en erger nog dan we allemaal hadden verwacht want met weer een lockdown had eigenlijk niemand meer rekening gehouden. Toen de geruchten van die lockdown afgelopen vrijdag de kop opstaken leidde dat afgelopen zaterdag tot een stormloop op de winkels. Logisch, want een van de geruchten was dat alle niet-essentiële winkels dicht zouden moeten en heel veel mensen wilden nog Kerstinkopen doen. En de geruchten werden bewaarheid want de winkels moesten inderdaad met ingang van deze week dicht. daar gingen de plannen voor mijn dagtripjes naar Haarlem, Den Haag en de Mall of The Netherlands…
Gisteren was het weer eens tijd voor een knipbeurt en zoals gebruikelijk ging ik daarvoor naar kapper Peursum aan de Langevaart. Ik ben niet zo’n heel regelmatige bezoeker van de kapper, ik kom daar ongeveer eens in de twee maanden en dat vind ik zat, zeker gezien het feit dat een gewone knipbeurt tegenwoordig al meer dan zesentwintig euro kost, en dat vind ik nogal wat. Maar goed, haar knippen kun je niet zelf, tenminste niet als je er een beetje fatsoenlijk uit wilt blijven zien, dus had ik een afspraak gemaakt voor half een.
Maar goed, die aanbieding dus. Het ging om gratis gebruik van twee SmartWiFi pods waarmee je je thuisnetwerk flink kunt verbeteren op plaatsen waar er slechte WiFi is. Normaal kun je die dingen bij Ziggo huren voor twee en een halve euro per stuk per maand, en dat ga je ook betalen als je ze na een jaar houdt, maar het geeft wel de kans om te kijken of er voordeel mee te behalen valt. Ik betwijfelde de dat, want ik dacht dat er overal in huis wel een redelijke WiFi verbinding was.
Desondanks moet ik toch constateren dat de Sint terrein aan het verliezen is ten opzichte van de Kerstman. De oer-Hollandse traditie is de laatste jaren onderwerp geweest van heel veel discussie over de kleur van Zwarte Piet, en de partijen stonden (en staan) daarin lijnrecht tegenover elkaar. Er zijn wel wat halfslachtige alternatieven ingevoerd met betrekking tot de kleur van Zwarte Piet maar het resultaat is blijkbaar dusdanig dat steeds meer mensen het Sinterklaasfeest liever links laten liggen.
Het was al weer een hele tijd geleden maar vandaag was er dan weer eens een oppasdag. Omdat Sandra vanwege haar zwangerschapsverlof de laatste maanden veelal thuis is geweest was er voor ons geen “oppasdienst” maar Riet keek al geruime tijd uit naar dit moment, vooral omdat er nu niet alleen op Gijsje maar ook op Maas moest worden gepast. We hadden natuurlijk tussendoor wel af en toe een paar uurtjes opgepast maar vandaag was weer een hele oppasdag van acht tot vijf.
Het werd allemaal later dan gepland, uiteraard weer vanwege de onvermijdelijke Corona-crisis, maar kort geleden hoorden we dat er in oktober begonnen zou worden met de werkzaamheden. En jawel, vorige week zagen we aan het eind van de Bankijkerweg dat de werkzaamheden inderdaad waren begonnen en vandaag waren wij aan de beurt.
